Uncategorised

Szczegóły

Opublikowano: 10 czerwiec 2009

Katar, rządzony przez dynastię As-Sani od połowy XIX wieku, przekształcił się z biednego protektoratu brytyjskiego, znanego głównie z połowu pereł, w niepodległe państwo ze znaczącymi dochodami z ropy naftowej i gazu. Katar posiada 5 lotnisk w tym 3 o powierzchni utwardzonej. Jedyne międzynarodowe lotnisko mieści się w Doha. Dolecieć można na nie m.in. z Wielkiej Brytanii, Australii, Syrii i Indii. Jeśli wybieramy się do Kataru możemy skorzystać z połączeń narodowego przewoźnika Kataru – Qatar Airways, lub jednej z zachodnich linii lotniczych. Do Dohy latają między innymi: Air France, British Airways, KLM i Lufthansa.

Poniżej znajdziemy opis lotniska w Doha

• Lotnisko Doha

Wybierając się samolotem do Kataru warto pamiętać, że obywateli polskich obowiązują wizy na przejazd i pobyt (najbliższe ambasady Kataru są w Berlinie i Moskwie). Nie ma możliwości otrzymania wizy na granicy bez uprzedniego uzyskania promesy wizowej.

Szczegóły

Opublikowano: 10 czerwiec 2009

O ile nie planujesz większej podróży po Afryce, najlepszym i najtańszym sposobem na dotarcie do Kenii jest samolot. Polska nie ma bezpośredniego połączenia lotniczego z Kenią, podróż zawsze odbywa się z przesiadką. Ceny biletów według oficjalnych taryf są bardzo wysokie, na szczęście wybór ofert specjalnych proponowanych przez różne linie jest obecnie dość spory. Na trasie z Warszawy do Nairobi najtańsze są oferty dużych przewoźników, takich jak AirFrance, British Airways, KLM, Lufthansa, a także: Alitalia, Kenya Airways, Malev. Za tanie uchodzą też przeloty Aeroflotem (szczególnie bilety w jedną stronę).

Przy kupowaniu biletu warto zwrócić uwagę, czy samolot przylatuje na miejsce w dzień, czy w nocy - noc zdecydowanie nie jest najlepszą porą na pierwszy kontakt z Nairobi.

Kenia posiada dwa porty międzynarodowe. Lotnisko Jomo Kenyatta International Airport usytuowane jest w pobliżu Nairobi i obsługuje większość lotów międzynarodowych. Około dziewięciu kilometrów od Mombasy znajduje się kolejne lotnisko międzynarodowe. Tutaj prawdopodobnie wylądujesz, jeżeli do Kenii wybierasz się z biurem podróży. Oba lotniska obsługują loty 24 godziny na dobę. Poniżej przedstawiamy ich opisy:

• Lotnisko Nairobi (NBO)
• Lotnisko Mombasa

Kenia posiada trzy spółki lotnicze: Kenya Airways, Ait Kenya i Regional Air. Obsługują one loty do wszystkich interesujących regionów turystycznych. Dużą zaletą jest to, że opłaty lotniskowe są już wliczone do ceny biletu. Nie należy się zatem obawiać niemiłych zaskoczeń podczas płacenia.

Prawdopodobnie najłatwiejszym sposobem podróżowania po Kenii jest samolot. Może się to wydać przesadą, ale tak jest w rzeczywistości. Na terenie Kenii znajduje się ponad 250 lotnisk i pasów startowych oraz wiele linii lotniczych oferujących przeloty do niemal każdego zakątka kraju za niewygórowaną opłatą. Cena za wynajęcie samolotu jest uzależniona od liczby osób i ilości dni. Jeżeli chcesz zwiedzić także bardziej odległe miejsca, to samolot jest jak najbardziej odpowiednim środkiem transportu.

Szczegóły

Opublikowano: 09 czerwiec 2009

Cairns jest miejscowością typowo turystyczną, więc wybór miejsca noclegowego w tym mieście nie stanowi żadnego problemu. Rozpiętość cen hoteli w Cairns jest bardzo duża, wahają się one od 50 do 1500 złotych za miejsce noclegowe dla jednej osoby. Oczywiście standard hoteli jest różny, jednak cena zależy nie tylko od ilości gwiazdek, ale również w dużym stopniu od lokalizacji czy widoków z okien pokoju. Dlatego wybierając się do Cairns warto dobrze porównać oferty by wybrać naprawdę najatrakcyjniejszą opcję. Oczywiście istnieje możliwość rezerwacji i zapłaty za hotele w tym mieście za pośrednictwem internetu.

Szczegóły

Opublikowano: 09 czerwiec 2009

Wielka Rafa Barierowa

Fot. sxc.hu

Wielka Rafa Koralowa

Największa żyjąca rafa koralowa świata, ciągnie się na przestrzeni ponad 2000 km od Zwrotnika  Koziorożca i kończy się niemal przy Nowej Gwinei. Wiek rafy specjaliści oceniają na około 2 mln lat, niektóre jej części mogą liczyć jednak nawet 45,5 mln lat. Wielka rafa koralowa zajmuje obszar niemal 250 tys. kilometrów kwadratowych i obejmuje niemal 1000 mniejszych i większych wysp, które są wyraźnie widoczne na zdjęciach satelitarnych. Jest to fantastyczny, chociaż wrażliwy na zmiany ekosystem zamieszkiwany przez kilka tysięcy gatunków organizmów żywych. Jeśli gdziekolwiek na świecie warto zanurzać się pod powierzchnię oceanu to właśnie tutaj.

Kuranda Scenic Railway

Ponad stuletnia kolejka prowadząca z Cairns do Kurandy, wyjątkowo malowniczo biegnie wśród gór. Cud ówczesnej myśli konstruktorskiej – na tak krótkiej trasie jest tam aż 15 tuneli, poza tym liczne mosty oraz wodospady. Kulminacją jest 300-metrowa przepaść, nad którą jedzie pociąg poruszający się po wąskiej skalnej półce wykutej w skalnym zboczu. Za niewielką opłatą można przeżyć w zabytkowych wagonikach tej dawnej linii kolejowej naprawdę wielką przygodę. Wprawdzie obecnie kolejka ma jedynie znaczenie turystyczne, jednak w czasie jej powstawania było to ważne połączenie pomagające w transporcie ludzi, sprzętu i surowców do i z, odciętej wówczas od świata przez łańcuch górski, osady Cairns.

Las Deszczowy

Będąc w Kurandzie watro zobaczyć miejscowy rezerwat prezentujący życie lasu deszczowego, na ponad 40 ha można zapoznać się z życiem tego unikalnego środowiska, zamieszkującymi je organizmami i problemami jakie rodzą się w zetknięciu tego typu siedlisk z eksploatowanymi przez człowieka obszarami. W osobnych pawilonach można zapoznać się z tutejszymi gatunkami motyli, ptaków, gadów, a także licznymi endemicznymi zwierzętami Australii takimi jak koala, wombaty czy kangury. W Kurandzie można również skorzystać z przejażdżki kolejką linową ponad wierzchołkami drzew lasu deszczowego, podróż odbywa się na wysokości około 50 metrów, a długości trasy to ponad 7,5 km.

Centrum Kultury Aborygenów

Można tutaj zapoznać się z duchowym, kulturowym i materialnym dziedzictwem rdzennej ludności australijskiej, która wprawdzie została zepchnięta w głąb lądu przez angielskich odkrywców w XVIII i XIX wieku, lecz zachowała własną niezależność etniczną i obecnie może wprawiać oglądających w zachwyt i zdumienie tradycjami kultywowanymi niezmiennie przez wiele tysiącleci, kiedy Aborygeni żyli oddzieleni od innych nacji. Możemy w Centrum podziwiać tradycyjne tańce, muzykę i instrumenty, zobaczyć jak wykonywało się bumerang, pospacerować po typowej wiosce, słowem: zanurzyć się w prawdziwe dziedzictwo Australii. Można tutaj wziąć udział w wyprawie do buszu, gdzie wspólnie z aborygeńskimi przewodnikami poznamy prawdziwe oblicze lasu deszczowego, sekret dżungli oraz garść niezwykłych opowieści powtarzanych przez pokolenia.

Muzeum miejskie

Muzeum znajduje się na skrzyżowaniu ulic Sheilds i Lake. Jego ekspozycje dotyczą głównie dziejów miasta oraz okolic. Wystawy obejmują kilka głównych działów: kultury i historii Aborygenów, wpływu gorączki surowcowej oraz pozyskiwanego drewna na Cairns, a następnie udziału miasta w wojnach światowych. Cześć przestrzeni wystawienniczej prezentuje również współczesną historię miasta. Muzeum zajmuje całkowicie klimatyzowane budynki, więc doskonale zwiedza się je nawet latem, czynne jest od poniedziałku do soboty w godzinach 10.00-15.00.

Szczegóły

Opublikowano: 09 czerwiec 2009

Palm Cove niedaleko Cairns

Fot. sxc.hu

Miasto nadmorskie w prowincji Queensland w Australii, zamieszkałe przez około 130 tysięcy osób. Powstało ono jako zaplecze dla poszukiwaczy kruszców w XIX wieku, szczególnie zaś występującego nieco w głębi kontynentu złota, a także cyny. Po wyczerpaniu złóż i spadku cen surowców poszukiwacze musieli się przekwalifikować, w pobliżu powstały liczne plantacje trzciny cukrowej, która ze względu na ciepły klimat może być zbierana dwukrotnie w ciągu roku. W ten sposób Cairns przekształciło się w zagłębie cukrownicze, do dziś jest to w tym mieście główna gałąź przemysłu. Historia miasta sięga roku 1876, a jego nazwa upamiętniać ma gubernatora prowincji Queensland  Williama Wellingtona Cairns'a. Jednak już wcześniej w okolicy mieszkali Aborygeni, a Europa poznała ten rejon jako jeden z pierwszych w Australii, ponieważ niedaleko Cairns przybił James Cook w roku 1770 i urządził tutaj pierwszy stały obóz na tym kontynencie.

Obecnie jednak głównym źródłem dochodu mieszkańców jest turystyka. Cairns stanowi najbardziej dogodny punkt wypadowy dla turystów chcących odwiedzić Wielką Rafę Koralową – można się tam dostać motorówką w zaledwie 1 – 1,5 h. Na dodatek  miasto łączą  z Brisbane oraz Sydney linia kolejowa i autostrada, poza tym działa tu port lotniczy Cairns zbudowany w 1984 roku, a także port pełnomorski, więc sieć komunikacyjna łączy miasto dogodnie z pozostałą cześcią regionu i resztą świata. W okolicach Cairns można również wziąć udział w spływach rzecznych, a pobliskie góry są doskonałe do trekkingu, wspinaczki skałkowej oraz paralotniarstwa. Amatorzy mocnych wrażeń znajdą więc tutaj dla siebie wiele atrakcji. Miasto charakteryzuje się prowincjonalnym typem zabudowy, która ciągnie się wzdłuż głównych ulic, oczywiście z podziałem na dzielnice, jednak nie jest on zbyt wyraźny, a jeden centralny ośrodek gromadzi wszystkie ważne instytucje zarówno państwowe, jak i samorządowe, a także handel, finanse i rozrywkę. Przez miasto przepływają również dwie rzeki, Mulgrave i Barron, jednak omijają one ścisłe centrum  i toczą swoje wody jedynie przedmieściami. Główną ulicą miasta, a w tej chwili właściwie osobną atrakcją turystyczną jest zaprojektowana już w 1876 roku, a wzniesiona niewiele później The Esplanadae.

Cairns leży w strefie klimatu tropikalnego w wilgotnej odmianie morskiej, temperatura nie spada tutaj właściwie nigdy poniżej poziomu 15 stopni w okresie zimowych (maj – wrzesień), latem natomiast z łatwością potrafi osiągać ponad 30. Cairns jest również miejscem deszczowym – w ciągu roku spada tutaj ponad 2000 mm wody na każdy centymetr gruntu. Dla pełnego obrazu należy dodać należy względną wilgotność powietrza na poziomie około 70% i słońce palące niemiłosiernie australijską ziemię zarówno w miesiącach letnich, jak i zimą. Latem pogoda tutaj mimo upałów jest gorsza niż zimą, ponieważ Cairns leży w strefie monsunowej, więc latem regularnie zdarzają się nawałnice i ulewne opady deszczu, przeplatane na szczęście wieloma słonecznymi godzinami.

Kiedy lecieć?

Najlepszym czasem na podróż w ten rejon są: wiosna (nasz wrzesień i październik)  i jesień (na północnej półkuli mamy wtedy maj lub czerwiec), bo chociaż tutaj te pory roku nie są jakoś wyraźnie wyróżnione na tle pozostałych, jednak jest wtedy ciepło, bez duchoty i skwaru, a słońce świeci przeciętnie przez ponad 200 – 250 godzin miesięcznie i jak na tę szerokość jest niewiele opadów. Przybywając tutaj należy pamiętać, że miasto leży w kotlinie zamkniętej od strony kontynenty górami, a otwartej od morza, poza tym w jego pobliżu rośnie bujny las deszczowy, jakiego raczej nie kojarzymy z suchą i półpustynną Australią, dlatego lądowanie w Cairns może być dla nas szokiem.

Demografia tego miasta jest dość nietypowa nawet jak na Australię, ponieważ wśród poszukiwaczy, poza znaczną grupą Europejczyków, była również spora grupa Azjatów, głównie Chińczyków i Malezyjczyków, oraz pewna ilość murzyńskich niewolników przywiezionych z pozostałych części świata. Do tej grupy dołączyli w niewielkim stopniu również tutejsi Aborygeni przyczyniając się do powstania niesamowitej mieszanki kulturowej, która dobrze funkcjonuje w Cairns.

Wybierasz się do Cairns? Z portalem Tanie-loty.com.pl możesz zarezerwować tanie loty do Cairns . Tanie bilety do Cairns są w Twoim zasięgu, wystarczy że skorzystasz z naszej wyszukiwarki lotów.

Szczegóły

Opublikowano: 09 czerwiec 2009

(kod IATA: BRI; kod ICAO: LIBD)

Hala odlotów terminalu na lotnisku w Bari

Fot. Wikipedia

Międzynarodowe lotnisko położone 8 km na północny zachód od centrum Bari, w Apulii, na południu Włoch. Wcześniej znane było jako lotnisko Bar Palese od pobliskiej dzielnicy Palese-Macchie. W 2008 roku lotnisko obsłużyło prawie 2,5 miliona pasażerów. W 2006 roku otwarto nowy terminal pasażerski imienia Karola Wojtyły.

Lotnisko posiada jeden wielopiętrowy terminal pasażerski. Do dyspozycji pasażerów pozostają restauracje, kawiarnie, sklepy, bankomaty, kantor wymiany walut, kaplica. Istnieje możliwość skorzystania z Internetu i specjalnej poczekalni dla VIP-ów. Dostępne są także udogodnienia dla osób niepełnosprawnych i dla matek z dziećmi.

Użyteczne informacje

Wszelkie informacje dotyczące podróży i lotniska można uzyskać pod numerem telefonu:  +39 080 5800358        .

Punkt informacji lotniskowej znajduje się na poziomie hali odlotów terminala, koło kas biletowych.

Lotnisko umożliwia wypożyczenie samochodu. Stanowiska wypożyczalni znajdują się w hali przylotów. Dostępne firmy to m. in. Avis, Hertz i Europcar. 

Przed terminalami dostępne są parkingi krótkoterminowe i długoterminowe. Razem do dyspozycji podróżnych jest ponad 2500 miejsc parkingowych w wielopoziomowym garażu oraz na parkingu odkrytym. Pełny cennik oraz mapa parkingu dostępne są na stronie internetowej lotniska.

Komunikacja

Komunikacja na lotnisku jest dobrze rozwinięta. Do dyspozycji podróżnych są taksówki i autobusy. Lotnisko położone jest 8 km od centrum miasta.

TAKSÓWKI
Postój taksówek znajduje się przed lotniskiem. Komunikację taxi zapewnia Radio taxi, tel.: 080 554 33 33 oraz Radio taxi satellitare Apulia Taxi, tel.: 0805346666. Czas podróży do centrum miasta to 25-30 minut.

TRANSPORT AUTOBUSOWY
Do centrum miasta na Piazza Moro kursuje autobus miejski linii nr 16, w godzinach od 05:00 do 23:00. Autobus kursuje o 40-60 minut, czas przejazdu do centrum miasta to około 40 minut. Bilet w maju 2009 roku kosztował 0,77 euro.
Autobus firmy Tempesta zapewnia bezpośrednie połączenia na trasie lotnisko – Dworzec Centralny. Czas podróży wynosi około 25 minut. Bilet kosztuje 4,15 euro. 

Dodatkowo firma Pugliairbus zapewnia transport pomiędzy lotniskami Brindisi, Foggia i Bari. Dodatkowo dostępne są połączenia z lotniska Bari do Taranto i Matera.

Oficjalna strona internetowa lotniska

www.seap-puglia.it

Adres

Aeroporti Di Puglia
Viale Enzo Ferrari 
70126 Palese Bari
Italy

Główni przewoźnicy

Lotnisko obsługuje między innymi następujące linie lotnicze: British Airways, Alitalia, Air One, Carpatair, EasyJet, Sky Europe, Ryanair, Lufthansa, MyAir.

Szczegóły

Opublikowano: 09 czerwiec 2009

Oferta hotelowa Phnom Penh jest wbrew pozorom dosyć duża i różnorodna. W dodatku wciąż budowane są nowe hotele, a stare modernizuje się. Czy to amator luksusowych apartamentów, czy backpackers przygotowany na marne warunki, byle tylko tanio się przespać - każdy znajdzie coś dla siebie. Trzeba jednak pamiętać, że najtańsza oferta noclegowa jest przeznaczona dla naprawdę zaprawionych w podróżniczych bojach globtroterów. Noclegi w sieciowych hotelach nie różnią się ani ceną ani standardem od podobnych im w innych metropoliach światowych.

Szczegóły

Opublikowano: 09 czerwiec 2009

Phnom Penh - Pomnik Niepodległości

Fot. ethan.crowley

Pałac Królewski i Srebrna Pagoda

Pałac zbudował król Norodom w 1870 roku. W skład zespołu pałacowego wchodzi m.in. Rezydencja Królewska, Sala Tronowa oraz Srebrna Pagoda należąca do największych atrakcji miasta. Świątynia Wat Preah Keo Morokat swoją popularność wśród turystów zawdzięcza przechowywanej tam bogatej kolekcji bezcennych dla historii kraju przedmiotów. Wśród nich są tak wyjątkowe dzieła sztuki jak choćby kryształowy Budda, zwany potocznie kambodżańskim szmaragdowym Buddą. Innym skarbem jest niemal naturalnej wielkości wizerunek Buddy Maitreji inkrustowany 9 584 diamentami, statuetki z okresu Angkor, czy królewska lektyka. Nazwa pagody wiąze sięz faktem, że jej podłogę pokrywa ponad 5000 srebrnych płytek, pokrywających podłogę. Ściany zewnętrzne ozdobiono przepięknymi ilustracjami eposu "Ramajana".

Muzeum Narodowe

W Muzeum Narodowym, zebrano ponad 5000 przedmiotów, wśród których są m.in. posągi i inne przedmioty z okresu Angkor, w tym słynna statua „Trędowatego Króla” z Angkor Thom. Wizyta w muzeum pozwala lepiej zrozumieć sztukę i architekturę Kambodży z okresu jej największego rozkwitu. Muzeum założył król Sisowath w 1920 roku.

Wat Phnom

Zgodnie z legendą miasto Phnom Penh zostało założone na niewysokim wzgórzu, na którego szczycie powstała świątynia Wat Phnom. Zgodnie z legendą w 1372 roku niejaka Ya Penh znalazła na brzegu rzeki kłodę drewna, we wnętrzu której były cztery statuetki Buddy. Ya Penh wraz z okolicznymi mieszkańcami usypała w pobliżu tego miejsca niewielkie wzgórze, na którego szczycie stanęła świątynia. Nazwa miasta pochodzi właśnie od tego wzgórza - „phnom” po khmersku oznacza „wzgórze”. Powstałe w tym miejscu miasto zaczęto nazywać Phnom Penh, czyli wzgórze Penh - od imienia założycielki. Obecnie istniejąca świątynia powstała w 1926 roku. W dużej stupie na szczycie wzgórza przechowywane są prochy króla Ponhea Yat (1405 - 1467). Obecnie świątynię codziennie odwiedzają tłumy wiernych i turystów.

Psah Thmei – rynek główny

Będąc w stolicy Kambodży trzeba wybrać się koniecznie na ten tradycyjny rynek, umieszczony w charakterystycznym, ogromnym budynku w centrum miasta. Do 1935 roku w tym miejscu istniały bagna, które osuszono. Drogi prowadzące do rynku, jak i sam rynek wypełniają setki straganików, których właściciele oferują koszulki, pamiątki, pocztówki, kalkulatory, zegarki, używane ubrania, wyroby ze złota i srebra (często podrabiane), kwiaty i tysiące innych przedmiotów.

Muzeum Ludobójstwa Tuol Sleng

Dzisiejsze muzeum jest dawną szkołą średnią zamienioną przez reżim Czerwonych Khmerów w niesławne Więzienie Bezpieczeństwa 21. Szacuje się, że od momentu objęcia przez nich władzy w 1975r. aż do upadku reżimu w roku 1979 r. na „Wzgórzu Zatrutych Drzew” (tak tłumaczy się khmerską nazwę więzienia) było tu więzionych około siedemnaście tysięcy ludzi. Ich prawdziwa liczba nie jest znana. Wiadomo natomiast, że z pośród osób tu przetrzymywanych przeżyło tylko siedmiu więźniów. Budynki Tuol Sleng są zachowane w stanie, w jakim zostały porzucone przez Czerwonych Khmerów. Dzisiaj muzeum jest publicznie dostępne i razem z Choeung Ek (Polami Śmierci) jest jednym z najważniejszych miejsc upamiętniających tragiczną historię Kambodży. Ekspozycja niezmienionych od lat sal więziennych pokrytych tysiącami zdjęć więźniów, sławna mapa Kambodży wykonana z czaszek i resztki urządzeń do torturowania robią przerażające wrażenie jednak pokazują prawdziwe oblicze ówczesnego reżimu.

Pola śmierci - Choeung Ek

Znajdują się na terenie położonym 17 km na południe od Phnom Penh, gdzie Czerwoni Khmerowie zamordowali około 17.000 ludzi w latach 1975-1979. Po upadku reżimu Czerwonych Khmerów odkryto tam masowe groby. W tym miejscu pochowano 8.895 ciał. Większość ofiar była uprzednio więźniami Tuol Sleng. Dzisiaj na miejscu Choeung Ek stoi pomnik, buddyjska stupa. Stupa ma przeszklone ściany i jest wypełniona ponad 5.000 ludzkich czaszek ułożonymi na piętnastu piętrach półek oraz kośćmi i ubraniami wydobytymi z masowych grobów. Oprócz stupy na terenie Choeung Ek znajdują się wgłębienia po grobach, z których ekshumowano ciała oraz gabloty z kośćmi. W sumie jest tam 129 masowych grobów lecz do tej pory zbadano dopiero 86. Zdjęcia z ekshumacji można obejrzeć w muzeum Tuol Sleng.

Rzeki Mekong i Tonle Sap

Będąc w Phnom Penh koniecznie trzeba wybrać się na spacer po nabrzeżu, aby zobaczyć piękną panoramę rzek Tonle Sap i Mekong, które łączą się właśnie w tym mieście. W okolicach Pałacu Królewskiego jest wiele restauracji i pub'ów oferujących dobre dania i piękny widok na rzekę. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie by wybrać się na spokojny rejs po tej ogromnej i pięknej rzece.

Szczegóły

Opublikowano: 09 czerwiec 2009

Phnom Penh - Pałac Królewski

Fot. ethan.crowley

Miasto jest stolicą, a zarazem centrum życia gospodarczego i politycznego Kambodży. Zamieszkiwane jest przez ponad milion mieszkańców. Jawi się turyście, jako chaotyczna mieszanka wyjątkowej mentalności Khmerów i ich starań o osiągnięcie statusu nowoczesnej stolicy rozwijającego się kraju. Z jednej strony kolonialna zabudowa, niezliczone bazary, nadrzeczne promenady, świątynie, muzea oraz Pałac Królewski mogą być celem ciekawych wycieczek, ale z drugiej chaos, korki uliczne, szaleni motocykliści, zanieczyszczone powietrze i nachalni sprzedawcy mogą być utrapieniem dla mniej obytego globtrotera.

Historia

Zgodnie z legendą w 1370 roku, Yu Phen można właścicielka położonego w pobliżu rzeki pałacu, zauważyła przepływający przy brzegu ogromny pień koki. Wiedziona przeczuciem postanowiła go wyłowić. Gdy wraz z sąsiadami wyciągnęli pień, okazało się, że w środku znajdują się cztery brązowe statuetki Buddy i jedna kamienna figurka bogini Prah Noreay. Yu Phen uznała to wydarzenie za oznakę przyszłych pomyślnych wydarzeń. Statuetki Buddy i bogini umieszczono w prowizorycznej kaplicy, ale już kilka lat później zaczęto w tym miejscu usypywać wzgórze, by w ten wyjątkowy sposób oddać cześć bóstwom. Tak powstała góra - nazwana Phnom Daun Penh (Góra Pani Penh). Niedługo potem na jej szczycie wzniesiono świątynię z prawdziwego zdarzenia. To górujące nad miastem, sztucznie usypane wzgórze ma blisko trzydzieści metrów wysokości. W początkach XVII wieku, po wielokrotnej rozbudowie świątyni, dobudowano w jej bezpośrednim sąsiedztwie klasztor Wat Phnom. Na wzgórzu tym byli chowani wielcy dostojnicy państwowi i królowie khmerscy.

Dzisiejsze Phnom Penh nie zapomina o swoim mitycznym pochodzeniu a posągi Buddy (choć nie te z legendy) przechowywane w skarbcu Pałacu Królewskiego są jednymi z najcenniejszych na świecie. Phnom Penh to miasto z wielkim brzemieniem historii. To właśnie ono było centrum wydarzeń rewolucji Czerwonych Khmerów. Stolica Kambodży, jak cały kraj, przechodzi dziś przez okres szybkich zmian. Coraz bardziej otwiera się na turystykę, stąd rosnąca ilość hoteli, restauracji i sklepów, a także wciąż rosnąca ilość turystów, którzy z zwabieni egzotyką tego miejsca przemierzają to tętniące życiem miasto o unikalnej architekturze i wyjątkowych zabytkach.

Atrakcje

Niezapomniane wrażenie na turystach zrobi z pewnością Phnom Daun Pehn. Jest to 27-metrowy kurhan, na którego zboczach znajdują się ogromne ogrody. Na jego szczycie znajduje się Srebrna Pagoda. Jest to zespół budowli świątynnych obejmujący m.in. świątynię królewską Wat Preah Keo. W głównym budynku usytuowany jest również skarbiec narodowy, w którym znajdują się złote posągi buddy, naturalnej wielkości wizerunek Buddy inkrustowany diamentami. O unikalności Srebrnej Pagody świadczy także, to że została ona wyłożona srebrnymi płytkami. Warto udać się także do Pałacu Królewskiego. Atrakcją może być również wycieczka na jeden z bazarów Pshar Thmei lub do Muzeum Narodowego. Ludzie zainteresowani historia i wojennymi losami kraju powinni udać się do muzeum ludobójstwa i na pola śmierci.

Kiedy lecieć?

W Kambodży występuje pora sucha i deszczowa. Zdecydowanie lepsza na wyprawy jest pora sucha. Trwa ona od listopada do kwietnia. Wtedy temperatury wahają się od 20 do 25 stopni Celsjusza. Jadąc tam między majem, a październikiem, czyli w porze deszczowej musimy liczyć się z tym, że będziemy narażeni na gwałtowne i duże opady.

Szczegóły

Opublikowano: 09 czerwiec 2009

Dubaj to raj

Fot. SXC

Położony nad Zatoką Perską Dubaj to prawdopodobnie największa turystyczna atrakcja Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Jest to miasto bardzo bezpieczne, czyste i na wskroś nowoczesne. Jego układ przypomina kwartały uporządkowanych nowoczesnych osiedli, poprzecinanych pasami szerokich ulic, prowadzących na piękne plaże i pustynię, z której niemal wyrastają wyjątkowe drapacze chmur.

Dubaj to także miasto biznesu i turystyki. W ciągu ostatniego wieku dokonała się tu nie tyle ewolucja, co raczej rewolucja. Z małej rybackiej wioski z naturalnym portem, dającym schronienie i pracę poławiaczom pereł, handlarzom na łodziach i rybakom, przekształcił się w perłę Zatoki Arabskiej. Obecnie jest to jedna z najnowocześniejszych, najszybciej wzrastających metropolii na całym świecie. Mimo tego, nadal można w Dubaju odnaleźć pozostałości świadczące o dawnej przeszłości - małe tradycyjne rynki, wąskie uliczki z robiącą ogromne wrażenie na tle nowoczesnych wieżowców starą i malowniczą zabudową.

Dubaj podzielony jest na dwie części kanałem Creek. Zachodnia część to Burj Dubai, gdzie znajduje się większość banków i instytucji finansowych oraz hoteli. Właśnie Burj Dubai uważane jest za centrum miasta. To tutaj toczy się również życie nocne ze wszystkimi jego aspektami znanymi z europejskich stolic. Kolejną dzielnicą po zachodniej stronie jest Jumeirah, położona bezpośrednio nad Zatoką Perską, z przeważającą zabudową willową zamieszkałą przez szejków. Tuż obok położona jest Satwa, dzielnica, która każdemu imponuje mieszanką kultur i narodowości jej mieszkańców. Można tu usłyszeć i poznać zarówno Hindusów, Filipińczyków, Arabów, Rosjan, jak i cały przekrój emigrantów z Europy. Satwa na tle reszty miasta uchodzi za dzielnicę niebezpieczną (choć Dubaj powszechnie uważany jest za miasto wyjątkowo bezpieczne). Bezpośrednio za pasem slumsów odgraniczającym Satwę rozciąga się najbardziej prestiżowa ulica - Sheikh Zayed Road z rzędami różnorodnych drapaczy chmur po obu stronach.

Jedynie w kilku miejscach Dubaju zachowała się jeszcze pierwotna, orientalna atmosfera kraju. Tak jak w dzielnicach Bastákíja i Dejra, gdzie na targowiskach pachną przyprawy i w całej pełni kwitnie handel. W  Bastákíja, którą w dużej mierze ominęła nowa zabudowa, nadal zachowały się gliniane domy z tradycyjnymi wieżami wiatru. Mieszkali tu perscy emigranci, stąd też dzielnica ta nosi nazwę ich ojczyzny.

Wspaniałe budynki i przykłady nowoczesnej architektury, jakie wyrastają niemal z każdego z miejsc w Dubaju, nie mają w świecie równych sobie. Niewiarygodnie wyglądające hotele, biurowce i centra handlowe to efekt ogromnych inwestycji bogatych szejków i przedsiębiorców zagranicznych.

Wiele z atrakcji miasta jest podporządkowanych turystom, zapewniającym ponad 30% PKB.

Trudno się dziwić, że Dubaj jest tak atrakcyjny - idylliczny klimat przez większą część roku, stale świecące słońce i tylko pięć dni deszczowych w roku. Ale podróżnym przede wszystkim imponuje niesłychany rozwój i tempo zmian, jakie widać niemal na każdym kroku.

Szczegóły

Opublikowano: 09 czerwiec 2009

Szczegóły

Opublikowano: 09 czerwiec 2009

(kod IATA: FRL; kod ICAO: LIPK)

terminal lotniska Forli

Fot. rucativava

Międzynarodowe lotnisko położone 5 km na południowy wschód od centrum Forlì i 65 km od Bolonii. Port lotniczy Forli obsługuje głównie tanie linie lotnicze. W 2008 obsłużył ponad 830 tysięcy pasażerów. Posiada bezpośrednie połączenia z Polską: Katowice, Wrocław i Warszawa (linie Wizz Air)

Lotnisko posiada jeden terminal pasażerski. Do dyspozycji pasażerów pozostają restauracje, kawiarnie, sklepy, bankomaty, kantor wymiany walut. Istnieje możliwość skorzystania z Internetu. Dostępne są także udogodnienia dla osób niepełnosprawnych i dla matek z dziećmi.

Użyteczne informacje

Wszelkie informacje dotyczące podróży i lotniska można uzyskać pod numerem telefonu:  +39 0543 474990

Do dyspozycji pasażerów jest punkt informacji lotniskowej oraz punkt informacji turystycznej.

Przed terminalami dostępne są parkingi krótkoterminowe i długoterminowe. Razem do dyspozycji podróżnych jest ponad 700 miejsc parkingowych na parkingu odkrytym. Pełny cennik oraz mapa parkingu dostępne są na stronie internetowej lotniska.

Komunikacja

Komunikacja na lotnisku jest dobrze rozwinięta. Do dyspozycji podróżnych są taksówki i autobusy. Lotnisko położone jest 5 km od centrum miasta.

Oficjalna strona internetowa lotniska

forliairport.net

Adres

Aeroporto di Forli
Via Seganti 103
47100 Forlì
Italy

Główni przewoźnicy

Lotnisko obsługuje między innymi następujące linie lotnicze: Wind Jet, Wizz Air, Belle Air, Cimber Air, Wind Rose.

Szczegóły

Opublikowano: 09 czerwiec 2009

Bari widok na port

Fot. Salvatore.Freni

Bari to miasto portowe położone nad Adriatykiem, jest stolicą prowincji Bari i regionu Apulia. Bari to ośrodek kultu świętego Mikołaja, miasto o biało-czerwonej fladze, miasto gdzie spoczywa królowa Bona, brama w stronę Orientu. W Bari mówi się: „Gdyby Paryż leżał nad morzem, to wyglądałby jak mała wersja Bari.” Te słowa są przejawem dumy, cechy, z której (oprócz poczucia humoru) słyną mieszkańcy tego rejonu. Dumy z bycia mieszkańcem miasta, które potrafi połączyć sztukę i wielowiekową historię z dynamicznym współczesnym duchem przedsiębiorczości.

Bari, będące już w czasach antycznych „pomostem” łączącym Włochy z Grecją i Bliskim Wschodem, przeżywało rozkwit w wiekach średnich. Romańska architektura wspaniałej katedry i kościoła św. Mikołaja przypominają turystom o tej złotej erze. Ślady starożytnego handlu i wymiany kulturalnej ze światem greckim podziwiać można dzisiaj w Muzeum Archeologicznym.

Historia

W starożytności Bari było małą rzymską osadą, znaną pod nazwą Barium. Miasto założone przez Greków, rozbudowane przez Rzymian dzisiaj jawi się nam jako miasto o trzech twarzach. Średniowieczne stare miasto, la Citta Vecchia, o wąskich, krętych uliczkach, oślepiająco białych domach, dawna brama Orientu, chwilami wydaje się nam bardziej arabskie niż włoskie. Obok starego miasta inne oblicze ukazuje nam tzw. Borgo Nuovo, zwane też citta murattiana, nazwane tak od swego twórcy Gioacchino Murat, powstałe na początku XIX wieku, jest nowoczesne a jego alejki zbudowane są na kształt szachownicy. XX wiek wyznaczył nowe zadanie dla Bari, trzecie oblicze – rolę wielkiego centrum kulturalnego i handlowego. Uniwersytet w Bari należy do najbardziej uczęszczanych w całych Włoszech. Politechnika w Bari jest natomiast jedyną tego typu wyższą uczelnią w całych środkowo południowych Włoszech. Także w stolicy Apulii mają swoją siedzibę ważne wydawnictwa, wśród nich np. Casa Editrice Laterza. Wydaje się tu także np. słynny dziennik Południa Włoch: La Gazzetta del Mezzogiorno.

Bari, jako ważne miasto portowe południowych Włoch, bardzo ucierpiało w czasie II wojny światowej. Powojenna rozbudowa miasta była raczej chaotyczna i nieciekawa. Spowodowało to, że mimo intrygującej plątaniny wąskich uliczek starego miasta, przypominającego często arabskie casbah, mimo wspaniałego kościoła San Nicola, który zapewne był pierwowzorem dla wielu wspaniałych kościołów w Apulii, mimo cudownego zamku normańskiego, to miasto dzisiaj nie jest wielką atrakcją turystyczna na miarę Włoch.

Atrakcje

Za to prowincja Bari oferuje nam już niezwykłą mnogość i różnorodność atrakcji turystycznych. Fuzję antycznych kultur i stylów sztuki, tak charakterystyczną dla zabytków Bari, można spotkać w wielu miejscowościach, szczycących się średniowiecznymi katedrami. Warto zobaczyć Bitonto z wspaniała katedrą, Conversano z pięknym zamkiem, Trani z fantastycznie położonym nad morzem placem katedralnym, Ruvo di Puglia z dostojną katedrą, zamek o magicznej liczbie osiem:Castel del Monte, piękne maisteczka nadmorskie Polignano a Mare czy Giovinazzo, Monopoli, urocze Locorotondo, czy wreszcie Castellana Grotte z przepiękną jaskinią, Putignano ze słynnym karnawałem, czy w końcu niezwykłe Alberobello, miasteczko trulli.

Wyjeżdżasz do Bari? Portal Tanie-Loty.com.pl oferuje tanie loty do Bari. Zapoznaj się z naszą ofertą tanich biletów do Bari.

Szczegóły

Opublikowano: 09 czerwiec 2009

Basilica di San Nicola w Bari

Fot. Salvatore.Freni

Catedrale San Sabino

Romańsko-gotycka katedra Św. Sabina wzniesiona na przełomie XI i XII w, w miejscu gdzie stał pałac bizantyjskiego namiestnika miasta. Św. Sabin był pierwszym patronem Bari. Wewnątrz między innymi XIII-wieczne freski, obrazy J. Tintoreretta, P. Veronesego, P. Bordonego oraz obraz Madonna Odegitria przywieziony z Konstantynopola w VIII w. Jest to obraz niezwykły, bo jak głosi legenda został namalowany przez samego Św. Łukasza i wiernie przedstawia wizerunek Madonny.

Basilica di San Nicola

Romańska bazylika Św. Mikołaja (San Nicolo) z lat 1087-1132 jest potężną budowlą romańską o charakterystycznej surowej formie z tronem biskupa Eliasza (XI w.) i XII-wiecznym cyborium. W bazylice złożono relikwie Św. Mikołaja przywiezione z Turcji do Bari; w X w. Św. Mikołaj otoczony ogromnym kultem, zyskał miano świętego patrona miasta. O kulcie patrona świątyni przypominają znajdujące się w środku dzieła sztuki. Obecnie kustoszami bazyliki są dominikanie. W 1984 r. w bazylice Św. Mikołaj modlił się Jan Paweł II.

Nagrobek Królowej Bony

Z bazyliką Św. Mikołaja spleciony jest ważny fragment dziejów Polski. W kościele tym znajduje się nagrobek z roku 1593 królowej Polski Bony, pochodzącej z panującej w Mediolanie dynastii Sforzów, – żony Zygmunta Starego i matki Zygmunta Augusta. Mauzoleum ufundowane przez jej córkę, królową Annę Jagiellonkę, umieszczono za ołtarzem głównym świątyni. Sarkofag zdobi rzeźba przedstawiająca klęczącą Bonę w schyłkowych latach jej życia. Obok polskiej królowej stoją patroni Polski i Bari – św. Stanisław i Św. Mikołaj. Pod koniec XVI w. ponad grobowcem wmurowano płaskorzeźbę wyobrażającą Zmartwychwstanie Pana Jezusa oraz pokryto mury freskami przedstawiającymi postacie polskich świętych i królów. Znalazły się tu wizerunki św. Kazimierza Królewicza, św. Jadwigi Śląskiej, św. Stanisława Kostki i św. Ludwika Gonzagi, a także Anny Jagiellonki, Zygmunta III Wazy, Jana Kazimierza i Marii Ludwiki Gonzagi (żony dwóch polskich królów: Władysława IV i Jana Kazimierza). Niestety, w pierwszej połowie XX w., nie bacząc na historyczną i artystyczną wartość kompozycji, usunięto większość polskich akcentów z otoczenia sarkofagu królowej Bony. Ich barokowy charakter nie pasował do surowej romańskiej świątyni. Malowidła te uległy całkowitemu zniszczeniu.

Castello Normanno-Svevo di Bari

Zamek pochodzi z XII wieku, przebudowany został w wieku XVI w stylu renesansowym. Cesarz z dynastii Staufów Fryderyk II (1194-1250) – genialny, ostatni mesjański cesarz średniowiecza – wiódł prym we wszystkim, w znajomości prawa i ludzi, w otwartości na świat, w naukach i muzyce. W Apulii jest wszechobecny. Pod patronatem Fryderyka organizowane są podróże do Apulii, inicjowane partnerstwa miast, tworzone szlaki i broszury apulijskiego urzędu turystycznego, a także obchodzone święta – jak na przykład święto upamiętniające jego ślub z Konstancją. Imieniem cesarza Staufów nazywane są pochodzące z Apulii wina i firmy. Poświęcone mu są całe biblioteki.

Kościoły

Warte zobaczenia są także inne kościoły Bari. Między innymi: romański kościół Św. Marka (San Marco) z początku wieku XI., gotycki kościół i klasztor Franciszkanów (a w nim fasada z wieku XVIII), romański kościół Św. Grzegorza (San Gregorio) z wieku XI/XII.

Castel del Monte

Położenie zamku, matematyczna i astronomiczna ścisłość planu, perfekcyjny kształt, wyrażają symboliczne ambicje cesarza Fryderyka II, który wybudował go w XIII w., w pobliżu Bari. Castel del Monte jest unikalnym przykładem średniowiecznej architektury wojskowej, stanowi doskonałe połączenie elementów klasycznego antyku, muzułmańskiego wschodu oraz gotyku cysterskiego z Europy Północnej.

Valle dei Trulli

W okręgu Taranto znajduje się słynna dolina Valle dei Trulli z budowlami (zwanymi trulli) jedynymi w swoim rodzaju. Te wyjątkowe domostwa budowano przed wiekami ze skał wapiennych na planie koła. Mają dachy w kształcie stożka (z kamieni poukładanych jeden na drugim). Miejscowością skupiającą najwięcej trulli jest Alberobello. Trulli wpisane zostały na Listę Światowego dziedzictwa UNESCO.

Trani

W okresie krucjat (XI-XIII w.) był tu port krzyżowców. Warte zwiedzenia są: port rybacki, katedra ( XIII w.), kościoły: San Andrea (XI w.), Ognissanti (dawniej Templariuszy, XII w.), San Francesco (XII w.), zamek (1233-1249, XV-XVI w.), Pałac Caccetta (XV w.) i przepiękne morskie krajobrazy.

Matera

Matera to kolejne miasto księżycowe. Znajduje się tu nawet ośrodek Włoskiej Agencji Kosmicznej. Historyczna część, zwana Sassi, obejmuje unikatowe domostwa drążone w skałach tufowych. Matera wpisana została na Listę Dziedzictwa Światowego UNESCO. Powstał tu film Pasja Mela Gibsona

Szczegóły

Opublikowano: 09 czerwiec 2009

Włochy mają największą bazę noclegową w Europie. Oprócz tego, że posiadają liczne hotele oraz pensjonaty, mają także liczne kwatery prywatne, które oferują tańsze noclegi ze śniadaniem (bed and breakfast).

Trzeba jednak przyznać, że obecnie nie ma większej różnicy pomiędzy pensjonatem (pensione) a typowym albergo czyli hotelem. Ceny są mocno zróżnicowane. Oficjalny system gwiazdek zależny jest od standardu wyposażenia hotelu (TV w pokojach, basen itp.), a nie od lokalizacji, komfortu czy nawet ceny.

Przed wprowadzeniem się do pokoju należy zawsze ustalić ostateczną cenę noclegu. W lecie warto rezerwować miejsca z dużym wyprzedzeniem. Należy uzyskać potwierdzenie rezerwacji, bowiem nierzadko się zdarza, że po przybyciu na miejsce pokój jest już zajęty. Personel wielu hoteli włada językiem angielskim przynajmniej w stopniu podstawowym, często w użyciu jest także niemiecki i francuski.