Uncategorised

Szczegóły

Opublikowano: 09 grudzień 2009

Wyspa posiada trzy międzynarodowe lotniska: Luis Muñoz Marín International Airport w miejscowości Carolina, obsługujące stolicę kraju, Mercedita Airport w Ponce oraz Rafael Hernández Airport w Aguadilla, a także 26 lokalnych lotnisk.

Lotnisko Luis Muñoz Marín jest największym lotniczym węzłem komunikacyjnym na Karaibach, oraz jednym z największych portów lotniczych na świecie pod względem ruchu pasażerskiego i towarowego. Lotnisko posiada dwa pasy startowe. Lotnisko w San Juan oferuje bezpośrednie połączenia do większości dużych miast w Stanach Zjednoczonych, Ameryce Łacińskiej, na Karaibach a także połączenia do Europy. Do Portoryko dolecimy zatem bezpośrednio między innymi z: Montrealu, Toronto, Atlanty, Baltimore, Orlando, Nowego Jorku, Chicago, Detroit, Houston, Panamy, Santo Domingo, Curacao, Antiguy, ale także z Londynu i Madrytu.

Portoryko posiada w sumie 29 lotnisk (dane CIA World Fact Book z 2009 roku) w tym po jednym na każdej z malutkich wysp Vieques i Celebra. 17 lotnisk posiada betonowe pasy startowe, zaś 12 lotnisk dysponuje tylko nieutwardzoną powierzchnią. Większość lotnisk Portoryko było wcześniej bazami wojskowymi US AirForce, które zostały przekształcone w lotniska publiczne. Większość lotnisk (poza głównymi trzema) jest wykorzystywanych przez prywatne firmy lotnicze i oferuje niewiele regularnych połączeń lokalnych i regionalnych.

Warto pamiętać, że na Portoryko obowiązują te same zasady wizowe jak przy wjeździe do Stanów Zjednoczonych.

Główni przewoźnicy - lotniska na Portoryko obsługują między innymi następujące linie lotnicze: Air Canada, Delta, United Airlines, US Airways, Continental Airlines, Iberia, Virgin Atlantic, American Airlines.

Szczegóły

Opublikowano: 08 grudzień 2009

(kod IATA: PTY; kod ICAO: MPTO)

Międzynarodowe lotnisko położone 24 km od Panama City w Panamie w Ameryce Środkowej. Jest największym portem lotniczym w kraju i bazą lotniczych Copa Airlines. Jako jedyne lotnisko w Ameryce Środkowej posiada dwa pasy startowe i jest najruchliwszym lotniskiem w tej części świata. Lotnisko oferuje bezpośrednie połączenia do Amsterdamu, Madrytu, Toronto, Montrealu, Dallas, Miami, Houston, Nowego Jorku, Meksyku oraz wielu lotnisk w regionie.

Lotnisko posiada jeden terminal pasażerski. Do dyspozycji pasażerów pozostają kawiarnie, restauracje, sklepy (w tym bezcłowe), bank, bankomat, prysznice, klinika medyczna. Na lotnisku można skorzystać z poczekalni dla VIP-ów. Dostępne są także udogodnienia dla osób niepełnosprawnych i dla matek z dziećmi.

Użyteczne informacje
Wszelkie informacje dotyczące podróży i lotniska można uzyskać pod numerem telefonu: +507 238 2761.

Punkt informacyjny znajduje się na terenie głównego terminala w hali przylotów. Punkt oferuje także usługi wymiany walut, rezerwację hotelową oraz informację turystyczną.

Na lotnisku w hali przylotów znajdują się stanowiska wypożyczalni samochodów. Dostępne firmy to Alamo, Avis, Budget, Dollar, Hertz, National i Thrifty.

Na lotnisku przed terminalem znajduje się odkryty parking dla samochodów osobowych.

Komunikacja
Lotnisko znajduje się w odległości 24 km na wschód od miasta. Można do niego dotrzeć drogą „Via Tocumen" lub „Corredor Sur" - przy braku korków droga zajmuje około 20 minut.

TAKSÓWKI
Postój taksówek Tourist Taxi Service znajduje się przed budynkiem lotniska. Na przejazd regularnymi taksówkami należy najpierw wykupić specjalny bilet. Koszt przejazdu uzależniony jest od miejsca przeznaczenia oraz ilości osób w grupie. Osoba podróżująca sama lub tylko z jedną osoba towarzyszącą zapłaci za podróż do centrum Panamy 25 USD. W grupie – 3 lub więcej osób ta sama podróż kosztuje 10 USD od osoby. Pełny cennik znajduje się na stronie internetowej lotniska.

TRANSPORT AUTOBUSOWY
Z lotniska do centrum miasta kursują autobusy lotniskowe. Niektóre hotele oferują bezpłatny transport na lotnisko.

Oficjalna strona internetowa lotniska
www.tocumenpanama.aero

Adres
Tocumen International Airport
Via Tocumen
Panama City
Panama

Główni przewoźnicy
Lotnisko obsługuje między innymi następujące linie lotnicze: Copa Airlines, Aires, Air Transat, American Airlines, Avianca, American Airlines, Continental Airlines, Delta, TACA, Venezolana, Iberia, KLM, Mexicana, Spirit Airlines.

Szczegóły

Opublikowano: 08 grudzień 2009

(kod IATA: SJU; kod ICAO: TJSJ)

Międzynarodowe lotnisko położone w mieście Carolina, 14 km na wschód od centrum San Juan w Portoryko. Jest największym lotniskiem w Portoryko. Rocznie obsługuje ponad 10 milionów pasażerów, co czyni z niego największe lotnisko na Karaibach. Jest głownym międzynarodowym lotniskiem na wyspie i najważniejszym punktem łączącym Portoryko ze Stanami Zjednoczonymi.

Lotnisko posiada dwa terminale pasażerskie. Do dyspozycji pasażerów pozostają kawiarnie, restauracje, sklepy (w tym bezcłowe), bank, bankomaty, poczta. Na lotnisku można skorzystać z poczekalni dla VIP-ów. Dostępne są także udogodnienia dla osób niepełnosprawnych i dla matek z dziećmi. Na lotnisku działa też Best Western San Juan Airport Hotel.

Użyteczne informacje
Wszelkie informacje dotyczące podróży i lotniska można uzyskać pod numerem telefonu: +1 787 791 1010.

Punkt informacyjny znajduje się na terenie głównego terminala. Dostępny jest także punk rezerwacji hotelowej oraz punkt informacji komunikacji miejskiej, a także punkt informacji turystycznej.

Na lotnisku znajdują się stanowiska wypożyczalni samochodów. Dostępne firmy to Avis, Budget, Charlie, Dollar Hertz, National i Thrifty.

Na lotnisku przed terminalem znajdują się parkingi długo i krótkoterminowe, znajdujące się w wielopiętrowym garażu.

Komunikacja
Lotnisko położone jest około w mieście Carolina, 14 km na wschód od centrum San Juan. Droga na lotnisko jest dobrze oznaczona.

TAKSÓWKI
Postój taksówek znajduje się przed budynkiem lotniska. Warto wcześniej uzgodnić cenę z kierowcą. Podróż do centrum San Juan trwa około 30-45 minut. W Portoryko dostępne są zarówno regularne taksówki jak i taksówki turystyczne, których kierowcy posiadają wiedzę na temat atrakcji turystycznych Portoryko. Taksówki turystyczne są pomalowane na biało.

TRANSPORT AUTOBUSOWY
Z lotniska do centrum miasta kursują autobusy lotniskowe oraz autobusy komunikacji miejskiej La Autoridad Metropolitana de Autobuses (AMA). Bilety można nabyć w punkcie informacyjnym na lotnisku.

Oficjalna strona internetowa lotniska
www.prpa.gobierno.pr

Adres
Luis Muñoz Marin International Airport
PO Box 37250 Airport Station
San Juan PR 00937 0250
Puerto Rico

Główni przewoźnicy
Lotnisko obsługuje między innymi następujące linie lotnicze: Air Canada, Delta, United Airlines, US Airways, Continental Airlines, Iberia, Virgin Atlantic, American Airlines.

Szczegóły

Opublikowano: 08 grudzień 2009

Jeśli lecisz do Sri Lanki, to z pewnością będziesz korzystać z lotniska Bandaranaike, obsługującego stolicę Sri Lanki – Kolombo. Jest to jedyne międzynarodowe lotnisko w kraju. Znajduje się w Katunayaka, około 35 km na północ od Kolombo.

Poza lotniskiem międzynarodowym Kolombo posiada także lotnisko krajowe w Ratamalana, z którego korzystają również siły zbrojne. Z lotniska krajowego dostępne są bezpośrednie połączenia do Batticaloa, Gal Oya, Palali i Trincomalee. Łączna liczba lotnisk w Sri Lance to około 14. Na Sri Lance nie istnieje dobrze rozwinięty regularny krajowy transport lotniczy, większość połączeń krajowych to prywatne loty czarterowe.

Na lotniska na Sri Lance możemy dolecieć z kilku europejskich miast: z Frankfurtu, Mediolanu, Rzymu, Londynu i Paryża. Połączenia do Sri Lanki oferują także lotniska w Kuala Lumpur, Singapurze, Kuwejcie, Male i Abu Dhabi.

Więcej informacji o najważniejszych lotniskach na Sri Lance poniżej:

• Lotnisko Kolombo (CMB)

Główni przewoźnicy

Narodowy przewoźnik na Sri Lance to SriLankan Airlines, powstałe w 1979 roku, z siedzibą w Kolombo. Linia posiada połączenia z Azją, Bliskim Wschodem i Europą. Głównym hubem jest Port lotniczy Kolombo.

Lotniska na Sri Lance obsługują także następujące linie lotnicze: Air Asia, Air Arabia, Cathay Pacific, Condor, Emiratem, Eurofly, Jet Airways, Meldivian, Oman Air, Qatar Airways, Singapore Airlines, Thai Airways, Thomson Airways.

Szczegóły

Opublikowano: 08 grudzień 2009

Lotniska w Nepalu

Fot. Sxc.hu

Nepal posiada jedno międzynarodowe lotnisko i 42 krajowe porty lotnicze. Niestety tylko 9 z nich posiada utwardzone pasy startowe. Pomimo tego transport lotniczy odgrywa istotną rolę w transporcie tego górzystego kraju. Większość lotnisk ma trawiaste pasy startowe i nie posiada nowoczesnych systemów nawigacji, ale to właśnie te lotniska mają kluczowe znaczenie dla rozwoju handlu i turystyki zwłaszcza w wioskach i miasteczkach, położonych w górach, które nie mają połączeń drogowych.

Jedyne połączenie bezpośrednie z Europy do Nepalu oferuje Arkefly z Amsterdamu. Bezpośrednie loty do Nepalu oferują także lotniska w Dubaju, Bangkoku, Delhi i Kuala Lumpur.

Międzynarodowe lotnisko w Katamandu łączy Nepal z krajami Europy i Azji Południowej i Wschodniej. Jest ono położone około 6 km od centrum stolicy kraju.

Więcej informacji o lotnisku Tribhuvan International Airport w Katamandu znajdziemy poniżej:

• Lotnisko Katamandu (KTM)

Warto wiedzieć, że na lotnisku należy uiścić opłatę lotniskową w wysokości 1130 NPR dla lotów międzynarodowych i 169,50 NPR dla lotów krajowych. Z opłat zwolnione są dzieci do lat 2. Opłatę można uiścić w okienkach Nabil Banku

Główni przewoźnicy

Narodowym przewoźnikiem Nepalu jest Nepal Airlines (znana wcześniej jako Royal Nepal Airlines) oferująca ponad 30 połączeń krajowych i 6 połączeń międzynarodowych: do Hong Kongu, Delhi, Kuala Lumpur, Bangkoku, Dohy i Dubaju.

Lotnisko w Katamandu w Nepalu obsługują także: Air Arabia, Air China, Arkefly, Bahrain Air, Ethiad, Gulf Air, Jet Airways, Korean Air, Pakistan International Airlines, Qatar Airways.

Pozostałe porty lotnicze w Nepalu

• Katmandu [KTM]
• Pokhara [PKR]
• Nepalgańdź [KEP]
• Meghauli [MEY]
• Biratnagar [BIR]
• Bhairawa [BWA]
• Bharatpur [BHR]
• Phaplu [PPL]
• Rumjatar [RUM]
• Jumla [JUM]
• Dolpa [DOP]
• Simikot [IMK]

Szczegóły

Opublikowano: 08 grudzień 2009

Nikaragua posiada jedno lotnisko międzynarodowe oraz około 180 innych portów lotniczych i lotnisk, z czego tylko 11 posiada betonowe pasy startowe. Poniżej znajdziemy listę najważniejszych lotnisk w Nikaragui:

• Managua International Airport (MPG)
• Puerto Cabezas (PUZ)
• Bluefields (BEF)
• Bonanza San Pedro (BZA)
• Nueva Guinea (NVG)
• Waspam (WSP)
• Corn Island (RNI)
• Siuna (SIU)

Lotnisko Managua (Augusto C. Sandino International Airport), zarządzane przez EAAI, jest uważane za jedno z najlepszych portów lotniczych w Ameryce Środkowej. Lotnisko jest położone zaledwie 11 km od centrum miasta, dysponuje pasem startowym długości 2438 metrów i znajduje się na wysokości 59 metrów. Lotnisko może obsługiwać takie samoloty jak: Boeing 767, 757, 737, 727, 707 i DC-10. Bezpieczeństwo jest traktowane bardzo poważnie na lotnisku Managua. Pracuje tu około 350 osób, które zapewniają przyjazną atmosferę i profesjonalną obsługę.

Lotnisko oferuje bezpośrednie połączenia krajowe i międzynarodowe, między innymi do: Miami, Toronto, Hawany, Panamy, Gwatemali, San Jose, Fort Lauderdale i Atlanty.

Opłata lotniskowa dla pasażerów odlatujących za granicę wynosi 35 dolarów amerykańskich i jest wliczona w cenę biletu. Nie obowiązuje ona pasażerów tranzytowych i dzieci do lat 2.Pasażerowie, którzy przylatują z zagranicy na lotnisko międzynarodowe w Managui muszą uiścić podatek INTUR w wysokości 5 dolarów amerykańskich.

Główni przewoźnicy
Lotniska w Nikaragui obsługują między innymi następujące linie lotnicze: Aero Caribbean, Air Trasant, American Airlines, Continental Airlines, Copa Airlines, Delta, Spirit Airlines, TACA.

Szczegóły

Opublikowano: 08 grudzień 2009

(kod IATA: MGA; kod ICAO: MNMG)

Międzynarodowe lotnisko położone około 11 km na wschód od centrum Managui, stolicy Nikaragui. Jest największym i najważniejszym portem lotniczym w kraju. Lotnisko nosi imię narodowego bohatera Nikaragui Augusto César Sandino. Lotnisko uważane jest za jedno z nowocześniejszych lotnisk w Ameryce Środkowej. Lotnisko oferuje bezpośrednie połączenia krajowe i międzynarodowe, między innymi do: Miami, Toronto, Hawany, Panamy, Gwatemali, San Jose, Fort Lauderdale i Atlanty.

Lotnisko posiada jeden terminal pasażerski. Do dyspozycji pasażerów pozostają kawiarnie, restauracje, sklepy (w tym bezcłowe), bank, poczta. Na lotnisku można skorzystać z poczekalni dla VIP-ów. Dostępne są także udogodnienia dla osób niepełnosprawnych i dla matek z dziećmi. Na lotnisku istnieje także możliwość skorzystania z bezpłatnego bezprzewodowego Internetu Wi-Fi.

Użyteczne informacje
Wszelkie informacje dotyczące podróży i lotniska można uzyskać pod numerem telefonu: +505 233-1624/28.

Punkt informacyjny znajduje się w hali przylotów terminala. Oprócz informacji na temat lotniska oferuje także informacje turystyczne. Dostępny jest także punk rezerwacji hotelowej.

Na lotnisku znajdują się stanowiska wypożyczalni samochodów. Dostępne firmy to Hertz, Budget, Dollar, Thrifty, Toyota, National i Alamo.

Na lotnisku przed terminalem znajdują się parkingi długo i krótkoterminowe. Więcej informacji dostępnych jest na stronie internetowej lotniska.

Komunikacja
Lotnisko położone jest około 11 km na wschód od centrum Managui. Droga na lotnisko jest dobrze oznaczona.

TAKSÓWKI
Postój taksówek znajduje się przed budynkiem lotniska. Warto wcześniej uzgodnić cenę z kierowcą.

TRANSPORT AUTOBUSOWY
Z lotniska do centrum miasta co 15 minut odjeżdżają lokalne autobusy. 

Adres
International Airport Augusto C. Sandino
P. O. Box 5179
Km 11 Carretera Norte
Managua
Nikaragua

Główni przewoźnicy
Lotnisko obsługuje między innymi następujące linie lotnicze: Aero Caribbean, Air Trasant, American Airlines, Continental Airlines, Copa Airlines, Delta, Spirit Airlines, TACA.

Szczegóły

Opublikowano: 08 grudzień 2009

Photo by Oquendo

Kolorowe wyspy, na których zderzenie różnych kultur dało rezultat w postaci niespotykanego nigdzie indziej zabawowego, przyjaznego klimatu – to właśnie Portoryko. Na wyspach widoczne są wpływy USA (w końcu Portoryko jest państwem z nim stowarzyszonym), ale nie doprowadziło do to zaniku tradycji pochodzących z karaibskich wysp. Żyje tu ponad 4 miliony osób. Pomimo tego, że niemal połowa populacji żyje w biedzie, badania przeprowadzone kilka lat temu wykazały, że to Portorykańczycy spośród wszystkich narodów są najszczęśliwsi.

Kto wie, może swoje zadowolenie z życia zawdzięczają słonecznej pogodzie? Faktem jest, że pomimo stałych narzekań większość Portorykańczyków promienieje szczęściem. Cały naród z zapałem oddaje się grze w baseball, który uznają za narodową dyscyplinę. W Portoryko chyba wszyscy, od najstarszych po najmłodszych, wiedzą jak tańczyć salsę. Ścisły związek z USA wyrobił w mieszkańcach silne zaangażowanie w politykę. Ilość głosujących w wyborach obywateli sięga tu blisko 90% - kraje europejskie mogłyby tylko pozazdrościć takiej statystyki.

Portoryko zostało odkryte w 1493 roku. 19 listopada tamtego roku do wybrzeży wyspy przybił statek należący do floty Krzysztofa Kolumba. Tereny, na których wylądował były wówczas zamieszkane przez Indian Arawaków z plemienia Taino, którzy nazywali swój kraj „Borikén”. Według relacji hiszpańskich kolonizatorów Indianie byli początkowo przyjaźnie nastawieni do przybyszów. Ich stosunek do Europejczyków zmienił się dopiero wraz z narastającym wyzyskiem z ich strony. Kolumb nazwał wyspę San Juan Bautista ku czci św. Jana Chrzciciela i wkrótce popłynął dalej. W 1508 roku powrócił tu jeden z konkwistadorów, Juan Ponce de León. Wkrótce objął urząd gubernatora i wprowadził politykę krwawego tłumienia indiańskich buntów. W międzyczasie  San Juan Bautista przemianowano na Puerto Rico (w hiszpańskim - „bogaty port”). W trakcie następnego wieku populacja Indian Taino zmniejszyła się niemal do zera. Ich kultura została prawie całkowicie wyniszczona, za to Portoryko stało się ważną hiszpańską kolonią. Swoim znaczeniem zwróciło uwagę innych kolonizatorskich potęg: Wielkiej Brytanii, Francji i Holandii. Ich próby zdobycia wyspy spełzły jednak na niczym.

W 1797 Brytyjczycy pod wodzą Ralpha Abercromby'ego po raz ostatni podjęli próbę opanowania Portoryko, ponownie nieudaną. Wyniszczenie populacji indiańskiej zdążyło już doprowadzić do tamtej pory do braku taniej siły roboczej. Hiszpanie zdecydowali o sprowadzeniu do Portoryko afrykańskich niewolników. Od tamtej pory zaczął kwitnąć handel ludźmi na wyspie. Murzyni pracowali głównie w rolnictwie, przy produkcji trzciny cukrowej. Ponad 400- letnie panowanie hiszpańskie w Portoryko skończyło się wraz z wybuchem wojny USA z Hiszpanią. W wyniku porażki Hiszpanie na mocy traktatu paryskiego z 1898 roku oddali Portoryko USA. W 1917 roku tzw. dekret Jonesa gwarantował wszystkim mieszkańcom Portoryko obywatelstwo USA. 21 marca 1937 roku wybuchły zamieszki sprowokowane przez Partię Nacjonalistów Portorykańskich, niezadowolonych z amerykańskich wpływów. W Ponce poniosło wówczas śmierć 19 osób. 10 lat później Portorykańczycy otrzymali prawo do wyboru swojego gubernatora w demokratycznych wyborach, a 6 lutego 1952 ratyfikowana została konstytucja Portoryko, przekazująca pewne kompetencje władzom USA.

Czyste, piaszczyste plaże Portoryko to niejedyna atrakcja kraju. Od lat turystyka jest dla Portorykańczyków źródłem pokaźnych dochodów. Najliczniejszą grupą odwiedzających są oczywiście mieszkańcy USA, ale sporo jest także Hiszpanów i Francuzów. Piękne widoki, doskonała baza turystyczna, zabytki z czasów kolonizatorskich... Portoryko jest miejscem, w którym można zrelaksować się w czasie wakacji. A wakacje trwają tu cały rok!

Kiedy jechać?

Panuje tu klimat równikowy wilgotny. W lipcu średnia temperatura w Portoryko wynosi 27 – 28 stopni Celsjusza, natomiast w styczniu 23 stopnie. Nawet ci, którym przeszkadza gorąco nie będą więc narzekać na pogodę. Niestety, temperatura to jedno, a wilgotność powietrza – drugie. Od maja do lipca jest bardzo parno, pobyt na wyspie może męczyć. Z kolei wrzesień i październik są niebezpieczne z racji często występujących huraganów. We znaki mogą się dawać także gwałtowne burze. Najlepiej więc chyba wybrać się do Portoryko w okresie od stycznia do maja.

Dzięki Tanie-loty.com.pl możesz zarezerwować tanie loty do Portoryko za bardzo niską cenę. Interesują Cię tanie bilety lotnicze do Portoryko? Skorzystaj więc z naszej porównywarki cen biletów!

Szczegóły

Opublikowano: 08 grudzień 2009

Ponce

Drugie co do wielkości miasto Portoryko, zamieszkane przez ponad 200 tysięcy osób. Ponce powstało w 1694 roku, z tej racji możemy w nim podziwiać wiele zabytków powstałych w czasach hiszpańskiej kolonizacji. Z racji swojego uroku nazywane czasami „Perłą Południa”, rzeczywiście ma wiele do zaoferowania zwiedzającym. Dodatkową zaletę stanowi fakt, że większość atrakcji znajduje się w ścisłym centrum, co oszczędza krążenia po całym mieście z przewodnikiem w ręku. Znawcy sztuki z chęcią wybiorą się na pewno do miejskiego Muzeum Sztuki, gdzie będą mogli obejrzeć ponad 1000 różnych obrazów autorstwa m.in. Rodina czy Rubensa. Dodajmy do tego ponad 4 setki rzeźb i otrzymamy jedną z większych kolekcji na Karaibach. Innym ciekawym obiektem jest Muzeum Portorykańskiej Muzyki. Imponująco przedstawia się Parque de Bombas, dawniej zajmowana przez straż pożarną. Charakterystyczny czarno – czerwony budynek już z oddali przyciąga wzrok zwiedzających. Efektownie wygląda również Casa Alcaldia, ratusz będący zarazem najstarszym budynkiem kolonialnym w mieście (pochodzi z 1840 roku). Zaledwie kilka kilometrów od Ponce znajduje się Hacienda Buena Vista. Rezydencja należała do bogatego Hiszpana. Jego rodzina stała się wkrótce głównym producentem kawy i kukurydzy w okolicach. Aktualnie zwiedzając Haciendę możemy przenieść się w czasie do XIX wieku i przyjrzeć się życiu w tamtym okresie. Z myślą o zwiedzających odrestaurowano ją w 1984 roku.

El Yunque

Należy do najbardziej niezwykłych miejsc na świecie. El Yunque to park narodowy będący lasem równikowym. Niestety, takich lasów na naszej planecie nie pozostało już wiele, przez co uznaje się go za szczególnie potrzebujący ochrony. El Yunque składa się z kilku rodzajów lasów, zróżnicowanych ze względu na wysokość, na której leżą. Na terenie parku znajduje się rzadko spotykany las mglisty (taki las przez większość czasu jest spowity mgłą z racji wysokiego położenia). Przez park przeprowadzono prawie 40 kilometrów tras turystycznych. Jeśli chodzi o rośliny, to jest ich tu kilkaset gatunków. Samych paproci jest ponad 100! W El Yunque żyje jeden z symbolów kraju: mała żabka El Coqui. Aktywna w nocy, zwłaszcza po deszczu, wydaje z siebie charakterystyczne odgłosy od których pochodzi jej nazwa („ko - ki”). W zależności od podgatunku żabka osiąga od 15 do 80 milimetrów, więc mogą być pewne problemy ze zrobieniem jej zdjęcia. Złota Coqui jest jedyną żabą, która nie składa jaj, ale rodzi swoje młode. Kolejnym endemicznym gatunkiem jest zagrożona amazonka portorykańska.

Arecibo

Początki tutejszego osadnictwa datowane są już na 1556 rok – Arecibo było trzecim założonym przez Hiszpanów ośrodkiem na wyspie. Przez Portorykańczyków bywa nazywane „Diamentem Północy” oraz „Lojalnym miastem”. Miasto słynie jednak przede wszystkim ze swojego obserwatorium oraz należącej do USA stacji badawczej. Znajdujący się w obserwatorium radioteleskop ma 305 metrów średnicy i jest największym tego typu urządzeniem na ziemi. Teleskop powstał w 1963 roku i stanowi naprawdę imponującą konstrukcję. Popularnym wśród turystów miejscem jest także pochodząca z 1898 roku latarnia morska, będąca w użytku do dziś. W pobliżu miasta godne uwagi są Cueva del Indio, czyli po prostu Jaskinia Indian. Na ścianach jaskini znajdują się naskalne malowidła pochodzące jeszcze z czasów prehistorycznych. Wycieczka pozwoli w pełni docenić zniszczoną przez Hiszpanów indiańską kulturę. W samym mieście warto obejrzeć także zbudowany w 1866 roku ratusz.

Mayagüez

Ostatnimi czasy miasto rozwija się niezwykle dynamicznie, przyciąga też coraz więcej zagranicznych turystów. Jest także jednym z najważniejszych ośrodków akademickich w kraju. To tutaj znajduje się jedyny park zoologiczny wyspy: Juan A. Rivero Zoo. Najciekawsze gatunki w nim zebrane to bez wątpienia tygrysy bengalskie i kondory. Mayagüez słynie z eleganckich hoteli i restauracji, rozrywek jest tu niezwykle dużo. Studenci sprawili, że jak grzyby po deszczu wyrastają nowe puby i dyskoteki. Do turystów skierowana jest oferta kasyna. Mayagüez to także spory port i piękne plaże. Miłośnicy sportów wodnych będą mogli uprawiać tu surfing, nurkowanie, jazdę na nartach wodnych czy żeglarstwo.

Forty

Ważną atrakcją Portoryko są lokalne forty. W zatoce San Juan znajduje się jeden z nich – El Moro. Powstał w 1787 roku, choć już dwa wieki wcześniej zbudowano tu pewne umocnienia. Podczas II wojny światowej znaczące ulepszenia wprowadziło do jego konstrukcji USA. Fort był atakowany przez najeźdźców niezliczoną ilość razy. Atrakcją dla zwiedzających są potężne działa, ale także odrestaurowana po wojnie amerykańsko – hiszpańskiej latarnia morska i sekretne korytarze. El Moro jest wpisany na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO. San Cristobal to drugi fort broniący dostępu (tym razem od strony lądu) do San Juan. Jego budowę ukończono pod koniec XVIII wieku. Wrażenie robią nie tylko potężne umocnienia, ale również podziemne przejścia i lochy.

Jaskinie Rio Camuy

To cały zespół krasowych jaskiń zlokalizowany w centrum wyspy. Ich zwiedzanie powinno się odbywać z wykwalifikowanym przewodnikiem. Aktualnie udostępniono turystom 11 kilometrów jaskiń, a to wcale nie cała ich powierzchnia. Wszechobecne stalaktyty i stalagmity sprawiają niezwykłe wrażenie. Jaskinie nie są zupełnie opuszczone: żyją w nich niezwykłe, przystosowane do życia pod powierzchnią ziemi ryby, a także całe kolonie nietoperzy. Warto wybrać się do jaskiń w miarę wcześnie rano, gdyż każdego dnia może je zwiedzić tylko 200 osób.

Plaże

Z tego słynie Portoryko wśród większości turystów. Flamenco uzyskało tytuł najlepszej plaży w Ameryce, wciąż nie jest też zatłoczona przez masy turystów. Warto więc się na nią wybrać. W pobliżu Caña Gorda znajduje się wiele jaskiń, które można obejrzeć gdy już znudzi się leżenie na słońcu. Do najpopularniejszych w kraju należą Luquillo, Boqueron i Rincon Bay (ogłoszona stolicą portorykańskiego surfingu).

Wyspa Mona

Wyspę tą niekiedy nazywa się portorykańskim Parkiem Jurajskim. Już w 1919 roku otrzymała ona status rezerwatu przyrody, z tej racji nie jest zamieszkana. Opiekę nad nią sprawują pracownicy Departamentu Środowiska. Historia wyspy sięga naprawdę daleko. Można tu wciąż znaleźć pozostałości osady Indian Taino. Są tu indiańskie rysunki i inskrypcje, a także pozostałości przedmiotów codziennego użytku. Mona to raj dla archeologów. Wciąż znajdowane są tutaj szkielety niegdysiejszych mieszkańców wyspy. Także biolodzy powinni być w niebie – choć roślinność jest raczej uboga i standardowa, na wyspie żyją niespotykane nigdzie indziej iguany, gekony oraz żółwie. W większości są to gatunki zagrożone wymarciem. W wodach opływających wyspę żyje ponad 270 rodzajów ryb! W 1900 roku zbudowano tutaj latarnię morską. Wyspę może zwiedzać naraz nie więcej niż 100 turystów. Na wędrówki po niej trzeba mieć zezwolenie, a nocować można tylko w jednym miejscu – na plaży Sardinera.

Szczegóły

Opublikowano: 08 grudzień 2009

Nie ma czego ukrywać: transport publiczny w Portoryko mocno kuleje. Najlepszym wyjściem jest wynajęcie samochodu i zwiedzanie kraju przy jego pomocy. Jeśli chcemy poznać kraj od podszewki, dojechać do małych miasteczek lub parków narodowych, zwyczajnie nie mamy innej opcji. Na szczęście nie ma problemów ze znalezieniem wypożyczalni. Działają one przy lotniskach, a wynajem samochodu nie jest wcale drogi (nawet 30 dolarów za dzień). Niestety, podróżowanie samochodem także wcale nie przypomina bajki. Jazda po większych miastach, zwłaszcza San Juan, to prawdziwy koszmar. Portorykańczycy nie przykładają zbyt dużej uwagi do ostrożnej jazdy, korki bywają nieznośne, a parkowanie także stanowi ogromny problem. Poza miastami i główną siecią komunikacyjną drogi są w złym stanie, w dodatku bardzo wąskie. Za przejazd niektórymi trasami trzeba uiścić drobną opłatę.

Jeśli wizja samodzielnej podróży nas odstrasza, jesteśmy zmuszeni liczyć na lokalnych przewoźników. Autoridad Metropolitana de Autobuses (AMA) zajmuje się przejazdami autobusowymi. W San Juan i najbliższej okolicy jest to całkiem dobre wyjście z sytuacji: podróż autobusem jest tania i dość wygodna. Reszta kraju to jednak zupełnie inna historia. Właściwie poza San Juan brak jest rozkładów jazdy. Przystanki są oznaczone napisem „Parada”.

W San Juan możemy także wybrać Tren Urbano, czyli linię metra. Otwarte w 2005 roku, metro jest szybkie i bardzo nowoczesne, choć nie obejmuje jeszcze zbyt dużej części miasta. Podróż jest dość tania (bilet kosztuje 1,5 dolara). W większych miastach można skorzystać z usług taksówkarzy. Ich samochody są białe i mają na drzwiach napis „Taxi Turístico”. Stawki za podróż ustalone są odgórnie, co zmniejsza prawdopodobieństwo oszustwa.

Portoryko jest niewielką wyspą, ale można się w jej obrębie przemieszczać również samolotem. Codziennie kursują samoloty pomiędzy największymi ośrodkami (San Juan, Ponce, Mayagüez i Arecibo).

Raczej odradza się podróżowanie autostopem. Jeśli chcemy żyć w zgodzie z naturą, w większości dużych hoteli można wypożyczyć rower.

Szczegóły

Opublikowano: 08 grudzień 2009

Photo: SXC

Sri Lanka to niewielkie państwo wyspiarskie położone na Oceanie Indyjskim, w odległości zaledwie około 50 km od Indii, na wyspie Cejlon i kilku mniejszych skrawkach lądu w jego okolicy. Właśnie pod nazwą Cejlon miejsce to znane było na świecie do roku 1972, kiedy to administracja rządowa postanowiła zmienić ją na obecną, w sanskrycie oznaczającą „olśniewający kraj”. Wymowie tej nazwy nie sposób zaprzeczyć – Sri Lanka jest jednym z najpiękniejszych miejsc na ziemi – wielowiekowa tradycja i historia sięgająca co najmniej VI wieku p. n. e. łączą się tu płynnie z nowoczesnością, różnorodnością kulturową i bogactwem przyrodniczym tak, że każdy znajdzie w tym miejscu coś dla siebie.

Historia

Sri Lanka wspomniana jest już w pochodzącym z czasów pomiędzy II w. p. n. e. a II w. n. e. sanskryckim eposie Ramajana, w którym to właśnie na tę wyspę uprowadzona zostaje przez demona Rawanę żona Ramy – Sita. Warto wspomnieć, że nieprzerwane zasiedlenie Cejlonu ma miejsce co najmniej od 2600 lat, a być możne nawet jeszcze dłużej. Pierwszym odnotowanym w światowych źródłach wydarzeniem z jego historii jest podbój wyspy przez Indusów dowodzonych przez Sanhala. Silne państwo syngaleskie kwitło na wyspie pomiędzy 200 r. p. n. e. a około 1200 r. n. e., kiedy zostało częściowo zdobyte przez walecznych Tamilów. Na początku XVI wieku natomiast całość wyspy znalazła się w sferze zainteresowań królujących na morzach Portugalczyków, którzy od około 1505 roku starali się opanować wyspę i stworzyć tutaj swoją kolonię. W następnych latach miejsce Portugalii stopniowo zajęła Holandia, a w końcu XVIII  i na początku XIX wieku całkowitą dominację nad Cejlonem zdobyła Wielka Brytania, która stworzyła tu Królewską Kolonię Cejlonu.

Niepodległość kraj ten uzyskał ostatecznie 4 lutego 1948 roku, jednak jego oblicze w ciągu kilkuset lat zależności bardzo się zmieniło. Cejlon stanowił już wtedy centrum produkcji doskonałej jakości herbaty, z którą zresztą kojarzony jest po dziś dzień. Poza tym większość rolniczych terenów na wyspie zajmowały również plantacje drzew kokosowych oraz kauczukowców, których soku używano w produkcji gumy.

W najnowszej historii wyspy znaczące okazały się jeszcze cztery daty. 22 maja 1972 roku nazwę "Cejlon" władze państwa zmieniły na "Sri Lanka". Dalej, w roku 1983 rozpoczęła się na wyspie wojna domowa pomiędzy domagającymi się autonomicznego kraju Tamilami a stanowiącymi większość Syngalezami, która z przerwami trwała ponad ćwierć wieku i przyniosła 70 tysięcy ofiar. Wojnę zakończyło dopiero złożenie broni przez pokonaną organizację Tamilskich Tygrysów 17 maja 2009 roku. Tak naprawdę dopiero teraz Sri Lanka zniknie z zestawień najbardziej niebezpiecznych miejsc wycieczkowych na świecie.

Ostatnim z ważnych wydarzeń, jakie miały miejsce na Sri Lance w ciągu ostatniego półwiecza, było tsunami wywołane potężnym trzęsieniem ziemi, które spustoszyło ten rejon w czasie świąt Bożego Narodzenia – 26 grudnia 2004 roku. Tylko na terytorium Sri Lanki zginęło co najmniej 40 tys. osób, a wiele uznaje się za zaginione. W sumie kataklizm pochłonął około 300 tys. istnień ludzkich w rejonie Oceanu Indyjskiego. Poza zniszczeniami wywołanymi falami powodziowymi na Sri Lance bardziej katastrofalny okazał się spadek ruchu turystycznego, który w tym kraju stanowi jedno z najważniejszych źródeł dochodu mieszkańców i budżetu kraju.

Warto również wspomnieć o tym, że na Sri Lance znajdują się bardzo bogate i jedne z największych na świecie złoża kamieni szlachetnych i półszlachetnych. Ze Sri Lanki pochodzi między innymi ważący około 400 karatów szafir Blue Belle of Asia, który należy do skarbów Korony Brytyjskiej i przechowywany jest po dziś dzień w ściśle strzeżonym skarbcu królewskim.

Wyprawa na Sri Lankę z pewnością pozostanie niezapomnianym doświadczeniem dla każdego, kto się na nią zdecyduje – można tutaj doświadczyć wszystkich cudowności Azji, okraszonych dodatkowo wpływami wielu wieków kolonizacji europejskiej oraz lokalnymi tradycjami kultywowanymi przez wiele pokoleń Cejlończyków.

Szczegóły

Opublikowano: 08 grudzień 2009

Photo by Chamal N / Wikipedia

Rezerwat leśny Sinharaja

Znajduje się w głębi wyspy na górzystym terenie – różnorodność biologiczna i wyjątkowość tego miejsca została podkreślona wpisaniem go w roku 1988 na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Na terenie tego lasu rośnie ponad 100 różnych gatunków drzew, a także liczne rodzaje storczyków, liany i pnącza. Wprawdzie pod względem geograficznym las znajduje się strefie klimatu podrównikowego i zwrotnikowego, wykazuje jednak wszelakie cechy charakterystyczne dla lasów równikowych. Dodatkowo ze względu na niedobory niektórych substancji mineralnych w glebie wegetacja jest skrócona, ponieważ zależy ona od rozkładu obumierających części roślin, który uwalnia z nich niezbędne do życia składniki. Przez rezerwat przepływają trzy rzeki - Koskulany, Gangi, Gin Gangi, w których nurcie znaleźć można bogactwo tej ziemi – doskonałej jakości kamienie szlachetne takie jak rubiny, szafiry, granaty i topazy.

Ratnapura

Każda kobieta z chęcią odwiedzi to miasto. Jest to krajowe centrum jubilerstwa i obróbki wydobywanych w okolicznych kopalniach kamieni szlachetnych, przede wszystkim doskonałej jakości rubinów i szafirów, a także w mniejszej ilości innych szlachetnych i półszlachetnych kamieni wydobywanych na terenie całego kraju. Wszelakie wyroby biżuteryjne oraz nieobrobione jeszcze kamienie są tutaj wyraźnie tańsze, więc z radością można przeznaczyć na ich zakup pewną część podróżnego budżetu. Ich piękno zawsze przypominać będzie o wakacjach spędzonych w tym rajskim miejscu.

Anuradhapura

Dawna stolica państwa za czasów syngaleskich położona jest około 200 km na północ od współczesnej stolicy – Kolombo. Jest to jedno z najważniejszych i najświętszych miast buddyzmu. W centrum Anuradhapury rośnie po dziś dzień potężne drzewo Sri Maha Bodhi. Wyrosło ono z niewielkiej gałązki świętego drzewa, pod którym w Indiach lubił rozmyślać Budda. Ciekawostką jest fakt, że drzewo liczy sobie 2200 lat i jest to najstarsze drzewo o udokumentowanej historii na świecie. W mieście podziwiać można ślady jego dawnej potęgi – pomiędzy III w. p. n. e. a XII w. n. e. właśnie tutaj znajdowały się najważniejsze dla funkcjonowania państwa instytucje. Była to w owym czasie jednak z najbardziej niezmiennych stolic o ustabilizowanej lokalizacji – przez ponad 1000 lat miasto znajdowało się niemal w tym samym miejscu. Pozostałości dawnej architektury stołecznej zostały odkryte przypadkowo w XIX wieku i od tamtej pory zachwycają zarówno pielgrzymów, jak i świeckich tuyrystów.

Sigirija

Ważne stanowisko archeologiczne na terenie Sri Lanki położone w centralnej części wyspy. W jego skład wchodzą przede wszystkim ruiny Pałacu Górnego, położonego na szczycie ostańca wulkanicznego pochodzenia, około 400 m ponad otaczającym terenem, prowadzące na szczyt schody wykute w skale, ruiny twierdzy obronnej, wykute w skale cysterny na wodę oraz spichlerze, a u podnóża skały - wytyczone z wielką starannością dawne królewskie ogrody oraz pozostałości po Dolnym Pałacu i fosie. W tym miejscu zdecydowanie najważniejsze pozostają jednak piękne naskalne rysunki przedstawiające w dość realistyczny, chociaż lekko stylizowany sposób, postacie kobiece – naukowcy domyślają się że prawdopodobnie przedstawione są tam nałożnice królewskie lub damy dworu. Zmysłowe i intrygujące przedstawienia nikogo nie podstawiają obojętnym, a doskonałość rysunku i żywość kolorystyki powoduje prawdziwy zachwyt nad umiejętnościami i talentem anonimowych artystów sprzed wieków, którzy ozdobili kamienne ściany tymi malowidłami tworząc wiecznotrwałą galerię z ponad 500 przedstawieniami tzw. „niebiańskich dziewic”. Ostaniec nazywany jest powszechnie „Skałą Lwa”, ponieważ wykute w skale schody rozpoczynają się pomiędzy dwoma potężnymi skalnymi lwimi łapami.

Góry Sri Lanki

Warto wspomnieć, że centrum wyspy zajmują tereny górzyste, których liczne szczyty przekraczają 2000 m. n. p. m. Góra Pidurutalagala (Mount Pedro), najwyższa na wyspie, ma aż 2524 m n. p. m. Obecnie jest to teren zmilitaryzowany, więc turyści nie mają tam wstępu. Inaczej jest w przypadku najświętszej góry na wyspie, tzw. Szczytu Adama, który osiąga wysokość 2243 m n. p. m, wznosząc się stożkowato z dna lasu tropikalnego Jego najbardziej charakterystycznym elementem jest podłużne wgłębienie na szczycie o długości około 1,5 m, uznawane za święte przez większość obecnych na Sri Lance religii. Według hindusów to odcisk stopy Śiwy, buddyści utrzymują, że odcisk pozostawił Budda, muzułmanie twierdzą że pozostawił go biblijny Adam, a tutejsi chrześcijanie przekonani są o tym że jest to odcisk stopy św. Tomasza. Okazuje się więc, że wielkie religie potrafią współistnieć w zgodzie oddając cześć swoim świętym w jednym miejscu bez sporów i waśni. Widok ze szczytu wprost zapiera dech – z pewnością warto pokonać tysiące kamiennych stopni prowadzących na górę by doświadczyć tego zachwytu.

Cejlońska herbata

Aż wierzyć się nie chce, że uprawa herbaty rozpoczęła się na Sri Lance właściwie przez przypadek, kiedy to ponad 100 lat temu zaraza zniszczyła wszystkie plantacje kawy na wyspie. Brytyjczycy postanowili nie ryzykować powtórki takiego kataklizmu i zasadzili herbaciane krzewy, które znalazły tutaj idealne warunki do rozwoju. Obecnie Sri Lanka wprawdzie nie jest już najważniejszym producentem herbaty na świecie, jednak wciąż utrzymuje się w czołówce, a kobiety zatrudnione na plantacjach regularnie przez cały rok zrywają najlepsze, najdelikatniejsze listki, by koneserzy na całym świecie mogli cieszyć się ich doskonałym smakiem.

Świątynie Dambulla

Wykute w sale komnaty ozdobione są niesamowitymi malowidłami o łącznej powierzchni ponad 2100 metrów kwadratowych, wewnątrz kamiennych świątyń znajduje się około 150 różnorodnych posągów przedstawiających Buddę. Dambulla to najlepiej zachowane i największe sanktuarium buddyjskie na wyspie, jego historia sięga ponad 2700 lat, kiedy to pojawili się pierwsi mieszkańcy obiektów. Od 1991 roku zespół świątynny wpisany jest na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Szczegóły

Opublikowano: 08 grudzień 2009

Odkąd skończyła się wojna domowa na Sri Lance znów jest bezpiecznie, a podróżowanie po kraju nie nastręcza żadnych problemów. Wcześniejsze przestrogi MSZ, jakie dotyczyły opanowanych przez Tamilskie Tygrysy rejonów – szczególnie zaś północnej i wschodniej części wyspy, straciły na szczęście swą aktualność.

Po Sri Lance można przemieszczać się transportem zbiorowym w postaci autobusów i kolei, a także samochodem. Najpopularniejszym sposobem dotarcia na wyspę jest oczywiście samolot, można również wybrać drogę morską z nieodległych Indii. By podróżować własnym transportem należy legitymować się międzynarodowym prawem jazdy, a na dodatek jego specjalną wersją, która ważna jest na Sri Lance. Konieczne jest również ubezpieczenie pojazdu w miejscowym towarzystwie, ponieważ polskie polisy nie są na miejscu honorowane. Przy wjeździe na Sri Lankę wymagana jest wiza, bilet powrotny, paszport ważny przynajmniej przez rok od momentu przekroczenia granicy oraz środku finansowe na pokrycie kosztów pobytu w wysokości przynajmniej 30 dolarów na każdy dzień.

Ten niewielki kraj, którego powierzchnia jest pięciokrotnie mniejsza niż powierzchnia Polski, pochwalić cię może aż 1400 km linii brzegowej, niemal 1500 km szerokotorowych linii kolejowych, których sieć łączy największe miasta w kraju oraz prawie 100 000 km dróg, dzięki którym można swobodnie podróżować po całym terytorium wyspy, tym bardziej że ponad 80% z nich to drogi utwardzone. W kraju istnieje również 18 portów lotniczych, z których 14 ma utwardzoną powierzchnię, a 5 status międzynarodowych portów lotniczych – w ciągu roku na lotniskach lankijskich obsługiwanych jest na nich ponad 5 milionów pasażerów.

Transport publiczny na Sri Lance jest tani i łatwo dostępny – rozwiązaniem dla backpackersów jest autobus. Nieco droższa, lecz również bardziej komfortowa jest kolej, niestety łączy ona ze sobą jedynie duże miasta. Popularnym i również relatywnie niedrogim rozwiązaniem jest na Sri Lance wynajęcie samochodu z kierowcą. W obrębie dużych miast skorzystać można z transportu taksówkarskiego oraz egzotycznych riksz.

Szczegóły

Opublikowano: 08 grudzień 2009

Photo: SXC

Tel Awiw to wprawdzie nie administracyjna stolica Izraela, jednak większość zagranicznych przedstawicieli tak właśnie ją traktuje, ze względu na niepewny status Jerozolimy, która podzielona jest pomiędzy Izraelczyków i Arabów. Dlatego też właśnie tu mieści się większość ambasad, a miasto zyskało dzięki temu szczególny klimat dystyngowanego i elitarnego miejsca spotkań konsularnej śmietanki. Do tego dołożyć należy piękną lokalizację na wybrzeżu Morza Śródziemnego i okazuje się że Tel Awiw to wspaniałe miejsce nie tylko na wycieczkę krajoznawczą, lecz również na spędzenie słonecznego urlopu.

Miasto może pochwalić się nietypową urbanistyką, ponieważ składa się tak naprawdę z dwóch ośrodków – starożytnej Jaffy zamieszkałej obecnie głównie przez Arabów, której historia sięga początków XVIII wieku p. n. e. oraz nowoczesnego miasta Tel Awiw zamieszkałego głównie przez Żydów, którego historia ogranicza się właściwie tylko do około 100 lat.

Jaffa była w dawnych wiekach najważniejszym portem starożytnego Izraela, jest to najdłużej działający spośród wszystkich współcześnie istniejących portów – wspomniany jest on nawet w Biblii, ponieważ właśnie tutaj Jonasz wsiadł na statek uciekając przed Bożym przeznaczeniem, które po wielu niesamowitych przygodach ostatecznie zostało spełnione.

Nazwa Tel Awiw oznacza Wzgórze Wiosny i jest ona związana z zamierzeniami jakie przeświecały mniejszości żydowskiej, która na początku XX wieku zakładała swoje miasto w niewielkiej odległości na północ od Jaffy. W zamyśle projektantów miało to być wspaniale, lecz niewielkie miasto ogrodów wzniesione w stylu angielskim, które pozwoli Izraelitom żyć samodzielnie bez arabskiego sąsiedztwa – plany obejmowały docelowo około 25 tysięcy mieszkańców, jednak szybki rozwój spowodował w końcu połączenie obu miast w jedne organizm, który w tej chwili zamieszkuje około 400 000 ludzi rozlokowanych na powierzchni niemal 52 kilometrów kwadratowych. Jest to jednocześnie największe miasto metropolitalnego obszaru Gusz Dan położonego na wybrzeżu Morza Śródziemnego i zamieszkiwanego przez około 3 miliony obywateli, który stanowi największą aglomerację miejską w Izraelu.

Największy rozwój Tel Awiwu przypada na dwudziestolecie międzywojenne i później na lata II wojny światowej kiedy to prześladowani w Europie Żydzi decydowali się na osiedlanie się w Izraelu – od 1936 roku Tel Awiw posiada własny port morski, dzięki któremu w kwestii transportu całkowicie uniezależnił się od arabskiej Jaffy. W krótkim czasie populacja miasta tak się powiększyła, że Tel Awiw wchłonął Jaffę i obecnie jest to jeden organizm miejski. Dodatkowo doskonałe położenie niemal na samym środku Izraela czyni z tego miasta wspaniały punkt docelowy i przesiadkowy podczas podróży w ten rejon świata.

Warto również wspomnieć, że serce żydowskiego świata to ulubione miejsce do zamieszkania dla homoseksualistów wyznania mojżeszowego – w tym wyjątkowo surowym pod względem moralności kraju Tel Awiw ze swoja swobodo i artystycznym klimatem jawi się im jako miejsce idealne, tym bardziej, że nastawione na zysk społeczeństwo jest tolerancyjne, a Tel Awiw zapewnia homoseksualistom liczne atrakcje – takie jak osobna plaża, kluby i liczne miejsca spotkań.

W ogóle w Tel Awiw w związku z nadmorskim położeniem i ogromną różnorodnością z jaką można się tu spotkać nazywany jest miastem plaż – w mieście jest ich kilkanaście, a kilka z nich ma bardzo wąskie specjalizacje, tak że na przestrzeni kilku kilometrów nabrzeża spotkać można właściwie wszystko. Hof Haclavim to jedyny nadmorski obszar, gdzie można wprowadzać psy, więc przebywają tam miłośnicy zwierząt z całego miasta, w jej pobliżu znajduje się Hof Hadatiyim, czyli plaża religijna, gdzie z uroków morza korzystają skromni i powściągliwi wierzący chrześcijanie i Żydzi. Niedaleko mieści się także nieoficjalna plaża homoseksualistów, gdzie chętnie korzystają z uroków plażowania zarówno gejowskie pary jak i kobiety, które chcą uniknąć zaczepek na zwykłych plażach. Oczywiście poza tym istnieje wiele mniej lub bardziej urokliwych plaż o standardowym przeznaczeniu, które dzięki wspaniałej pogodzie zapewniającej ponad 300 słonecznych dni w roku właściwie nigdy nie świecą pustkami.

Dlatego też jeśli nie masz pomysłu na kolejne wakacje nad Morzem Śródziemnym i chcesz doświadczyć czegoś bardziej egzotycznego niż kolejny pobyt we Włoszech czy Chorwacji tanie bilety lotnicze do Tel Awiwu okażą się świetnym rozwiązaniem. Ta potężna metropolia, która nigdy nie zasypia okaże się z pewnością świetnym miejscem na spędzenie urlopu, a dzięki ofercie na tanie loty do Tel Awiwu na dodatek pobyt w tym miejscu nie zrujnuje portfela.

Szczegóły

Opublikowano: 08 grudzień 2009

Stare uliczki San Juan

Fot. SXC

Stolica Portoryko została założona w 1521 roku. Jest tym samym najstarszym (po Santo Domingo) założonym przez europejskich kolonizatorów ośrodkiem w obu Amerykach. Miasto z racji swoich umocnień zdobyło wśród mieszkańców nazwę „La Ciudad Amurallada”, co w wolnym tłumaczeniu oznacza właśnie „miasto otoczone murem”. Doskonałe położenie i świetne warunki portowe sprawiły, że od zawsze było przedmiotem sporów wśród kolonizatorskich potęg.

Już niedługo po II wojnie światowej nastąpił gwałtowny wzrost zainteresowania San Juan jako miejscem na urlop. Ta tendencja utrzymuje się do dziś. W mieście jest wiele hoteli o najróżniejszym standardzie. Najwyższej klasy restauracje? Nie ma problemu. Czyste plaże i efektowne zabytki dopełniają obrazu San Juan jako resortu turystycznego.

Aż do czasu przybycia Hiszpanów okolica była pusta. Według ustaleń archeologów nie było tu wcześniej żadnych osad. Dopiero w 1508 roku Juan Ponce de León założył osadę nazwaną Caparra nieco na zachód od dzisiejszej stolicy. Zaledwie rok później jej mieszkańcy, nękani nieustannie przez Indian i malarię, przenieśli się do pobliskiego Puerto Rico. W 1521 roku otrzymało ono nazwę mającą na celu uczczenie św. Jana Chrzciciela: San Juan Bautista de Puerto Rico, wkrótce skrócone do San Juan. Z racji doskonałego położenia miasto stało się przystankiem na drodze okrętów przewożących cenne kruszce, takie jak złoto i srebro. To zwróciło na nie uwagę wszystkich europejskich potęg morskich. Już pod koniec XVI wieku rozpoczęły się ataki ze strony floty brytyjskiej. W 1595 roku San Juan zaatakowały okręty dowodzone przez Francisca Drake'a, a trzy lata później – George'a Clifforda. W drugim wypadku najeźdźcom udało się nawet zdobyć miasto, jednak po 10 tygodniach okupacji zostali zmuszeni do wycofania się. Newralgiczne znaczenie dla obrony miasta miał fort El Morro, broniący dostępu od strony morza.

Kolejne lata to ciągła walka z flotami brytyjskimi, holenderskimi i francuskimi, zwycięska dla Portorykańczyków. Pod koniec XIX wieku wybuchła wojna USA z Hiszpanią, w wyniku której w maju 1898 San Juan zostało zbombardowane przez amerykańskie okręty wojenne. Na mocy traktatu paryskiego pokonana Hiszpania przekazała Portoryko USA, kończąc tym samym działania wojenne. San Juan stało się głównym portem amerykańskim w tym rejonie. 30 października 1950 roku w stolicy wybuchły zamieszki inspirowane przez portorykańskich nacjonalistów. W latach 80 XX wieku nastąpił znaczny wzrost bezrobocia i przestępczości. Władze zareagowały bardzo szybko i już w następnym dziesięcioleciu sytuacja znacznie się poprawiła. Pojawiły się nowe inwestycje, stare miasto poddano renowacji i San Juan otrzymało zupełnie nową twarz.

Licząca sobie pół miliona mieszkańców stolica jest największą metropolią w kraju. Pogoda w mieście jest zazwyczaj słoneczna, choć podobnie jak w całym Portoryko od kwietnia do listopada występuje tu pora deszczowa. Stolica jest wietrznym miejscem. Pomaga to nieco znieść upały: temperatura sięga tu czasami prawie 40 stopni, co jednak niweluje w pewnym stopniu właśnie wiatr.

W mieście wyraźnie widać wpływy kultury amerykańskiej, ale nie zapomniano także o hiszpańskich zwyczajach. Wiele jest tutaj zabytków epoki kolonizatorskich, jednak równie liczną reprezentacją mogą się poszczycić kluby i puby. San Juan, mimo długiej historii, jest bardzo nowoczesnym miastem, w sam raz dla prawdziwych kosmopolitów. Ciekawe festiwale i wesoła atmosfera corocznie przyciągają masy turystów.

Dzięki Tanie-loty.com.pl możesz zarezerwować tanie loty do San Juan za bardzo niską cenę. Interesują Cię tanie bilety lotnicze do San Juan? Skorzystaj więc z naszej porównywarki cen biletów!