Uncategorised

Szczegóły

Opublikowano: 13 listopad 2008

Sobór Sofijski

Fot. sxc.hu

Ławra Pieczerska

Ten wyjątkowy kompleks świątynny jest siedzibą Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego, złączonego z Patriarchatem Moskiewskim. Historia świątyni sięga polowy XI wieku, kiedy do Kijowa przybyli fundatorzy ławry i założyciele słowiańskiego stanu zakonnego – mnich Antoni, i Teodozy. Pierwszy monastyr powstał na naddnieprzańskich stokach – w pieczarach, od których pochodzi nazwa klasztoru. Już w XII wieku klasztor był uważany za miejsce cudowne i oczyszczające z grzechów. W roku 1603 sejm Rzeczypospolitej zwrócił dyzunitom klasztor, gdzie zgodnie z tradycją jego archimandrytę miała wybierać szlachta kijowska i duchowieństwo. Zespół klasztorny dzisiejszy wygląd przyjął w wieku XVII i XVIII, kiedy to rozbudowano poszczególne zespoły sakralne. Zostały one wzniesione w stylu ukraińskiego baroku. W latach reżimu bolszewickiego wysadzono Klasztor św. Michała, a część zabytkowych elementów zrabowano do Rosji (pozostały tam do dnia dzisiejszego). Kolejny cios nastąpił w czasie okupacji hitlerowskiej, kiedy to 3 listopada 1941 roku wybuch zniszczył część Soboru Uspienskiego. Do dziś trwają spory kto był winny zniszczenia – sowieccy partyzanci, którzy zaatakowali kwaterujące tam wojska niemieckie, czy Niemcy. W 1990 r. Ławra Pieczerska została zapisana wraz z Soborem Mądrości Bożej (Sofijskim) na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Sobór Mądrości Bożej

Największa cerkiew w Kijowie, wpisana na listę światowego dziedzictwa kulturalnego UNESCO, która jest dzisiaj muzeum państwowym. Pierwsze chrześcijańskie budowle sakralne miały istnieć w tym miejscu już w czasach panowania św. Olgi (945-947). Świątynię tę zbudowano za panowania Jarosława Mądrego, ok. 1037 roku. Od początku była najważniejszą cerkwią miasta, siedzibą biskupów, a w czasach litewskich - niezależnych od Moskwy metropolitów. W XVII w. została wyremontowana i przebudowana w stylu barokowym. Aktualnie na jej terenie znajduje się muzeum, a o jej przejęcie stara się Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Kijowskiego.
W Sofijskim Soborze zachowały się pochodzące z XI i XII wieku freski i mozaiki, stworzone przez artystów bizantyjskich i ruskich.

Cerkiew św. Andrzeja w Kijowie

Ta przepiękna barokowa cerkiew została zbudowana z inicjatywy carycy rosyjskiej Elżbiety w latach 1744-1753 według projektu Bartolomeo Rastrellego na miejscu wcześniejszej cerkwi Podwyższenia Krzyża Świętego. Według legendy wzgórze to mijał w czasie swojej podróży w 40 r. św. Andrzej i wskazał je jako miejsce, gdzie za sprawą bożą powstanie miasto i wspaniała świątynia. W 1892 uderzenie pioruna zniszczyło część cerkiewnego wyposażenia, odrestaurowanego po 1963 na podstawie oryginalnych projektów Rastrellego. Wcześniej, od 1958, obiekt zamieniono na muzeum, które to funkcje pełnił przez 50 kolejnych lat. W latach 1978-1979 miała miejsca częściowa restauracja cerkwi. W 2008 cerkiew, decyzją prezydenta Ukrainy Wiktora Juszczenki, została sprzedana Ukraińskiemu Autokefalicznemu Kościołowi Prawosławnemu.

Złota Brama

Jest to średniowieczna brama wjazdowa do stolicy Ukrainy. Nazwa ta została nadana również znajdującemu się w pobliżu teatrowi oraz stacji kijowskiego metra. Brama była jedną z trzech bram miasta zbudowanych przez Jarosława Mądrego w połowie XI w. Wzorowana była na Złotej Bramie Konstantynopola. Uległa częściowemu zniszczeniu w 1241roku podczas najazdu Mongołów pod wodzą Batu-chana. Legenda mówi, że w 1018 roku w czasie wyprawy na Ruś kijowską, Bolesław Chrobry uderzył Szczerbcem o Złotą Bramę wyszczerbiając go, choć w rzeczywistości brama została wzniesiona dużo później.

Muzeum Architektury Ludowej i Tradycji Ukrainy

Położone we wsi Pyrohiw, na południe od Kijowa, Muzeum Architektury Ludowej i Tradycji Ukrainy to duża atrakcja turystyczna. W imponującym gigantycznym skansenie (150 ha) każdemu z regionów Ukrainy poświęcono odrębny sektor. W muzeum zwiedza się wioski z kilkoma typami chat wraz z wyposażeniem, cerkwią i wiatrakiem z regionów Naddnieprza, Połtawszczyzny, Polesia, Podola, Karpat, południa Ukrainy i Wołynia.

Szczegóły

Opublikowano: 13 listopad 2008

Symbole Londynu

Fot. Rob Inh00d

Big Ben

Nazwa początkowo odnosiła się do dzwonu ze St. Stephen Tower (Wieża św. Szczepana), zwanej również the Clock Tower (Wieża Zegarowa), a należącej do Pałacu Westminsterskiego. Obecnie Big Ben oznacza zarówno dzwon, zegar i samą Wieżę. Inauguracja odbyła się 31 maja 1859 roku. Zegar jest największym zegarem w Wielkiej Brytanii. Średnica tarczy wynosi 7,5 m., wskazówka minutowa ma zaś długość 4,25 m. Co kwadrans wybijana jest melodia wzorowana na tej z dzwonu St Mary's Church (University Church) w Cambridge - jest to wariacja na temat kilku taktów z „Mesjasza” Haendla.

Opactwo i Katedra Westminsterska

Opactwo Westminsterskie jest kompleksem budowli, położonych nad Tamizą. Znajdują się tu m.in. neogotycki Pałac Westminsterski, będący siedzibą Parlamentu, wieża ze słynnym zegarem Big Ben, średniowieczny kościół św. Małgorzaty oraz słynne opactwo Westminster. Jego centrum zajmuje neobizantyjska katedra, którą wybudowano w 1894 roku – dziś prawdopodobnie najważniejszą świątynią katolicka w całej Anglii. Jest ogromna - w jej wnętrzu jest aż 1200 miejsc siedzących. Cały kompleks do XVI wieku był rezydencją królewską, wówczas to umiejscowiono w nim Izbę Lordów i Izbę Gmin. Najstarszym budynkiem Parlamentu jest Westminster Hall. Opactwo Westminsteru ściśle związane jest historią Anglii: od czasów Wilhelma Zdobywcy (1065) koronuje się tu władców kraju, używając tronu koronacyjnego z 1307 roku. Znajdują się tu groby królewskie oraz groby i tablice pamiątkowe najwybitniejszych angielskich pisarzy, aktorów, uczonych i polityków. Łącznie na terenie opactwa spoczywa około 3300 zmarłych.

Pałac Buckingham

Pałac Buckingham jest największym na świecie pałacem królewskim, wciąż pełniącym swą pierwotną funkcję. Pałac został wybudowany w 1703 jako rezydencja miejska Księcia Buckingham. W ciągu kolejnych 75 lat, pałac wielokrotnie rozbudowywano by w roku 1837 ogłosić go oficjalną siedzibą brytyjskich monarchów, którą jest do dzisiejszego dnia. więcej...

Harrods

Harrods to popularny i niezwykle luksusowy dom towarowy w dzielnicy Knightsbridge w Londynie. Znajdują się w nim najbardziej ekskluzywne butiki w mieście. Jego początki były wbrew pozorom skromne. W 1849 roku Charles Henry Harrod otworzył w tym miejscu sklep spożywczy, który zyskał klientów dzięki niskim cenom i dobrej jakości sprzedawanych artykułów. Dalej historia potoczyła się jak z bajki. Harrod i jego potomkowie rozbudowywali sklep tak długo, aż zmienił się w ogromny dom towarowy znany dzisiaj na całym świecie i będący synonimem luksusu. W 1985 roku Harrodsa kupił egipski multimilioner Mohamed al Fayed. Do Harrodsa przychodzą na zakupy największe gwiazdy. Nie każdy sklep może poszczycić się wizytą Joan Collins czy Madonny. To jednak nic w porównaniu do zakupów robionych przez samą królową Elżbietę! W 1967 roku jeden z klientów sklepu zażyczył sobie żywego słonia! Wśród marek w Harrodsie są DKNY, Ralph Lauren, Escada, Sonia Rykiel, Vivienne Westwood, Burberry, Clinique...

Pałac Westminsterski

Pałac Westminsterski to po prostu siedziba brytyjskiego Parlamentu. Jak przystało na siedzibę tak dostojnego urzędu sam pałac również robi niezwykłe wrażenie. Położone nad Tamizą efektowne neogotyckie zabudowania są od zawsze chętnie oglądane przez turystów. Historia pałacu sięga XI wieku. Już wtedy powstała w tym miejscu rezydencja Edwarda Wyznawcy. Przez kolejne wieki pałac służył królom Anglii jako ich rezydencja. W 1547 roku Henryk VIII po pożarze pałacu zdecydował się na przeniesienie rezydencji do Whitehall. Od tamtej pory urzęduje tu parlament, czyli Izba Lordów i Izba Gmin. W 1605 roku w pałacu miały miejsce dramatyczne wydarzenia, które przeszły do historii. Guy Fawkes, królewski oficer, został zatrzymany podczas próby wysadzenia parlamentu w powietrze. Na pamiątkę tego zdarzenia 5 listopada każdego roku Anglicy świętują rocznicę tego wydarzenia między innymi... pokazami fajerwerków. Niewielu wie o tym, że wieża, na której znajduje się słynny Big Ben jest częścią Pałacu Westminsterskiego.

Tower of London

Położona nad północnym brzegiem Tamizy, otoczona grubymi na blisko cztery metry murami Londyńska Tower, czyli oficjalnie Pałac i Twierdza Jej Królewskiej Mości, to jedno z najpopularniejszych miejsc w Wielkiej Brytanii. Jest budowlą obronną i pałacową monarchów Anglii, chociaż ostatnim z władców, który z niej korzystał był Jakub I (1566-1625). Wzniesiona została w 1078 roku dla Wilhelma Zdobywcy. Pełniła w swojej historii wiele funkcji – była pałacem, więzieniem z którego nie było ponoć ucieczki, skarbcem, arsenałem a nawet zoo.
W twierdzy są dziś przechowywane liczne zbroje, bronie, klejnoty. W skarbcu (Jewel House) trzymane są insygnia koronacyjne (królewski pierścień i jabłko oraz berło z krzyżem i największym na świecie brylantem Cullinanem I, a także koronę Brytyjską zdobioną drugim co do wielkości na świecie brylantem Cullinanem II).
Symbolem Tower są kruki. Jak głosi legenda, imperium brytyjskie będzie trwać tak długo, jak na wieżach Tower będą żyły kruki.

Tower Bridge

To chyba jedno z najpopularniejszych miejsc w Londynie i jego symbol. Zbudowany w stylu wiktoriańskim zwodzony most, wybudowano w 1894 roku. Środkowa część składa się z dwóch ważących po 1100 ton zwodzonych przęseł mostu podnoszących się w ciągu 90 sekund. Umożliwia przepływanie statkom oceanicznym, które osiągają wysokość nawet do 60 m. powyżej poziomu wody, ale otwierany jest dość rzadko.

Katedra św. Pawła

Budowę katedry rozpoczęto w 1675 r, a ukończono w 1711 r. Katedra charakteryzuje się monumentalną kopułą o średnicy 50 metrów, długości 220 metrów i wadze 700 ton. Wysokość budowli mierzona od posadzki do krzyża znajdującego się na szczycie kopuły wynosi 140 metrów. Na obejrzenie zasługuje krypta, uważana za największą kryptę w Europie, a nawet na świecie. Warto udać się na galerie i kopułę katedry. Aby zobaczyć panoramę Londynu ze Złotej Galerii trzeba pokonać 560 stopni. Poniżej znajduje się Galeria Kamienna i Galeria Szeptów – jedyne na świecie pomieszczenie, w którym echo niesie się na odległość 30 metrów.

Trafalgar Square

To główny plac centralnego Londynu, w którym odbywają się ważne uroczystości. Właśnie w tym miejscu londyńczycy witają Nowy Rok. Plac powstał w XIX w. w miejscu dawnych stajni królewskich. Na środku placu stoi 61-metrowa kolumna Nelsona, otoczona pomnikami i fontannami. W jego otoczeniu znajduje się National Gallery, kościół St. Martin in-the-Fields oraz wiele ambasad.

London Eye

To największe na świecie koło widokowe, powstałe dla uczczenia końca XX wieku. Znajduje się nad Tamizą pomiędzy mostem Westminster i Waterloo. Ta gigantyczna konstrukcja, pozwala podziwiać panoramę Londynu na odległość nawet do 48 km. Koło posiada 32 kapsuły, z których każda może pomieścić 25 osób. Zatem w jednej chwili może ono udźwignąć nawet 800 osób. Cały obrót koła trwa ok. 30 minut.

Katedra św. Pawła

Katedra św. Pawła jest charakterystycznym, rozpoznawalnym punktem na mapie Londynu. Mierząca 110 metrów wysokości i 220 długości świątynia jest położona w centrum starego londyńskiego City. Prace nad jej budową prowadzono w latach 1675 – 1710, a nadzorował je znany architekt Christopher Wren. Znana na całym świecie jest przede wszystkim kopuła katedry. Ta kolosalna konstrukcja ma średnicę 50 metrów, ale waży 700 ton! Msze w katedrze odbywają się tylko w niedziele i Boże Narodzenie. Jest ona wówczas zamknięta dla zwiedzających. Często można za to wtedy posłuchać koncertów jednego ze znanych męskich chórów.

Greenwich

W położonym we wschodnim Londynie miasteczku, można podziwiać min. Pałacyk Queen's House – obecnie należący do University of Greenwich, National Maritime Museum – największe muzeum morskie na świecie, Cutty Sark – jeden z największych wiktoriańskich żaglowców. Jednak najsłynniejsza miejsce to muzeum czasu składające się z Flamsteed House, obserwatorium oraz Meridian Buildings ze słynnym południkiem zero stopni, który wyznacza czas na świecie zwany Greenwich Mean Time.

British Museum

British Museum jest prawdopodobnie najbardziej znanym muzeum na świecie. Liczby mówią w jego wypadku same za siebie: w muzeum jest ponad 7 milionów różnych eksponatów, dzięki którym zwiedzający mogą zapoznać się z historią i kulturą ludzkości. Dzięki tak pokaźnej kolekcji muzeum jest największym tego typu obiektem na naszym kontynencie. British Museum powstało dzięki sir Hansowi Sloanowi. Dla zwiedzających otwarto je 15 stycznia 1759 roku, a od tamtej pory działa nieprzerwanie, z wyjątkiem okresu wojen światowych. Aktualnie odwiedza je ponad 5 milionów turystów rocznie. Do eksponatów muzeum należą zabytki kultury egipskiej, celtyckiej, japońskiej, greckiej, azteckiej i rzymskiej. To tutaj możemy obejrzeć słynny kamień z Rosetty, rzeźby z Partenonu, mumie egipskie i różne arcydzieła sztuki. Oprócz imponujących zbiorów British Museum może się poszczycić także największym zadaszonym dziedzińcem na świecie.

Kensington Gardens

Kensington Gardens to jeden z królewskich ogrodów położonych w Londynie. Można do niego trafić kierując się na zachód z Hyde Parku – najsłynniejszego parku w Anglii. Wraz z nim oraz Green Parkiem i Parkiem św. Jakuba Kensington Gardens tworzą „zielone płuca” Londynu. Ogrody powstały za czasów panowania chorego na astmę Williama III pod koniec XVII wieku, a rozbudowała je królowa Anna. Zawdzięczamy jej także powstanie tutejszej oranżerii w 1704 roku. Aktualnie Kensington Gardens zajmują 111 hektarów powierzchni i są niezwykle popularnym miejscem odpoczynku mieszkańców stolicy. Są tu dwa place zabaw dla dzieci, kawiarnia, restauracja. 30 czerwca 2000 roku miało miejsce otwarcie placu zabaw upamiętniającego imię tragicznie zmarłej księżnej Diany. Każdego roku odwiedza go ponad 750 tysięcy dzieci. W Kensington Gardens kręcono ujęcia do licznych filmów fabularnych, np. drugiej części przygód Bridget Jones, „Marzyciela” z Johnnym Deppem, „Greystoke” itp.

The National Gallery

Znajdująca się przy Trafalgar Square Narodowa Galeria to największa kolekcja obrazów w Wielkiej Brytanii. Można w niej obejrzeć dzieła sztuki zachodnioeuropejskich mistrzów malarstwa z okresu od XIII do XIX wieku. Niesamowity zbiór liczy sobie ponad 2300 obrazów. Do najsłynniejszych dzieł należą prace Jana van Eycka (np. „Małżeństwo Arnolfinich”), Diego Velazqueza („Wenus ze zwierciadłem”) czy „Słoneczniki” Vincenta van Gogha. Większość z nazwisk artystów robi wielkie wrażenie. W National Gallery można obejrzeć także płótna Rubensa, Rembrandta, Moneta, Rafaela... Corocznie galerię odwiedza ponad 4 miliony gości. Zmęczeni miłośnicy sztuki mogą odpocząć w restauracji lub kawiarni oraz zrobić zakupy w sklepie.

Muzeum Historii Naturalnej

Muzeum Historii Naturalnej w Londynie należy do „wielkiej trójcy” muzeów zlokalizowanych przy Exhibition Road w dzielnicy South Kensington. Oprócz niego w jej skład wchodzi jeszcze Muzeum Nauki oraz Victoria and Albert Museum. To jednak właśnie Muzeum Historii Naturalnej jest najbardziej znane i najciekawsze. W wiktoriańskim gmachu mieści się ponad 70 milionów eksponatów! Dla wygody zwiedzających podzielono je na pięć działów: Botanika, Paleontologia, Zoologia, Mineralogia i Entomologia. W muzeum możemy przeżyć symulowane trzęsienie ziemi czy poznać mechanizmy wybuchu wulkanu. Bardzo ciekawa jest część paleontologiczna, gdzie największą atrakcją jest szkielet diplodoka oraz poruszające się, wydające odgłosy dinozaury – roboty. Imponująca jest także kolekcja opowiadająca o historii ssaków oraz pień sekwoi o średnicy ponad 6 metrów. W muzeum możemy dowiedzieć się także, jak działa nasze ciało i spróbować swoich sił w różnych testach. Główną zaletą muzeum jest wysoka interaktywność, dzięki której naprawdę trudno się tu nudzić. W budynku działa również Centrum Darwina. Wstęp jest wolny, choć muzeum przyjmuje od turystów dobrowolne datki.

Muzeum Figur Woskowych Madame Tussaud

Muzeum Figur Woskowych Madame Tussaud to jedna z najpopularniejszych atrakcji turystycznych Londynu. Marie Tussaud (tak naprawdę Anna Maria Grosholtz) urodziła się w Strasbourgu we Francji. W 1802 roku przybyła do Londynu wraz z woskowymi odlewami głów arystokratów zgilotynowanych podczas rewolucji francuskiej. Nie mogąc wrócić do Francji podróżowała po Wielkiej Brytanii przedstawiając swoją makabryczną kolekcję. W końcu w 1835 roku otworzyła muzeum na Baker Street. Od tamtej pory wystawa niezmiennie przyciąga masy zwiedzających, którzy chcą obejrzeć woskowe figury swoich ulubionych gwiazd lub postaci historycznych. W kolekcji Madame Tussaud znajdują się m.in. figury przedstawicieli brytyjskiej rodziny królewskiej, Madonny, Elvisa Presleya, Davida Beckhama, Brada Pitta, Gandhiego, Johnny'ego Deppa, Nicole Kidman... Polskę reprezentuje Lech Wałęsa i Jan Paweł II. Jest tu również komnata strachu, do której raczej nie powinny wchodzić osoby o słabych nerwach. Większość zwiedzających poprzestaje na zrobieniu sobie zdjęcia z idolem, niektórzy nawet całują figury. Zupełnie inne uczucia budzi stale niszczona figura Adolfa Hitlera, który w 2008 roku został pozbawiony głowy. Oryginalna woskowa rzeźba dyktatora od 1936 nie jest już pokazywana publicznie.

Muzeum Wiktorii i Alberta

Muzeum Wiktorii i Alberta jest największym londyńskim muzeum gromadzącym dzieła sztuki i rzemiosła artystycznego. Zbiory wystawiane na stałych wystawach w muzeum liczą ponad 4,5 mln sztuk. Są tutaj zarówno obrazy, rzeźby i fotografie jak i bardziej nietypowe kolekcje ceramiki, strojów, mebli czy biżuterii. Niektóre z zebranych w muzeum eksponatów pochodzą nawet sprzed 5 tysięcy lat. Zbiory muzeum pochodzą właściwie ze wszystkich części ziemskiego globu, a najbardziej popularna jest kolekcja obrazów Johna Constable'a.

Tate Modern

To jedno z najważniejszych muzeów sztuki nowoczesnej w Europie. Budynek, w którym teraz się mieści był niegdyś elektrownią. Tate Modern otworzono 12 maja 2000 roku, wcześniej jednak elektrownię poddano licznym pracom renowacyjnym. Dzięki swojej przeszłości galeria Tate Modern jest widoczna już z daleka – jej znakiem rozpoznawczym jest wysoki na 99 metrów ceglany komin. Corocznie galeria jest odwiedzana przez ponad 5 milionów turystów. W przystępny sposób przedstawiane są tutaj dzieła przedstawicieli tak nietypowych gatunków jak kubizm, surrealizm, futuryzm, pop – art. W Tate Modern w 2009 roku otwarto wystawę słynnego polskiego artysty Mirosława Bałki. Wystawę można oglądać do 5 kwietnia 2010 r., a Bałka dołączył do prestiżowego grona artystów, których zaproszono do przedstawienia swoich prac w galerii (był 10 w historii jej istnienia).

Tate Britain

Tate Britain należy do grona galerii Tate. Oprócz niego należą do niego także Tate Modern, Tate Liverpool i Tate St. Ives. W galerii Britain wystawiane są arcydzieła sztuki brytyjskiego powstałe po 1500 roku. W kolekcji możemy oglądać dzieła Johna Constable'a, Williama Blake'a i Francisa Bacona. Ogólem w zbiorach Tate Britain zebrano ponad 60 tysięcy różnych dzieł. Od 1984 roku galeria przyznaje doroczną nagrodę Turnera. Znajduje się tu także największa na świecie galeria dzieł Joseph Mallord William Turner, prekursora impresjonizmu w malarstwie. Po zwiedzaniu można odpocząć w kawiarni lub zjeść w restauracji Rex Whistler.

Pałac Hampton Court

Pałac Hampton Court to jeden z najpiękniejszych pałaców w Wielkiej Brytanii. Choć oddalony od Londynu o 20 kilometrów, na pewno warto wybrać się na krótką wycieczkę by go odwiedzić. Znanego nam dzisiaj kształtu nabył prawdopodobnie na początku XVI wieku. Początkowo należał do Tomasza Wolseya, biskupa Yorku, a od 1528 roku stał się rezydencją królewską Henryka VIII. W XVIII wieku miał zostać konkurencją dla Wersalu. Podjęte za czasów Wilhelma III Orańskiego próby jego przebudowy zarzucono jednak w 1694 roku. Pałac łączy w sobie cechy charakterystyczne dla zabudowy z czasów Tudorów z barokiem. Jedną z największych atrakcji Hampton Court są znane na całym świecie ogrody.

Hyde Park

Położony na obszarze 2,5 km kw., jest jednym z kilku parków królewskich w Londynie. Został założony w 1536 roku przez Henryka VIII, który pozyskał tutejsze grunty od mnichów z Opactwa Westminsterskiego. W Hyde Park znajduje się miejsce w którym każdy może wyrazić swe poglądy - Speaker's Corner, niezależnie od ich znaczenia. Przemawiali tam m.in. Karol Marks i Włodzimierz Lenin.

Zoo w Londynie

Zoo w Londynie to najstarszy ogród zoologiczny na świecie. Jego otwarcie miało miejsce 27 kwietnia 1828 roku, ale początkowo miało charakter czysto naukowy. Zwiedzający mogli bez przeszkód wchodzić do zoo dopiero 20 lat później. Na powierzchni 14 hektarów zamieszkuje ponad 15 tysięcy zwierząt reprezentujących ponad 750 różnych gatunków. Są wśród nich mrówkojady, warany, lwy, tygrysy, goryle i wiele innych, znacznie mniej znanych. Na takie bogactwo fauny ciężko natrafić w jakimkolwiek innym obiekcie tego typu. Ogród jest aktywnie zaangażowany w projekt „zoo bez krat”. W rezultacie jego wprowadzenia w zoo warunki naturalne mają być jeszcze lepiej odtworzone, co wpłynie pozytywnie zarówno na samopoczucie zwierząt, jak i wrażenia zwiedzających. Zoo oferuje wiele dodatkowych atrakcji. Dla dzieci wprowadzono specjalny program „Animal Adventure”. Każdy, kto tylko zechce może natomiast zdecydować się na wirtualną adopcję jednego ze zwierząt żyjących w zoo. Londyńskie zoo  jest tak popularne, że często pojawia się również na ekranie. Dotychczas „wystąpiło” już w wielu filmach, m.in. „Harry Potter i Kamień Filozoficzny” oraz „Amerykański Wilkołak w Londynie”.

Legoland w Windsorze

Legoland w Windsorze to świetna propozycja dla turystów w każdym wieku. Klocki Lego to prawdopodobnie jedna z najbardziej kreatywnych, rozwijających wyobraźnię zabawek, jakie wymyślono. Praktycznie wszystko w Legolandzie zbudowane jest z klocków Lego. Do atrakcji, jakie tu znajdziemy zaliczają się kolejki, warsztaty dla dzieci, spektakle i wiele innych. Gdzie indziej można pojeździć samochodzikiem zbudowanym z klocków? Ciekawostką jest Miniland, czyli fragment parku, w którym możemy obejrzeć miniaturki znanych budynków wykonane z klocków. W Legolandzie jest wiele tematycznych mini-parków: Królestwo Rycerzy, Kraina Piratów, Wikingów i Faraonów. Pod koniec dnia koniecznie trzeba wstąpić do sklepu z pamiątkami i uzupełnić swoją kolekcję klocków... Legoland jest położony w Windsorze, zaledwie 30 kilometrów od centrum Londynu.

Somerset House

Somerset House to utrzymany w neoklasycystycznym stylu budynek w Londynie, w dzielnicy City of Westminster. Efektowny wygląd podkreślają dodatkowo fontanny – podczas sezonu wakacyjnego działa ich w okolicy Somerset House aż 55! Jest to też czas, gdy występują tu liczne gwiazdy muzyki i organizowane są pokazy filmowe na otwartym powietrzu. Zimą także nie braknie atrakcji. Teren przed Somerset zmienia się wtedy w jedno z najpopularniejszych lodowisk w Londynie! To jednak nie wszystko. Wnętrze budynku kryją w sobie jeszcze więcej ciekawostek. Courtauld Galery to ogromny zbiór dzieł sztuki europejskiej koncentrujący się zwłaszcza na obrazach renesansowych i impresjonistycznych. Są tu dzieła van Gogha, Renoira, Moneta czy Gauguina.

Szczegóły

Opublikowano: 13 listopad 2008

Sobór św. Jura

Początki katedralnej cerkwi archidiecezji lwowskiej Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego sięgają XIII w. Na wzgórzu świętojurskim stała kaplica i domki mnichów-pustelników. Według legendy mnisi zamieszkiwali też naturalne pieczary we wzgórzu. Około 1280 r. książę Lew wzniósł pierwszą drewnianą cerkiew, która została spalona przez Kazimierza Wielkiego w 1340 r. Murowaną świątynię zaczęto wznosić w 1363 r., a jej budowa trwała 74 lata. Od 1539 r. cerkiew nosi miano katedralnej. W XVIII wieku została wyburzona z zamiarem zbudowania nowej. W latach 1744-1764 zbudowano obecny sobór w stylu rokoko. Obok świątyni wznosi się niewielki, również rokokowy, pałac arcybiskupów greckokatolickich  i dzwonnica (z najstarszym lwowskim dzwonem, datowanym na 1341 rok). Całość stanowi niezwykle malowniczy, widoczny z daleka zespół architektoniczny.

Katedra ormiańska

To jeden z najstarszych i najcenniejszych zabytkowych kościołów Lwowa. Świątynie zbudował w XIV w. na terenie dzielnicy ormiańskiej Lwowa śląski budowniczy Doring, wzorując się na słynnej katedrze ormiańskiej w Ani na Zakaukaziu. Ówczesna budowla funkcjonuje dziś jako znacznie przebudowane prezbiterium. Katedra składa się z trzech części: średniowiecznego prezbiterium z XIV w., zbudowanego w stylu wschodnioormiańskim; starszej części nawy głównej z XVII w., zbudowanej w stylu renesansowym z kasetonowym stropem na beczkowym sklepieniu (po renowacji w XIX w. nadano styl barokowy) oraz modernistycznej, nowszej części nawy głównej, z małą kopułą pokrytą dekoracją mozaikową o motywach wschodnich.

Kamienica Królewska

Ta renesansowa kamienica na lwowskim Rynku, została zbudowana w 1580 roku dla greckiego kupca Konstantego Korniakta. Później znalazła się w posiadaniu Jakuba Sobieskiego, a po jego śmierci — króla Jana III Sobieskiego, który przebudował ją na pałacową rezydencję z okazałymi komnatami i salą audiencjonalną. Kamienica została przebudowana z dwóch wcześniejszych, gotyckich kamienic, stąd jej podwójna szerokość. Wejście zdobi bogaty portal. Wewnątrz znajduje się arkadowy dziedziniec, a elewację wieńczy attyka, w której umieszczono figury przedstawiające postać króla w koronie i orszak zbrojnych rycerzy. W roku 1686 podpisano tutaj traktat pokojowy z Rosją (tzw. traktat Grzymułtowskiego). W kamienicy tej od roku 1908 do pierwszej okupacji sowieckiej Lwowa (1939) mieściło się Muzeum Narodowe imienia Króla Jana III. Dziś znajduje tutaj muzeum historyczne.

Kopiec Unii Lubelskiej

Kopiec na wzgórzu zwanym Wysokim Zamkiem został usypany z okazji trzechsetnej rocznicy Unii Lubelskiej. Został wzniesiony dzięki inicjatywie i wkładowi finansowemu Franciszka Smolki. W dniu wmurowania kamienia węgielnego (11 sierpnia 1869) w uroczystym nastroju sypano tam ziemię ze wszystkich stron Polski, a nawet z grobów: Mickiewicza, Słowackiego i gen. Kniaziewicza. Ziemię pod kopiec brano ze splantowanego szczytu wzgórza, a kamienie w pewnej części z zabytkowych ruin zamku obronnego. Ze szczytu (413 m n.p.m) roztacza się wspaniały widok na miasto i okolicę.

Dworzec Główny

Eklektyczny dworzec kolejowy we Lwowie wzniesiono w latach 1899–1904 według projektu Władysława Sadłowskiego. Był to ówcześnie największy dworzec Galicji, a dziś jest jednym z najcenniejszych zabytków polskiej architektury i techniki początku XX w. Fasada budowli utrzymana jest w neorenesansowo-secesyjnej stylistyce, z przeszklonym dachem arkadowym. W niszach po obu stronach wejścia głównego stoją dwa alegoryczne posągi "Handel" i "Przemysł", nad portalem znajdują się rzeźby symbolizujące Lwów i kolej. Hala peronów, nakryta wielkiej rozpiętości przęsłami sprawia wrażenie lekkości i elegancji. Przęsła oraz stalowe użebrowanie do budowy hali zostało wykonane w Fabryce Wagonów i Maszyn w Sanoku (obecny Autosan). Jest to najdoskonalsza konstrukcja inżynierska Lwowa epoki secesji. W latach 1946-1951 poczekalnie zostały przebudowane na styl stalinowskiego socrealizmu. Dworzec Główny jest najważniejszym punktem komunikacyjnym miasta.

Cmentarz Łyczakowski

To najstarsza zabytkowa nekropolia Lwowa, położona na malowniczych wzgórzach wśród pięknego, specjalnie zaprojektowanego, starego drzewostanu tworzącego szereg alei. Został założony w 1786 i jest jednocześnie jedną z najstarszych nekropolii istniejących w Europie do dziś. Cmentarz jest miejscem pochówku wielu wybitnych, zasłużonych dla Polski ludzi kultury, nauki i polityki. Na cmentarzu znajduje się wiele zabytkowych nagrobków o wysokiej wartości artystycznej, przedstawiających alegoryczne postaci i wizerunki zmarłych, a także liczne kaplice, edykuły, kolumny i obeliski, w różnych stylach.

Cmentarz Obrońców Lwowa - Cmentarz Orląt

Jest to niezależna część cmentarza Łyczakowskiego. Znajdują się na nim mogiły uczestników obrony Lwowa i Małopolski Wschodniej, poległych w latach 1918–1920 lub zmarłych w latach późniejszych. Często nazywany jest Cmentarzem Orląt, gdyż spośród pochowanych tam prawie 3.000 żołnierzy, większość to Orlęta lwowskie - czyli młodzież szkół średnich i wyższych oraz inteligencja. Dla wielu Polaków jest to miejsce święte.

Szczegóły

Opublikowano: 13 listopad 2008

Zamek Dubliński

Photo: SXC

Wybudowany przez Normanów w 1207 r. na miejscu dawnej fortyfikacji wikingów zamek, swój obecny wygląd zawdzięcza przebudowie z XVIII wieku. Zamek był siedzibą wicekrólów i symbolem brytyjskiej dominacji aż do momentu obalenia rządów angielskich w 1922 r. To tutaj Brytyjczycy oddali władzę Irlandczykom, którą symbolicznie przejął dowodzący armią irlandzką Michael Collins. O dawnym, obronnym charakterze budowli przypomina już tylko masywna kamienna Record Tower, chociaż i ją znacznie przebudowano w XIX stuleciu. Katedra Christchurch Katedra powstała w 1172 roku. po wyburzeniu poprzedniej drewnianej katedry wzniesionej przez wikingów. W późniejszych wiekach popadała coraz bardziej w ruinę – dzisiejszy kształt to efekt kompleksowej renowacji i przebudowy z końca XIX wieku.

Katedra św. Patryka

St Patrick’s Cathedral to obecnie główna katedra Kościoła Irlandii. Na widok jej szarych murów można się zrazić do zwiedzania, ale wnętrze wynagradza pięknem architektury tych, którzy zdecydują się wejść do środka. Według legendy św. Patryk chrzcił w tym miejscu nawróconych pogan. Jednak najsłynniejszą osobą związaną ze świątynią był Jonathan Swift, autor m.in. „Podróży Guliwera”, pełniący tu w XVIII w. funkcję dziekana. Grób Swifta oraz jego ukochanej Stelli mieści się blisko wejścia przy jednej z kolumn, a w północno-zachodnim narożniku katedry jest mały kącik poświęcony pamięci pisarza.

Browar Guinnessa

St James’s Gate Guinness Brewery – potężny kompleks budynków starego i nowego browaru to obowiązkowy punkt dla każdego turysty. Co prawda samych zakładów nie można zwiedzać, ale zdecydowanie wystarczającą atrakcją jest obejrzenie wystawy wraz z repliką starego browaru oraz kilkupiętrową ekspozycją pokazującą dzieje i tajniki produkcji tego najbardziej znanego towaru eksportowego Irlandii. Dodatkową atrakcją jest pub na ostatnim piętrze browaru, rotunda ze wspaniałą panoramą całego miasta.

Phoenix Park

W mieście nie brakuje terenów rekreacyjnych. Największy z nich to położony na lewym brzegu rzeki Phoenix Park, uważany za jeden z największych parków miejskich świata (ma prawie 8 km² powierzchni). W jego obrębie znajdują się tereny sportowe, miejskie zoo oraz rezydencje prezydenta kraju i ambasadora Stanów Zjednoczonych.

Muzea i galerie

Dublin jako stolica kraju i ośrodek kulturalny szczyci się dużą liczbą muzeów i galerii sztuki (35 obiektów). Najważniejszymi z nich są oddziały Muzeum Narodowego gromadzące cenne zabytki i dzieła sztuki wyspy. W głównym gmachu wystawiane są przedmioty z epoki brązu i żelaza, a także średniowieczne eksponaty. W Aneksie Muzeum Narodowego znajdują się natomiast obiekty związane z obecnością Wikingów na wyspie. Galerię Narodową tworzy kolekcja malarstwa irlandzkiego i europejskiego (obrazy Tycjana, Rembrandta, Caravaggia i in.). Tłumnie odwiedzane są również Muzeum Sztuki Nowoczesnej i Hugh Lane Gallery.

Szpila

Monumentalny pomnik Spire of Dublin o wysokości 120 metrów wzniesiony w Dublinie w ramach obchodów millenium - ma postać potężnej stalowej iglicy zwężającej się ku górze. U podstawy jego średnica wynosi około 3 metrów, przy wierzchołku natomiast to jedynie około 15 centymetrów. Pomnik znajduje się w miejscu wysadzonej przez zamachowca, znienawidzonej przez dublińczyków kolumny Nelsona. obiekt jest niemal dwukrotnie wyższy od najwyższego budynku w mieście i naprawdę góruje nad okolicą. Wykonano go z nierdzewnej stali. Wśród Polonii w Dublinie pomnik zwany jest pieszczotliwie Szpilką.

Trinity College w Dublinie

Trinity College w Dublinie to po polsku Kolegium Trójcy Świętej. Tą prestiżową uczelnię założyła w 1592 roku królowa Elżbieta I. Chciała ona „oczyścić Irlandię z barbarzyństwa” i zapobiec migracji młodych, zdolnych ludzi do Europy. Trinity College jest najstarszym uniwersytetem w Irlandii, cieszy się renomą najlepszego w kraju. Kształciły się tu takie sławne osobistości jak: Oscar Wilde, Bram Stoker (twórca „Drakuli”), Samuel Beckett i Edmund Burke.

Dzisiaj pozycja uczelni także jest wysoka. W rankingu szkół wyższych opracowanym przez magazyn „Times” Trinity College zajął 43. pozycję na świecie i 13. w Europie. Na uczelni kształci się aktualnie ponad 15 tysięcy studentów. W kompleksie uczelnianym znajduje się wiele atrakcji, które powinni zwiedzić turyści. Warto odwiedzić Galerię Douglasa Hyde'a, Teatr Samuela Becketta i Galerię Nauki. Można też wybrać się Szlakiem Trójcy albo zajrzeć do Starej Biblioteki.

Szczegóły

Opublikowano: 13 listopad 2008

Katedra Aleksander Newski

Katedra została wybudowana na cześć rosyjskiego Cara Aleksandra II, dzięki któremu Bułgaria uzyskała niepodległość w 1878 roku. Cerkiew przyjęła nazwę patrona carskiej rodziny, św. Aleksandra Newskiego. Pierwszy kamień został położony w roku 1882. Budowlę cerkwi zakończono w roku 1912. Projektował ją rosyjski architekt Pomerancew w stylu neobizantyjskim, który był bardzo popularny w XIX wieku w Rosji. Wykończenie gmachu budzi podziw. Kopuły katedry są pozłacane, wejście zdobi marmur z Sienny i Carrary, trony dla cara i patriarchy zrobione są z onyksu i alabastru. Cerkiew Aleksander Newski jest główną świątynią patriarszą Autokefalicznego Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego.

Krypta Aleksander Newski

Obok głównego wejścia do katedry Aleksander Newski znajduje się wejście do krypty, odgrywającej w obecnych czasach rolę muzeum. Założono je tutaj w 1965 roku. Znajdują się w nim bułgarskie ikony datujące od końca IX wieku do XIX wieku. Kolekcja ponad 300 ikon przedstawia wszystkie nurty rozwoju bułgarskiej ikonografii.

Bazylika św. Sofii

Cerkiew św. Sofii jest najstarszą prawosławną cerkwią w Sofii. Została wybudowana w latach 527-565, podczas panowania cesarza Bizancjum Justyniana. W XIV wieku cerkiew dała miastu jego obecną nazwę. W czasie tureckiego panowania budynek został przekształcony w meczet. Dodano dwa minarety. Meczet funkcjonował do trzęsienia ziemi w XIX wieku. Klęska żywiołowa zniszczyła wówczas jeden z minaretów. Restaurację budynku rozpoczęto w roku 1900. Obok bazyliki znajduje się grób słynnego bułgarskiego pisarza Iwana Wazowa, a w niewielkim parku przed wejściem stoi jego pomnik.

Cerkiew św. Georgi (Rotunda św. Georgi)

Cerkiew św. Georgi uważana jest za najstarszy budynek w Sofii. Pochodzi z IV wieku. Znajduje się wśród innych wykopalisk starożytnej Serdiki. W rotundzie odkryto trzy warstwy fresków. Najstarsze z nich pochodzą z X wieku.

Parlament

Budynek parlamentu został zaliczony do zabytków kultury bułgarskiej. Wybudowano go w trzech etapach w latach 1884-928, zgodnie z planami wiedeńskiego architekta Yovanovicha. Nad wejściem wisi dewiza z czasów zjednoczenia Bułgarii: "Zjednoczenie to potęga". W 1997 roku budynek został częściowo zniszczony przez protestantów.

Łaźnie Miejskie

Kolorowy budynek z licznymi mozaikami na ścianach. Łaźnie wybudowano w 1911 roku obok starych, tureckich. Obecnie budynek jest odnawiany w celu zorganizowania w nim Muzeum Sofii oraz uruchomienia centrum hydroterapii. Wielu mieszkańców czerpie wodę mineralną z kranów przed łaźnią.

Muzeum Historii

Muzeum znajduje się w państwowej rezydencji Bojana. Ekspozycja składa się z ponad 22 000 eksponatów, obrazujących rozwój socjalny, polityczny, kulturalny oraz gospodarczy na terytoriach Bułgarii w okresie starożytności, średniowiecza oraz odrodzenia. Na specjalną uwagę zasługują trackie skarby znalezione w Rogozen, wykopaliska z wczesnej epoki brązu oraz bogata kolekcja antycznych waz. Oddzielnie prezentowane są zbiory sztuki ludowej oraz bogata kolekcja numizmatyczna.

Muzeum Archeologiczne

Muzeum mieści się w budynku dawnego meczetu Bujuk Cami, wzniesionym w 1474 roku. Zostało ono niedawno otwarte po długim okresie odnawiania. Sponsorowane jest przez rząd Włoch oraz Fundację Dziedzictwa Kulturalnego Bułgarii. Muzeum obecnie posiada jedną z najbogatszych kolekcji w Bułgarii. Można tu oglądać wykopaliska z osad trackich, greckich oraz rzymskich. Wart odnotowania jest zrównież złoty skarb Valchitran, pochodzący z XIV wieku p.n.e. Znajduje się tu także mozaika z podłogi Cerkwi św. Sofii.

Szczegóły

Opublikowano: 13 listopad 2008

Amfiteatr antyczny

Najwspanialsza budowla z czasów rzymskich w tych okolicach. Miejsca dla widzów są położone amfiteatralnie, w dwu półkolach, po 14 rzędów każde. Teatr mógł pomieścić 7000 osób. Na każdej ławce była wyrzeźbiona nazwa dzielnicy. Dwupoziomowa scena, wysokiej jakości materiały i wykonanie wskazują na doskonałość ówczesnej architektury i budownictwa.

Stadion rzymski

Znajduje się pod dzisiejszym centrum handlowym Płowdiwu i jest fantastycznym znaleziskiem z czasów imperatora Septimusa Sewera (193-211 r.). Ma on 30 000 miejsc (co wskazuje na wielkość miasta w tamtych czasach) i jest zbudowany w formie podkowy. Najwspanialsze zawody były organizowane tutaj na wzór greckich olimpiad. Podstawowymi dyscyplinami były: rzut dyskiem i oszczepem, biegi, skoki, zapasy i łucznictwo. Zawody odbywały się co 4 lata i trwały kilka dni.

Stary Płowdiw

To najstarsza część miasta, położona na trzech wzgórzach (Trichyłmie). Jest to połączenie architektury bułgarskiego odrodzenia z tą z czasów Traków, Rzymian, Bizancjum i Średniowiecza. W XIX w. bułgarscy budowniczy wznieśli tą część miasta z wąskimi, brukowanymi uliczkami, pięknymi domami z wykuszami, cienkimi kolumnami i dębowymi odrzwiami, cichymi zielonymi podwórzami i szemrzącymi, marmurowymi „czeszmi” – ujęciami źródlanej wody pitnej.

Muzeum Etnograficzne

Mieści się ono w zabytkowym budynku z 1847 r. z barokowymi elementami. Budynek ma średnią część wysuniętą do przodu i dwa boczne skrzydła, jest otoczony pięknym ogrodem. Od 1943 mieści się tu muzeum regionalne ze stałą ekspozycją o pięciu działach tematycznych: rolnictwo, rzemiosło, stroje ludowe i rzemiosło tkackie z XIX i początku XX wieku, folklorystyczne kostiumy oraz ludowe instrumenty muzyczne. Ostatni dział został poświęcony architekturze i budownictwu w okresie bułgarskiego odrodzenia.

Muzeum Archeologiczne

Muzeum archeologiczne w Płowdiw jest jedną z pierwszych kulturalnych instytucji w Bułgarii. Zostało ono założone w 1882 roku. Na początku jego ekspozycja obejmowała: 1500 monet, etnograficzne i historyczne dokumenty, ikony oraz obrazy wybitnych artystów bułgarskich. Dzisiaj muzeum posiada kolekcję obejmującą ponad 100 000 artefaktów związanych z historią Płowdiw. Na szczególną uwagę zasługuje "Skarb z Panagjuriszte". Składa się on z pięknych złotych naczyń o łącznej wadze prawie 7 kg. Niestety, w muzuem możemy zobaczyć jedynie kopie skarbu.

Dom-Muzeum „Chindipian”

Został wybudowany w 1835 r. Budynek jest unikalny ze względu na autentyczny wystrój, zachowany do dzisiaj: malowidła ścienne, urządzenie wnętrz, łazienka w rzymskim stylu. Dom ten oddaje w pełni ducha okresu bułgarskiego odrodzenia. Szczególnie piękne są sufity, zdobione malowidłami: pejzażami z Aleksandrii, Wenecji i Istambułu. Każda sala zyskuje dzięki nim swój odrębny styl.

Cerkiew Św. Konstantyna i Heleny

Cerkiew jest najstarszą płowdiwską świątynią prawosławną. Pierwszą świątynię w tym miejscu zbudowano w 337 roku ku czci cesarza Konstantyna i jego matki Heleny. Świątyna była wielokrotnie niszczona. Jej obecny kształt powstał po przebudowie w 1832 roku. Ikony w cerkwi pochodzą z pierwszej połowy XIX wieku. Napisy wewnątrz są w języku greckim. Jeden z nich głosi, że nieopodal zabito 37 wyznawców Chrystusa. Było to w roku 304, w okresie prześladowania chrześcijan.

Cerkiew Św. Marina

Jest głównym chramem Płowdiwskiej Eparchii (jednostka administracyjna Cerkwi Prawosławnej). Pierwsza cerkiew w tym miejscu powstała w 1561 roku. Po zniszczeniu przez pożar odbudowano ją w 1783 roku. Obecny kształt budynek zawdzięcza przebudowie z 1856 roku. Na jednej ze ścian jest tablica pamiątkowa dla św. Erma, legendarnego założyciela wspólnoty chrześcijańskiej w Płowdiw w I wieku n.e. Cerkiew posiada kunsztownie rzeźbiony ikonostas z początku XIX wieku. Widok nietypowej, siedemnastometrowej, drewnianej dzwonnicy w kształcie pagody z 1870 roku można podziwiać z Amfiteatru Rzymskiego.

Dżumaja dżamija

To meczet i cenny zabytek architektoniczny, pochodzący z dawnego miasta Filibe. Jest to jeden z największych i najstarszych meczetów w Bułgarii. Jego nazwa, Dżumaja (w jęz. tureckim - "piątek") pochodzi stąd, że nabożeństwa muzułmanów odbywają się w piątki. Meczet ten został wzniesiony za czasów sułtana Murada II (1359-85) przez syna zwierzchnika tureckiego Płowdiwu i Wschodniej Rumelii. Rekonstruowany był w latach 1785 i 1818. Obecnie jest on uważany za jeden z trzech najwspanialszych meczetów na Półwyspie Bałkańskim. Jest to masywna budowla o grubych kamiennych ścianach, o rozmiarach ok. 33 na 45 m. Kopuła meczetu jest pokryta ołowiem, a wielokątny minaret jest zbudowany z czerwonych cegieł z elementami z białej zaprawy murarskiej. Piękny zegar słoneczny odmierzał czas panowania sułtana. Ozdobą meczetu są malowidła ścienne z XIX w. oraz loże dla sułtana i imama.

Szczegóły

Opublikowano: 13 listopad 2008

Wieża Lotrscak

Zbudowana w XIII w. na planie kwadratu wieża. To główny punkt widokowy Starego Miasta, stanowi pozostałość fortyfikacji, które miały chronić jego południową bramę. Według legendy, kiedy wojska tureckie stacjonowały po drugiej stronie rzeki Sawy, w samo południe wystrzelono z wieży kulę armatnią, która trafiła w nadziewanego kurczaka, podawanego akurat dowódcy Turków. Rozdrażniony wódz natychmiast nakazał swoim wojskom odwrót. Na pamiątkę tego wydarzenia codziennie o tej porze oddawany jest wystrzał z armaty.

Kościół św. Katarzyny

Pojezuicki kościół świętej Katarzyny został wzniesiony w latach 1620 – 1632. Świątynia ta wielokrotnie była niszczona przez pożary oraz trzęsienie ziemi. Mimo tego w jej środku znajdują się: wspaniały ołtarz z 1762 roku, a także dekoracje z lat dwudziestych XVIII wieku, przedstawiające sceny z życia świętej Katarzyny.

Plac i kościół św. Marka

Najważniejszym punktem placu jest kościół świętego Marka. Każdemu w oczy rzuca się kolorowy dach, na którym znajdują się dwa duże herby: Chorwacji i Zagrzebia. Oba zdobienia pochodzą z 1880 roku. Sama świątynia została wzniesiona w XIII wieku. W jej wnętrzu na szczególną uwagę zasługuje Matka Boska, przedstawiona jako chorwacka chłopka. Z kolei obecna dzwonnica jest zrekonstruowana, oryginalna została zniszczona podczas trzęsienia ziemi w 1502 roku.
We wschodniej części placu znajduje się siedziba chorwackiego parlamentu - Sabor. Została ona wzniesiona w 1910 roku w miejsce barokowych budowli z XVII i XVIII wieku. Właśnie w tym miejscu w 1918 roku z balkonu ogłoszono niepodległość Chorwacji. W zachodniej części placu świętego Marka znajduje się inna atrakcja turystyczna – Pałac Bana, siedziba prezydenta Chorwacji. W weekendy odbywa się tu uroczysta zmiana warty.

Katedra św. Stefana

Wzniesiony w średniowieczu, swój obecny wygląd zawdzięcza rozbudowie i modernizacji w XIX stuleciu. Pierwotnie stała tu romańska świątynia z 1094 roku. Została ona zburzona przez Tatarów w 1242 roku. Obecna budowla została wzniesiona w drugiej połowie XIII wieku na podobieństwo świątyni świętego Urbana, znajdującej się w Troyes. Od tego czasu była ona wielokrotnie w przebudowie - ostatniej dokonano po trzęsieniu ziemi w 1880 roku. Świątynię wieńczą dwie smukłe dzwonnice (110 m), a jej fasadę zdobią: piękny gotycki portal i rozeta. Zaś w jasnym, słonecznym wnętrzu zwracają uwagę wysokie sklepienia oraz freski.

Tkalc

To najbardziej popularny deptak w mieście i nierozłączna część planu zwiedzania miasta. Życie na tej ulicy rozpoczyna się wieczorem i trwa do późnych godzin nocnych. Niemal na samym szczycie tej ulicy został wybudowany jeden z najnowocześniejszych kompleksów handlowo-usługowych w mieście. Kontrastuje on z dziesiątkami zabytkowych uliczek z epoki renesansu i baroku, znajdującymi się dookoła.

Ogród Botaniczny

Został założony w 1890 roku i cały czas jest w trakcie rozbudowy. Obecnie rośnie w nim około 10 tysięcy gatunków roślin, z czego około 20 procent to gatunki typowo tropikalne.

Medvedgrad

Usytuowany na wzgórzu, wznoszącym się od północnej strony miasta. Znajdują się tu ruiny średniowiecznego zamczyska z kaplicą i lochami. Niedawno cały kompleks został całkowicie odnowiony. W podziemiach mieści się restauracja. W okolicach zamku znajduje się wyciąg narciarski, co w tak ciepłym kraju jak Chorwacja należy do rzadkości.

Cmentarz Mirogoj

Główna nekropolia - nie tylko Zagrzebia, ale Chorwacji - oraz jeden z ciekawszych i piękniejszych ośrodków cmentarnych w Europie. Został założony w 1876 roku na terenach należących do chorwackiego językoznawcy Ljudevita Gaja. Budowa głównego budynku, arkad, kopuły i kościoła trwała od 1879 do 1929 roku. W arkadach znajduje się kolumbarium z prochami najsławniejszych Chorwatów.

Szczegóły

Opublikowano: 13 listopad 2008

Pałac Dioklecjana

Ten największy i najsłynniejszy zabytek miasta, dziś istnieje już tylko w szczątkowej formie. Z wielokrotnie rozbieranej i niszczonej rezydencji, zbudowanej przez Dioklecjana na przełomie III i IV wieku, gdzie chciał on osiąść po abdykacji, przetrwały jedynie północna brama pałacowa – Złota Brama, westybul, perystyl (obecnie teatr), mauzoleum, przebudowane w VIII wieku na katedrę z dzwonnicą (dobudowaną w późniejszym czasie), świątynia Jowisza (przebudowana w VIII wieku na baptysterium) i ruiny komnat cesarskich. Czytaj więcej.

Perystyl i katedra

Najlepiej zachowaną częścią pałacu Dioklecjana jest perystyl - malowniczy dziedziniec otoczony dwoma rzędami korynckich kolumn. Na jego południowym krańcu znajduje się niewielki czworoboczny przedsionek, zwany westybulem, prowadzący kiedyś do dworskich komnat. Po śmierci Dioklecjana mieścił się tu grobowiec cesarza i jego mauzoleum w formie ośmioboku. Pod koniec VII w. przebudowano go, wznosząc na nim kościół św. Marii, później katedrę na planie ośmiokąta, popularnie, od  imienia patrona miasta, nazywaną katedrą Św. Dujama. Wraz ze zmianami w architekturze świątynia zatraciła swój pierwotny wygląd. Wyposażenie wnętrza jest prawdziwą mieszanką stylów: romanizm przeplata się z gotykiem, gotyk z renesansem, ten zaś z barokiem. Podziw wzbudzają tutejsze wspaniałe rzeźby i obrazy. Jedną z głównych atrakcji katedralnych jest skarbiec gromadzący m.in. cenne rękopisy i starodruki, bogato zdobione szaty liturgiczne, wyroby ze złota i srebra.

Zwieńczeniem katedry jest wysoka na pięć pięter i ponad 61 metrów dzwonnica z białego kamienia, widoczna prawie z każdego miejsca w Splicie. Była ona budowana przez wiele lat, od XIII do XVII w. Nie był to jednak sukces budowniczych. W końcu XVIII w. została rozebrana, z uwagi na pogłębiający się przechył, i odbudowana w 1908 r. Na wieżę warto wejść, by podziwiać rozległy widok na starówkę i Split.

Mury obronne

To jeden z najbardziej charakterystycznych obiektów Splitu. Najbardziej imponujące mury wschodnie, z których część w przedziwny i niepowtarzalny sposób została zaadaptowana na cele mieszkalne. Ale uwagę turystów skupiają przede wszystkim trzy bramy miejskie. Najpiękniejszą jest Brama Złota, zwana też północną. Kiedyś prowadził przez nią trakt do Salony. We wczesnym średniowieczu na fundamentach bramy zbudowano kopułę kościółka św. Marcina. Bardzo podobna w formie, lecz mniej okazała jest brama wschodnia, czyli Srebrna. Piętro zdobią nisze i cztery otwory okienne, a z istniejących niegdyś dwu ośmiokątnych wieżyczek ocalała jedynie dolna kondygnacja. W niezłym stanie zachowała się również Brama Żelazna z romańską wieżą i dzwonnicą. W średniowieczu wiodła przez nią najbardziej uczęszczana droga poza mury.

Plac Narodni trg

Pod względem architektonicznym najciekawszą ozdobą placu jest ratusz z loggią, zbudowany w 1443 r. w stylu gotyku weneckiego, dziś mieszczący Muzeum Etnograficzne. Warto zwrócić również uwagę na bogato zdobione mieszczańskie pałace, przede wszystkim na późnogotycki XV-wieczny pałacyk Papalić, położony przy uliczce o tej samej nazwie, mieszczący Muzeum Miejskie, a także pałace Tartaglia oraz Milesi będący siedzibą Muzeum Morskiego. Godna podziwu jest także stojąca naprzeciwko baszta Hrvojeva kula, wzniesiona przez Wenecjan w XV w.

Muzea

Jednym z najciekawszych muzeów Splitu jest Muzeum Chorwackich Zabytków Archeologicznych, gdzie zgromadzono przede wszystkim eksponaty z okresu średniowiecza: broń, sprzęty domowe używane przed wiekami, wyroby ozdobne, monety. Ekspozycję o podobnej tematyce, ale dotyczącą innych epok, ma także Muzeum Archeologiczne, w którym można podziwiać m.in.: bardzo ciekawe znaleziska z pobliskiej Salony, cenne kolekcje helleńskiej ceramiki i wyroby ze szkła pamiętające czasy rzymskie. Na placu Narodni trg znajduje się także  Muzeum Etnograficzne ze zbiorami strojów ludowych, miejscowego rzemiosła i rękodzieła oraz kolekcją instrumentów muzycznych . W Muzeum Miejskim natomiast prezentowana jest historia Splitu - także ta najnowsza.

Szczegóły

Opublikowano: 13 listopad 2008

Zamek Książąt Pomorskich

Miejsce, na którym wznosi się zamek i pobliski teren, to najstarsza część Szczecina. Badania archeologiczne wykazały, ze około 2500 lat temu wybudowały tu gród plemiona kultury łużyckiej. Później w tym samym miejscu wznieśli gród Pomorzanie. Od XIV wieku trwała stała rozbudowa i przebudowa zamku. Niszczyły go jednak pożary i wojny. Poszczególne partie starszych zabudowań były też rozbierane przez kolejnych władców Pomorza Zachodniego, którzy osiedliwszy się w Szczecinie pragnęli, by ich rezydencja przedstawiała się jak najznakomiciej. Wielki był wkład w rozbudowę wniósł Książę Bogusław X. Całości nadał jednolite formy renesansowe książę Jan Fryderyk w końcu XVI wieku, a w początkach XVII książęta Filip II i Franciszek I zbudowali piąte skrzydło Muzealne (1616-1619). Po wymarciu linii książąt Pomorza Zachodniego (w roku 1637), a wiec już w czasach szwedzkich, zamek przestał być rezydencją władców. Szwedzi mieli tu swoje urzędy i przebudowywali poszczególne skrzydła bez troski o ich wygląd architektoniczny. Jeszcze gorsza sytuacja wytworzyła się w czasach pruskich (1713-1945). Na zamku mieścił się arsenał, liczne urzędy, a nawet browar. Wyposażenie wywieziono do Berlina. Przebudowy w roku 1736 i latach 1872-1874 przyczyniły się do dalszego obniżenia wartości architektonicznej. Zamek został dookoła gęsto obudowany domami mieszkalnymi, tak, że był prawie niewidoczny. W czasie II wojny światowej Niemcy na więzach zamku postawili działa przeciwlotnicze, toteż został on silnie zniszczony łącznie z portem i Starym Miastem. Z chwilą przybycia władz polskich rozpoczęły się prace zabezpieczające. W dzisiejszym Zamku Książąt Pomorskich znajdują się siedziby kilku ważnych instytucji, takich jak Centrum Kultury o nazwie Zamek Książąt Pomorskich, Opery i Operetki, a także Urzędu Marszałkowskiego Województwa Zachodniopomorskiego. Od 1965 roku istnieje tu Teatr Krypta, którego zespół stanowią aktorzy szczecińskich teatrów. Teatr mieści się w dawnej gotyckiej krypcie książęcej, co nadaje mu specyficznego klimatu, lecz ogranicza repertuar do tzw. małych form teatralnych. W skrzydłach północnym i południowym znajdują się sale wystawowe o łącznej powierzchni 1600m2, w których każdego roku prezentowanych jest około 40 wystaw sztuki dawnej i współczesnej. Jest to także jedno z niewielu miejsc w Polsce, w którym można zobaczyć oryginalne sarkofagi książęce z XVII w. Są to sarkofagi Bogusława XIII, Filipa II, Anny Marii, Franciszka I, Ulryka I i Bogusława XIV.

Bazylika Archikatedralna Św. Jakuba

Katedra zbudowana została poza obwarowaniami grodu w roku 1187. W XIII i XIV wieku wzniesiono dwie masywne wieże, a wokół ambitu utworzono wieniec kaplic. Świątynia była wielokrotnie przebudowywana. W 1944 roku podczas nalotów alianckich została poważnie zniszczona. Odbudowę w stylu gotyckim zaczęto w 1972 roku wraz z powołaniem diecezję szczecińsko-kamieńskiej. W 1983 roku papież Jan Paweł II podniósł katedrę do godności bazyliki, a w roku 1987 r odwiedził ją osobiście. Wyposażenie katedry jest skromne, lecz unikatowe, jak np. tryptyk z Ciećmierza z XIV wieku oraz pięta z Lubniewic z XV wieku. Warto obejrzeć barokowe płyty nagrobne, chrzcielnicę, epitafia. Pod ołtarzem zauważymy relikwiarz ze szczątkami św. Ottona. We wschodniej ścianie znajduje się największy na Pomorzu Zachodnim witraż (87 m2) przedstawiający Matkę Kościoła z Dzieciątkiem, Ducha Św. i postacie związane z dziejami kościoła na ziemiach szczecińskich. Na ścianach, filarach i w kaplicach można oglądać liczne tablice pamiątkowe. W 1995 roku w krypcie Gryfitów umieszczono szczątki książąt, przeniesione z sarkofagów wystawianych w muzeum na Zamku Książąt Pomorskich. Przed kościołem znajduje się dzwon "Wielki" z 1682 roku. Przy prezbiterium katedry, od strony południowo-wschodniej, znajduje się zrekonstruowany z powojennych zniszczeń gotycki budynek wikarówki. W katedrze panuje niesamowity klimat powagi i tajemniczości.

Wały Chrobrego

Wały Chrobrego stanowią dziś reprezentacyjną część miasta. Z wyniosłego tarasu odrzańskiego roztacza się rozległa panorama na dolinę odrzańską, aż po widniejące na wschodzie Góry Bukowe. Powstały na miejscu Fortu Leopolda w latach 1902-1921 z inicjatywy nadburmistrza Szczecina Hermana Hackena. Na usypanym wale (19 m nad poziomem Odry) wybudowano taras długości 500 m, na którym postawiono dwa pawilony - po obu stronach szerokich schodów prowadzących nad Odrę. Na niewielkim skwerku stoi rzeźba kamienna dłuta Manzla, przedstawiająca walkę Herkulesa z Centaurem. Oprócz tego na Wałach zlokalizowane są: Wyższa Szkoła Morska, Muzeum Narodowe, Teatr "Współczesny" oraz Urząd Wojewódzki.

Plac Orła Białego

W sąsiedztwie dawnej starówki oparło się niszczącej próbie czasu i ludzkiego działania jedno z najpiękniejszych wnętrz urbanistycznych tak dawnego, jak i dzisiejszego Szczecina - plac Orła Białego. Plac ten od średniowiecza do II wojny światowej zwany był Rynkiem Końskim (Rossmarkt). Od początku XIV wieku, wraz z sąsiednim Rynkiem Węglowym, stanowił centrum handlowe tworzącego się tutaj Nowego Miasta. W 1732 roku uroczyście uruchomiono fontannę naprzeciwko pałacu von Grumbkowa, w pobliżu pierzei wschodniej. Realizacja fontanny w tym miejscu i o takich formach nie była sprawą przypadku. Symbol orła, którego umieszczono na czworobocznym trzonie fontanny, to zawsze znak najwyższej władzy, oznaka majestatu cesarza lub króla. Plac Orła Białego był ogniwem łączącym budowle o bardzo konkretnej wymowie, które znajdują się w bliskiej odległości od siebie i mają zbliżony czas powstania. Reprezentacyjny plac z fontanną zwieńczoną orłem i pałacem naczelnego prezydenta Prowincji Pomorskiej tworzy jednolitą ideowo całość z Pałacem Sejmu Stanów (Muzeum Narodowe) oraz Bramą Berlińską (obecnie Brama Portowa) i Królewską. Obecnie plac Orła Białego jest najbardziej malowniczym skupiskiem zabytków barokowych w Szczecinie.

Cmentarz Centralny

Dziwne, że zamieszczamy takie miejsce w spisie ciekawych miejsc i zabytków Szczecina, prawda? Jednak szczeciński cmentarz to miejsce szczególne. Cmentarz założono w 1900 roku, wzorując się na nekropoliach w Hamburgu i Wiedniu. Twórcą koncepcji był architekt miejski, a ostateczny kształt nadał mu późniejszy dyrektor - Georg Hannig. Nekropolia początkowo miała mieć tylko 64 ha, dziś jej powierzchnia to ponad 160 ha. Cmentarz Szczeciński jest trzeci co do wielkości w Europie. Do okazałych budowli należy brama główna (wybudowana w latach 1901-1903), zniszczona podczas nalotów alianckich i odbudowana z niewielkimi zmianami. W 1906 roku oddano do użytku kaplicę centralną, która dziś wtopiona w stuletnie drzewa otwiera widok na szerokie błonia z mogiłami żołnierzy I Armii Wojska Polskiego i Armii Czerwonej, poległych podczas II wojny światowej.

Poczta Nr 2

Gmach poczty budowany był według projektów architektów Szwetla, Endella, Huckego i innych od roku 1872 do I wojny światowej. Górne partie elewacji zakończone są tympanonami z naszczytnikami i końskimi łbami (łby końskie są atrybutem poczty). Po II wojnie utworzono w nim Urząd Pocztowy nr 2, inspekcję radiową i laboratorium telekomunikacyjne oraz Technikum Łączności, które przeniesiono później na ulicę Ku Słońcu.

Ratusz Staromiejski

Ratusz Staromiejski zbudowany został w pierwszej połowie XIV wieku. Do obecnych czasów zachowały się jedynie fragmenty piwnic, w XVII wieku został gruntownie przebudowany przez Szwedów, następnie spalony podczas amerykańskich nalotów dywanowych. Obecnie przywrócono mu wygląd z połowy XV wieku.

Brama Królewska - plac Hołdu Pruskiego

Jest pozostałością umocnień miejskich. Została wzniesiona w latach 1725-1727, według projektu Korneliusza van Wallrawe. Zewnętrzne dekoracje rzeźbiarskie, wykonane w latach 1726-1728, są dziełem Damarta. Należy do rzadkich zabytków architektury baroku.

Park Żeromskiego

Park Żeromskiego założono w 1810 roku z inicjatywy Towarzystwa Upiększania Miasta. Była to jedna z pierwszych tego rodzaju organizacji w tej części Europy. Park wzorowany jest na francuskim, tzn. o swobodnym rozmieszczeniu roślin. Obok najciekawszych okazów tutejszej flory posadzono w nim specjalnie sprowadzone z południowej Europy drzewa kasztana jadalnego, buki, cisy i dęby ze strefy śródziemnomorskiej, a także prawdziwie egzotyczne chińskie topole o wielkich liściach, szary orzech amerykański oraz skrzydłorzech kaukaski.