Wnętrze Kościoła św. Michała

Fot. sxc.hu

Kościół św. Mikołaja

To tutaj znajduje się najstarsza część Hamburga. Kościół św. Mikołaja był jedną z najwspanialszych neogotyckich świątyń w Niemczech. Kościół ucierpiał poważnie podczas bombarodwań i dziś jego ruina z kikutem kościelnej wieży jest pomnikiem-przestrogą przed wojną.

Kościół św. Michała

Najpiękniejszy zabytek sakralny miasta, który stał się jego symbolem. Kościół wybudowano na niewielkim wzgórzu, co sprawia, że jego pokryty miedzią dach widać niemal z każdego miejsca w Hamburgu. Z wieży roztacza się niepowtarzalna panorama miasta. Świątynia powstała w latach 1649–1661. Od tego czasu kościół co najmniej trzy razy trawił ją ogień: po raz pierwszy w XVIII w., z powodu uderzenia pioruna, potem w 1906 r. i w końcu podczas bombardowania miasta w czasie II wojny światowej. Odrestaurowano go nie tylko na zewnątrz, lecz i w środku, dzięki czemu można podziwiać barokowe wnętrze. Kościół posiada także największy w Niemczech zegar wieżowy, z tarczami o obwodzie osiągającym ponad 24 metry.

Port

Powstały w końcu XII w. port dał początek miastu Hamburg. Dzisiaj to jeden z największych portów morskich w Europie, największy na świecie skład orientalnych dywanów i jeden z głównych w Niemczech rynków kawy, herbaty i przypraw. Warto wstąpić niedzielnym porankiem na Fischmarkt, gdzie między godz. 5:00 a 10:00, dawna hala targu rybnego i duża część nabrzeża zamieniają się w wielkie targowisko.

Kunsthalle

Ogromny zbiór galerii Kunsthalle obejmuje dzieła sztuki od średniowiecza do czasów współczesnych. Można tu zobaczyć religijne arcydzieła van Dycka oraz obrazy Rembrandta. Na jej tyłach mieści się Café Liebermann – ponoć najwspanialsza kawiarnia w Hamburgu.

Ratusz

Nowy ratusz (stary spłonął całkowicie w 1842 roku) został otwarty w 1897 roku. Dysponuje 647 pokojami i wspiera się na ponad 4000 dębowych palach. W przeciwieństwie do hanzeatyckiego stylu ratusz wyróżnia się bogato zdobioną fasadą, wzdłuż której ustawiono w sumie 20 posągów cesarzy. Ponad bramą główną napisane jest po łacinie: „Wolność, którą zdobyli przodkowie, niech godnie starają się zachować potomni.”