Zwiedzanie Boliwii

Znajdź nas w social mediach

Udostępnij Udostępnij Email

Link

 

Potosi

Potosi w Boliwii

Fot. sxc.hu

W XVI wieku największy okręg przemysłowy na świecie koncentrujący się przede wszystkim na wydobyciu rud metali, zwłaszcza srebra. Jest to jedno z pierwszych miejsc na świecie, gdzie wprowadzono automatyzację pracy. Zespoły sit napędzane były prądem rzecznym przy użyciu konstrukcji podobnych do młyńskich. Chroniony przez UNESCO od 1987 roku zespół architektoniczno-kulturowy składa się z systemu akweduktów i sztucznych zbiorników wodnych, kolonialnego miasta Casa de la Moneda, wraz z domami najważniejszych patrycjuszy oraz miejscami życia dawnych robotników, a także kościoła San Lorenzo. W ciągu kliku lat od odkrycia tutejszych złóż przybyło do tu kilkaset tysięcy poszukiwaczy przygód z Europy, chcących się szybko wzbogacić. Napływ tutejszego srebra zachwiał systemem monetarnym całej ówczesnej Europy, a trudne warunki pracy i niewyobrażalne wykorzystywanie niewolniczej siły roboczej spowodowały, że tysiące tubylców zginęło wówczas w kopalniach i hutach. Wydobycie szlachetnych kruszców zakończono na początku XIX wieku, ale miasto istnieje po dziś dzień – obecnie liczy około 150 000 mieszkańców.

El fuera de Samaipata

Stanowisko archeologiczne chroniące prekolumbijskie miejsca kultu religijnego grupy plemiennej Chane (należącej do prainkaskiej kultury Arawak), a także leżące w pobliżu świątyń, późniejsze miasto Inków. W obrębie stanowiska znajdują się również budynki hiszpańskie z czasów kolonizacji. Jest to więc jedno z niewielu stanowisk zawierających obiekty należące do trzech kolejnych epok z dziejów Boliwii.

Surce

Pierwsza stolica Boliwii, miasto założone przez hiszpańskich kolonizatorów już w XVI wieku, chronione jest przez UNESCO od roku 1991, jako doskonały przykład połączenia importowanych z Europy stylów architektonicznych z lokalnymi tradycjami i materiałami. Najważniejszymi tego przykładami są, szczególnie ważne dla ówczesnych ludzi budynki o przeznaczeniu sakralnym, takie jak: San Lázaro, San Francisco i Santo Domingo. Miejsce to nazywane jest Miastem 4 Nazw, ponieważ od swojego powstania nosiło właśnie tyle różnych mian: Charcas, Chuquisaca oraz La Plata (nazwa zmieniała się średnio co około 100 lat). Surce to od 1839 roku konstytucyjna stolica Boliwii.

Misje jezuickie w Chiquitos

Sześć unikalnych zespołów architektury misyjnej: San Francisco Javier, Concepción, Santa Ana, San Miguel, San Rafael i San José na terenie Chiquitos. Utworzone w XVII i XVIII wieku przez misjonarzy towarzyszących kolonizatorom zespoły architektoniczne urzeczywistniają szesnastowieczną filozoficzną wizję „idealnych miast”, łącząc przy tym wpływy europejskie z tradycją architektoniczną południowoamerykańskich Indian. Ich plany zawierają wszystko, co według filozofów z XVI wieku potrzebne było grupie ludzi do osiągnięcia szczęścia i rajskiego ładu już na ziemi. Misje te, zwane „reducciones”, stanowiły swoiste miasteczka, gdzie przesiedlano i chrystianizowano lokalne plemiona indiańskie Boliwii za czasów konkwisty. Misje były samowystarczalne i zamożne, ze względu na handel bogactwami uzyskiwanymi dzięki pracy ich mieszkańców. Na własnym terenie były całkowicie samorządne, a zależność od Hiszpanii była dla nich tak naprawdę nieodczuwalna w realnym życiu; stąd też pojawiają się w obrębie misji elementy tradycyjnej architektury i zdobnictwa indiańskiego. Był to jeden z powodów, które pozwoliły tym właśnie ośrodkom misyjnym przetrwać niechęć Boliwijczyków dla panowania Hiszpanów w XIX wieku i wszystkiego, co związane było z ich kulturą. W XX wieku miejsca te zostały poddane gruntownej renowacji, a w 1990 roku wszystkie ocalałe misje wpisano na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Tiwanaku (Tiahuanaco)

Stolica pre-hiszpańskiego imperium andyjskich Indian i najważniejszy ośrodek ich kultury w czasach określanych jako "okres regionalny". W obszarze jego oddziaływań znajdują się wyjątkowe ruiny, przykłady na doskonałość dawnych architektów. Znaczna ilość obiektów rozsiana jest wokół świętego dla tych ludów jeziora Titicaca (największe jezioro wysokogórskie na świecie, drugie co do wielkości w Ameryce Południowej), na wysokości niemal 4000 m. n. p. m. Nie wiadomo dlaczego i kiedy miasto powstało, ani dlaczego i kiedy dokładnie upadło, konkwistadorzy odkryli jedynie pozostałości po nim, które zostały dość dobrze i dokładnie skatalogowane, opisane i zilustrowane przez licznych badaczy przybywających tam na przestrzeni ostatnich kilku wieków. Historia początków miasta sięga około VI w. p. n. e. , a jego ekspansja trwała aż do XII w. n. e. Kultura ludu z Tiahuanaco obejmowała swoim zasięgiem znaczną część Ameryki Południowej.

Park Narodowy Noel Kempff Mercado

Został on utworzony 28 czerwca 1979, a obecnie jego powierzchnia wynosi 15,234 km² i mieści się w światowej czołówce, jeśli chodzi o powierzchnię (pierwsza z 30 listy największych parków narodowych świata). Najważniejszą cechą tego parku narodowego jest jego niesamowita różnorodność, co dotyczy wszelkich aspektów jego istnienia, takich jak: klimat, uformowanie powierzchni, flora i fauna. Można tutaj podziwiać około 4000 gatunków roślin oraz kilka tysięcy zwierząt, w tym ponad pół tysiąca ptaków. Niesamowita mozaika różnorodnych siedlisk od Sawanny, poprzez lasy górskie oraz wiecznie zieloną dżunglę, a wszystko to w siedliskach ulokowanych na wysokości od 200 do ponad 100 m. n. p. m.

Solniska Salar de Uyuni

Pozostałość po wyschniętym słonym jeziorze Altiplano, położonym w Andach na wysokości ponad 3600 m. n. p. m., solnisko to o powierzchni ponad 10 tysięcy kilometrów kwadratowych uznawane jest za największe na świecie. Niegdyś stanowiło ono wraz z Titicaca i Poopo potężny akwen nazywany Ballivian. Co ciekawe różnica wysokości pomiędzy najwyższym i najniższym punktem solniska wynosi jedynie 41 centymetrów, co wydaje się być światowym fenomenem, jeśli chodzi o wyrównanie terenu. Na terenie solnisk podziwiać możemy pozostałości jeziora w postaci pięknych, kolorowych lagun, z których najciekawsze wydają się: laguna czerwono-krwista, siarkowa, magnezowa, arszenikowa i gliniasta. W okolicy wszystko związane jest z solą. Zobaczyć tu można solne hotele, solne rzeźby ukształtowane przez naturę lub ludzkie ręce, solne wyspy, solne muzea oraz kolej powstałą, żeby transportować... wydobywaną sól.