Uncategorised

Szczegóły

Opublikowano: 13 listopad 2008

Lotnisko Amsterdam (AMS) jest jednym z największych w Europie (czwarte co do wielkości), znajduje się 18 km na południowy zachód od Amsterdamu. Amsterdam-Schipol obsługuje 200 tras takich linii lotniczych jak np.: Austrian, bmi baby, British Airways, Brussels Airlines, KLM, LOT, Turkish Airlines.

Port oferuje międzynarodowe loty i jest siedzibą linii KLM. W roku 2006 przez Amsterdam Schipol przeszło ponad 44 mln pasażerów. Schipol uznawane jest za jeden z najlepszych portów lotniczych na świecie pod względem organizacji oraz wewnętrznego oznaczenia.

Lotnisko umożliwia wypożyczenie samochodu.

Informacja
Wszelkich informacji można szukać pod numerem telefonu (+31) 207940800.

Komunikacja
Na lotnisko można dojechać jednym z autobusów linii: 199. 370, 192. 300.

Oficjalna strona
www.schiphol.nl

Adres
Luchthaven Schiphol
Postbus 7501
1118 ZG Schiphol
Nederland

Informacje dodatkowe
Port lotniczy Amsterdam zapewnia wiele atrakcji i usługi, których brak na innych lotniskach. Oprócz banków, poczty, serwisu medycznego, kaplicy oraz hotelu Mercure Schiphol można tam znaleźć także pokój zabaw dla dzieci, biura podróży, sklepy, restauracje, bezprzewodowy internet, kasyno.
Przesiadając się w Amsterdamie warto mieć na to ok. 1,5 godziny, gdyż odległości do pokonania są dość znaczne. Poruszanie się po porcie jest jednak ułatwione dzięki oznaczeniom oraz ruchomym chodnikom.

Szczegóły

Opublikowano: 13 listopad 2008

(kod IATA: ESB; kod ICAO: LTAC)

Lotnisko Ankara jest położone 28 km na północny-wschód od centrum miasta. Jest jednym z największych lotnisk w Turcji - rocznie obsługuje  ok. 5 milionów pasażerów. Jest to jeden z trzech najważniejszych portów lotniczych w Turcji. Charakteryzuje się bardzo dużą ilością lotów krajowych (około 70%). Do najważniejszych linii lotniczych korzystających z usług lotniska w Ankarze należą: Turkish Airlines, Austrian Airlines, Lufthansa oraz .

Lotnisko dysponuje dwoma terminalami krajowym i międzynarodowym znajdującymi się w jednym nowoczesnym kompleksie. Mapa terminalu znajduje się tutaj.

Do dyspozycji pasażerów na lotnisku są udogodnienia dla osób podróżujących z dziećmi, kawiarnie, puby, restauracje, banki, fryzjer, kwiaciarnia, księgarnia, punkty medyczne, myjnia samochodowa, kaplica. Istnieją także udogodnienia dla osób niepełnosprawnych.

Użyteczne informacje

Wszelkich informacji dotyczących podróży i lotniska można uzyskać pod numerem telefonu: +90 312 590 4000

Punkty informacji lotniskowej można znaleźć w hali przylotów i w hali odlotów.

Lotnisko umożliwia wypożyczenie samochodów. Do dyspozycji pasażerów są firmy:

• ARTI Car – Rent A Car , tel. +90 312 398 2190- 91- 92
• Avis – Rent A Car, tel. +90 312 398 0315
• Hertz – Rent A Car, tel. +90 312 398 0535
• Europcar –Rent A Car, tel. +90 312 398 0503
• Sixt Rent A Car, tel. +90 312 398 0372
• A Car& Hotel Reservation, tel. +90 312 398 2203
• Gopis – Rent A Car , tel. +90 312 398 22 2223
• Papillon Tour/ Eco Car Rental Services, tel. +90 312 398 2163- 64
• Alamo National Car Rental, tel. +90 312 398 2166
• DeCar-Rent a Car, tel. +90 312 398 2188

Lotnisko dysponuje parkingiem wielopoziomowym na ponad 4000 samochodów. Więcej informacji pod numerem telefonu +90 (312) 590 40 00 – 4653 lub na stronie internetowej lotniska.

Komunikacja

Z centrum miasta należy kierować się w kierunku północno-wschodnich dzielnic miasta a następnie podążać za znakami na ESENBOGA AIRPORT. Czas dojazdu samochodem zajmuje ok. 30min.

TAKSÓWKI

Postój taksówek znajduje się przed strefą przylotów budynku terminala. Przybliżony czas dojazdu z centrum miasta na lotnisko zajmuje 30min. Cena za kilometr: 2,20 YTL. Więcej informacji na stronie www.esenbogataxi.com.

TRANSPORT AUTOBUSOWY

Z lotniska do centrum miasta kursuje autobus nr 442 (442/HAVAALANI-AŞTI-KIZILAY). Odległość 35km, czas przejazdu ok. 45 min. Cena: 10YTL.

Firma Havas także oferuje transport pomiędzy lotniskiem a centrum miasta. Więcej informacji dostępnych na stronie: autobusy havas.

Oficjalna strona internetowa lotniska

www.esenbogaairport.com

Adres

Ankara Esenboga International, Ankara Esenboğa Hava Limanı
Esenboga, Ankara,
Turkey

Główni przewoźnicy

Lotnisko obsługują między innymi następujące linie lotnicze: Turkish Airlines, Lufthansa, , Austrian Airlines.

Szczegóły

Opublikowano: 13 listopad 2008

(kod IATA: AYT; kod ICAO: LTAI)

Międzynarodowe lotnisko położone jest 10 km na wchód od Antalyi. Jest to jeden z największych portów lotniczych w Turcji. Jego przeznaczeniem jest przede wszystkim obsługa ruchu turystycznego. Lotnisko Antalya jest bramą do tureckiej riwiery. W 2008 roku obsłużyło prawie 19 milionów pasażerów. Antalya to popularny kurort wypoczynkowy na Riwierze Tureckiej. W szczycie sezonu turystycznego populacja miasta wzrasta nawet do 2 milionów osób. Lotnisko Antalya jest duże i nowoczesne. Zostało zbudowane z myślą o milionach turystów, którzy w sezonie przyjeżdżają na turecką riwierę, by odpoczywać u wybrzeży Morza Śródziemnego.

Lotnisko dysponuje dwoma terminalami międzynarodowymi (T1 i T2), oddalonymi od siebie o 3 km oraz terminalem krajowym. Mapa terminala znajduje się na stronie: mapa terminalu.

Do dyspozycji pasażerów na lotnisku są udogodnienia dla osób podróżujących z dziećmi, sala zabaw dla dzieci, punkt medyczny, bankomaty, kantor wymiany walut, przechowalnia bagażów, poczta, poczekalnia, kaplica, oraz wiele sklepów, kawiarni i restauracji, udogodnienia dla osób niepełnosprawnych. Istnieje także możliwość dostępu do Internetu.

Użyteczne informacje

Wszelkich informacji dotyczących podróży i lotniska można uzyskać pod numerem telefonu: +90(242) 330 36 00

Punkty informacji lotniskowej można znaleźć w hali przylotów i w hali odlotów. Pracownicy posługują się językiem angielskim, niemieckim i rosyjskim.

Lotnisko umożliwia wypożyczenie samochodów. Biura wypożyczalni samochodów znajdują się w halach przylotów obu terminali. Do dyspozycji pasażerów są firmy:

• HERTZ Rent a Car, tel.: +90 (0)242 - 330 38 48, fax: +90 (0)242 - 330 38 49
• SIXT Rent a Car, tel.: +90 (0)242 - 330 38 50, fax: +90 (0)242 - 330 34 38,
• BUDGET Rent a Car, tel.: +90 (0)242 - 330 33 26, fax: +90 (0)242 - 330 33 27,
• FLO Rent a Car, tel.: +90 (0)242 - 330 30 90, fax: +90 (0)242 - 330 30 93,

Na terenie lotniska mieszczą się dwa parkingi, jeden dla samochodów osobowych, drugi dla autobusów i autokarów. Zlokalizowane są przed budynkiem terminala. W zakresie ochrony zapewniają najwyższy standard poprzez zastosowanie zaawansowanych technologicznie systemów. Dodatkowo otoczone są atrakcyjnie zaprojektowanym ogrodem botanicznym.

Komunikacja

Do lotniska Antalya z centrum miasta dojedziemy drogą Alanya. Czas podróży wynosi ok. 20 minut. Droga na lotnisko jest dobrze oznaczona.

TAKSÓWKI

Postój taksówek znajduje się przed strefą przylotów budynku terminala. Taksówki obsługiwane są przez korporację „Antalya Airport Taxi Cooperative”, której kierowcy przeważnie operują kilkoma językami.. Dojazd do centrum Antalya kosztuje 60 euro. Cennik znajduje się na stronie: www.antalyaairporttaxi.com.

TRANSPORT AUTOBUSOWY

Istnieje połączenie autobusowe pomiędzy lotniskiem a centrum miasta (Office of Turkish Airlines). Niektóre hotele organizują transfer dla swoich gości, istnieje także możliwość wynajęcia prywatnych busów na lotnisku.

Oficjalna strona internetowa lotniska

www.antalyaairport.com

Adres

Antalya Airport
Antalya Havalimani 1 Dis Hatlar Terminali
07230 Antalya
Turkey

Główni przewoźnicy

Lotnisko obsługują między innymi następujące linie lotnicze: LOT, Aeroflot, Air Berlin, Air Malta, British Airways, Cyprus Turkish Airlines, Finnair, Lufthansa, , Norwegian, Onur Air, SAS, S7 Airlines, Sky Airlines, Sun D'or International Airlines, SunExpress, TUIfly, Turkish Airlines;

Szczegóły

Opublikowano: 13 listopad 2008

Palazzo dei Normanni

Wzniesiony w XI przez Normanów na ruinach zamku arabskiego pałac jest obecnie siedzibą sycylijskiego parlamentu. W ówczesnych czasach był to jeden z najważniejszych dworów Europy. W Pałacu mieści się słynna i wspaniała prywatna kaplica królewska Capella Pallatina, zapewne jeden z najpiękniejszych zabytków w Palermo. Wybudowano ją na polecenie Rogera II w stylu romańskim. Trzeba zobaczyć także piękne złote bizantyjskie mozaiki oraz wspaniale zachowane, arabsko-bizantyjskie sklepienie stalaktytowe.

Katedra

Wybudowana w 1184 r. na zamówienie Arcybiskupa Offamilio katedra to przede wszystkim dzieło Normanów. Charakteryzuje się jednak obecnością różnych stylów, ze względu na długą historię uzupełnień, zmian i prac renowacyjnych, z których ostatni miał miejsce w XVIII wieku. Piękne, symetryczne wieże pochodzą z 1185 roku, z tego też okresu pochodzą architektoniczne detale. Sama fasada oraz łuki reprezentują gotyk kataloński, natomiast nadające całości dziwny kształt kopuły wybudowano dopiero w XVIII wieku. W ascetycznym środku znajdują się groby królewskie oraz skarbiec, którego bogate zbiory obejmują wysadzaną klejnotami i perłami piuskę i trzy pierścienie wydobyte w XVIII wieku z grobowca Konstancji Aragońskiej.

Ziza

Jest to Normandzki pałac powstały w 1166 r. Ziza była główną budowlą królewskiego parku, który niestety nie przetrwał do naszych czasów. Na zielonych terenach (w najwęższym miejscu miały one 1 km długości), znajdowało się kilka innych obiektów, które powstały specjalnie z myślą o królewskich gości. W czasach panowania Normanów, park zamieszkiwały niezliczone ilości dzikich zwierząt. Między innymi dzięki takim osobliwościom zyskał on popularność w całej Europie XIII w.

Cuba

Jeden z pałaców, znajdujących się w królewskim parku. Wybudowana jako letnia rezydencja (miejsce relaksu) przez Williama II w 1180 r., Cuba leżała w środku sztucznego jeziora. Była lekka, niska i z dużą kopułą - stąd też nazwa. Budowla jest na tyle obszerna, że mieści się w niej 100 ucztujących osób.

Sant Giovanni

Jeden z najpiękniejszych normandzkich pomników architektury. Kościół ten wzniesiony został w 1136 r na zamówienie Rogera II (najprawdopodobniej na ruinach dawnego meczetu). Posiada on pięć małych, czerwonych kopuł i dzwonnice. Do środka świątyni wchodzi się przez ogród z egzotycznymi roślinami.

Katakumby Klasztoru Kapucynów

Pod kościołem klasztornym Convento dei Cappuccini zachowały się kilkusetletnie katakumby. Początkowo chowano w nich wyłącznie mnichów, a potem, aż do 1881 roku, także innych zmarłych. Ciała (około 8 tys.) poddawano rozmaitym procesom chemicznym i osuszającym - m.in. moczeniu w occie i arszeniku - a następnie umieszczano w niszach wzdłuż korytarzy.

Muzeum Archeologiczne

Museo Archeologico Regionale posiada jedne z najwspanialszych we Włoszech zbiorów archeologicznych. Zgromadzono tutaj między innymi kotwice i inny sprzęt pochodzący ze statków rozbitych u wybrzeży Sycylii, oraz niezliczone zabytki egipskie, punickie, grecki i rzymskie.

Szczegóły

Opublikowano: 13 listopad 2008

Wnętrze Kościoła św. Michała

Fot. sxc.hu

Kościół św. Mikołaja

To tutaj znajduje się najstarsza część Hamburga. Kościół św. Mikołaja był jedną z najwspanialszych neogotyckich świątyń w Niemczech. Kościół ucierpiał poważnie podczas bombarodwań i dziś jego ruina z kikutem kościelnej wieży jest pomnikiem-przestrogą przed wojną.

Kościół św. Michała

Najpiękniejszy zabytek sakralny miasta, który stał się jego symbolem. Kościół wybudowano na niewielkim wzgórzu, co sprawia, że jego pokryty miedzią dach widać niemal z każdego miejsca w Hamburgu. Z wieży roztacza się niepowtarzalna panorama miasta. Świątynia powstała w latach 1649–1661. Od tego czasu kościół co najmniej trzy razy trawił ją ogień: po raz pierwszy w XVIII w., z powodu uderzenia pioruna, potem w 1906 r. i w końcu podczas bombardowania miasta w czasie II wojny światowej. Odrestaurowano go nie tylko na zewnątrz, lecz i w środku, dzięki czemu można podziwiać barokowe wnętrze. Kościół posiada także największy w Niemczech zegar wieżowy, z tarczami o obwodzie osiągającym ponad 24 metry.

Port

Powstały w końcu XII w. port dał początek miastu Hamburg. Dzisiaj to jeden z największych portów morskich w Europie, największy na świecie skład orientalnych dywanów i jeden z głównych w Niemczech rynków kawy, herbaty i przypraw. Warto wstąpić niedzielnym porankiem na Fischmarkt, gdzie między godz. 5:00 a 10:00, dawna hala targu rybnego i duża część nabrzeża zamieniają się w wielkie targowisko.

Kunsthalle

Ogromny zbiór galerii Kunsthalle obejmuje dzieła sztuki od średniowiecza do czasów współczesnych. Można tu zobaczyć religijne arcydzieła van Dycka oraz obrazy Rembrandta. Na jej tyłach mieści się Café Liebermann – ponoć najwspanialsza kawiarnia w Hamburgu.

Ratusz

Nowy ratusz (stary spłonął całkowicie w 1842 roku) został otwarty w 1897 roku. Dysponuje 647 pokojami i wspiera się na ponad 4000 dębowych palach. W przeciwieństwie do hanzeatyckiego stylu ratusz wyróżnia się bogato zdobioną fasadą, wzdłuż której ustawiono w sumie 20 posągów cesarzy. Ponad bramą główną napisane jest po łacinie: „Wolność, którą zdobyli przodkowie, niech godnie starają się zachować potomni.”

Szczegóły

Opublikowano: 13 listopad 2008

Ratusz we Frankfurcie

Fot. freeskier

Ratusz

Na zachodnim krańcu Römerbergu stoi Römer, który dał nazwę dzielnicy. Do dziś pełni on funkcję ratusza. Charakterystyczna fasada ze schodkowymi szczytami była niemal jedynym ocalałym z wojennych zniszczeń fragmentem budynku.

Kamienny Dom

Steinernes Haus (Kamienny Dom) to powojenna rekonstrukcja jednej z nielicznych w obrębie frankfurckiego Starego Miasta budowli z kamienia. Dziś mieści się w nim galeria sztuki.

Kościół św. Bartłomieja

To najcenniejszy zabytek Starego Miasta. Zbudowany z czerwonego piaskowca St. Bartholomäus to jeden z najokazalszych przykładów niemieckiego gotyku. Ze szczytu 95-metrowej wieży kościoła, dobudowanej w początkach XV w., rozciąga się fantastyczna panorama Frankfurtu. W mieszczącym się wewnątrz muzeum (Dommuseum) zgromadzono kosztowności, bogate zbiory szat liturgicznych oraz odkopane podczas niedawnych prac restauracyjnych cenne przedmioty artystyczne z królewskich grobowców Merowingów.

Dom i Muzeum Goethego

Mieszczący się przy Grosser Hirschgraben 23 dom pisarza i poety został doszczętnie spalony podczas wojny i odrestaurowany później z ogromna wiernością. Ponoć cześć jaka obdarzony jest Goethe przez Niemców, można porównać z estymą jaką cieszą się u nas wszyscy trzej wieszczowie razem wzięci.

Szczegóły

Opublikowano: 13 listopad 2008

Przepiekne Faro warto zwiedzać spacerem

Fot. sxc.hu

Katedra

Nad centrum starego miasta góruje katedra, która jest pierwszym kościołem chrześcijańskim w Faro. W jej środku znajdują się wspaniałe barokowe rzeźby. W poszczególnych kaplicach świątyni znaleźć można pozłacane ołtarze oraz typowe dla Portugalii mozaiki z malowanych kafelków. W Kaplicy Świętego Krzyża wystawiony jest zbiór relikwii oraz grób założyciela katedry.

Klasztor Klarysek

Convento Nossa Senhora da Assuncao, czyli klasztor klarysek pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, to renesansowy kompleks z pięknym dziedzińcem wewnętrznym. Jego początki sięgają 1519 roku. Z XVI wieku pochodzi również ciekawa wieża, z której niewidziane z zewnątrz zakonnice mogły obserwować świat. Obecnie mieści się tu Miejskie Muzeum Archeologiczne.

Igreja do Cormo

Barokowy kościół Igreja do Cormo. Drzwi z prawej strony ołtarza prowadzą do przerażającej Kaplicy Kości (Kapela dos Ossos). Na ścianach kaplicy jest ponad tysiąc dwieście kości i czaszek pochodzących z sąsiedniego cmentarza. Przepiękne kafle z obrazami przedstawiającymi m.in. świętych zdobią kościół Świętego Franciszka. Tutejszy ołtarz główny i składająca się z ośmiu części kopuła udekorowane są rzeźbami w stylu francuskiego rokoko.

Muzea

Mieszczące się w murach dawnego klasztoru Muzeum Archeologiczne w swych zbiorach skupia kolekcję miejscowych znalezisk archeologicznych. Jego najpiękniejszym i najbardziej rzucającym się w oczy eksponatem jest pochodząca z trzeciego wieku romańska mozaika, która przedstawia głowę Neptuna i cztery wiatry. W Muzeum Etnograficznym można prześledzić obraz stylu życia Algarve. W mieście jest także Museu Maritimo, w którym można podziwiać modele okrętów.

Estoi

Kierując się na północny-wschód Faro, po dziesięciu kilometrach dojedziemy do miasteczka Estoi. Jest ono warte odwiedzenia ze względu na ciekawe ruiny Milreu - dawnej osady rzymskiej, pochodzące z I lub II wieku. Oprócz resztek kompleksu łaźni zachowała się tu absyda świątyni przekształconej w III wieku chrześcijańską bazylikę, będącej jednym z najstarszych kościołów. W Estoi znajduje się jedyny w regionie rokokowy pałac - Palácio de Estoi. Choć obecnie popada on w ruinę, przewidziano jego odnowienie. Zbudowany w XIX wieku pałac otoczony jest ogromnym ogrodem, w którym można podziwiać posągi, fontanny, marmurowe schody.

Lagos

Położone nieopodal Faro miasto było kiedyś bazą wypadową dla Portugalczyków w celu odkrywania Afryki. Dziś jest to miejscowość turystyczna z wieloma wartymi zobaczenia zabytkami. Prawdziwym rarytasem jest Kościół Św. Antoniego, którego wnętrze pokryte jest płytkami azulejo kontrastującymi z barokowymi pozłacanymi rzeźbieniami w drewnie.

Park Narodowy Ria Famosa

Parque Natural da Ria Formosa to położony na obszarze 170 km2 rezerwat przyrody u ujścia do oceanu rzeki Ria. Obejmuje on 60 km linii brzegowej, ciągnącej się od Praia de Faro do Cacela Velha, która jest osłonięta od oceanu zalanymi piaszczystymi wydmami, bagnami i lagunami. Miejsce to jest ważnym punktem postojowym w wiosennej i jesiennej wędrówce ptaków z północy kontynentu do Afryki. Park to nie tylko przepiękne krajobrazy, ale także wyjątkowa okazja, by poznać unikalną przyrodę regionu.

Szczegóły

Opublikowano: 13 listopad 2008

Luwr

Luwr (Louvre) - najbardziej dostojny z paryskich pałaców, mieszczący największe muzeum sztuki na świecie, po ostatnich rozbudowach nazywany jest najczęściej Le Grand Louvre (Wielki Luwr). Pierwszą rzeczą, która rzuca się w oczy, jest potężna szklana piramida, przez którą prowadzi obecnie główne wejście do muzeum. Wraz z otoczeniem stanowi ona efekt spektakularnej przebudowy przeprowadzonej w latach 80. i 90. – połączyła ona nowoczesność i technologią z tradycją i historią.

Luwr przez długie lata był wzorem dla architektów. Uchodzi za jeden z najpiękniejszych przejawów stylu francuskiego, nazywanego niekiedy stylem Ludwika XIV. Dziś to największe muzeum świata. Tu mieszczą się unikalne dzieła starożytności – Mezopotamii, Syrii, Egiptu, antyki greckie, etruskie i rzymskie. Ale Luwr to przede wszystkim dział malarstwa i rysunku.Wystarczy przypomnieć, że to właśnie tu kusi uśmiechem chyba najbardziej znany na świecie obraz – „Mona Lisa” Leonarda DaVinci.

Place de l’Etoile i Łuk Triumfalny

Na środku zamykającego trakt Pól Elizejskich place de l’Étoile, oficjalnie noszącego nazwę place du Général de Gaulle, stoi jedna z największych i najbardziej znanych budowli Paryża – Łuk Triumfalny. Konstrukcja powstała z inicjatywy Napoleona po zwycięstwie pod Austerlitz w 1805 r. Pokryta bogatą dekoracją rzeźbiarską budowla ma 49 m wysokości, 45 m szerokości i 16 m głębokości.

Ciekawostką jest 30 tarcz z nazwami miejscowości, w których Napoleon toczył zwycięskie bitwy oraz lista 128 miejscowości, gdzie rozgrywane były bitwy z czasów rewolucji i Napoleona, i nazwisk 660 marszałków i generałów Wielkiej Armii umieszczona na wewnętrznych ścianach łuku. Można tu odnaleźć Pułtusk, Ostrołękę, Heilsberg (Lidzbark Warmiński) i Danzig (Gdańsk) oraz nazwiska generałów: Poniatowskiego, Dąbrowskiego, Zajączka (tu jako Zayonschek), Kniaziewicza, Chłopickiego (Klopisky), Sułkowskiego i Łazowskiego.

Katedra Notre-Dame

Katedra Notre Dame jest prawdopodobnie najbardziej popularną budowlą stylu francuskiego gotyku. Jej budowę rozpoczęto z inicjatywy biskupa Paryża Maurice’a de Sully’ego w 1163 r., a ukończono ponad 200 lat później. Katedrę wzniesiono na wyspie na Sekwanie, zwanej Île de la Cité, na śladach po dwóch kościołach powstałych jeszcze w IX w. Katedra ma 130 metrów długości, 48 metrów szerokości, a wysokość sklepienia w głównej nawie przekracza 35 metrów. Iglica z drzewa obitego ołowianą blachą ma 40 metrów wysokości. Na wykonanie sklepienia świątyni użyto 1300 dębów. Fasadę katedry tworzą dwie wieże, mające 70 metrów wysokości. Ważnym elementem Notre Dame są witraże i rozety, zwłaszcza olbrzymia rozeta północna mieniąca się tysiącem barw, co ukazuje niezapomnianą grę świateł. Ogrom wnętrza tonuje nieco panujący zazwyczaj półmrok, ale warto pamiętać, że katedra może pomieścić ok. 9 tys. wiernych.

Wieża Eiffla

Wieża Eiffla powstała dla uświetnienia Wystawy Światowej zorganizowanej w Paryżu w 1889 r., a zarazem dla uczczenia stulecia Wielkiej Rewolucji Francuskiej. Pomysłodawcą ażurowej konstrukcji był współpracownik Eiffla, Maurice Koechlin. Chodziło o to, by smukła wieża stawiała jak najmniejszy opór podmuchom wiatru, a poza tym, miała to być budowla tymczasowa. W chwili otwarcia wieża była najwyższym budynkiem świata (prymat straciła w 1931 r., kiedy wybudowano w Nowym Jorku Empire State Building). W 1957 r. nadbudowano jeszcze 20-metrową iglicę, zawierającą urządzenia telewizyjne. Od początku jedną z atrakcji wieży był wspaniały widok z trzech platform widokowych, na które można było albo wejść schodami, albo wjechać windą (do dziś sprawny jest mechanizm windy hydraulicznej z 1889 r. podnoszący windę z drugiego na trzeci poziom). Szczegółowe informacje.

Montmartre i okolice

Na Montmartrze, jednej z najbardziej znanych dzielnic Paryża, miesza się historia i nowoczesność, wspomnienia XIX-wiecznej cyganerii artystycznej i dalekie echa męczeństwa średniowiecznych kapłanów. Przed laty ludność Montmartre’u dostarczała paryżanom taniego wina i mąki uzyskiwanej w licznych młynach – na wzgórzu pracowało przeszło 30 wiatraków (to do dziś symbol najbardziej znanego na świecie kabaretu – Moulin Rouge). A dziś Montmartre to dzielnica rozrywki i od zawsze dzielnica artystów. Mieszkali tu m.in. Picasso i Modigliani. W historię Montmartre’u wpisali się także m.in. Vincent van Gogh, Henri Toulouse-Lautrec, Claude Monet, Paul Cézanne, Salvator Dali. Z Montmartrem związani byli Charles Baudelaire, Guy de Maupassant, Emil Zola i Henry Miller.

Bazylika Sacré – Coeur

Bazylika Sacré – Coeur (Bazylika Najświętszego Serca) to jedna z najważniejszych świątyń Paryża. Swoje powstanie zawdzięcza... wojnie, która wybuchła w 1870 roku pomiędzy Francją a Prusami. Właśnie wtedy dwaj przemysłowcy złożyli obietnicę wybudowania bazyliki dla uczczenia serca Jezusowego, jeżeli tylko Paryż nie ucierpi w wyniku wojny. Danego słowa dotrzymali i tak w 1876 roku rozpoczęto budowę bazyliki. Autorem projektu był Paul Abadie. Świątynia wyróżnia się stylem romańsko – bizantyńskim. Monumentalna kopuła wznosi się na wysokość 79 metrów, a północna wieża jest jeszcze wyższa. Znajduje się w niej najcięższy dzwon Paryża – Savoyarde o wadze 500 kilogramów. Nawet filary bazyliki są wysokie na 33 metry. Przed świątynią postawiono posągi Joanny d'Arc i króla Ludwika Świętego.

Centrum Pompidou

Centrum Pompidou to jedno z najbardziej reprezentatywnych muzeów sztuki nowoczesnej na świecie, zwane także Centre Beaubourg. Mieści się w jednym z najlepiej rozpoznawanych budynków na świecie, który ponoć szokuje nawet gorących entuzjastów nurtu technicystycznego postmodernizmu. Budynek o konstrukcji ze szkła i stali opleciony jest bowiem kilometrami kolorowych rur, galerii i schodów. Wszystkie systemy funkcjonalne: komunikacyjne, zaopatrzeniowe, hydrauliczne, wywietrzniki – umieszczono bowiem na zewnątrz i stanowią element elewacji. Główną część Centre Pompidou stanowi Musée National d’Art Moderne. Zbiory muzeum liczą ponad 56 tys. dzieł, a stale prezentowanych jest ok. 1300 prac.

Cmentarz Pere Lachaise

Cmentarz Pere Lachaise to nie tylko największy cmentarz Paryża, ale także najpiękniejszy i największy teren zielony w mieście. Zajmuje łącznie ponad 48 hektarów powierzchni i rośnie na nim ponad 5 tysięcy drzew, z których wiele zostało uznanych za pomnik przyrody. Nic dziwnego, że cmentarz jest najczęściej odwiedzaną nekropolią świata. Jeżeli chce się przespacerować jego uliczkami, to najlepiej zainwestować w plan cmentarza – inaczej trudno będzie się nie zgubić. Gdy Pere Lachaise powstawał na początku XIX wieku był raczej uznawany za miejsce odpowiednie dla biedoty. Dopiero z upływem czasu sytuacja się zmieniła. Są tu grobowce takich osobistości, jak Fryderyk Chopin i Jim Morrison, wokalista rockowej grupy The Doors. Na cmentarzu spoczywają także Eugene Delacroix, Oscar Wilde i Edith Piaf. Znajdują się tu również trzy pomniki upamiętniające ofiary I wojny światowej.

Szczegóły

Opublikowano: 13 listopad 2008

Pałac Narodowy Belém

Wieża Belem

Fot: Dreamstime

Palacio Nacional de Belém został wzniesiony w 1559 roku. W roku 1726 został zakupiony przez króla Joăo V, który przekształcił go w swoją oficjalną letnią rezydencję. Od tego czasu przez wiele lat budynek ten był zamieszkiwany przez członków rodziny królewskiej, natomiast od 1910 roku aż do dzisiejszego dnia jest oficjalną rezydencją Prezydenta Portugalii. Przed wejściem do pałacu znajduje się przytulny placyk ze statuą Afonso de Albuquerque w jego centralnej części, a dookoła znajduje się kilka wspaniałych, niesamowicie zadbanych ogrodów. Najpiękniejsze z nich to Jardim de Buxo i Jardim da Cascata. W październiku 2004, w budynkach dawnych pałacowych stajni, zostało otwarte Muzeum Prezydenckie, które przedstawia historię Republiki Portugalii i jej Prezydentów.

Sé Patriarcal

Katedra znana także jako Santa Maria Maior de Lisboa albo Sé de Lisboa, jest najstarszą świątynią w mieście. Została wzniesiona w 1147 na rozkaz pierwszego króla Portugalii, Afonso Henriquesa, dla pierwszego biskupa Lizbony – Gilberta of Hastings. Ta oryginalnie romańska budowla była wielokrotnie modyfikowana i restaurowana, w szczególności w wieku XIV oraz po trzęsieniu ziemi w 1755 roku, kiedy to została dosyć poważnie uszkodzona. Obecnie katedra przedstawia niezwykłą kombinację różnych stylów architektonicznych. Katedra w swoim wnętrzu skrywa wiele sakralnych obiektów o ogromnym historycznym i religijnym znaczeniu. Są to m.in. chrzcielnica, w której w 1195 roku był chrzczony Św. Antonii oraz grobowiec tego świętego patrona Lizbony.

Klasztor Hieronimitów

Budowę znajdującego się w dzielnicy Belem Klasztoru rozpoczęto w 1502 roku z polecenia króla Manuela I Szczęśliwego. Trwała ona ponad wiek i pochłonęła ogromne wydatki. Klasztor jest perłą stylu manuelińskiego, który jest wyjątkowym połączeniem gotyku i renesansu. Krużganki klasztorne należą do najpiękniejszych w Portugalii. Do roku 1934 klasztor był pod opieką zakonu Św. Hieronima, stąd jego nazwa. W klasztorze znajdują się groby królewskie oraz nagrobki żeglarza Vasco da Gamy i pisarza Luisa de Camoes. Budynek upamiętnia złoty wiek portugalskich odkryć i jest symbolem portugalskiej kultury i tożsamości narodowej.

Wieża Betlejemska

Torre de Belém jest doskonałym przykładem XV architektury militarnej w tzw. stylu manuelińskim oraz symbolem złotego wieku odkryć i ówczesnej potęgi militarnej Portugalii. Wieża wybudowana została w latach 1515-1520. Jej zdobienia cechują dwa charakterystyczne dla tego okresu motywy: przedstawiająca kulę ziemską rozeta oraz krzyż templariuszy, którzy odegrali istotną rolę w portugalskich podbojach. Pierwotnie wieża pełniła rolę strażnicy lizbońskiego portu, była także punktem orientacyjnym dla wracających do Portugalii żeglarzy. W okresach późniejszych była wykorzystywana jako więzienie.

Zamek Świętego Grzegorza

Castelo de Săo Jorge jest jedną z najstarszych budowli w Lizbonie. Został wzniesiony na przełomie X i XI wieku przez Maurów, w miejscu dawnej fortecy datowanej na wiek V. Części tej poprzedniej twierdzy zachowały się do dnia dzisiejszego. W 1147 roku Afonso Henriques, pierwszy król Portugalii, wyzwolił zamek (i miasto) spod panowania Maurów, a następnie przekształcił go w Królewską Rezydencję, którą to funkcję pełnił do roku 1511. Zamek Świętego Grzegorza ma ogromną historyczną, architektoniczną i archeologiczną wartość i w 1910 roku został wpisany na listę Zabytków Narodowych.

Narodowy Panteon

Kościół de Santa Engrácia jest jednym z najwspanialszych zabytków Lizbony. Usytuowany jest w w bezpośrednim sąsiedztwie dzielnicy Alfama, w miejscu dawnego kościoła pod tym samym wezwaniem, zniszczonego w 1630 roku. Prace nad dzisiejszym kształtem kościoła rozpoczęły się w 1682 roku i zostały zakończone dopiero po niemal trzystu latach - w 1966 roku. W konstrukcji budowli wyróżnia się przede wszystkim jego imponująca kopuła, natomiast wnętrze pokryte jest pięknymi, dekoracyjnymi płytkami. W 1916 Kościół został przekształcony w Narodowy Panteon. Obecnie znajdują się w nim grobowce wielu ważnych portugalskich osobistości.

Pomnik Odkrywców

Padrao dos Descobrimentos jest najbardziej charakterystycznym symbolem Lizbony. Został zbudowany w 1960 roku dla uczczenia 500-tnej rocznicy śmierci Henryka Żeglarza oraz wszystkich wspaniałych ludzi, którzy przyczynili się do odkrycia i poznania świata. Pomnik ma 52 m wysokości, a kształtem przypomina trójżaglowy statek gotowy do wypłynięcia w morze. W jego centralnej części, na dziobie, stoi posąg Henryka Żeglarza trzymającego w rękach mały okręt. Tuż za nim znajduje się blisko 30 rzeźb prezentujących inne ważne, historyczne osobistości, takie jak Vasco da Gama czy Ferdynand Magellan. Plac przed pomnikiem zdobi fantastyczna mozaika przedstawiająca Różę Wiatrów o średnicy 50 m, wykonana z różnokolorowego marmuru. W jej centrum znajduje się mapa pokazująca najważniejsze trasy portugalskich odkrywców.

Akwedukt Águas Livres

Akwedukt to niezwykła XVIII-wieczna konstrukcja o ogromnym historycznym znaczeniu – dzięki tej budowli dostarczono pierwszej wody pitnej do Lizbony. Została zbudowana w latach 1731-1748. W świecie jest uważana za jedno z najbardziej imponujących dzieł inżynierii wodnej. Akwedukt od źródła w Caneças do Amoreiras ma długość ponad 18 km, a razem z dopływami osiąga w sumie prawie 59 km długości. Najlepiej widoczna część konstrukcji przebiega wzdłuż doliny Alcântara. Składa się ona z 35 łuków, z których najbardziej spektakularny ma 65 m wysokości i 29 m szerokości.

Muzeum Gulbenkiana

Jest to bez wątpienia jedno z najciekawszych muzeów w całej Portugalii i obowiązkowy punkt na turystycznej mapie Lizbony. Założone przez armeńskiego imigranta Gulbenkiana muzeum podzielone jest na dwa działy. W pierwszym prezentowane są dzieła sztuki antycznej, egipskiej, grecko-rzymskiej, islamskiej i orientalnej. W drugim zgromadzono dzieła nowożytnych twórców europejskich, m.in. rzeźby i obrazy z XV i XVII wieku.

Muzeum Narodowe

W muzeum znajduje się największa w Portugalii kolekcja malarstwa od średniowiecza po wiek XIX. Warte polecenia są również zbiory rzeźby, biżuterii i porcelany. Po zwiedzaniu zachęcamy do udania się do stylowej muzealnej kawiarni, która mieści się w pałacowym ogrodzie.

Park Narodowy

Utworzony na terenach wystawienniczych Expo98 Parque das naçoes to całkowicie nowa cześć Lizbony z niezwykłymi budynkami i infrastrukturą na miarę XXI wieku. Przez cały rok odbywają się tam różnego rodzaju imprezy, wydarzenia kulturalne i naukowe. Do największych atrakcji parku należą: największe w Europie oceanarium, 140-metrowa wieża widokowa Vasco da Gama, biegnąca wzdłuż Tagu kolejka linowa z wagonikami, Pawilon Wiedzy czy niezwykły architektonicznie Pawilon Portugalski.

Campo Pequeno

Największa i najokazalsza arena walk byków (Touradas) w Lizbonie, otwarta po kilkuletniej renowacji w 2006 roku. Miejsce warte obejrzenia nie tylko ze względu na walki byków, ale także z uwagi na monumentalność i piękno tej noemauretańskiej budowli. Warto zaznaczyć, że walki byków w Portugalii nie kończą się śmiercią zwierząt.

Elevador de Santa Justa

Niezwykła, stalowa winda przypominająca neogotycką wieżę, zbudowana na początku XX wieku przez ucznia Eiffela, portugalskiego inżyniera Raula Mesniera du Ponsard. Winda wwozi w pobliże Praca do Carmo. Z tarasu widokowego można podziwiać szachownicę ulic dzielnicy Baixa.

Most i wieża Vasco da Gama

Most na rzece Tag to najdłuższy most w Europie. Jego długość wynosi 16 km. Z kolei wieża Vasco da Gama jest najwyższym budynkiem w Lizbonie. Jej wysokość sięga 145 m, została ona wzniesiona w roku 1998 na Światowe Targi Expo. Jej stalowa konstrukcja przypomina kształtem karawelę. Na wieży Vasco da Gama, na wysokości 120 m znajduje się taras widokowy, z którego rozciągają się zachwycające widoki na całą Lizbonę, rzekę Tag oraz most Vasco da Gama.

Szczegóły

Opublikowano: 13 listopad 2008

Wzgórze Fourviere

bazylika Marii Panny z Fourviere

Fot. sxc.hu

Na tym wzgórzu powstał Lyon, który od I w. p.n.e. pod nazwą Forum Vertus stanowił główną część kolonii rzymskiej Lugdunum. Dziś na samym szczycie, w miejscu zburzonego w 840 r. rzymskiego forum, stoi bazylika Marii Panny z Fourviere, zbudowana w latach 1872–1896 jako wyraz wdzięczności mieszkańców za oszczędzenie mu okropieństw wojny z Prusami. W dawnych zabudowaniach klasztoru jezuitów mieści się natomiast Muzeum Fourviere, które udostępnia kolekcję przedmiotów liturgicznych, wota i dokumentację dotyczącą budowy bazyliki.

Obowiązkowo trzeba zajrzeć do parku archeologicznego Fourviere, który powstawał przed niemal 45 lat, dzięki prowadzonym w tym miejscu pracom archeologicznym. Obejmuje on kilka hektarów wykopalisk, odsłaniających ruiny: teatru i odeonu, term, końcowe arkady akweduktu i jeden budynek, którego identyfikacja przysparza jeszcze naukowcom trudności. Tuż obok warto odwiedzić niewielki teatr, najstarszy z zachowanych we Francji, zawierający rekonstrukcje marmurowej posadzki i świetnie zachowaną maszynerię, służącą do opuszczania kurtyny. Na wzgórzu mieści się także muzeum Cywilizacji Galo-Rzymskiej, szczycące się jedną z najpiękniejszych we Francji kolekcji pamiątek przełomu czasów rzymskich i chrześcijaństwa.

Stary Lyon

Stary Lyon najlepiej odkrywać przechadzając się wąskimi uliczkami, przy których zachowało się kilkaset zabytkowych kamieniczek. Najstarsze z nich są w stylu późnogotyckim, najpiękniejsze w stylu włoskiego renesansu, późniejsze zdradzające wyraźny wpływ zbliżającego się klasycyzmu. Zwiedzanie traboules, tajemnych przejść, korytarzy i schodów łączących ulice i budynki Starego Lyonu, prowadzących na piękne dziedzińce, które powstały z braku miejsca na ulice z prawdziwego zdarzenia, to ponoć najlepsza przygoda dla turysty.

Najstarszym i najważniejszym zabytkiem Starego Lyonu jest katedra św. Jana Chrzciciela. Stanowi ona świadectwo ewolucji architektury sakralnej oraz religijnych dziejów miasta – powstawała bowiem przez ponad 400 lat. Fasada zwraca uwagę misternymi płaskorzeźbami w lukach trzech portali, przedstawiającymi 300 scen biblijnych, historycznych i alegorycznych. Ciekawostką jest mieszczący się we wnętrzu, pięknie zdobiony XIV-wieczny zegar astronomiczny. Pokazuje on dokładną godzinę, mimo założenia, według stanu ówczesnej wiedzy, że to słońce krąży wokół Ziemi.

Dzielnica Presqu’île

Dzielnica była zamieszkana już przez zamożnych Rzymian jako wyspa Canabae. W średniowieczu natomiast skupiała życie klasztorne, a w XVI w. handel i rzemiosło. Każdy z tych okresów wywarł piętno na jej dzisiejszym wizerunku. Zwiedzanie Presqu’île warto zacząć od place Terreaux - to na tym (dziś tak pięknym) placu stała szubienica służąca najpierw kardynałowi Richelieu, a później zwolennikom rewolucji jako argument polityczny. Dziś po środku skweru wznosi się dumnie fontanna projektu Bartholdiego (autora m.in. Statuy Wolności), przedstawiająca cztery rozpędzone rumaki, symbolizujące cztery rzeki podążające ku Morzu Śródziemnemu.

Na południowej ścianie placu mieści się pałac św. Piotra, niegdyś opactwo Benedyktynów, a dziś piękne i bogate Muzeum Sztuk Pięknych zwane Małym Luwrem. Nieco dalej rozciąga się niewielki place Antonin Poncet, zwany też place de la Comedie, ponieważ tu właśnie znajdował się główny miejski teatr. Dziś ten XIX-wieczny budynek, odrestaurowany i przebudowany, zajmuje lyońska Opera Narodowa.

Szczegóły

Opublikowano: 13 listopad 2008

Bratysława - jarmark świąteczny

Fot. -12°C

Zamek Bratysławski

Monumentalna budowla jest widoczna niemal z każdego zakątka miasta. Majestat zamku podkreśla wzgórze, na którym stoi, osiągajęce wysokość 85 m nad poziomem rzeki Dunaj. Zamek wzniesiono już pod koniec IX wieku, ale największą rozbudowę przeszedł w 1423 roku. W jej wyniku powstał zamek gotycki, znany jako zamek zygmuntowski. Przebudowa zamku, nazywana palfyowską, odbyła się w epoce kończącego się renesansu. Ostatni etap wielkich zmian budowniczych zamku został zrealizowany przez Marię Teresę. Z zamku usunięto wszystkie elementy fortyfikacyjne, a jego część mieszkalną zmieniono w luksusowym stylu. Obecnie oprócz zwiedzania pomieszczeń zamku można odwiedzić znajdujące się w nim Słowackie Muzeum Narodowego oraz Skarbiec.

Katedra Dom św. Marcina

Położona pod zamkiem trójnawowa katedra gotycka to symbol kościelny Bratysławy. Znajduje się w niej potężny posąg barokowy św. Marcina rzeźbiarza austriackiego Georga Rafaela Donnera. Atrakcją Domu jest także wspaniała wieża z pozłacaną imitacją węgierskiej korony królewskiej, która symbolizuje koronacje królów węgierskich. W okresie od roku 1563 do 1830 odbyły się tu koronacje 11 królów, włącznie z Marią Teresą, i 8 królowych.

Rynek i Stary Ratusz

Rynek Główny jest kwintesencją miasta: barokowo-secesyjny, z niewielką domieszką gotyku i klasycyzmu, kameralny ze Studnią Maksymiliana i Starym Ratuszem. Studnia Maksymiliana jest obiektem wyrzeźbionym w beżowym piaskowcu. Anegdota mówi, że cesarz Maksymilian II kazał wybudować ją w 1572 roku po pożarze, jaki wybuchł w czasie jego koronacji. Studnię, dziś raczej fontannę, zdobi posąg rycerza na wysokim postumencie - to Maksymilian we własnej osobie, przedstawiony jako legendarny obrońca praw mieszczan - rycerz Roland. Stary Ratusz jest mieszanką kilku stylów architektonicznych. Jego najstarszą częścią jest narożna wieża z końca XIII wieku. Przejazd z gotyckim sklepieniem oraz kaplica nad nim powstały w połowie XV wieku, a w wieku XVII dobudowano salę sądową z malowidłem "Sąd Ostateczny" na stropie. Na wewnętrznej, przeciwnej niż rynkowa stronie jest renesansowy dziedziniec z arkadami; jeszcze dalej, od strony pl. Primaciálnego, widać neogotyckie skrzydło, pokryte barwną dachówką ceramiczną. Wieża ratuszowa po kilku przebudowach zyskała dzisiejszy, barokowy wygląd. Najświeższą innowacją było zamontowanie na niej kuranta, który o pełnych godzinach wygrywa melodie.

Devin

Wieś Devin leży 8 km na zachód od centrum Bratysławy. Na wzgórzu wznoszą się rozległe ruiny zamczyska Devín. Strategiczną lokalizację docenili już Celtowie a następnie Rzymianie, którzy wznieśli tu swoją twierdzę. W okresie panowania węgierskiego gród stał się twierdzą graniczną. W ciągu wieków kilkakrotnie zmieniał właścicieli (m.in. rody Báthorych i Pálffych), za których zamek został rozbudowany w potężną warownię, jednak w XVIII wieku utracił znaczenie militarne i zaczął podupadać. W 1809 roku twierdza została wysadzona przez wojska napoleońskie. Renesans Devína nastąpił w połowie XIX wieku, kiedy słowaccy narodowcy z otoczenia Ľudovíta Štúra przypomnieli jego wielkomorawską tradycję i uczynili z niego symbol narodowego odrodzenia i cel patriotycznych pielgrzymek. W czasach obecnych zamek i leżąca u jego stóp wieś Devin stały się celem weekendowych wypadów mieszkańców Bratysławy.