Zwiedzanie Sankt Petersburga

Petersburg nocą

Fot. sxc.hu

Prospekt Newski

Długi na 4,5 km Prospekt Newski jest symbolem Petersburga, stanowi ścisłe centrum miasta. Prospekt jest otoczony XVIII- i XIX-wiecznymi kamienicami. Tylko nieliczne budowle (przedwojenny gmach szkoły, stacja metra i obelisk przy pl. Wosstanija) pochodzą z czasów radzieckich. Prospekt powstał w pierwszych latach istnienia Petersburga. Początkowo pełnił funkcję drogi wylotowej w stronę Nowogrodu. Z czasem wzdłuż ulicy powstało wiele budynków i pałaców. Obecnie Prospekt Newski spełnia rolę reprezentacyjną miasta. Idąc po prospekcie natknąć się można wiele zabytków i atrakcji: Admiralicja, Ermitaż, Sobór Kazański, Gostinnyj Dwor, Pasaż, kościół ormiański, pałac Woroncowa, pomnik Katarzyny II, sobór Aleksandra Newskiego oraz wiele innych. Spacer po Prospekcie Newskim należy do obowiązkowych atrakcji dla turystów przybywających do Petersburga.

Ermitaż

Ermitaż należy do największych atrakcji całej Rosji. Barokowo-rokokowy Pałac Zimowy zamówiła w 1754 roku u Rastrellego caryca Elżbieta. Katarzyna II Wielka i jej następcy aż do 1837 roku zmieniali wystrój na klasycystyczny. Pałac pozostawał rezydencją cesarską do 1917 roku, choć ostatni dwaj carowie nie spędzali w nim wiele czasu. Klasycystyczny Mały Ermitaż został zbudowany dla Katarzyny II Wielkiej, która umieściła w nim kolekcję sztuki Piotra I Wielkiego i znacznie wzbogaciła. Duży Ermitaż składa się ze Starego Ermitażu (od strony rzeki), również z czasów Katarzyny II, oraz Nowego Ermitażu (po stronie południowej od ulicy Millionnej), wzniesionego na polecenie Mikołaja I na potrzeby wciąż rozrastającej się kolekcji. W 1852 roku zbiory otwarto dla publiczności. Klasycystyczny Teatr Ermitażu zaprojektował architekt Quarenghi. Artysta uznał go na jedno ze swych najznakomitszych dzieł.
Ermitaż znajduje się w sumie w pięciu budynkach. O ogromie tego muzeum niech świadczy fakt, iż tylko sam Pałac Zimowy posiada ponad 1000 sal i 117 klatek schodowych. Muzeum zawiera największą kolekcję dzieł sztuki w Rosji oraz jedną z największych na świecie. W Ermitażu znajduje się ponad 3 mln obiektów, głównie malarstwa zachodniego, grafiki, rzeźby.

Twierdza Pietropawłowska

Twierdza Pietropawłowska jest najstarszym budynkiem w Petersburgu. Budowę kompleksu rozpoczęto 16 maja 1703 roku. Konstrukcję twierdzy nadzorował sam Piotr Wielki. Zbudowana w delcie Newy, uzbrojona w 300 dział, twierdza miała stawić czoło szwedzkim okrętom wojennym. Fort nigdy jednak nie spełnił zamierzonej roli. Od 1720 roku twierdza była siedzibą miejskiego garnizonu i więzieniem politycznym. Jednym z pierwszych więźniów tego kompleksu był syn Piotra I - Aleksy, który został oskarżony przez ojca o spisek. W Twierdzy Pietropawłowskiej więziony był także Fiodor Dostojewski (w 1849 roku), Lew Trocki oraz Maksim Gorki (po rewolucji w 1905 roku), a także Polacy -Tadeusz Kościuszko i Julian Ursyn Niemcewicz. Zbudowany w latach 70-tych XIX wieku Bastion Trubiecki był głównym więzieniem fortu. Dziś znaczna część lochów, którym przywrócono pierwotny wygląd, jest dostępna dla zwiedzających. Budynek Twierdzy Pietropawłowskiej wyróżnia się wysoką na 122 metry złotą iglicą. Codziennie w południe ze znajdujących się na terenie twierdzy armat oddawana jest salwa.

Peterhof

Kompleks pałacowy Peterhof znajduje się 29 km na zachód od centrum Sankt Petersburga, nad brzegiem Morza Bałtyckiego. Najważniejszym budynkiem Peterhofu jest pochodzący z początków XVIII wieku pałac z dwoma małymi, ale jakże bogatymi cerkwiami. Wewnątrz tego budynku znajduje się mnóstwo komnat urządzonych w prawdziwie carskim stylu. Nie brak tu pamiątek po Piotrze Wielkim. Peterhof jest skarbem rosyjskiej i światowej architektury i sztuki. W przeszłości Wielki Pałac Peterhof był letnią rezydencją rodziny carskiej. Sam car, Piotr Wielki, zaprojektował układ pałacu. Wielki Pałac Peterhof jest nie bez przesady nazywany jednym z najpiękniejszych i najbogatszych pałaców całego świata - nie ustępuje mu nawet Wersal czy Hofburg. Jest to tak niezwykły kompleks, że turyści zgodnie przyznają, iż można by tu przebywać bez końca.
Kompleks Peterhof to nie tylko sam pałac, ale także dwa przedzielone długim tarasem parki - Dolny i Górny. Peterhof nie bez przyczyny jest nazywany światową stolicą fontann. Na terenie całego parku o powierzchni blisko 600 ha znajdują się 144 fontanny, często złote, o 2000 strumieni wodnych. W parku znajdują się cztery zabytkowe kaskady.

Cerkiew Zmartwychwstania Pańskiego

Zbudowana w starym ruskim stylu cerkiew, jest jednym z symboli Sankt Petersburga. Sobór został zbudowany w miejscu, gdzie 13 marca 1881 roku (a według kalendarza juliańskiego 1 marca) został zabity car Aleksander II. Petersburżanie nazwali świątynię „Okrwawionym Zbawicielem” albo krócej „Cerkwią na Krwi”. Po latach komunizmu w Rosji sobór został ponownie otwarty w sierpniu 1997 roku, po blisko 30-letniej renowacji. Widok na sobór z mostu Bankowskiego, umieszczany na wszystkich folderach o Sankt Petersburgu, uchodzi za niesamowicie malowniczy. Chram wieńczy pięć kopuł o łącznej powierzchni 1000 m², a wnętrze soboru jest ozdobione wieloma mozaikami, stworzonymi przez 30 najznakomitszych artystów ówczesnej Rosji. Pokrywają one powierzchnię ponad 7 tys. km² wnętrza i są wykonane z 20 rodzajów kamieni dekoracyjnych (m.in. jaspisu, rodnitu, porfiru, włoskiego marmuru) – stąd część wnętrza zaadoptowano na Muzeum Mozaiki.

Sobór św. Izaaka

Sobór św. Izaaka jest największą świątynią w Sankt Petersburgu i drugą w Rosji (tuż po moskiewskim soborze Chrystusa Zbawiciela). Sobór uznawany jest także za czwarty co do wielkości obiekt sakralny świata. Sobór świętego Izaaka Dalmatyńskiego był budowany przez prawie 40 lat (w latach 1818-1858) na podmokłym, trudnym terenie. Ogromną budowlę postawiono na wbitych głęboko w ziemię drewnianych palach. Aby wybudować charakterystyczną kolumnadę, trzeba było wybudować specjalnie linię kolejową w Finlandii oraz statek do dostarczenia kamieni. Sobór świętego Izaaka jest bardzo dobrze dostrzegalny w wielu miejscach miasta, a nawet poza jego granicami, np. z Zatoki Fińskiej. Świątynia mierzy 97,6 m szerokości, 111,5 m długości, 101,9 m wysokości i uwieńczona jest wielką, pokrytą 100 kg czystego złota kopułą o promieniu 11 m. Sobór może pomieścić 13-14 tys. wiernych. Wnętrze soboru zdobią nieprawdopodobnie drobne mozaiki i malowidła oraz wielki ikonostas.

Sobór Smolny

Jest uznawany za jedną z najpiękniejszych świątyń w Sankt Petersburgu. Klasztor Smolny został ufundowany przez cesarzową Elżbietę. Carowa chciała osiąść w nim na stałe po zakończeniu sprawowania władzy. W czasach Związku Sowieckiego został zniszczony i przekształcony w muzeum. Dziś Smolny jest pięknie odrestaurowany i odbywają się w nim koncerty i obrady. Barokowy budynek Smolnego doskonale łączy cechy architektury rosyjskiej i europejskiej. Został zaprojektowany przez największego architekta Petersburga - Rastrellego. Z wysokiej na 68 m dzwonnicy Smolnego rozciąga się piękny widok na centrum Sankt Petersburga. W soborze Smolnym mieści się 6 000 osób. Jest to jeden z najwyżej położonych w tym rejonie punkt obserwacyjny miasta.

Pomnik Piotra I

Miedziany Jeździec jest jedną z najważniejszych atrakcji Petersburga. Pomnik Imperatora na koniu jest jednocześnie wybitnym dziełem sztuki. Piotr ukazany jest w sytuacji, gdy koń kopytami miażdży węża - symbol zdrady. Pomnik Piotra I został wzniesiony z inicjatywy Katarzyny II, która chciała upamiętnić swego wielkiego poprzednika. Polecony carycy rzeźbiarz - Étienne Maurice Falconet, rozpoczął w 1766 roku prace nad figurą cara, co oznacza, iż Miedziany Jeździec to pierwszy pomnik w Rosji. Aby dokładnie przedstawić postać imperatora, artysta posłużył się pośmiertna maską Piotra I, a za model jeźdźca posłużył jeden z rosyjskich generałów. Zgodnie z XIX-wieczną legendą, dopóki Miedziany Jeździec stoi w centrum Sankt Petersburga, miasto nie zostanie zdobyte przez wrogie wojska, ponieważ czuwał będzie nad nim jego założyciel. W czasie Blokady Leningradu pomnika nie ewakuowano, lecz zamknięto w drewnianej osłonie i osypano ziemią. Pomnik nietknięty przetrwał 900 dni oblężenia, a miasto bohatersko się obroniło. Ponoć jest to jedyny na świecie tej wielkości pomnik jeźdźca, którego koń stoi na dwóch nogach, a cała konstrukcja nie jest wsparta z przodu.