Uncategorised

Szczegóły

Opublikowano: 20 listopad 2009

Photo by Djordje Stakić / Wikipedia

Belgrad to jedno z najstarszych miast w Europie – jego historia sięga około 7000 lat wstecz, z czego przez co najmniej 2300 lat osada w okolicach współczesnego ośrodka miejskiego była ważnym ośrodkiem nie tylko dla okolicznych ziem, lecz także dla całego regionu.

Miasto posiada doskonałe położenie geograficzne wśród żyznych nizin, w pobliżu Doliny Morawskiej, będącej od wieków ważnym traktem handlowym łączącym Turcję i dalsze części Południowej Azji z krajami europejskimi. Jednak tak dogodna lokalizacja wiązała się również z licznymi niebezpieczeństwami – w ciągu wieków miasto rozrastało się i bogaciło stanowiąc coraz to bardziej łakomy kąsek dla sąsiednich państw lub rosnących w siłę lokalnych władców. Wprawdzie Belgrad wykorzystuje maksymalnie swoje położenie w widełkach łączących się w tym miejscu rzek Sawy i Dunaju, jednak nie zawsze to wystarczało do obrony – Belgrad brał udział w ponad 110 konfliktach zbrojnych, w wyniku których co najmniej 44 razy był doszczętnie niszczony. Jest to chyba światowy rekord uporu osadników za każdym razem podnoszących miasto z ruin...

Z miastem związanych jest wielu ważnych ludzi – ich sława dotyczy głównie Bałkanów, jednak kilkoro Belgradczyków wsławiło się na arenie międzynarodowej w tak znaczący sposób, że są obecnie znani na całym świecie. Wśród obywateli tego miasta wymienić należy koniecznie mieszkającego i tworzącego w Belgradzie pisarza, laureata Literackiej Nagrody Nobla w roku 1961 Ivo Andrića, który w sposób wybitny pisał o regionie rozdartym pomiędzy Wschodem a Zachodem. Inną ważną osobistością związaną z Belgradem jest urodzona w tym mieście tenisistka Ana Ivanović – wielokrotna tryumfatorka turniejów tenisa ziemnego w różnych częściach świata, była liderka rankingu WTA.

Warto również wspomnieć o jednym ze znamienitych mieszkańców Belgradu z czasów starożytnych. Dawniej miasto nazywane było Singidunum i pod taką nazwą występuje w najdawniejszych dokumentach pisanych. Jeden z nich wspomina, że właśnie tutaj urodził się cesarz rzymski Jowian z dynastii Flawiuszy, którzy władał Imperium pomiędzy 27 czerwca roku 363 a 17 lutego 364 roku.

Jedną z najdziwniejszych atrakcji turystycznych miasta jest kawiarnia „?”, nad której wejściem wisi szyld ze znakiem zapytania. Jego historia sięga I połowy XIX wieku, kiedy to planowano przemianować kawiarnię na „Kawiarnię katedralną”, jednak nie zgodziły się na to władze kościelne. Do czasu wyjaśnienia sprawy właściciel postanowił powiesić nad drzwiami znak zapytania i tak już zostało.

W Belgradzie mieści się również niepowtarzalne muzeum – w obrębie starego miasta znajduje się obiekt prezentujący najpiękniejsze freski z terenu Serbii i ościennych krajów. Jak to możliwe? Sale muzealne wypełniają doskonałej jakości kopie lub też w kilku skrajnych przypadkach malowidła przeniesione ze zniszczonych obiektów.

Belgrad wart jest z pewnością odwiedzenia, i to na czas nieco dłuższy niż kilka godzin podczas objazdowej wycieczki. Dlatego też tanie loty do Belgradu wydają się być doskonałą opcją na spędzenie w tym mieście przedłużonego weekendu, tak by w spokoju zobaczyć najbardziej wartościowe elementy miasta. Poza tym niesamowity skok cywilizacyjny, jaki dokonuje się na całym Półwyspie Bałkańskim i w samej Serbii jest doskonałą okazją dla nawiązywania współpracy biznesowej – również dla przedsiębiorców posiadamy doskonałą ofertę na tanie loty do Belgradu z możliwością wystawienia faktury VAT.

Szczegóły

Opublikowano: 20 listopad 2009

Niezwykłe krajobrazy Serbii

Fot. Wikipedia

Serbia to kraj w Południowej Europie, powstały po rozpadzie federacyjnej republiki Serbii i Czarnogóry w roku 2006, jest to więc jedno z najmłodszych państw na kontynencie. Wprawdzie kraj jest niewielki (jego terytorium to około ¼ Polski), jednak jest naprawdę interesujący i z pewnością warto się tam wybrać na krótsze lub dłuższe wakacje. Niestety Serbia nie ma dostępu do morza, więc amatorzy plażowania i śródziemnomorskiego wypoczywania nie znajdą tutaj wiele atrakcji. Jednak turyści nastawieni głównie na aktywny wypoczynek i zwiedzanie z pewnością się nie zawiodą, ponieważ Serbia, podobnie jak inne państwa w regionie, rozwijała się już w starożytności, o czym przypominają liczne rozsiane po kraju budowle sprzed wieków.

Burzliwa historia Bałkanów zaznaczyła silnie obecność Serbii w tym regionie na przestrzeni dziejów. Początki państwowości i pierwsze próby organizacji tutejszej ludności przypisać należy Grekom i Rzymianom, i sięgały one I wieku naszej ery. Warto zaznaczyć, że po podboju Serbia była ważną częścią Imperium – co najmniej 15 spośród cesarzy urodziło się na terenach obecnej Serbii, a w czasach tetrarchii tutejsze miasto Sirmium było jedną ze stolic Cesarstwa. Po upadku Rzymskiego Imperium Serbowie wreszcie mogli pozwolić sobie na niezależność i już we wczesnym średniowieczu próbowali tworzyć własne królestwa, które następnie przekształciły się w znaczące Imperium. Jego najlepszy czas przypada mniej więcej na wiek XIV. Dobra passa serbskiego państwa zakończyła się po podboju tych terenów przez Turków w XVI wieku – obszar dawnego państwa wprawdzie nadal się rozwijał, jednak utracił on niepodległość na około 300 lat. Dopiero ogarniające Europę ruchy wolnościowe w XIX stuleciu przywróciły Serbii niezależność, a następnie pozwoliły na powiększenie terytorium. Po I wojnie światowej Serbia wraz z innymi małymi krajami regionu weszła w skład Jugosławii, której rozpad nastąpił dopiero pod koniec XX wieku. Obecnie Serbia znów jest niezależnym i suwerennym krajem.

Położenie tego kraju powoduje, że od wieków krzyżują się tu drogi podróżnych i kupców ze wszystkich właściwie części Europy – szlaki handlowe z południowej, wschodniej i środkowej Europy spotykały się właśnie tutaj. Kraj dodatkowo pochwalić się bardzo różnorodną rzeźbą terenu, więc każdy znajdzie coś dla siebie – żyzne doliny przez które przepływa Dunaj, malownicze pogórze i wyższe partie gór, a wszystko to przeplatane licznymi potokami i urokliwymi miasteczkami.

Serbia stanowi jeden z najbardziej zróżnicowanych pod względem religijnym i kulturowym krajów na kontynencie europejskim – większość ludności stanowią Serbowie, a dominujące religia to chrześcijaństwo, jednak klasyfikacja tego kraju i narodu nie jest taka prosta. Mniejszości narodowe stanowią około 18% mieszkańców Serbii, wiążą się z tym m. in. podziały religijne – większość mieszkańców stanowią wyznawcy prawosławia, następną większą grupą są rzymscy katolicy, a kolejne miejsce zajmuje islam, który wyprzedza wyznania protestanckie.

Współczesna Serbia zdecydowanie odbiega od tego, co przychodzi na myśl mieszkańcowi Europy słyszącemu te nazwę – w ciągu ostatniej dekady, zwłaszcza po odsunięciu od władzy Slobodana Miloszewicza, kraj przeszedł prawdziwą transformację, a skok cywilizacyjny jaki się tam dokonał to prawdziwy cud – PKB na mieszkańca w roku 2000 wynosiło 1160 dolarów, w roku 2008 natomiast aż 10679 dolarów. Zmienił się standard życia, rozpoczęto liczne inwestycje, rozbudowana została infrastruktura. Najważniejszymi partnerami serbskiego biznesu są Austria, Gracja, Norwegia i Niemcy – w sumie należy do nich około 2/3 zagranicznych inwestycji w tym kraju. Polacy wprawdzie niemal nie inwestują w Serbii, a także w małym stopniu współpracują z tamtejszymi firmami, jednak nie ma powodu, by nie skorzystać z doskonałej wakacyjnej pogody w Serbii i nie wybrać się tam na urlop.

Serbia stanowi oryginalne miejsce na niedrogi i ekscytujący wypoczynek z rodziną i przyjaciółmi wśród mozaiki kultur, w otoczeniu interesujących ludzi i doskonałej kuchni pod słonecznym niebem. Więcej naprawdę nie potrzeba do szczęścia.

Szczegóły

Opublikowano: 20 listopad 2009

Cerkiew świętego Sawy w Belgradzie

Fot. sxc.hu

Nowy Sad

Drugie co do wielkości miasto Serbii, stolica ważnego dla kraju regionu Wojwodina. To nowoczesny ośrodek miejski, który może pochwalić się wartościowymi zabytkami, spośród których do najważniejszych należą: udostępniona do zwiedzania twierdza wzniesiona w latach 1699-1780 za panowania austro-węgierskich Habsburgów, kilka muzeów wartych odwiedzenia (muzeum malarstwa, archeologiczne oraz historyczne), galerie, ratusz oraz Teatr Narodowy.

Lepenski Vir

Jedna z najstarszych ludzkich osad na świecie, obecnie najważniejsze stanowisko archeologiczne na terenie Serbii – historia tej mezolitycznej osady sięga około 7000 roku p. n. e. W dawnych czasach miejsce to stanowiło centralną, dość dużą osadę otoczoną licznymi satelickimi ośrodkami mniejszej wielkości. Szczytowy okres rozwoju tego regionalnego centrum przypada na lata 5300 – 4800 przed nasza erą, oryginalna architektura i znalezione rzeźby świadczą natomiast o wysokim poziomie kultury zamieszkałych w tym miejscu pierwotnych Europejczyków, wysokim stopniu rozwoju ich religii, struktur społecznych i sztuki. Początek eksploracji stanowiska przez archeologów przypada na lata 60. XX wieku, lecz dopiero po kilku latach  wykopalisk naukowcy w pełni zdali sobie sprawę z doniosłości swoich odkryć. Na początku lat 70. XX wieku całość odsłoniętych zabudowań przeniesiono niemal 30 metrów wyżej, a samo stanowisko zostało zatopione przez wody sztucznego zbiornika wodnego.

Monastyr  Sopocany

Zespół zabudowań przynależnych do prawosławnego zakonu, umiejscowiony w południowej części Serbii. Najważniejszą i najbardziej wartościową częścią monastyru jest pochodząca z XIII wieku Cerkiew pw. Trójcy Świętej ufundowana przez króla Stefana Urosza. W jej wnętrzu znajdują się freski pochodzące z lat 1263–1268, które przedstawiają sceny religijne i historyczne, w przedniej - późniejszej pod względem chronologicznym części kościoła znajdują się młodsze, lecz również cenne malowidła ścienne z lat 1338–1346. W 1979 roku cerkiew oraz kilka innych, okolicznych obiektów wpisane zostało na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Monastyr Studenica

Położony w centralnej Serbii monastyr w Stucenicy jest jednym z najpiękniejszych w tym kraju, już w 1986 roku został dostrzeżony przez społeczność międzynarodową i wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO w celu jego ochrony. We wnętrzach świątyń podziwić można kolekcję oryginalnych fresków w stylu bizantyjskim z XIII i XIV wieku. Stucenica stanowiła w średniowieczu religijne, polityczne i kulturalne centrum ówczesnej Serbii, a tutejsze cerkwie były najważniejszymi prawosławnymi świątyniami kraju. Niestety znaczna cześć wyposażenia i dokumentów, jakie były przechowywane w monastyrze, została zniszczona bezpowrotnie w wyniku trzęsienia ziemi w XVII wieku. W obrębie klasztoru znajduje się kilka cerkwi z różnych okresów, a także zabudowania gospodarskie i dawne siedziby zakonników. Wyjątkowo pięknie monastyr prezentuje się z lotu ptaka.

Felix Romuliana

Kompleks potężnych zabudowań z czasów rzymskich, zlokalizowany w pobliżu serbskiego miasta Gamzigrad. W przeszłości archeologowie podejrzewali, że odsłonięte zabudowania były fragmentem ważnej warowni obronnej na co wskazywały liczne wieże oraz sama wielkość założenia. Bardziej wnikliwe badania pozwoliły jednak dowieść, że miejsce to w starożytności pełniło funkcję nie obozu wojskowego, lecz cesarskiego pałacu. Wykopaliska w tym miejscu prowadzone były od roku 1953, a ich efektem jest odkrycie większej części zabudowań oraz licznych artefaktów. Pałac powstał w czasach tetrarchii i został wzniesiony przez zięcia Dioklecjana, cesarza Galeriusza, w miejscu jego urodzenia. Pałąc przetrwał do V wieku, kiedy to został splądrowany podczas najazdu Hunów. W 2007 roku zespół architektoniczny Felix Romuliana został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Nisz

Trzecie co do wielkości miasto Serbii, położone nad rzeką Niszawą, słynące przede wszystkim z bogatej historii za czasów rzymskich (urodził się tutaj m. in. cesarz Konstantyn Wielki). Turyści odwiedzający to miasto mogą zapoznać się z jego wielowiekową historią i zwiedzić Wieżę Czaszek, która jest hołdem dla tutejszych powstańców z XIX wieku, a także pozostałości po dawnym obozie koncentracyjnym i wojenne pomniki. Poza tym do dyspozycji odwiedzających zostały oddane dawne termy rzymskie, pozostałości willi i antyczna wieża ciśnień. Część Niszu obecnie pełni funkcje uzdrowiskowe, więc podczas pobytu skorzystać można również z jego leczniczych właściwości.

Szczegóły

Opublikowano: 20 listopad 2009

W Serbii nie ma większych przeszkód w komunikacji wewnątrz kraju, jednak należy zwrócić uwagę na połączenia z Kosowem, szczególnie jeśli chcemy jechać przez ten kraj tranzytem. Nie zostaniemy wpuszczeni do Serbii jeśli przez Kosowo podróżujemy z Albanii, Macedonii lub przez port lotniczy w Prisztinie. Warto wziąć to pod uwagę planując podróż. Na wszystkich granicach z Kosowem prowadzona jest bardzo rygorystyczna i szczegółowa kontrola paszportowo–celna.

Jeśli chodzi o stan dróg, to niestety odbiegają one od europejskiego poziomu zarówno pod względem jakości nawierzchni, jak i oznakowania. Nawet autostrady w tym kraju prezentują niższą jakość niż w innych miejscach kontynentu, chociażby pod względem ochrony przed dzikimi zwierzętami (brak siatek ochronnych i bezpiecznych przejść dla zwierząt). Część dróg w Serbii jest płatna, a należność przyjmowana jest zarówno w miejscowej walucie, jak i w euro. Zawsze również należy w takich miejscach zatrzymać dowody zapłaty, aż do bramek wyjazdowych, ponieważ ich kontrole są częste.

W kraju istnieje około 32 000 km utwardzonych dróg oraz około 5000 km dróg nieutwardzonych.

Jeśli chodzi o środki transportu zborowego, to zdecydowanie najwygodniejsze, lecz również najbardziej kosztowne jest przemieszczanie się po Serbii samolotem – kraj dysponuje niemal 40 portami lotniczymi, jednak jedynie 16 ma utwardzoną nawierzchnię, a tylko 2 posiadają status międzynarodowych portów lotniczych (Belgrad i Nisz).

Poza tym pozostaje oczywiście kolej, której sieć jest w Serbii dość rozwinięta i obejmuje niemal 3400 km, łącząc największe i najważniejsze miasta na terenie całego kraju.

Najtańsze, jednak również najmniej komfortowe jest poruszanie się po Serbii komunikacją drogową – autobusami i busami, które najczęściej są w złym stanie technicznym, relatywnie często się psują, a przemieszczanie nimi trwa bardzo długo.

Każdy podróżnik jednak znajdzie w Serbii odpowiedni dla siebie, zarówno pod względem ceny, jak i jakości, środek transportu. Przemieszczanie się pomiędzy poszczególnymi częściami kraju nie powinno nastręczać większych trudności. Dla odbywania samodzielnych podróżny po Serbii bardzo przydatna jest znajomość miejscowego języka, ponieważ trudno gdziekolwiek dogadać się po angielsku.

Szczegóły

Opublikowano: 20 listopad 2009

Newcastle oferuje duży wybór hoteli na każdą kieszeń i o różnym standardzie. Wiele z najlepszych hoteli w hrabstwie metropolitalnym Tyne and Wear znajduje się właśnie w Newcastle. Miasto oferuje miejsca noclegowe nie tylko w hotelach najwyższej klasy, ale także pokoje gościnne czy popularne Bed & Breakfast..

Hotele w Newcastle oferują serwis na najwyższym poziomie, komfort i wysoką jakość za odpowiednią cenę. Hotele położone w centrum miasta stanowią wspaniałą bazę wypadową do zwiedzania oraz przytulne schronienie i odpoczynek po długim i ciężkim spotkaniu biznesowym. Z kolei hotele położone poza miastem zapewniają spokój i relaks oraz zazwyczaj niższe ceny.

Spośród hoteli godnych polecenia warto wspomnieć o dwugwiazdkowym Cairn Hotel (ceny zaczynają się już od £38.50 od osoby za noc), usytuowanym w uroczej dzielnicy Jesmond, blisko stacji metra, tylko milę od centrum miasta.

Z bardziej luksusowych (czterogwiazdkowych) hoteli można wymienić: Newcastle Marriott Metro Centre (ceny od £49), hotel przy lotnisku Novotel Newcastle Airport (ceny od £43.10) oraz, chyba najlepiej położony i najelegantszy hotel ,Vermont Hotel  (ceny od £82.50) usytuowany obok zamku, z widokiem na rzekę Tyne i most milenijny.

Miejsce w hotelu można zarezerwować na naszej stronie rezerwacji hotelowej.

Szczegóły

Opublikowano: 19 listopad 2009

Lagos - najwieksza metropolia zachodniej Afryki

Fot. airpanther

Lagos to największe miasto Nigerii położone wybrzeżach Zatoki Lagos oraz na kilku wyspach, wśród których największe to Lagos i Victoria. Lagos to największe obok Kairu miasto w Afryce. Oficjalnie zamieszkuje je około 10 milionów mieszkańców, ale mówi się o 15 milionach. Od wczesnego rana do późnej nocy ulice tego ogromnego miasta duszą się w kilometrowych korkach, życie jest tu drogie, ciężko jest się tu utrzymać, a mimo tego codziennie do miasta przybywają nowi ludzie szukający lepszego życia.

Historia

Początkowo w miejscu miasta leżała wioska Eko. W XV wieku Portugalczycy utworzyli w tym miejscu pierwszą osadę handlową, którą nazwano Lagos (prawdopodobnie na cześć miasta w Portugalii), co oznacza jeziora. Prowadzono tu handel kością słoniową, przyprawami i niestety niewolnikami. W 1807 roku miasto przejęli Brytyjczycy. W 1900 roku wcielono je do kolonii Nigerii. Lagos był stolicą Nigerii aż do 1991 roku, kiedy została ona przeniesiona do Abudży. Mimo to, miasto do dzisiaj jest gospodarczym centrum kraju.

Bród, korki i bezprawie - to obiegowa opinia o Lagos. Od 2007 roku, kiedy gubernatorem Lagos został Babatunde Fashola, oczyszczono z nielegalnych targowisk Oshodi, dzielnicę uchodzącą nawet w Lagosie za symbol chaosu, naprawiono uliczne latarnie i sygnalizację świetlną, remontuje się drogi i mosty, na ulicach wydzielono specjalne buspasy dla autobusów, zasadzono tysiące drzew, krzewów i kwiatów, zaczęto tez sprzątać ulice. Wizerunek miasta, dotychczas uważanego za symbol afrykańskiego bałaganu, korupcji i nepotyzmu powoli zaczyna się zmieniać. Władze Lagos prowadzą kolejny projekt, który może pomóc miastu i jego mieszkańcom. Po drugiej stronie nigeryjskiej metropolii, u wybrzeży wyspy Victorii budowane jest Eko Atlantic City, które ma stać się centrum biznesowym dla zachodniej Afryki.

Atrakcje

Warte obejrzenia jest Muzeum Narodowe, Tafawa Square, wieżowiec Independence House, targi i dzielnica brazylijska oraz Teatr Narodowy.

Miasto warto poznać także nocą, gdyż wtedy Lagos tętni życiem - na ulicę wylegają masy spacerowiczów, sprzedawcy suyi, małe sklepiki i bary otwierają podwoje. Mieszkańcy Lagos uwielbiają się bawić. Mówi się, że typowy mieszkaniec miasta jest prawie zawsze uśmiechnięty, ponieważ życie jest zbyt krótkie, by się smucić. Wydaje się, że to właśnie czyni Lagos i Nigerię wartymi odwiedzenia. Warto sprawdzić naszą wyszukiwarkę tanich biletów lotniczych w poszukiwaniu połączenia do Lagos. Centrum rezerwacji Tanie-Loty.com.pl oferuje najtańsze bilety lotnicze do Lagos!

Szczegóły

Opublikowano: 19 listopad 2009

(kod IATA: LOS; kod ICAO: DNMM)

Międzynarodowe lotnisko położone w Ikeja, 22 km na północny zachód od Lagos. Jest największym portem lotniczym w Nigerii. Rocznie obsługuje ponad 5 milionów pasażerów. Bazę na lotnisku mają Nigerian Eagle Airlines – narodowy przewoźnik Nigerii oraz Arik Air.

Lotnisko posiada dwa terminale pasażerskie, położone w odległości około 1000 metrów. Do dyspozycji pasażerów pozostają bank, restauracje, bary, poczta i sklepy. Udogodnieni dla osób niepełnosprawnych prawie w ogóle nie istnieją. Należy uważać na naciągaczy i kieszonkowców.

Użyteczne informacje

Wszelkie informacje dotyczące podróży i lotniska można uzyskać pisząc e-mail na adres: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. lub pod numerem telefonu: 234 (0)1 480 5580 lub +234 (0)1 493 3385.

Punkty informacyjne znajdują się na terenie terminala. Na lotnisku można też wynająć samochód. Swoje biura mają tu między innymi Avis i Hertz. Samochód można zarezerwować na stronie: wypożyczalnie samochodów.

Przed lotniskiem dostępny jest parking krótkoterminowy na 750 samochodów.

Komunikacja

Lotnisko położone jest około w Ikeja, 22 km na północny zachód od Lagos. Dojazd na lotnisko prowadzi autostradą. Lotnisko obsługują prywatni taksówkarze. Należy zawsze uważać na swój bagaż. Lotnisko obsługują także autobusy, ale nie jest to polecany środek transportu. Droga na lotnisko zabiera około 30-60 minut w zależności od natężenia ruchu.

TAKSÓWKI

Postój taksówek znajduje się przed budynkiem lotniska. Warto wcześniej uzgodnić cenę z taksówkarzem i uważać na bagaż. Orientacyjna cena za przejazd do miasta to około 5000 NGN.

TRANSPORT AUTOBUSOWY

Na lotnisko kursują lokalne autobusy oraz autobusy hotelowe dopasowane do przylotów rejsów międzynarodowych.

Oficjalna strona internetowa lotniska

www.faannigeria.org

Adres

Lagos Murtala Muhammed International Airport
Airport Road
Ikeja, Lagos
Nigeria

Główni przewoźnicy

Lotnisko obsługuje między innymi następujące linie lotnicze: Air France, Alitalia, Arik Air, British Airways, Delta, Egipt Air, Emirates, Iberia, Kenya Airways, KLM, Lufthansa, Nigerian Eagle Airlines, Qatar Airways, Royal Air Maroc, South African Airways, Turkish Airlines, United Airlines, Virgin Atlantic, Aero Contractors, Dana Air, Overland Airways. 

Szczegóły

Opublikowano: 16 listopad 2009

(kod IATA: ABV; kod ICAO: DNAA)

Międzynarodowe lotnisko położone około 40 km od centrum Abudży. Jest jednym z największych portów lotniczych w Nigerii i głównym lotniskiem obsługującym stolicę Nigerii Abudżę. Lotnisko nosi imię pierwszego prezydenta Nigerii Nnamdi Azikiwe. Port lotniczy oferuje między innymi połączenia do Londynu, Frankfurtu, Amsterdamu, Nowego Jorku, Kairu, Dakaru, Accry oraz rozbudowaną siatkę połączeń wewnętrznych. Rocznie obsługuje około 3 milionów pasażerów.

Lotnisko posiada dwa terminale pasażerskie. Do dyspozycji pasażerów pozostają restauracja, bar i sklepy. Dostępne są także udogodnienia dla osób niepełnosprawnych. Lotnisko jest w ciągłej rozbudowie. Ma powstać tu hotel, prywatne parkingi, centrum handlowe.

Użyteczne informacje

Wszelkie informacje dotyczące podróży i lotniska można uzyskać pisząc e-mail na adres: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Punkty informacyjne znajdują się na terenie terminala.

Przed lotniskiem dostępny jest niewielki parking..

Komunikacja

Lotnisko położone jest około 40 km od centrum Abudży. Dojazd na lotnisko prowadzi autostradą Abuja – Gwagwalada. Lotnisko obsługują prywatni taksówkarze. Należy zawsze uważać na swój bagaż. Lotnisko obsługują także autobusy, ale nie jest to polecany środek transportu.

TAKSÓWKI

Postój taksówek znajduje się przed budynkiem lotniska. Warto wcześniej uzgodnić cenę z taksówkarzem i uważać na bagaż.

Oficjalna strona internetowa lotniska

www.faannigeria.org

Adres

Nnamdi Azikwe International Airport
Abuja
Nigeria

Główni przewoźnicy

Lotnisko obsługuje między innymi następujące linie lotnicze: Arik Air, British Airways, Delta, Egipt Air, KLM, Lufthansa, Aero Contractors, Dana Air, Nigeria Eagle Airlines, Overland Airways.

Szczegóły

Opublikowano: 16 listopad 2009

Madagaskar, czwarta co do wielkości wyspa na świecie, czerwony raj dla miłośników natury i podróżników, dysponuje aż 104 lotniskami, ale tylko 27 z nich posiada betonowe pasy startowe. Tylko dwa lotniska mają status międzynarodowych portów lotniczych: lotnisko w Antananarywie, stolicy kraju, oraz lotnisko na wyspie Nosy Be, będącej największym kurortem w kraju, oferującej sezonowe bezpośrednie połączenia do Paryża, Mediolanu i Rzymu.

Największym portem lotniczym na Madagaskarze jest wspomniane już lotnisko Antananarywa (TNR), położone 17 km od stolicy kraju, na które dolecieć można z Europy, Azji i z innych krajów afrykańskich. 

Na Madagaskar nie można dolecieć bezpośrednio z Polski. Jedyne bezpośrednie połączenia z Europy dostępne są z Mediolanu, Rzymu, Paryża i Marsylii. Istnieją też bezpośrednie połączenia na Madagaskar z Kenii, RPA, Mauritiusu i Tajlandii.

Główni przewoźnicy

Narodowym przewoźnikiem Madagaskaru jest linia lotnicza Air Madagaskar, powstała w 1962 roku, operująca 5 Boeingami i 9 samolotami turbośmigłowymi (ATR 42/72, DHC-6). Na wyspę latają także między innymi: Air France, Air Mauritius, Comores Aviation, Corsairfly, Kenya Airways, South African Airlines, Air Italy.

Przewozy regionalne

Przeloty regionalne obsługuje głównie linia Air Madagaskar. Nie ma bezpośrednich połączeń między poszczególnymi miastami. Cały ruch odbywa się przez stolicę kraju, Antananarywę. Niestety, ostatnio przewoźnik nie radzi sobie z ilością chętnych na loty, szczególnie w sezonie. Przeloty krajowe w jedną stronę kształtują się mniej więcej na poziomie 100-150 USD. Przewozy regionalne obsługuje także prywatna firma czarterowa Tiko Air z bazą na Antananarywie.

Szczegóły

Opublikowano: 16 listopad 2009

Spora część Madagaskaru jest słabo zagospodarowana

Fot. Alex '77

Z racji koloru gleby występującej na tych terenach zyskała sobie miano „Czerwonej Wyspy”. Egzotyka Madagaskaru i jego mieszkańców sprawia, że pobyt staje się prawdziwą przygodą.

Według geografów Madagaskar należy jeszcze do kontynentu afrykańskiego, ale w rzeczywistości leży setki kilometrów od wybrzeża, na wodach Oceanu Indyjskiego. Czwartą co do wielkości wyspę świata zamieszkuje prawie 20 milionów ludzi i przeróżne gatunki zwierząt, spośród których wiele należy do endemitów – gatunków spotykanych wyłącznie na Madagaskarze. Należą do nich spopularyzowane przez kreskówkę lemury (jest ich tu ponad 40 różnych odmian!), ale także np. kameleony. Ogółem 80% zwierząt na wyspie to endemity. Wyspa jest znana także z rosnących tu baobabów.

Wyspa powstała około 160 milionów lat temu poprzez odłączenie się od Afryki, czyli ówczesnego kontynentu Gondwany. Madagaskar został zasiedlony prawdopodobnie dopiero około II wieku naszej ery. Więcej informacji zostawili po sobie jednak dopiero Arabowie, którzy pojawili się tutaj w VII wieku, zakładając faktorie handlowe. Kontakt z Europejczykami miał miejsce dopiero na początku XVI wieku, kiedy to okręt portugalski dowodzony przez Diogo Diaza przez przypadek trafił na nieznaną wyspę. W 1625 roku założono Atananarywę, obecną stolicę wyspy. XVII wiek przyniósł ze sobą również wzmożone działania Anglików i Francuzów mające na celu podporządkowanie sobie wyspy i tubylców. Madagaskar był łakomym kąskiem również dla korsarzy, którzy z chęcią urządziliby sobie z niego bazę wypadową. Ważną datą w historii wyspy był rok 1643, kiedy to Francuzi założyli tu faktorię Fort Dauphin.

Kolejne lata to nieprzerwana rywalizacja francusko–brytyjska o wpływy na Madagaskarze. Ważną rolę w drugiej ekspedycji francuskiej z 1773 roku odegrał Maurycy Beniowski: z pochodzenia Słowak, sercem jednak Polak. Po trzech latach powrócił na wyspę i został obwołany jej królem. Zginął na niej w 1785 roku w starciu z Francuzami. Ważną rolę w historii odegrali tubylcy z plemienia Merina, zwłaszcza wywodzący się z niego królowie. Do XIX wieku udało im się  zjednoczyć ludy wyspy i wprowadzić znaczny postęp techniczny. Francuzi niestety nie wycofali się dobrowolnie z Madagaskaru. Wręcz przeciwnie – w 1885 roku ustanowili tu protektorat, a w 11 lat później ogłosili Madagaskar swoją kolonią. W połowie XX wieku wybuchały bunty tubylców, krwawo tłumione przez Francuzów. W 1958 roku udało im się wywalczyć tytuł autonomicznej republiki. Madagaskar uzyskał niepodległość dopiero 26 czerwca 1960 roku. W 2009 roku wybuchły protesty i zamieszki przeciw władzy prezydenta Marca Ravalomanany, oskarżanemu o wprowadzanie władzy dyktatorskiej. W ich wyniku Ravalomanana ustąpił z urzędu.

Madagaskar ma dość silne związki z Polską. W okresie międzywojennym rząd francuski przedstawił projekt przekazania wyspy Polsce, co jednak nie udało się między innymi z racji wybuchu II wojny światowej. Czerwona Wyspa pobudzała jednak wyobraźnię rodzimych twórców. Opisał ją w zbiorze „Wyspa kochających lemurów” Arkady Fiedler, podróżnik i pisarz, autor m.in. „Dywizjonu 303”.

Madagaskar ma ogromny potencjał turystyczny, wciąż nie jest jednak pod tym względem do końca zagospodarowany. Ponad połowę zagranicznych turystów stanowią Francuzi. Na wyspę przyciągają piękne krajobrazy, wybrzeże oraz oczywiście bogactwo natury: zwierzęta i rośliny. Pobyt nadal nie stanowi znacznego obciążenia dla portfela, dlaczego więc nie wyruszyć na spotkanie przygody już teraz?

Kiedy jechać?

Właściwie każda pora jest odpowiednia, aby wybrać się na Madagaskar. Prawdopodobnie najkorzystniejszą na zwiedzanie wyspy jest okres pomiędzy kwietniem i majem - wtedy jest najpiękniejsza. Jeśli ktoś ma ochotę przyjrzeć się młodym lemurom, to ich młode rodzą się we wrześniu i październiku. W czasie wakacji możemy obserwować wieloryby. Opalanie się i pływanie? Na to dobry jest cały rok!

Z portalem Tanie-loty.com.pl masz możliwość zarezerwować tanie loty na Madagaskar w bardzo atrakcyjnych cenach. Interesują Cię tanie bilety lotnicze na Madagaskar? Skorzystaj więc z naszej porównywarki cen biletów!

Szczegóły

Opublikowano: 16 listopad 2009

Madagaskar - archipelag Nosy Be

Fot. Enrico Sitta

Antsirabe
Nazwa oznacza „miejsce, gdzie jest sól”. Trzecie pod względem wielkości miasto wyspy. Co ciekawe, w 1872 roku przybyli tu norwescy misjonarze. Zdecydowali, że właśnie tutaj założą ośrodek uzdrowiskowy, i tak też uczynili. Miasto jest położone na sporej wysokości (1500 metrów n. p. m.), przez co klimat jest tu bardziej ostry niż w reszcie kraju, a noce bywają chłodne. Główną atrakcją są gorące źródła. Jest ich tutaj sześć, a ich temperatura sięga 52 stopni. Tutejsze wody termalne są bardzo cenione przez kuracjuszy. Ciekawym połączeniem jest mieszana architektura Antsirabe. Typowe francuskie kamieniczki stoją tu tuż obok skandynawskich domów, a wszystko to otaczają ogrody w angielskim stylu. Warto przespacerować się na targowisko Sabotsy, gdzie oprócz zakupów możemy także przyjrzeć się walkom kogutów. Chcący nieco się zmęczyć mogą wejść na wznoszące się ponad miastem wzgórze Ivohitra, na którym zbudowano pole golfowe.

Kanał Pangalanes
To właściwie liczący sobie 600 kilometrów długości niezwykły system jezior, kanałów i rzek, po którym po prostu trzeba zafundować sobie rejs. Tereny wokół niego są przepiękne, i choć większość pokryta jest lasami, są tu także warte odwiedzenia miasta. Najważniejszym z nich jest Mananjary, centrum handlowe i gospodarcze. Bywa nazywane „perłą Oceanu Indyjskiego” z racji wydobywanych w okolicy kamieni szlachetnych. Przyciąga turystów plażą, ale nie tylko. W rejonie kanału znajduje się również najpiękniejszy wodospad Madagaskaru: Sakaleona, wysoki na 200 metrów. Doskonałym miejscem na wypoczynek jest miasteczko Manambato leżące na brzegu jeziora Rasoabe.

Toamasina
Inaczej nazywane też Tamatave, drugie po stolicy miasto Madagaskaru, największy port krajowy i zarazem najważniejszy ośrodek handlowy. W 1927 roku zostało ciężko doświadczone przez huragan, po którym dość szybko je odbudowano. Teraz prezentuje sobą ciekawe połączenie nowoczesności i stylu kolonialnego. Pomimo faktu, że odradza się kąpiele (w wodzie czyhają na śmiałków rekiny...), jest to jeden z popularniejszych ośrodków turystycznych Madagaskaru. Zamiast tego można zająć sobie czas wybierając się na zakupy na jedno z targowisk w mieście. Z Toamasiny można przywieźć jako pamiątkę dzieła lokalnych rzemieślników oraz przyprawy wszelkich odmian i rodzajów. Szczególnie dużo jest produktów na bazie wanilii, która jest uwielbiana na wyspie. Nad zatoką Toamasina jest szczególnie dużo kolonialnych, zabytkowych budynków. Oprócz tego wart uwagi jest Wielki Meczet oraz muzea, zwłaszcza Muzeum Portowe oraz Musée de l'Université z kolekcją znalezisk archeologicznych i kamieni szlachetnych. Zaledwie 11 kilometrów od centrum miasta znajduje się Zoo Ivoloina, powstałe w  1898 roku. Żyje w nim 13 gatunków lemurów. W pobliżu leży także Nosy Ilaintsambo, niewielka wyspa będąca kiedyś bazą piratów. Aktualnie znajduje się tam cmentarzysko plemienia Zanamalata.

Lac Alaotra
Chociaż dojazd do niego to prawdziwy koszmar, to jednak jest tego warte. To największe jezioro Madagaskaru, zarazem jest także domem dla licznych gatunków dzikich zwierząt (przede wszystkim ryb i ptaków). Okolica jest również niezwykle żyzna, dlatego to stąd pochodzi większość madagaskarskiej produkcji ryżu. Niedaleko znajduje się też wysoki na 90 metrów wodospad Manningory. W wiosce Imerimandroso turysta może przy odrobinie szczęścia, tj. zgodzie wyroczni obejrzeć Vohitrandriana – kamień należący do starożytnego kultu.

Majunga
Miasto od zawsze było ważnym ośrodkiem handlowym. Tą rolę spełniało właściwie już od założenia przez Arabów w 1700 roku: handlowano tu bronią, przyprawami, ale także niewolnikami. Do dziś widoczne są muzułmańskie tradycje. W zabytkowej dzielnicy portowej znajduje się aż 8 meczetów, liczne są budynki z typowo arabskimi zdobieniami. Do zabytków kolonialnych w tej dzielnicy należy natomiast poczta, szpital Androva oraz katedra. Ogromną atrakcją Majungi są baobaby. Przy wejściu na promenadę znajduje się najbardziej okazały z nich: wyrastający na 15 metrów i liczący sobie podobno ponad 1000 lat baobab będący symbolem miasta. Z drzewem związane są liczne legendy. Pod jego korzeniami miał ponoć zostać zakopany skarb. Każdy turysta, który po raz pierwszy odwiedza miasto może zapewnić sobie błogosławieństwo przodków obiegając potężny pień siedem razy. Imponująco przedstawia się miejska promenada i piaszczysta plaża. Niestety, kąpiele w mieście są zakazane. Sama woda także raczej odstrasza – jest dość bagnista. W niewielkiej odległości od miasta znajduje się natomiast fascynująca, wielokolorowa formacja skalna Cirque Rouge oraz jezioro Mangatsa, w którym żyją ogromne złote rybki.

Jaskinia Anjohibe
Należy do kompleksu jaskiń odkrytego w 1934 roku przez Francuzów. Jej nazwa oznacza po prostu „wielką jaskinię”, jest bowiem największa spośród wszystkich. Żyją w niej ptaki, żółwie i węże. Według lokalnych podań można tu spotkać także duchy wymarłego już plemienia Vazimba...

Fort Dauphin
Z miasta roztaczają się piękne widoki na górskie pasma i niebieskie wody Oceanu Indyjskiego. Francuzi przybyli tu w XVII wieku pod przewodnictwem Jacquesa de Pronis i w 1643 roku założyli w tym miejscu faktorię. Historia miasta była niezwykle burzliwa. Rozruchy i zamieszki spowodowały jego opuszczenie w zaledwie 30 lat po założeniu faktorii. Teraz fort pod nazwą Tolagnaro jest ważnym ośrodkiem turystycznym. Możemy podziwiać w nim pozostałości dawnych fortyfikacji i zabytki kolonialnej architektury. Podziwiać panoramę miasta pozwala wdrapanie się na szczyt Saint Louis, wysoki na 529 metrów. Miłośnicy przyrody mogą wstąpić do ogrodów botanicznych Saiadi albo odwiedzić położony za miastem rezerwat Nahampoana.

Aleja Baobabów
Znajduje się w odległości 20 kilometrów od miasta Morondava. Jej niezwykłość polega na tym, że baobaby bardzo rzadko rosną blisko siebie – należą raczej do drzew – samotników. Tutaj zaś rosną rzędami wzdłuż drogi, tworząc tym samym niezapomniany pejzaż.

Archipelag Nosy Be
To raj dla plażowicza. Archipelag rozciąga się wzdłuż północno – zachodnich wybrzeży Madagaskaru. Pomimo tłumów turystów przyjeżdżających tu w sezonie wyspy zachowały swój niezwykły urok. Ten rejon słynie z produkcji rumu i cukru, a także ze świetnych lokalizacji do nurkowania. „Nosy Be” w języku malgaskim oznacza „dużą wyspę”, ale w ostatnich latach zyskała sobie ona także przydomek „perfumowanej wyspy”. Dlaczego? Wystarczy zaczerpnąć tu powietrza, a dochodzą do nas zapachy wanilii, kawy, kakao i ylang ylang. Krajobraz jest urozmaicony dzięki wyrastającym tu i ówdzie wzgórzom. Najpopularniejszym miastem jest Hell-Ville, z pięknie odnowioną kolonialną starówką. Znajduje się tu również pomnik upamiętniający rosyjski statek, który zatonął u wybrzeży w 1904 roku i ciekawe muzeum oceanograficzne.

Szczegóły

Opublikowano: 16 listopad 2009

Komunikacja na wyspie może dostarczyć niezapomnianych wrażeń, niestety tak pozytywnych, jak i nieco bardziej przykrych. Madagaskar zajmuje dość dużą powierzchnię. Dość wspomnieć, że czwarta pod względem wielkości wyspa świata jest większa niż Francja, której jeszcze niedawno była kolonią. Choć sieć komunikacyjna pozostawia czasami wiele do życzenia, to przy odrobinie szczęścia i chęci podróżowanie po Madagaskarze może po sobie pozostawić same miłe wspomnienia.

Krajowy przewoźnik lotniczy, Air Madagascar, powstał w 1962 roku. Obsługuje wszystkie większe miasta, ale również niektóre z mniejszych ośrodków. Jest to świetny wybór dla podróżników, choć wzrost liczby turystów w ostatnim czasie sprawił, że Air Madgascar coraz częściej nie radzi sobie z ilością chętnych na loty. Z tej racji zaleca się rezerwację lotów z dużym wyprzedzeniem, zwłaszcza w szczycie sezonu turystycznego. Loty nie należą do najdroższych, zazwyczaj trzeba zapłacić ponad 100 dolarów za przelot w jedną stronę.

Drogi na wyspie nie są niestety w najlepszym stanie, choć ostatnio przykłada się sporo uwagi do ich rozbudowy. Do pogorszenia ich stanu przyczyniają się w znacznym stopniu sezonowe ulewne deszcze. Wszystko to sprawia, że jazda samochodem po Madagaskarze może powracać do nas w koszmarach. Rozsądnym wyjściem, jeśli koniecznie chcemy samodzielnie poruszać się po wyspie, jest wynajęcie samochodu... najlepiej jeepa. Inną opcją jest skorzystanie z popularnych wśród miejscowych minibusów zwanych taxi – brousses, zabierających na pokład kilkanaście osób, czasami również różne zwierzęta gospodarskie. Podróżowanie w ten sposób nastarcza niezwykłych wrażeń, choć dla osób o delikatnych nerwach może to być przerażające doznanie. Warunki w minibusach bywają naprawdę zaskakujące.

Sieć kolejowa nie jest zbyt rozbudowana. Działa niewiele linii, ale sytuacja ma się poprawić – koleje madagaskarskie zostały sprywatyzowane.

Kolejną opcją jest podróż statkiem lub łodzią, oczywiście w ten sposób nie dostaniemy się wszędzie, ale jeśli możemy – warto spróbować. Możemy przepłynąć trasę na promie, wynająć jacht albo... kajak.

Na krótsze dystanse zdecydowanie poleca się własne nogi. Tylko w ten sposób da się dokładnie przyjrzeć pięknu madagaskarskiej przyrody. Można też zdecydować się na rower, warto zadbać jednak o to, by był to solidny model mtb.

Szczegóły

Opublikowano: 16 listopad 2009

W Antananarywie jest dość dużo miejsc noclegowych, więc kwestia rezerwacji raczej nie powinna sprawić podróżnym większego problemu. Wraz z rozwojem turystyki otwierane są coraz to nowsze obiekty o różnym standardzie, a więc nie ma także kłopotów z dopasowaniem noclegu do swoich potrzeb.

Chcąc zwiedzić Antananarywę jak najmniejszym kosztem powinniśmy rozpocząć poszukiwania oczywiście od tych najmniej luksusowych hoteli. Możemy mieć kłopot z porozumiewaniem się z obsługą, gdyż mało kto zna w nich angielski. Nieco łatwiej będzie turystom znającym francuski, choć to także nie gwarantuje sukcesu. Ceny najtańszych noclegów w Antananarywie zaczynają się od równowartości nawet zaledwie kilku euro, ale w takich pokojach czasami nie ma łazienki. Zdarza się też, że łazienka jest, niestety bez ciepłej wody. W miarę przyzwoity standard i obsługę oferują hotele już za cenę 10 euro od osoby. W niektórych z hoteli w cenę wliczone jest śniadanie.

Hotele średniej klasy to zwykle koszt co najmniej 30 euro za pokój dwuosobowy. Większość z nich jest odnowiona, prezentują sobą całkiem znośny poziom. Często zapewniają także dodatkowe usługi, w budynkach znajdują się restauracje i salony masażu czy spa.

W Antananarywie nie brakuje też hoteli o najwyższej kategorii. Ostatnio powstaje ich coraz więcej. Chcąc zanocować w luksusowych apartamentach trzeba się przygotować na wydatek rzędu co najmniej 100 euro za pokój, co jednak zważywszy na ich standard wcale nie wydaje się tak wielką sumą.

Alternatywę stanowią zlokalizowane za miastem obiekty, które za niższą cenę proponują taki sam standard jak te w centrum. Dodatkową zaletą jest spokój i cisza z dala od hałaśliwych dzielnic Antananarywy. Wybór jest już jednak kwestią osobistych preferencji. W mieście można również wynająć apartamenty albo poszukać jednego z rodzinnych pensjonatów.

Szczegóły

Opublikowano: 16 listopad 2009

Rova
Ten słynny zabytek stolicy to Pałac Królowej, znany także pod nazwą Manjakamiadana. Pierwotnie budynek był drewnianą konstrukcją, jednak w 1869 roku królowa Ranavalona II zatrudniła do jego przebudowy francuskiego architekta. Pałac powstał na wzgórzu, co podnosiło jego walory obronne i sprawiało, że góruje nad miastem. W 1995 roku został niemal doszczętnie zniszczony w wyniku pożaru – przetrwały tylko kamienne ściany. Odbudowa pałacu rozpoczęła się w 2006 roku. Jest to bardzo pracochłonny i kosztowny proces. Niektóre z ocalałych z pożaru eksponatów zostały przeniesione do Pałacu Premiera. Pałac Premiera powstał w 1872 roku na bazie projektu angielskiego architekta Williama Poola. On także został zniszczony w pożarze w roku 1975, ale aktualnie jest odrestaurowany i udostępniony zwiedzającym.

Tsimbazaza
Ten park składa się z dwóch części: ogrodu zoologicznego oraz Muzeum Paleontologii i Etnologii. Są tu również ogrody botaniczne i szklarnia. Zoo na Madagaskarze bez lemurów nie miałoby racji bytu, ale tutaj zebrano przedstawicieli aż 21 spośród 35 żyjących gatunków! Inni mieszkańcy ogrodu to przede wszystkim różne rodzaje gadów i ptaków, zwłaszcza tych charakterystycznych dla wyspy. W Muzeum Etnologii możemy zapoznać się z malgaską kulturą i tradycjami. Są tu zebrane malgaskie narzędzia, biżuteria, amulety i stroje. Do ciekawszych ekspozycji należy ta poświęcona sztuce drzeworytu oraz fryzurom. Główną atrakcją Muzeum Paleontologii jest kolekcja motyli. Oczywiście są tu również skamieliny oraz kości dinozaurów i prehistorycznych zwierząt.

Farma Krokodyli
Farma jest prywatną własnością mieszkających na Madagaskarze Francuzów. Hoduje się tutaj ponad 100 krokodyli z przeznaczeniem na mięso i skóry. Możemy je obserwować w warunkach bardzo zbliżonych do naturalnych, a nie w klatkach i na wybiegach jak w zoo. Na farmie znajduje się również restauracja. Trzeba w niej koniecznie spróbować specjałów przyrządzanych z krokodylego mięsa, zwłaszcza słynnego grillowanego krokodyla w waniliowym sosie. Farma jest również domem dla lemurów, węży i strusi.

Park Lemurów
Położony 25 kilometrów od centrum. Nie sposób odmówić sobie w nim wizyty, przecież lemur to narodowe, madagaskarskie zwierzę! Na terenie parku możemy spotkać sześć gatunków lemurów żyjących pomiędzy roślinami sprowadzonymi z terenu całego kraju. Jeśli ktoś nie ma czasu, żeby wybrać się na Nosy Komba („Wyspa Małp”), wówczas wyjazd do parku jest wręcz obowiązkiem!

Ambohimanga
Znajduje się zaledwie w odległości 20 kilometrów od centrum miasta, a stanowi niezwykłą atrakcję turystyczną. Niegdyś ważny ośrodek w państwie walczący o prymat z Antananarywą, teraz to zaledwie cień dawnego miasta. Wciąż warto się do niego wybrać, doceniając tym samym zwłaszcza fakt, że do 1895 roku zagraniczni turyści nie mieli tu w ogóle wstępu. Wpisana na listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO Ambohimanga składa się z królewskiego miasta oraz cmentarze, zlokalizowane na dwóch wzgórzach. Jest tu także muzeum historyczne. Cała okolica należy do grupy świętych wzgórz, na które wyprawiają się pielgrzymi z całego kraju. Miasto jest chronione przez skomplikowany system fos i siedem kamienny bram wjazdowych. Cały kompleks jest spowity atmosferą mistycyzmu i tajemnicy.

Jezioro Anosy
Otoczone egzotyczną roślinnością jezioro jest popularnym miejscem wśród spacerowiczów. Co ciekawe, sztucznie zmieniono jego kształt tak, aby przypominał serce. Niedaleko jeziora znajduje się pomnik upamiętniający żołnierzy pochodzenia malgaskiego, którzy zginęli podczas walk w trakcie I wojny światowej.

Targowiska
W mieście znajduje się wiele targowisk, ale najbardziej godne uwagi (i zawartości portfela zarazem) są dwa Marche Artisanal, na których możemy kupić wyroby lokalnych rzemieślników. Rękodzieła oferowane na targowiskach to doskonała pamiątka z wycieczki na Madagaskar. Najpopularniejsze są wyplatane przez tubylców kosze, biżuteria i drzeworyty. Fascynuje ręcznie wytwarzany papier antaimoro, ze wzorami z kwiatów. Można zdecydować się na wyroby ze skóry albo ciekawe gry planszowe: szachy lub fanorona, w którą grają tubylcy. Przy jeziorze Anosy znajduje się targowisko kwiatowe. Najlepiej wybrać się na nie w niedzielę, wtedy oferta sprzedawców jest najbogatsza. W Antananarywie jest nawet specjalne targowisko bambusowe!

Szczegóły

Opublikowano: 16 listopad 2009

Antananarywa to miasto niezwykle egzotyczne, podobnie jak cały Madagaskar. Będąc w stolicy warto zanurzyć się po samą szyję w malgaskiej kulturze i wyciągnąć z pobytu jak najwięcej.

Malgaski folklor jest bardzo bogaty. Już sam taniec rdzennych mieszkańców Madagaskaru z plemienia Merina zdaje się potwierdzać tą tezę. Choć popularny na całej wyspie, wywodzi się właśnie z rejonów Antananarywy. Zazwyczaj hira gasy przybiera formę spektaklu, w którym łączą się elementy tańca, śpiewu i deklamacji. Widowisko jest ciekawsze, gdy współzawodniczą ze sobą dwie grupy (zwykle rodziny), co zdarza się dość często. Hira gasy może trwać nawet cały dzień, więc warto zaopatrzyć się w prowiant! Stroje „zawodników” sięgają do tradycji XIX – wiecznych kostiumów francuskich. Zwykle opowieść snuta przez uczestników ma jakiś morał, pełno jest w niej przysłów i dobrych rad.

Narodową grą mieszkańców Madagaskaru, w którą możemy się zaopatrzyć na każdym targowisku w stolicy, jest fanorona. Powstała w XVII wieku i jest niezwykle popularna niezależnie od wieku i pozycji. Dwójka przeciwników kieruje oddziałami składającymi się z 21 pionków, czarnych lub białych. Podstawy fanorony przypominają nieco szachy.

Madagaskar to także wyśmienity... alkohol! Będąc w stolicy koniecznie trzeba spróbować piwa THB (Three Horses Beer), zdobywcy licznych nagród w branży browarniczej. Smaczne są tutejsze wina. W końcu kolonizacja francuska musiała zostawić po sobie także jakieś profity. Regionem znanym z win są okolice miasta Fianarantsoa, znanego także jako lokalna stolica wina. Produkowane są tutaj czerwone i białe, ale także szare gatunki tego napoju! Do najlepszych należą maromby, fianar i malaza.

Czerwona Wyspy to także pyszna, choć bardzo specyficzna kuchnia. Gdzie, jeśli nie tutaj, możemy spróbować dań z krokodyla? Mieszkańcy wyspy uwielbiają wanilię. Mogą ją dodawać do wszystkiego, stąd takie ciekawe kompozycje jak kurczak w sosie waniliowym czy tuńczyk w wanilii. Te potrawy wcale nie smakują źle! Są zaskakująco smaczne.

Madagaskarczycy uwielbiają słodycze, przede wszystkim czekoladę. Z wyspy pochodzi ceniony gatunek kakao, zaś w Antananarywie od lat działa Chocolaterie Robert, produkująca znakomite tabliczki czekolady. Chętnie je się także deser o nazwie godro-godro – zrobiony z mleka kokosowego pudding. Na obiad najchętniej podaje się ryż (z którego produkcji Madagaskar słynie) oraz mięso, oprócz kurczaka bardzo często z zebu. Popularne są oczywiście ryby i owoce morza.

Miłośnicy nocnych szaleństw będą zacierać z radości ręce. W Antananarywie działa wiele klubów i dyskotek. Prawdopodobnie największym i najbardziej ekskluzywnym klubem jest Le Bus, z jego nowoczesnym wystrojem i najmodniejszymi DJ-ami. W Pandora Nightclub tańczy się do afrykańskich rytmów lub francuskich hitów. Chcąc posłuchać reggae, warto wybrać się do Mojo. Koncerty często odbywają się w La Plage, jednym z najbardziej zatłoczonych miejsc w mieście. Nieco bardziej ambitną rozrywkę zapewnia Centre Culturel Albert Camus. Można tu trafić na spektakl teatralny, koncert ambitniejszego zespołu czy wystawę.

Ważnym słowem w języku malgaskim jest „razana”. Pod tym tajemniczym wyrazem kryje się ogromnie silna wiara rdzennych mieszkańców w moce zmarłych przodków. Starają się oddawać zmarłym cześć i zawsze o nich pamiętać, gdyż wierzą, że dzięki temu będą otaczać ich opieką. Kolejnym ważnym elementem życia jest „fady”, czyli tabu. Rządzą one właściwie całym życiem człowieka. Każdy z nich ma swoje „fady”, z którym musi żyć w zgodzie. Może ono zabraniać jedzenia niektórych pokarmów, kąpieli w rzece, śpiewania, noszenia ubrań w kolorze czerwonym... Przestrzeganie przykazanych zasad pozwala na życie w zgodzie z duchami przodków.

Jeśli macie ochotę odwiedzić stolicę jednej z największych wysp świata, świetnie trafiliście! Portal www.tanie-loty.com.pl zaprasza do podróży do Antananarywy! Oferujemy bilety lotnicze do Antananarywy w atrakcyjnych cenach! Skorzystajcie z naszej wyszukiwarki tanich połączeń!