Porośnięte tajgą, mieniące sie licznymi jeziorami i pokryte torfowiskami wyspy położone w Zatoce Onega na Morzu Białym zostały w 1992 roku, jako zespół historyczny, kulturalny i naturalny, wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Na największej z wysp znajduje się Monastyr Sołowiecki - największa twierdza w północnej części Imperium Rosyjskiego. Klasztor został założony pod koniec 1429 roku przez mnicha Germana (Herman) i Sawatija (Sabbatius) z monastyru św. Cyryla. Głównym twórcą klasztoru był jednak św. Zosima. Po latach świetności jako miejsce religijne, w latach 1923-1939 klasztor przekształcono w więzienie polityczne jako Sołowiecki Obóz Robót Przymusowych Specjalnego Przeznaczenia, gdzie zginęło kilkanaście tysięcy ludzi. Posłużył jako prototyp dla systemu Gułag. Pod koniec 1923 roku w obozie znajdowało się 2557 więźniów, na początku 1931 już 71 800. W roku 1967 na terenie monastyru powstało Muzeum Sołowieckie. W 1983 roku wyspę opuściło wojsko, a archipelag otrzymał status rezerwatu. W mury klasztoru powrócili mnisi Kościoła prawosławnego.
Najważniejsze informacje
Położenie: wyspy leżą w Zatoce Onega na Morzu Białym
Dojazd: łodzią z miast Kem, Archangielsk i Biełomorsk, można też skorzystać z helikoptera lecącego z Petrozavodska
