Uncategorised

Szczegóły

Opublikowano: 10 sierpień 2009

Minneapolis

Fot. sxc.hu

Instytut sztuki w Minneapolis

Jest to muzeum sztuki dysponujące znacznymi zbiorami malarstwa, o zróżnicowanym pochodzeniu, wieku i różnej technice wykonania. Jest tutaj wyjątkowo duża jak na Stany Zjednoczone kolekcja malarstwa z Europy, w tym również kilka płócien słynnych twórców.

Muzeum należy do miasta i jest instytucją non profit, która w głównej części utrzymuje się z dotacji municypalnych oraz z darowizn, niekiedy znacznych, jakie przekazywane są przez firmy i prywatne osoby na jego rzecz. Dzięki temu zwiedzanie muzeum jest bezpłatne, a wszyscy chętni mogą delektować się zbiorami artystycznymi światowej klasy bez uszczerbku dla kieszeni. Powierzchnia muzeum wynosi aż 32,000 metrów, a jego przestrzenie wystawiennicze przedstawiają ok. 80 000 obiektów z całego świata (osobne kolekcje sztuki afrykańskiej, azjatyckiej, polinezyjskiej, europejskiej oraz oczywiście bogate zbiory amerykańskie), z których najstarsze pochodzą sprzed 5000 lat. Muzeum powstało już w XIX wieku kiedy to lokalni przedstawiciele biznesu i władzy postanowili uzupełnić brak zorganizowanych instytucji zajmujących się promocją sztuki i wystawiennictwem w Minneapolis. Zbiory zawierają przede wszystkim obrazy, zdjęcia, druki, rysunki, tekstylia, rzeźby, ceramikę, zabytki metalurgii oraz dekoracje i wyposażenie domostw.

Third Avenue Bridge

Most na rzece Missisipi o całkowitej długości prawie 678 metrów, który otwarty dla ruchu został już w roku 1918. Pierwotnie most ów nosił nazwę St. Anthony Falls Bridge ponieważ znajduje się on w bezpośrednim sąsiedztwie tego jedynego większego naturalnego wodospadu w górnym biegu rzeki Missisipi. Niestety obecnie nie można już podziwiać prawdziwych form wodospadów św. Antoniego, ponieważ już w połowie XIX wieku zostały one wybetonowane, a w połowie wieku XX sieć różnorodnych instalacji przepustowych, śluz i kanałów rozbudowano dodatkowo dla ułatwienia żeglugi pod prąd tej potężnej rzeki, służącej za ważną arterię komunikacyjną. Mimo wszystko wodospady św. Antoniego stanowią miły widok i warto przespacerować się mostem, by móc podziwiać ten charakterystyczny element miasta oraz piękno rzeki Missisipi.

Kościół pw. Marii Panny

Najstarsza bazylika ufundowana w Stanach Zjednoczonych, poświęcona przez papieża Piusa XI w 1926 roku, a jej budowa trwała w latach 1907 – 1915, a budynek został wzniesiony według projektu architekta Emmanuela Louisa Masqueray'a. W 1975 roku kościół został wpisany na Narodową Listę Miejsc Historycznych w USA

IDS Center

Najwyższy budynek w Minneapolis. Ten wybudowany w latach 1968 – 1972 drapacz chmur wznosi się na wysokości ponad 241 metrów i liczy 57 pięter, z których aż 52 są zajęte przez biura i centra telekomunikacyjne. Mieszczą się tu również restauracja, hotel i punkty widokowe. Wewnątrz kompleksu budynków (oprócz wieżowca w jego skład wchodzą kilkunastopiętrowy hotel oraz kilkupiętrowy budynek administracji) znajduje się przestronne, piękne i przeszklone praktycznie ze wszystkich stron potężne atrium. Budynki stanowią cześć majątku konsorcjum American Express

Szczegóły

Opublikowano: 10 sierpień 2009

Minneapolis z pewnością warte jest odwiedzenia, tym bardziej, że oferta kulturalna i rozrywkowa tego miasta może przyprawić o zawrót głowy. Poza tym liczne atrakcje turystyczne oraz przyjaźni ludzie, którzy tu mieszkają stanowią o niezwykłym uroku tego miejsca. Tak więc wybierając tanie loty do USA warto zastanowić się nad wyborem Minneapolis, jako celu swojej wyprawy.

Nazwa miasta etymologicznie stanowi połączenie cząstki „min” co w języku miejscowych Indian oznacza „woda” ze słowem pochodzenia greckiego „polis”, które oznacza miasto. Minneapolis jest więc po prostu „miastem wody”.

Znane postaci

Z miastem związanych jest kilka znanych postaci – najbardziej znaną spośród nich jest aktor Richard Dean Anderson, który przez wiele lat wcielał się w niezniszczalnego MacGyvera, którego głównym zajęciem było ratowanie świata przed złem, przede wszystkim przy użyciu niezbędnego do życia spinacza. Z Minneapolis związana jest również aktorka Rachael Leigh Cook, Gordon Dickson – kanadyjski pisarz fantastyczny, muzyk rockowy Prince a także znany przede wszystkim z grupy Monty Pythona Terry Gilliam

Ekonomia

Minneapolis stanowi centrum finansowe dla kilku okolicznych stanów, a mieszczący się tutaj Bank Rezerwy Federalnej udziela się społecznie i między innymi każdego roku ogłasza konkurs Annual Student Essay Contest dla uczniów szkół średnich Minneapolis, w którym młodzi ludzie wypowiadają swoje zdanie w najważniejszych tematach ekonomicznych i gospodarczych. Kolejną inicjatywą edukacyjną banku jest konkurs Economics Challenge, który sprawdza wiedzę uczniów na temat makroekonomii, mikroekonomii, bieżących wydarzeń oraz orientacji w międzynarodowych powiązaniach finansowych.

Pogoda

Minneapolis jest miastem klimatycznych rekordów, tym bardziej, że jego położenie wewnątrz kontynentu pozbawia je łagodzącego wpływu dużych zbiorników wodnych czy ocieplających właściwości niektórych prądów morskich. Nawet znaczna ilość jezior w Minnesocie niewiele pomaga, ponieważ są to raczej niewielkie zbiorniki wodne nie mające większego wpływu na mikroklimat. Najwyższą zanotowaną w Minneapolis temperaturą było +42,2 stopnia w lipcu 1936 roku, najniższą natomiast temperaturę odnotowano w styczniu roku 1888, w początkach działalności stacji meteorologicznej i wynosiła ona aż -40,6 stopnia. Najbardziej śnieżna zima przyniosła łączne opady wysokości 2,5 metra, co miało miejsce na przełomie 1983/1984.

Kultura

W mieście w każdym miesiącu odbywa się jakaś większa kulturalna lub rozrywkowa impreza, a w miesiącach letnich różnorodne eventy organizowane przez samo Minneapolis, czy też przez Bliźniacze Miasta odbywają się właściwie w każdy weekend. Najważniejsze imprezy cykliczne to – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w kwietniu, Festiwal Jazzowy Bliźniaczych Miast w czerwcu, Sommerfest – w lipcu i sierpniu, Maraton Miast Bliźniaczych w październiku i inne.

Jeśli wybierasz się się do Minneapolis nasza nowoczesna wyszukiwarka lotów pomoże Ci wybrać najlepiej dostosowana do Twoich potrzeb ofertę, dzięki czemu naprawdę tanie bilety lotnicze do Minneapolis

Szczegóły

Opublikowano: 10 sierpień 2009

Pittsburgh - skyline

Fot. sxc.hu

Kolejki widokowe

W mieście znajdują się dwie atrakcyjne turystycznie kolejki, które po znacznej pochyłości wspinają się do punktów widokowych, z których rozciągają się wspaniałe panoramy otoczonego wodą centrum miasta. Monongahela Incline położona w pobliżu Smithfield Street Bridge ma długość prawie 200 metrów, wspina się na wysokość 113 metrów, a nachylenie zbocza wynosi powyżej 35 stopni. W jednym wagoniku podróżować jednocześnie może 23 osoby. Monongahela Incline została uruchomiona po raz pierwszy 28. maja 1870 roku.. Druga z kolejek – Duquesne Incline – wprawdzie ma krótszą historię, jednak jej trasa jest dłuższa i wynosi około 240 metrów, różnica poziomów pomiędzy najniższą a najwyższą stacją wynosi 120 metrów, a nachylenie to 30 stopni.

Kennywood

Kennywood znajduje się w odległości nieco ponad 10 kilometrów od centrum Pittsburgha. Jest to jeden ze starszych parków rozrywki w USA i w ogóle na świecie, może się poszczycić 111 laty tradycji, ponieważ został otwarty już w roku 1898. Jego reklamy podkreślają tradycyjny charakter wesołego miasteczka, jaki udało się zachować jego twórcom mimo licznych unowocześnień i ciągłego przebudowywania obiektu. Poza tym Kennywood szczyci się mianem światowej stolicy kolejek górskich, których jest tutaj aż 6, poza tym w wesoły miasteczku jest również ponad 20 innych kolejek różnego typu. Park wpisany jest na Narodową Listę Miejsc Historycznych w USA, jako jeden z dwóch parków rozrywki, które kapituła uznała za wyjątkowo ważne dla tradycji i historii kraju. Wesołe miasteczko zajmuje powierzchnię niemal pół kilometra kwadratowego. Obecnie Kennywood znajduje się pod zarządem międzynarodowego konsorcjum z siedzibą w Hiszpanii.

Katedra Nauki

Jeden z najwyższych na świecie budynków przeznaczonych na cele edukacyjne – ma ponad 160 metrów wysokości i podzielony jest na 43 piętra. Wewnątrz mieści się ponad 2000 sal, a cały budynek ma ponad 2,500 okiem. Jest to jeden z najczęściej fotografowanych budynków w Pittsburghu, jego podobizna znajduje się na pocztówkach, w albumach i na większości materiałów promocyjnych Uniwersytetu. Został on wzniesiony w roku 1926. Wewnątrz budynku znajduje się 27 specjalnych klas lekcyjnych, z których każda poświęcona jest jednej z nacji, jakie przyczyniły się do powstania tego ogromnego architektonicznego przedsięwzięcia. Wśród nich znajdują się : Pokój Polski, Pokój Grecki, Pokój Jugosłowiański, Pokój Izraelski, Pokój Japoński, Pokój Syryjsko – Libański, Pokój Szkocki, Pokój Afrykański, Pokój Indyjski i inne. Interesującym elementem tego projektu jest fakt, że Uniwersytet jedynie udostępnił pomieszczenia, a za całokształt prac odpowiadał specjalnie powołany do każdego z nich komitet, którego zadaniem było również pozyskanie odpowiednich elementów wystroju jak i niezbędnych do wykonania wszelkich prac funduszy. Koszt wykonania niektórych z pokojów tematycznych przekroczył 500 000 dolarów.

Carnegie Muzeum

Jest to połączenie administracyjne kilku najważniejszych muzeów w Pittsburghu – Muzeum Andy'ego Warhola, Muzeum Sztuki, Muzeum Historii Naturalnej oraz Muzeum Nauki i Techniki. W każdym z nich można zobaczyć wiele ciekawych eksponatów, jednak na największą uwagę zasługuje pierwsze z nich. Ze względu na fakt, że Andy Warhol urodził się w Pittsburghu i przez wiele lat tworzył tutaj, stąd zbiory tego muzeum jeśli chodzi o pamiątki po tym niezwykłym artyście, który przez kilka dziesięcioleci wymykał się zaszufladkowaniu przez krytyków sztuki, należą do największych na świecie. Pozostałe ze zrzeszonych muzeów również warte są obejrzenia. Poznamy dzięki ich ekspozycjom ewolucję oraz różnorodność naturalną tego rejonu Stanów Zjednoczonych, nowoczesną i dawną sztukę mniej znanych autorów z Pittsburgha i okolic, a także historię tutejszego zagłębia przemysłowego.

Szczegóły

Opublikowano: 10 sierpień 2009

(kod IATA: LUX; kod ICAO: ELLX)

Międzynarodowe lotnisko położone 6 km na wschód od centrum Luksemburga. Jest największym i zarazem jedynym portem lotniczym w Luksemburgu. Rocznie obsługuje prawie 2 miliony pasażerów. Swoje bazy na lotnisku mają narodowy przewoźnik Luksemburga – Luxair i Cargolux (linia lotnicza przewożąca wyłącznie towary cargo). Lotnisko oferuje bezpośrednie połączenia do: Londynu, Lizbony, Paryża, Wiednia, Pragi, Zurychu Kopenhagi czy Amsterdamu.

Lotnisko posiada dwa terminale pasażerskie. Mapy terminali dostępne są na stronie: mapy.
Do dyspozycji pasażerów pozostają restauracje, kawiarnie, sklepy, bankomaty, kantor wymiany walut. Istnieje możliwość skorzystania z Internetu i centrum biznesowego. Dostępne są także udogodnienia dla osób niepełnosprawnych i dla matek z dziećmi.

Użyteczne informacje
Wszelkie informacje dotyczące podróży i lotniska można uzyskać pod numerem telefonu: +352 2464-0

Punkt informacji lotniskowej, czynny od 6:00 do 23:00 znajduje się w hali wejściowej terminala, na parterze.

Na lotnisku na obu terminalach znajdują się stanowiska wypożyczalni samochodów wielu firm, między innymi: Hertz, Avis, Sixt, Budget i Europcar. Dane kontaktowe dostępne są na stronie wypożyczalnie samochodów.

Na lotnisku znajdują się parkingi krótko i długoterminowe, dostępne przy obu terminalach. Więcej informacji, mapy parkingów i cennik dostępne są na stronie internetowej lotniska.

Komunikacja
Lotnisko jest świetnie zlokalizowane, położone jest przy drodze A1.

TAKSÓWKI
Postoje taksówek znajdują się głównym terminalem. Podróż na stację kolejową w Luksemburgu kosztuje około 25 euro.

TRANSPORT AUTOBUSOWY
Lotnisko obsługuje autobus numer 16 kursujący do centrum Luksemburga oraz na stację kolejową. Autobus odjeżdża z lotniska co 10-15 minut, w niedziele co 30 minut. Więcej informacji na stronie internetowej lotniska lub tel. +352 2465 2465.

Dostępne jest też połączenie autobusowe do Trier –Trier Airportliner, tel. +49 651 94275

Oficjalna strona internetowa lotniska
www.lux-airport.lu

Adres
Luxembourg-Findel International / Flughafen Luxemburg
Po Box 273,
L-2012 Luxembourg,
Luxembourg

Główni przewoźnicy
Lotnisko obsługuje między innymi następujące linie lotnicze: Luxair, KLM, British Airways, Iceland Express, SAS, Swiss, Tunisair, TAP Portugal.

Szczegóły

Opublikowano: 10 sierpień 2009

(kod IATA: MCM; kod ICAO: LNMC)

Międzynarodowy Heliport położony w Fontvieille w Monako. Jest jedynym lotniskiem w Monako. Oferuje bezpośrednie połączenia helikopterem na pobliskie lotnisko międzynarodowe w Nicei we Francji. Loty odbywają się zazwyczaj co 20 minut. Razem jest to około 50 połączeń dziennie. Dodatkowo oferuje także loty czarterowe i prywatne na Lazurowe Wybrzeże, na Korsykę i do Włoch.

Główni przewoźnicy
Heliport w Monako obsługiwany jest przez:

• Heli Air Monaco 
• Monacair 

Adres
Heliport De Monaco
98 000 Monaco

Najbliższe międzynarodowe lotnisko
Międzynarodowym lotniskiem obsługującym Monako jest już wspominane wyżej lotnisko w Nicei, położone 22 km od Monako. Z lotniska do Monako kursuje co pół godziny specjalny Autobus numer 110.

Szczegóły

Opublikowano: 10 sierpień 2009

Szczegóły

Opublikowano: 09 sierpień 2009

Baku nocą

Fot. teuchterlad

Baku to „miasto w ogniu" i wprawdzie pierwotnie nazwa ta związana była raczej z płytko położonymi złożami ropy naftowej i gazu ziemnego, jednak obecnie przydomek dotyczy przede wszystkim kruchego i niestabilnego układu sił pomiędzy różnorodnymi stronnictwami w kraju. Miasto przez wieki swojego istnienia zyskiwało jednak jeszcze inne nazwy – najczęściej powtarzające się określenia to „brama Orientu” oraz „,miasto czterech żywiołów”. Sama zaś nazwa Baku wywodzi się od perskiego słowa „badkube”, które oznacza „uderzenie wiatru” i ma związek z często występującymi tutaj często, porywistymi wiatrami północno-zachodnimi.

W najnowszej ekranizacji "Przedwiośnia" w reżyserii Filipa Bajona z 2001 roku aż 20 % wszystkich ujęć kręconych było w Baku. Ekipa przedwiośnia przebywała w Baku w dniach 25 października 2000 – 9 listopada 2000, odbyło się tutaj aż 6 dni zdjęciowych, podczas których nakręcono kilkanaście scen, w tym kilka kluczowych dla filmowej akcji. W Baku w zdjęciach brało udział ponad 1000 statystów oraz kilkunastu aktorów z Polski, Rosji i Azerbejdżanu.

Cały Azerbejdżan, a przede wszystkim właśnie Baku, tworzy pewien rodzaj narodowej pamięci gromadzącej: naleciałości kultury arabskiej, powszechną islamizację, tureckie i rosyjskie wpływy wynikające z wielowiekowej zależności oraz trudne doświadczenia tutejszych Ormian. Wszystko to tworzy kulturę żywą, barwną i porywająco energetyczną.

Pierwsze wzmianki o istnieniu Baku pochodzą z II wieku, następnie nieco lepiej dokumentowana historia to wiek V, a relatywnie dużo materiałów historycznych dotyczy historii miasta po 1100 roku. Przez prawie 200 lat Azerbejdżan znajdował się pod wpływem Rosji, spod którego wyzwolił się dopiero po upadku komunizmu i ZSRR. Dziwne jest jednak, że tak ogromne miasto było w stanie funkcjonować tutaj w przeszłości mimo opadów wynoszących jedynie około 200 milimetrów rocznie bez problemów przy zaopatrzeniu mieszkańców w wodę.

Zupełnie niesamowite wydaje się, że w tak odległym mieście jak Baku, wkład polskich architektów w lokalne budownictwo może być tak duży, tym bardziej, że cała tutejsza emigracja liczyła tylko około 100 osób. Dotyczy to szczególnie reprezentacyjnych budynków z końca XIX i początku XX wieku. Większość z nich to projekty Polaków, toteż polska architektura wpłynęła znacząco na obecny kształt miasta. Szczególne dokonania na tym polu należą do architekta Kazimierza Skórewicza.

"Baku to ropa!" Jeden z najpowszechniejszych sloganów używanych w odniesieniu do stolicy Azerbejdżanu zawiera kwintesencję tego,  co w tym mieście jest najważniejsze. Ropę wydobywano tutaj i użytkowano od początku istnienia miasta. Złoża są tu bardzo płytkie, a często nawet powierzchniowe, jednak pierwotne metody zostały w XIX wieku zastąpione przemysłowymi, a Baku dawno stało się kuźnią fortun, jakie znane są w finansowym świecie dzisiaj. Podstawą tego stały się rewolucyjne decyzje władz carskich pozwalające na zakup roponośnych działek przez prywatnych inwestorów. Baku wkroczyło w nową erę. W 1872 roku, kiedy to dzięki genialnym planom inżynierskim Polaka Witolda Zglenickiego oraz ich zastosowaniu przez Pawła Potockiego zaczęto wydobywać w Baku ropę z dna Morza Kaspijskiego, było to pierwsze miejsce na świecie , gdzie eksploatowano pola roponośne położone pod dnem morskim. Dla ówczesnych mieszkańców miasta fantastyczne konstrukcje platform wydobywczych musiały się wydawać czymś nierealnym, fatamorganą albo snem... W Baku narodziła się dzięki ropie fortuna Alfreda Nobla, fundatora nagrody za wyjątkowe osiągnięcia w różnych dziedzinach nauki. Także takie rody jak Rotszyldowie czy Muchtarowie pomnażały tutaj swoje majątki.

Poza tym Baku może się pochwalić unikalną (naprawdę starą) starówką. Mury miejskie zachowane w dużej części do dzisiaj pochodzą przede wszystkim z IX wieku, wizytówka miasta, czyli Baszta Dziewicza, została wzniesiona w XII wieku,  a pobliski Pałac Szachów - od XIV do XVII wieku. Z tą nazwą wiąże się kilka legend. Jedna mówi o owdowiałym władcy, który zakochał się we własnej córce. Ta, chcąc uniknąć kazirodczego związku zażyczyła sobie wieży w zamian za ślub i - ciągle twierdząc, że jest ona za niska - odwlekała ożenek. Na koniec rzuciła się z najwyższego piętra wprost w morskie fale. Druga historia sugeruje poświęcenie wieży bogini Ani, która w mitologii kaukaskiej i azjatyckiej opiekuje się kobietami, a ostatnie i najbardziej prawdopodobne wywodzi nazwę baszty po prostu od faktu, że nie została ona nigdy zdobyta siłą przez żadnego z najeźdźców.

Jedną z najważniejszych osobliwości Baku są pradawne miejsca kultu zoroastryjskiego – Świątynie Wiecznego Ognia. Miejsce gdzie od czasów antycznych płonął ogień, który spalał wydobywający się z płytkich złóż gaz ziemny. Niespodziewanie w 1902 roku święte, odwieczne ognie jednak zgasły, co prawdopodobnie związane było z wydobyciem ropy w okolicy. Świątynie zapomniane więc zostały na kilkadziesiąt lat, podupadły i uległy zniszczeniom. Jednak w 1969 roku doprowadzono do świątyni rurociąg gazowy, by święte ognie mogły ponownie zapłonąć. Świątynia w obecnym kształcie powstała tutaj dzięki zaangażowaniu Hindusów, którzy święte ognie poświęcili swojej bogini Javalaji, tłumnie pielgrzymując do tego miejsca, by podziwiać ten niesamowity spektakl natury.

Jeśli więc koniecznie chciałbyś zobaczyć te wszystkie cuda na własne oczy, nasza wyszukiwarka lotów pomoże ci znaleźć tanie bilety lotnicze do Baku, a wtedy naprawdę tanie loty do Baku staną się faktem. Zapraszamy serdecznie do korzystania z usług portalu Tanie-loty.com.pl.

Szczegóły

Opublikowano: 09 sierpień 2009

Turku to jedna z największych atrakcji turystycznych jakimi szczycić się może Finlandia – jest to położone  w południowo-zachodniej części kraju najstarsze miasto i pierwsza stolica fińskiego państwa, założona co ciekawe przez Szwedów i wzmiankowana już w 1154 roku. Również najbardziej atrakcyjny element panoramy miasta, słynny zamek, jest najstarszym tego typu obiektem w całej Finlandii, jest również największym spośród fińskich zamków. Natomiast Katedra w Turku stanowi  siedzibę Głowy Kościoła Luterańskiego Finlandii i jest religijną stolica kraju, nawet mimo niezbyt gorliwej religijności tego narodu północy. Ostatnią ważną atrakcją okolic Turku jest park tematyczny Dolina Muminków w Naantali, gdzie dorośli i dzieci świetnie się bawią zwiedzając muminkowy kra – najchętniej odwiedzanym miejscem jest malowniczy Domek Muminków o jagodowych  ścianach, który stanowi ulubione miejsce robienia pamiątkowych fotografii. Finlandia w ogóle jest swoistą „Muminkolandią” - autorka tego cyklu powieści dla dzieci mieszkała w tym kraju, a Muminki i wszelkie gadżety z nimi związane stanowią jeden z najważniejszych towarów eksportowych państwa, tym bardziej, że te sympatyczne stworzenia i ich przygody zna cały świat.

Turku to również duży port morski nad Bałtykiem – w 2007 roku skorzystało z niego aż 3,6 mln pasażerów.

W Turku znajduje się najstarsza wyższa uczelnia w Finlandii, żeby było ciekawiej jest to również jedyny szwedzkojęzyczny uniwersytet w tym kraju. Jego historia sięga XVII wieku, kiedy to ufundowany został za panowania  królowej Krystyny za wstawiennictwem tutejszego księcia-gubernatora Per Brahe dekretem królewskim z dnia 26. marca 1640 roku. Obecnie kształci się w tej szkole około 35 tyś studentów.

Nazwa miasta pochodzi z języka starosłowiańskiego od słowa “tǔrgǔ”, które oznacza “targ” i związane jest z dużym handlowym znaczeniem tego miejsca w czasie jego powstania, od średniowiecza na roku 1812 skończywszy było to najważniejsze miasto Finlandii

W skansenie w Turku można podziwiać przy pracy licznych rzemieślników wykonujących wymierające w tej chwili zawody wyparte coraz drastyczniej z krajobrazu kulturowego przez przemysł, takie choćby jak koronczarstwo, bednarstwo, stolarstwo, rymarstwo, płatnerstwo, garbarstwo i inne, można również spróbować wypiekanego według tradycyjnej receptury chleba.. Jako ciekawostkę należy dodać, że skansen w Turku znacząco różni się od innych obiektów tego typu na świecie – zabytkowe budynki nie zostały tutaj zwiezione z okolicznych ziem,lecz po prostu dawną dzielnicę rzemieślniczą przekształcono w duże muzeum na otwartym powietrzu, które otwarte zostało już w 1940 roku. W muzeum zgromadzono przedstawicieli ponad 40 wymierających zawodów.

Najważniejszymi imprezami kulturalnymi w mieście są Festiwal Muzyczny oraz Festiwal Rockowy Ruisrock (najstarsze tego typu wydarzenia w całej Skandynawi). Pod koniec lipca odbywa się w Turku również Jarmark Średniowieczny, kiedy całe centrum zamienia się w historyczną osadę, a wąskie uliczki starówki wyglądają jakby czas zatrzymał się na nich kilkaset lat temu.

W Turku rozpoczęła się również europejska historia trójboju siłowego – oficjalne struktury zajmujące się tym sportem powstały w Turku 14 maja 1977 roku podczas uroczystego kongresu działaczy i zawodników, którzy podjęli uchwałę o utworzeniu Europejskiej Federacji Trójboju Siłowego (EPF). Pierwszym prezydentem EPF został wybrany Jaaka Parvianen z Finlandii.

Na podstawie fonetyki języka fińskiego autor powieści fantastycznych o krainie Śródziemia John Ronald Reuel Tolkien stworzył język Elfów Wysokiego Rodu – quenya.

Z miastem związanych jest kilku wybitnych Finów - Johan Gadolin, mineralog i chemik, na którego cześć nazwano pierwiastek o liczbie atomowej 64, Mauno Henrik Koivisto, prezydent Finlandii w latach 1982 – 1994, wybitny ekonomista, i polityk, odznaczony Ordrem Orła Białego, urodził się właśnie w Turku, Paavo Johannes Nurmi, lekkoatleta, 9-krotny mistrz olimpijski, który podczas igrzysk w Paryżu w 1924 roku, startując w 5 konkurencjach biegowych zdobył 5 złotych medali, zwycięstwa na dystansach 1500 m i 5000 m odniósł w odstępie zaledwie 26 minut, ustanawiając na obu dystansach nowe rekordy świata. Paavo Nurmi zapalał również znicz olimpijski w Helsinkach w 1952. Przez cały okres kariery sportowej Paavo Nurmi był wegetarianinem.

Portal Tanie-loty.com.pl pozwoli Państwu zarezerwować tanie loty do Turku w bardzo korzystnych cenach. Tanie bilety lotnicze do Turku właśnie stały się faktem!

Szczegóły

Opublikowano: 09 sierpień 2009

Cała Gruzja to niezwykły kraj, ale tego co w niej najcenniejsze i najbardziej unikatowe, w pełni doświadczyć można przede wszystkim w stolicy kraju Tbilisi. Niesamowity hart ducha oraz  różnorodne połączenie licznych wpływów kulturowych i religijnych najpełniej można odczuć właśnie tutaj.

Udokumentowana, mniej lub bardziej dokładnie, historia terenów należących do obecnej Gruzji sięga niemal 4000 lat. Państwo w tym okresie było uzależnione od: Persów, Rzymian, Armenii, Arabów, Mongołów, Turcji, a w końcu, na niemal 300 lat Rosji. Historia  stolicy  była jeszcze bardziej tragiczna, ponieważ miasto doświadczało agresji wrogich mocarstw i było doszczętnie rujnowane około 30 razy! Jedynie upór i niezłomny charakter Gruzinów pozwalał im odnaleźć siłę, by kolejny raz odbudowywać swoje domy i to nie raz, a przez całą sięgającą około 15 stuleci historię.

Paradoksalna sytuacja miała miejsce na początku XX wieku, kiedy Gruzini stanowili mniejszość w stolicy własnego kraju, otoczeni ormiańską większością. Po akcie tragicznego ludobójstwa sytuacja ta się jednak zmieniła. Obecnie w Tbilisi mieszka ponad milion ludzi, z których aż 20% stanowią obcokrajowcy. W kraju żyje natomiast około 5 milionów mieszkańców (a zatem stołeczne miasto to 20% całego zaludnienia kraju), a społeczność w ościennych krajach liczy ponad 3 mln ludzi, czyli ponad połowę wielkości narodu zamieszkującego ojczyznę.

W 2008 roku w Gruzji miał miejsce krótki konflikt zbrojny pomiędzy siłami separatystycznych republik Abchazji i Południowej Osetii a wojskiem gruzińskim. Wmieszała się Rosja, niszcząc między innymi port w Gori.

Gruzja przyjęła chrześcijaństwo jako jeden z pierwszych krajów na świecie – król Miriam II w roku 317 przyjął chrzest w mieście Mccheta, dawnej stolicy kraju, położonej niedaleko Tbilisi.

Gruzję wypełniają liczne i piękne zabytki, często o ponad tysiącletniej historii – kraj ma ich co najmniej 50, a poza tym kilka parków narodowych, które trzeba koniecznie zobaczyć. W kraju 4 miejsca wpisane są na listę  UNESCO.

Tbilisi może poszczycić się historią sięgającą w przybliżeniu piętnastu stuleci. Jak głosi legenda, powstanie miasta ma związek z polowaniem, które odbył tutaj swego czasu król Wachtang Gorgasali. Podczas polowania ustrzelił rosłego jelenia, a ten uciekając, zraniony wpadł do ciepłego źródła, ozdrowiał i umknął. Król niewiele myśląc postanowił wokół ciepłego źródła stworzyć stolice swego kraju. Inna wersja legendy opisuje polowanie na bażanta, który zraniony przez króla wpadł do gorącego źródła i się ugotował. Jedno jest pewne – powstanie miasta ma związek z istniejącymi tutaj geotermalnymi źródłami, a jego nazwa oznaczała pierwotnie „ciepły”.

W ostatnią niedzielę października całe Tbilisi bawi się na dorocznym festiwalu Tbilisoba, który stanowi dziękczynienie za udane plony w całym kraju, obchody łączą się z ogromnymi ilościami wypijanego przez wszystkich pysznego lokalnego wina, bo festiwal odbywa się po zbiorach winorośli. Poza płodami rolnymi na kramach i straganach można zobaczyć wszystkie bogactwa, jakie oferuje sztuka i kultura Gruzji. Centrum fiesty stanowi rozległy plac na lewym brzegu Mtkwari, u stóp świątyni Metechi, ale atmosferę święta czuć w całym Tbilisi.

Z miastem związanych było wielu znanych ludzi: Abo z Tbilisi - święty prawosławny i patron Tbilisi, Berthold Lubetkin – architekt brytyjski, najwybitniejszy przedstawiciel modernizmu przed II wojną światową, Edmund Osterloff – pionier fotografii artystycznej, Lew Tołstoj – powieściopisarz rosyjski.

Z miasta pochodziło lub bylo z nim związanych kilkunastu mężów stanu, do najważniejszych należeli: Zwiad Gamsachurdia - pierwszy wybrany w wolnych wyborach prezydent Gruzji, Tadeusz Gede - urodzony w Tbilisi polski polityk, Mychajło Hruszewski - ukraiński historyk i pierwszy prezydent Ukraińskiej Republiki Ludowej, Herbert Backe - Minister III Rzeszy do spraw Wyżywienia i Gospodarki Rolnej, Micheil Saakaszwili - adwokat, prezydent Gruzji od 25 stycznia 2004 r., Eduard Szewardnadze - minister spraw zagranicznych ZSRR, prezydent Gruzji od 1995 do 23 listopada 2003 i inni.

Szczegóły

Opublikowano: 07 sierpień 2009

Santo Domingo to idealne miejsce na letni wypoczynek. Piękne krajobrazy, tropikalna przyroda, piaszczysta plaża i czysta woda – obrazek jak z pocztówki. Ale nie tylko plażowicze z chęcią odwiedzają stolicę Dominikany. Jest wiele powodów, dla których wakacje tutaj to prawdziwa przyjemność.

Przede wszystkim, czy można odpuścić sobie wizytę w najstarszej kolonii Ameryk? Wrażenie robi sam fakt, że spaceruje się śladami Krzysztofa Kolumba. Ponadto mieszkańcy Santo Domingo wcale nie odcinają się od tradycji, wręcz przeciwnie - z chęcią je pielęgnują.

Niezwykle ważna jest tutaj zabawa. Mieszkańcy uwielbiają taniec i muzykę. Oprócz znanej powszechnie salsy mogą poszczycić się dwoma rdzennie dominikańskimi tańcami (z charakterystyczną muzyką, rzecz jasna) - bachata i merengue. Ten pierwszy pochodzi z wiejskich terenów kraju i powstał w biednych środowiskach. Niegdyś do grania bachaty używano właściwie wszystkiego, co było pod ręką, teraz często korzysta się np. z gitary elektrycznej. Taniec jest bardzo prosty do nauczenia. Merengue jest żywe, radosne, jednostajne i również dość łatwe. Sama nazwa tańca oznacza „ubite jajko”. Hmm... Co ciekawe, największy festiwal bachaty w Europie odbywa się w Warszawie, we wrześniu. Bachaturo to trzydniowe warsztaty, koncerty i zabawy dla miłośników dominikańskiej muzyki.

Jeśli chodzi o jedzenie, potrawy w Santo Domingo nie należą do skomplikowanych, choć są bardzo smaczne. Największe wpływy na dominikańską kuchnię wywarli naturalnie Hiszpanie. Sporo jest także elementów zapożyczonych od Indian Taino i z Afryki. Z mięs najczęściej jada się kurczaka (pollo). Zazwyczaj dodatkiem do mięsa jest ryż z fasolą a;bo słodkie ziemniaki. Duże znaczenie w kuchni dominikańskiej mają banany, chętnie jedzone na deser, oraz owoce chlebowca. Oprócz nich lubiane są też bizcocho dominicano (tzn. ciasto dominikańskie) oraz puddingi, zwłaszcza ryżowe. Popularnymi napojami są: rum, kawa oraz mamajuana – czerwone wino zmieszane z rumem, miodem i przyprawami.

Restauracje w Santo Domingo bywają niestety nieznośnie drogie, a ceny w ich wypadku nie zawsze idą w parze z jakością. Chcąc sporo oszczędzić, można zjeść w tzw. comedores – ryż z mięsem i warzywami - to tylko kwestia paru dolarów. Jeśli możesz wydać nieco więcej, warto pójść do restauracji i pilnować, czy cena się zgadza. W restauracji Lina serwuje się głównie dania kuchni hiszpańskiej. Lina Aguado, jej założycielka, wcześniej była prywatną szefową kuchni dyktatora Rafaela Trujillo. Takich korzeni nie ma La Briciola, w której podaje się przede wszystkim potrawy włoskie. Wystrój jest przytulny, a ceny w miarę niskie. Podaje się tu smaczne owoce morza. Dobrą renomę ma także Vesuvio, kolejna włoska restauracja położona przy promenadzie.

Helados Bon to bardzo popularna w mieście lodziarnia. Jeśli ktoś ma ochotę na nocne szaleństwa, to musi skierować się ku promenadzie Malecon. To tam skupia się większość klubów, w których gra się muzykę wszystkich gatunków. Ciekawostkę stanowi La Guacara Taina – jedyna na świecie dyskoteka umiejscowiona wewnątrz naturalnej jaskini.

Niezwykle popularnym w Santo Domingo sportem jest baseball. Wielu światowej klasy graczy pochodzi  właśnie z Dominikany.

Szczegóły

Opublikowano: 07 sierpień 2009

Santo Domingo

Fot. Phranet

Santo Domingo jest stolicą Dominikany, a zarazem jej największym miastem - zamieszkuje je ponad 2 miliony osób. Santo Domingo szczyci się mianem najstarszego ośrodka założonego przez Europejczyków w obu Amerykach. Założył je brat Krzysztofa Kolumba podczas wyprawy w poszukiwaniu Nowego Świata.

Położone na wyspie Haiti, na wybrzeżu Morza Karaibskiego – czy można sobie wymarzyć lepszy cel wakacyjnej podróży? Przez samo miasto przepływa rzeka Ozama, co przed laty bardzo wpłynęło na jego rozwój jako ośrodka handlowego. Pomimo położenia na tropikalnej wyspie, pogoda nie jest tutaj bardzo dokuczliwa. Co prawda w lecie temperatury sięgają ponad 30 stopni, ale nie odczuwa się tego w znacznym stopniu, głównie dzięki nadmorskiemu położeniu. Niestety okolica jest narażona na ataki huraganów.

Niegdyś wyspę Haiti, na której leży Santo Domingo, nazywano Hispaniola. Przed pojawieniem się kolonizatorów była ona domem Indian z plemienia Taino. Rządziło nimi kilku cacique, czyli po prostu wodzów plemienia. W 1492 roku na wyspę przybyli Hiszpanie pod wodzą Krzysztofa Kolumba i szybko podporządkowali sobie indiańskie ludy. Oficjalną datą założenia Santo Domingo jest 5 sierpnia 1498 roku. Bartłomiej, brat Kolumba, uznawany jest za założyciela, choć już dwa lata wcześniej osiedlili się tu pierwsi kolonizatorzy. Już na początku swego istnienia miasto odgrywało bardzo ważną rolę. To właśnie tutaj miały swój początek wyprawy mające na celu odkrycie pozostałych tajemnic Nowego Świata. Okolice te od zawsze były jednak niebezpieczne. W 1502 roku miasto padło ofiarą huraganu. W 1568  roku Francis Drake, angielski korsarz, zaatakował Santo Domingo. W 1655 roku Olivier Cromwell, angielski Lord Protektor, wysłał ekspedycję w celu zdobycia miasta. Wyprawa Anglików zakończyła się porażką. W tym samym roku Santo Domingo padło ofiarą ataku Francuzów, którzy zdobyli wówczas duże wpływy.

Doskonałe położenie miasta sprawiało liczne problemy i było powodem wielu ataków. Od 1795 roku Santo Domingo było w rękach Francuzów, a na początku XIX wieku zostało zaatakowane przez Haitańczyków, następnie przeszło ponownie pod władzę Francji, by w końcu – w 1809 roku – wrócić do Hiszpanów. Nie był to koniec jego burzliwych losów. Wielokrotnie miasto zmieniało jeszcze przynależność państwową. 27 lutego 1844 roku był datą, która na zawsze pozostanie w pamięci mieszkańców Dominikany. Właśnie wtedy  bohater narodowy, Juan Pablo Duarte oraz jego towarzysze: Ramón Matías Mella i Francisco del Rosario Sánchez,  poprowadzili wojska rewolucyjne przeciwko haitańskim okupantom. Tak powstało nowe, wolne państwo – Dominikana. Już niespełna 20 lat później kontrolę nad nią przejęli ponownie Hiszpanie, jednak ich panowanie trwało tylko 4 lata. W 1865 roku ponownie została wywalczona niepodległość. W latach 1916 – 1924 miasto (jak cała Dominikana) było okupowane przez USA. W 1930 roku do władzy doszedł Rafael Trujillo, który panował jako dyktator aż do swojej śmierci w 1961 roku. Jego krwawa tyrania pozostawiła po sobie smutne wspomnienia. Przez ten okres Santo Domingo przemianowano na Ciudad Trujillo.

Santo Domingo, oprócz niezwykłej atmosfery najstarszego miasta w Amerykach, posiada także inne atrakcyjne cechy. Tak duży ośrodek jest idealnym miejscem na zakupy. Spore centra handlowe, ale także pełne uroku lokalne bazarki – jest tu wszystko. Ponadto z okazji 500 -lecia odkrycia Ameryki miasto zostało odnowione i upiększone. Piaszczyste plaże i czysta woda morska stanowią magnes na turystów. Po lenistwie na wybrzeżu – nocne szaleństwo w klubach i dyskotekach. Santo Domingo to niezwykle przyjazne turystom miejsce!

Z Tanie-Loty.com.pl możecie zarezerwować tanie loty do Santo Domingo w promocyjnych cenach. Jeśli wybierasz się do Santo Domingo, nie zapomnij skorzystać z naszej wyszukiwarki tanich biletów lotniczych do Santo Domingo!

Szczegóły

Opublikowano: 07 sierpień 2009

Dzielnica kolonialna

Właściwie jest to odpowiednik starego miasta - z całą pewnością najpiękniejszy zabytek i zarazem najładniejsza część Santo Domingo. Spacerując po strefie, można poczuć się tak, jakby samemu było się kolonizatorem w zamierzchłym XVI wieku. Uliczki starego miasta służyły pierwszym Europejczykom, którzy zdecydowali się tutaj osiedlić. Przepiękne są niektóre budowle pochodzące nawet z XV wieku! Fortaleza Ozama, czyli po prostu Fort Ozama to naprawdę rzadko spotykany w Ameryce typ zabudowy. Zamek pochodzi z XVI wieku i leży w pobliżu rzeki Ozama: stąd jego nazwa. Jest najstarszym budynkiem o przeznaczeniu militarnym w obu Amerykach. Budowę fortu rozpoczęto w 1502 roku. Podczas dyktatury  Rafaela Trujillo służył jako więzienie. Warto przyjrzeć mu się z bliska - okazja, by zwiedzić średniowieczne zabytki nieczęsto zdarza się w Nowym Świecie. Budowę okazałej katedry Santa Maria de Menor rozpoczęto w 1520 roku i trwała przez następne 21 lat. Przez pewien czas służyła jona ako koszary dla piratów! W zabudowie katedry spotykają się style gotycki i barokowy, zwłaszcza fasada robi  ogromne wrażenie na zwiedzających. Kolejny zabytek, Alkazar, był rezydencją hiszpańskich gubernatorów, między innymi syna Krzysztofa Kolumba – Diego. Aktualnie jest atrakcją dla turystów, którzy chętnie oglądają zebrane wewnątrz zbiory kolonialnych dzieł sztuki i mebli. Są tu także ruiny szpitala San Nicolas de Bari, a także klasztor San Francisco, niegdyś szpital dla chorych psychicznie. W 1990 roku dzielnica kolonialna została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Malecon

To promenada, na której można natknąć się na prawdziwe rzesze turystów. Spacerując po promenadzie, można obserwować spokojne Morze Karaibskie, ale także zaopatrzyć się w pamiątki u wystawiających swoje prace w tym miejscu artystów i sprzedawców. Sporo jest tu także klubów nocnych i knajpek.

Zoo

Nosi dumną nazwę „Zoo Narodowego” i jest położone nieco za miastem. Po uiszczeniu drobnej opłaty w wysokości 1 dolara możesz wejść na jego teren i podziwiać zgromadzone tu gatunki zwierząt. Oprócz dzikich kotów, strusi, bogatej kolekcji ptaków oraz dumy zoo – nosorożców, można tu podziwiać piękną florę. Szczególną frajdę będą miały dzieci - mogą tu pogłaskać nawet małpy i gady.

Plac Kultury

Jak sama nazwa wskazuje, można się w nim zapoznać z tajnikami karaibskiej kultury. Oprócz teatru jest tu również pięć muzeów. Najważniejsze z nich to bez wątpienia Muzeum Sztuki Nowoczesnej, największe na Karaibach. Oprócz prac artystów z Dominikany wystawiane są także dzieła twórców z: Jamajki, Bahamów i innych krajów.

Faro a Colon

Wzniesiony ku czci Krzysztofa Kolumba pomnik. Ten nowoczesny budynek, mający swoją konstrukcją przedstawiać krzyż (symbol chrystianizacji Dominikany), jest miejscem spoczynku wielkiego odkrywcy. Prochy Kolumba przeniesiono tutaj od razu po otwarciu Faro a Colon. To jednak nie wszystko – wewnątrz znajduje się również muzeum, a sama budowla jest także latarnią morską!

Parque Colon

To plac leżący w dzielnicy kolonialnej. W centrum stoi pomnik Krzysztofa Kolumba, a sam plac otoczony jest budynkami w stylu wiktoriańskim.

Szczegóły

Opublikowano: 07 sierpień 2009

Santo Domingo – największe miasto Dominikany, jedno z piękniejszych miejsc na Karaibach, prawdziwy turystyczny magnes. Dzięki doskonale rozwiniętej turystyce możesz być pewny, że miasto ugości Cię na najwyższym poziomie, dotyczy to także bazy noclegowej. Przed gośćmi w Santo Domingo rozciąga się szeroki wachlarz możliwości do wyboru. Większość hoteli jest doskonale wyposażona, a ceny wcale nie są takie wysokie, jak mogliby się wydawało.

W hostelach można zanocować już za 6 dolarów od osoby. Nieco droższe są hotele dość niskiej klasy. Pokój dwuosobowy można znaleźć nawet za 30 dolarów. Obiekty wysokiej klasy – czterogwiazdkowe – oferują nocleg za mniej niż 100 dolarów, zapewniając przy tym gościom wszystkie możliwe wygody: baseny, spa, kasyna, centra fitness... Noclegi można rezerwować również w pensjonatach oraz apartamentach.

Szczegóły

Opublikowano: 07 sierpień 2009

Santo Domingo obsługiwane jest przez dwa międzynarodowe lotniska:

• Lotnisko Santo Domingo Las Americas (SDQ)
• Lotnisko Santo Domingo La Isabela (JBQ)

Lotnisko Las Americas jest największym portem na Dominikanie i obsługuje także loty transatlantyckie. Znajduje się około 30 km od centrum miasta. Dolecisz tu między innymi z: Madrytu, Frankfurtu, Amsterdamu, Londynu, Paryża czy Nowego Jorku. Do dyspozycji pasażerów na lotnisku Las Americas są następujące linie lotnicze: Air Dominicana, Air Europa, Air France, Kondor Airlines, Delta, DAE, Iberia, US Airways, American Airlines i Continental Airlines.

Lotnisko La Izabela jest z kolei świetnie zlokalizowane - na obrzeżach miasta. Służy przede wszystkim przewoźnikom krajowym, regionalnym i czarterowym. Port obsługuje między innymi następujące linie lotnicze: Aerolineas Mas, Air Century, M&N Aviation, SAP Air, VolAir.

Najlepszym środkiem transportu pomiędzy lotniskami jest taksówka. Warto wcześniej uzgodnić cenę z kierowcą, gdyż zazwyczaj taksówki nie posiadają taksometrów.

Szczegóły

Opublikowano: 07 sierpień 2009

W Bogocie jest wiele hoteli o najróżniejszym standardzie, dzięki czemu każdy turysta może znaleźć nocleg na miarę możliwości swojego portfela. Trzeba niestety zdawać sobie sprawę, że najtańsze ośrodki położone są w miejscach, które nie należą do najbezpieczniejszych. Lepiej dołożyć niewielką sumę pieniędzy, niż być zmuszonym przechadzać się nocą niektórymi dzielnicami.

W hotelach o niezbyt wysokim standardzie za nocleg zapłacić trzeba ok. 20 kolumbijskich pesos od osoby. Nawet w takich ośrodkach mamy do dyspozycji internet i bary. W hostelach ceny mogą być jeszcze niższe. W Bogocie są jednak także hotele wielogwiazdkowe. Nocleg w obiekcie średniej klasy kształtuje się na poziomie ok. 100 pesos, a w najbardziej ekskluzywnych ceny sięgają niestety astronomicznych wręcz wysokości.