Zwiedzanie Syrii

Palmyra

Palmyra

Fot. sxc

Palmyra jest bodaj najpiękniejszym miejscem w Syrii i najlepiej zobaczyć ją jako ostatnie miejsce w tym kraju, ponieważ zwiedzane na początku może przyćmić zabytki zwiedzane po niej. W Palmyrze, oazie na Pustyni Syryjskiej położonej na północny-wschód od Damaszku, znajdują się monumentalne ruiny wielkiego miasta, jednego z najważniejszych ośrodków kulturalnych starożytności. Sztuka i architektura Palmyry, leżącej na skrzyżowaniu kilku cywilizacji, w I i II w. n.e. łączyła technikę grecko-rzymską, tradycje lokalne oraz wpływy perskie. Wśród zabytków Palmyry znajdują się odsłonięte ruiny budowli z czasów największej świetności miasta, a także pozostałości obozu Dioklecjana. czytaj więcej >>

Damaszek

To stolica państwa, przez wielu badaczy uznawana za najstarsze miasto świata. Leży w południowo-zachodniej części kraju, w oazie nad rzeką Barada, na skraju Pustyni Syryjskiej. To tutaj znajduje się miejsce pochówku św. Jana Chrzciciela oraz sławny Wielki Meczet Umajjadów z 705 roku. W średniowieczu miasto stanowiło ośrodek kwitnącego rzemiosła wyrabiającego miecze i koronki. Dzisiaj to najważniejsze centrum kulturowe, administracyjne i turystyczne Syrii jedno z czterech świętych miast islamu.

Bosra 

Bosra, dawna stolica prowincji rzymskiej Arabii i ważny etap na dawnym szlaku karawan udających się do Mekki. Zachowała - wewnątrz potężnych murów - wspaniały teatr rzymski z II w., ruiny wczesnochrześcijańskie oraz kilka meczetów. Stara część miasta została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Aleppo (Halab) 

To miasto położone zaledwie 50 km na południe od granicy z Turcją, w połowie drogi między Eufratem a Morzem Śródziemnym. O jego atrakcyjności decyduje malowniczy i zróżnicowany krajobraz. Usytuowanie między życiodajnym Eufratem, w niedalekiej odległości zarówno od morza, jak i pustyni stwarza wiele możliwości spędzania wolnego czasu. Historia miasta sięga tysiące lat w przeszłość, wielu badaczy uważa, że Aleppo należy do najstarszych, ciągle zamieszkałych miast Bliskiego Wschodu. Dzisiaj jest ważnym ośrodkiem religijnym Syryjczyków i siedzibą dziewięciu biskupów - prawosławnego, ormiańskiego, jakobickiego, melchickiego, ormiańsko-katolickiego, jakobicko-katolickiego, maronickiego, chaldejskiego i łacińskiego. Znajdziemy tu aż 36 kościołów, cerkwi i zborów oraz 36 klasztorów. Architektura miasta to głównie islamskie świątynie i bizantyjskie klasztory. Od II tysiąclecia p.n.e. Aleppo, położone na skrzyżowaniu kilku szlaków handlowych, było kolejno rządzone przez Hetytów, Asyryjczyków, Arabów, Mongołów, Mameluków oraz Ottomanów. XIII-wieczna cytadela, XII-wieczny wielki meczet, kilka medres, pałaców, karawanserajów i XVII-wiecznych łaźni nadaje tkance miejskiej Aleppo unikalny i harmonijny charakter.

Crac des Chevaliers i Qal’at Salah El-Din 

Obie budowle stanowią doskonały przykład wzajemnego przenikania się wpływów kulturowych, dokumentując jednocześnie rozwój architektury obronnej na Bliskim Wschodzie z okresu wypraw krzyżowych (XI – XIII w.). Crac des Chevaliers (Zamek Rycerzy) zbudowany został przez Szpitalników Zakonu Świętego Jana z Jerozolimy w latach 1142-1271. Łącznie z elementami dobudowanymi pod koniec XIII wieku przez Mameluków, budowla stanowi dziś jeden z najlepiej zachowanych przykładów zamków krzyżowców na świecie. Może być także uznana za archetyp zamków średniowiecznych.

W obrębie Crac des Chevaliers znajduje się osiem okrągłych baszt wzniesionych przez Szpitalników oraz potężna kwadratowa wieża dobudowana przez Mameluków. Pisarz Paul Theroux pisał o Crak des Chevaliers, że ucieleśnia bajkowy zamek z dziecięcych fantazji, z turniejami, rycerzami w zbrojach i łopoczącymi na wietrze proporcami. T.E. Lawrence nazwał go „najpiękniejszym zamkiem na świecie”. Trudno się z nimi nie zgodzić – fantastycznie zachowany Crak des Chevaliers (po arabsku Qala’at al-Hosn) jest jedną z największych atrakcji turystycznych Syrii. Zamek wydaje się odporny na działanie czasu, niewiele się zmienił w ciągu 800 lat, a jego wielkość sprawia, że na zwiedzaniu można tu spędzić długie godziny.

Podobnie Qal’at Salah El-Din (Forteca Saladyna), choć częściowo zniszczona, wciąż stanowi wyjątkowy przykład tego typu fortyfikacji, zarówno ze względu na jakość zachowanej konstrukcji, jak i na wartość stratygraficzną obiektu. Zachowały się w nim ślady bizantyjskich początków z X wieku, przekształceń dokonanych w XII w. przez Franków, a także fortyfikacji dobudowanych przez dynastię Ajjubidów od końca XII do połowy XIII wieku.

Hims

Hims (staroż. Emesa) leży nad rzeką Asi. Okres jego rozkwitu przypadł na panowanie rzymskie (III w. n.e.), a później arabskie. Jest to miasto częściowo nowoczesne. Zachowały się w nim resztki murów miejskich, liczne meczety, łaźnie tureckie. Podczas II wojny światowej w obozie w Hims utworzona została polska Brygada Strzelców Karpackich wchodząca w skład armii Lewantu.

Hama

Hama zachowała pierwotny charakter miasta arabskiego. Bogatą roślinność i ogrody zawdzięcza sztucznemu nawadnianiu (za pomocą kół wodnych). Znajdują się tutaj zabytki sztuki muzułmańskiej, meczety, tureckie budownictwo mieszczańskie zXVII i XVIII wieku. Na północny-wschód od Hama, nad rzeką Asi, znajdują się ruiny miasta Apamea - stolicy prowincji rzymskiej Syria Secunda.

Ar-Rakka

Ar-Rakka nad Eufratem założona została przez Aleksandra Wielkiego, za kalifatu Abbasydów. To rezydencja kalifa Haruna ar-Raszida, jest symbolem wysokiego poziomu cywilizacji arabskiej. Znajdują się tu między innymi ruiny monumentalnych budowli miejskich, mury miejskie, meczet oraz pałac z XI wieku.

Pustynia Syryjska

Jest to pustynia skalista leżąca na pograniczu Syrii, Iraku, Arabii Saudyjskiej i Jordanii, jej powierzchnia wynosi około miliona kilometrów kwadratowych. Roczna suma opadów przypadających na 1 m² to 150 mm. Występują tu także słone powierzchnie zwane sołonczakami.