Zwiedzanie Bydgoszczy

Wyspa Młyńska i Bydgoska Wenecja

Z całą pewnością Wyspa Młyńska to jedno z najbardziej urokliwych miejsc w Bydgoszczy. Oaza spokoju w centrum miasta przyciąga bydgoszczan o każdej porze roku. Jest ona położona zaledwie kilkadziesiąt metrów od Starego Miasta. Oddzielają ją wody Brdy i odnogi Młynówki. Wyspa należała niegdyś do króla, dlatego wznoszono na niej budynki gospodarcze: magazyny, młyny królewskie, tartak i łaźnię miejską. Od 1594 do 1688 działała tu mennica królewska i wtedy też wyspa przeżywała swój złoty okres. W XVIII wieku, w czasie budowy Kanału Bydgoskiego, zasypano jeden z dwóch kanałów przepływających przez wyspę (w XX wieku zasypano kolejny, tzw. Międzywodzie). W XIX wieku Prusacy przebudowali wyspę, likwidując większość budynków i usypując groblę łączącą ją z obecną ulicą Marszałka Focha. Nieco później wybudowano potężne Młyny Rothera, stojące na wyspie do dziś. Po wielu latach zapomnienia Wyspa Młyńska powoli odzyskuje swój urok. Od 2006 roku prowadzone są tam prace renowacyjne i budowlane, w celu przywrócenia jej do miejskiego życia. Docelowo planowane jest otwarcie na wyspie centrum rekreacyjno-konferencyjnego i hotelu.

Biały Spichrz

W samym centrum miasta, na urokliwej Wyspie Młyńskiej, stoi Biały Spichrz z ok. 1780 roku. Budynek konstrukcji szachulcowej posiada ciekawą gotycką piwnicę o krzyżowym sklepieniu z XV wieku, wspartym na masywnych filarach. Od 1993 roku mieści się tu ekspozycja stała Muzeum Okręgowego zatytułowana "Rzemiosło Bydgoskie". Prezentowane są tu wyroby rzemieślnicze dawnych mistrzów, przedmioty codziennego użytku, m.in. meble z XVIII-XIX wieku, rzemiosło artystyczne, obiekty ceramiczne i szklane, wyroby srebrne i cynowe, tkaniny, broń, zegary, meble, oraz dokumenty obrazujące historię i tradycje rzemiosła bydgoskiego. Obok wykonanych przez rzemieślników prac pokazane zostały też przedmioty wytwarzane w manufakturach i fabrykach, noszące znamiona seryjnej produkcji. Ciekawostką jest znajdujący się przy Białym Spichrzu pomnik „Osiemnastego Południka”, który przebiega przez Bydgoszcz. Warto zrobić sobie przy nim pamiątkowe zdjęcie.

Kościół katedralny (farny) pod wezwaniem świętego Marcina i Mikołaja

Tak zwana bydgoska Fara. Jest to najstarszy istniejący obiekt zabytkowy w Bydgoszczy - korzeniami sięga końca XIV wieku. W 1409 roku jego pierwotna drewniana zabudowa została spalona przez Krzyżaków. Kościół odbudowano jednak w latach 1466-1502, tym razem z cegły. Do ponownego wzniesienia kościoła szczególnie przyczyniła się osoba starosty bydgoskiego Jana I Kościeleckiego, który zdobył fundusze z królewskiego skarbca na odbudowę oraz funkcjonowanie świątyni. Pod względem architektonicznym budowla reprezentuje styl późnego gotyku. Mimo wielu przebudowań oraz remontów, świątyni udało się zachować późnośredniowieczną stylizację, a wnętrze kościoła wciąż uważane jest za jedno z najpiękniejszych w Bydgoszczy oraz regionie.

Kościół NMP (klarysek)

Kościół Najświętszej Marii Panny jest często nazywany kościołem Klarysek z powodu urzędującego tam wcześniej zakonu sióstr Klarysek. Świątynia reprezentuje styl gotycko-renesansowy, wzniesiono ją w latach 1582-1602 zamiast drewnianej kaplicy, która znajdowała się przy przytułku dla ubogich. Fundatorami budowli byli mieszczanie bydgoscy, obiekt zbudowano w całości z cegły. W 1835 roku dokonano kasacji urzędującego tam zakonu Klarysek, tym samym kościół oraz jego zabudowa przejęły władze miasta, które uczyniły z obiektu magazyn, a później remizę zawodowej straży pożarnej oraz magazyn zbiorów muzealnych. Dopiero po burzliwym okresie zaborów i odpowiednim zrekonstruowaniu obiekt wrócił do pełnienia funkcji religijnych. Konsekrowano go w 1922 roku. Wnętrze kościoła nacechowane jest elementami renesansowymi, należy do czołówki najładniejszych obiektów zabytkowych znajdujących się w Bydgoszczy.

Mistrz Twardowski na Starym Rynku

Mistrz Twardowski pojawia się codziennie wśród kłębów dymu i charakterystycznej muzyki w oknie kamienicy nr 15. W tej właśnie kamienicy mieściła się "Gospoda Pod Zgorzelcem", w której, według legendy, mieszkał słynny czarnoksiężnik w czasie wizyty w Bydgoszczy w 1560 roku.

Rzeźba "Przechodzący przez rzekę"

Autorem tej niezwykłej rzeźby jest Jerzy Kędziora. „Przechodzący” zawitał do Bydgoszczy 1 maja 2004 roku dla upamiętnienia wejścia Polski do Unii Europejskiej. Fenomenem rzeźby jest fakt, że umieszczono ją nad Brdą na linie rozpiętej pomiędzy brzegami, stanowiącej jedyny punkt oparcia. Tajemnica tkwi w przeniesieniu środka ciężkości poniżej poziomu liny, dzięki czemu rzeźba utrzymuje równowagę.

Spichrze przy ulicy Grodzkiej

Symbolem, bez którego miasto niewątpliwie straciłoby swój urok, są bydgoskie spichrze przy ulicy Grodzkiej. Te charakterystyczne budynki nad Brdą na stałe wrosły w panoramę miasta. Jeszcze na początku 1960 roku podobnych spichrzy było tu pięć. Obecnie jest ich trzy i są jednymi z najczęściej uwiecznianych budynków w Bydgoszczy. Początkowo pełniły funkcję magazynową i są symbolem wielowiekowych tradycji kupieckich. To tu składowano zboże, które później załadowane na barki płynęło do Gdańska lub Szczecina.

Pomnik Łuczniczki w Parku im. Jana Kochanowskiego

Innym symbolem Bydgoszczy jest rzeźba „Łuczniczka”, znajdująca się w Parku im. Jana Kochanowskiego nieopodal Teatru i Filharmonii. Pomnik jest dziełem Ferdynanda Lepckego i został odsłonięty 18 października 1910 r. Eksponat wielokrotnie zmieniał swoją lokalizację, a w najbliższym czasie również planowane jest przeniesienie go na skwer przed spichrzami.

Dzielnica Muzyczna - okolice skweru im. Krzysztofa Komedy

Mianem Dzielnicy Muzycznej określa się obszar w pobliżu skweru im. Krzysztofa Komedy, gdzie znajdują się budynki instytucji muzycznych: Filharmonii Pomorskiej im. Ignacego Jana Paderewskiego, Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego oraz Zespół Szkół Muzycznych im. Artura Rubinsteina.

Kanał Bydgoski

Trudno przecenić rolę Kanału Bydgoskiego dla rozwoju Bydgoszczy. Jego budowa w XVIII wieku umocniła pozycję grodu jako ośrodka handlowego. Pulsujące życiem bydgoskie rynki, przystanie i stocznie stały się sercem miasta, a Brda, Wisła połączone Kanałem z Notecią, jego krwiobiegiem. Na początki XX wieku kanał został przebudowany. Przekopano nowy odcinek, który połączył go z Brdą przez centrum miasta. Dawny bieg tracił znaczenie transportowe. Obecnie Kanał wraz z Brdą odżywa. Na ich wodach coraz częściej pojawiają się jednostki pod polską i zagraniczną banderą. Otoczenie ocalałego odcinka Starego Kanału jest uporządkowane, zabytkowe śluzy zostały wyremontowane. Do romantycznych tradycji przedwojennej Bydgoszczy nawiązuje restauracja „Przy IV śluzie” mieszcząca się w „Park Hotelu”. W budowie jest marina, która będzie służyć wodniakom chcącym odwiedzić miasto.