Uncategorised

Szczegóły

Opublikowano: 27 maj 2009

Wystąpił błąd serwera.

Odśwież stronę lub skorzystaj z menu, aby znaleźć to czego szukasz.

Szczegóły

Opublikowano: 27 maj 2009

Na wyspie są dwa międzynarodowe lotniska Kaohsiung i Taipei Taoyuan, oferujące między innymi połączenia z lotniskami w krajach europejskich (Wiedeń, Rzym, Paryż, Zurych, Londyn, Amsterdam, czy Frankfurt). China Airlines (państwowe linie lotnicze) i Eva Airlines oferują połączenia do głównych miast europejskich. W grudniu 2008 roku rozpoczęto regularne połączenia lotnicze i morskie pomiędzy Tajwanem a Chinami Ludowymi, kończąc w ten sposób 60-letnią blokadę pomiędzy ChRL a wyspą.

Sam Tajpej obsługiwany jest przez dwa lotniska: lotnisko międzynarodowe Tajpei Taoyuan i lotnisko krajowe Tajpei Songshan.

Główni przewoźnicy

Na lotniska w Tajwanie dolecimy korzystając między innymi z następujących linii lotniczych: China Airlines, Eva Airlines, Japan Airlines, KLM, United Airlines. Najwięcej połączeń, także na trasach europejskich oferują Eva Airlines i China Airlines.  

Szczegóły

Opublikowano: 27 maj 2009

Sieć autostrad i dróg szybkiego ruchu pokrywająca Tajwan w znaczący sposób skróciła czas podróży po wyspie. W październiku 2006 roku została otwarta szybka kolej łącząca Tajpej i Kaohsiung. 345 km trasa pomiędzy Tajpej i Kaohsiung, dwoma największymi miastami na wyspie, jest pierwszą krajową konstrukcją zbudowaną w ramach modelu BOT (build-operate-transfer).

Na wyspie są dwa międzynarodowe lotniska Kaohsiung i Taoyuan, oferujące między innymi połączenia z lotnikami w krajach europejskich (Wiedeń, Rzym, Paryż, Zurych, Londyn, Amsterdam, czy Frankfurt). China Airlines (państwowe linie lotnicze) i Eva Airlines oferują połączenia do głównych miast europejskich. W grudniu 2008 roku rozpoczęto regularne połączenia lotnicze i morskie pomiędzy Tajwanem a Chinami Ludowymi, kończąc w ten sposób 60-letnią blokadę pomiędzy ChRL a wyspą.

Na Tajwanie wymagane jest międzynarodowe prawo jazdy. Przy pobytach dłuższych - np. w związku z zatrudnieniem - poza wydanym w Polsce międzynarodowym prawem jazdy należy dodatkowo mieć (wystawianą przez miejscową policję) wkładkę zaświadczającą, że będzie ono honorowane na Tajwanie przez okres ważności zezwolenia na pobyt. Odwiedzający Tajwan cudzoziemcy często zainteresowani są wynajmem bardzo tu popularnych skuterów. Sieć drogowa na Tajwanie jest dobrze rozwinięta i utrzymana. Szczególną ostrożność należy zachować podczas jazdy na wąskich i krętych drogach górskich. Ulice w Tajpej i innych większych miastach są zatłoczone. Obowiązujące przepisy ruchu drogowego w zasadzie odpowiadają światowym normom. Można mieć jedynie pewne zastrzeżenia co do ich przestrzegania, szczególnie przez kierowców taksówek, ciężarówek oraz skuterów. Obowiązuje ruch prawostronny.

Środki komunikacji na Tajwanie mają wysoki standard. Ze względu na konkurencję, ceny biletów są również przystępne. Połączenia pomiędzy poszczególnymi miastami odbywają się przez całą dobę, dzięki czemu o każdej porze dnia i nocy można wyruszyć w poszukiwaniu nowych wrażeń. Niestety do wielu miejsc znajdujących się środkowej i wschodniej części wyspy można dotrzeć tylko w przypadku posiadania własnego transportu ze względu na trudności związane z ukształtowaniem terenu.

W Tajpei jest rozwinięta komunikacja miejska. Niedawno wybudowane Metro (MRT) jest czyste i schludne. Nie można w nim spożywać posiłków ani napojów, a za złamanie tego zakazu grozi mandat. Korzystając z MRT płaci się za każdy przejazd z osobna. Cena przejazdu jest zależna od długości trasy i waha się miedzy 20 a 65 NT (najdłuższa trasa). Średnio za przejazd metrem zapłacimy 30 NT.

W Tajwanie najpowszechniejszy jest transport autobusowy. W Tajpei działa około 300 linii. Podróżowanie autobusem może być jednak utrudnione ze względu na barierę językową -  większość kierowców autobusów nie mówi po angielsku. Napisy i informacje na przystankach napisane są z reguły w języku chińskim. Trzeba także pamiętać, że autobusy nie kursują po 23.00. W autobusie płaci się przy wejściu lub wyjściu z pojazdu za pomocą bilonu lub EasyCard. Jeden przejazd kosztuje 15 NT.

Szczegóły

Opublikowano: 27 maj 2009

Tajpej

Stolica Tajwanu — Taipei, to miasto o burzliwej historii. Przez lata znajdowało się pod panowaniem Hiszpanów, Holendrów, Mingów, Oingów i Japończyków. Stanowi centrum wypoczynkowe armii amerykańskiej na Dalekim Wschodzie. Największym zainteresowaniem turystów cieszą się: Muzeum Narodowe z najbogatszą na świecie kolekcją sztuki chińskiej, typowo chińska dzielnica przy świątyni Lungszan, Park Yan-gmingshan (Gongyuan), Muzeum Historyczne i Muzeum Sztuki. W pobliżu Taipei, dzięki występowaniu gorących źródeł, rozwinęły się uzdrowiska Beitou i Wulai.

Gorące źródła Beitou

Gorące źródła Beitou, zwane przez rdzennych mieszkańców "Pataauw", były dawniej miejscem odprawiania czarow. W ciągu ostatnich stu lat zmieniły oblicze i zostały przekształcone w nowoczesny ośrodek spa. Warto wpaść tu na relaksujące zabiegi i przywracające spokój ducha kąpiele.

Park Narodowy Yangmingshan

Ze względu na ogromne połacie trawy, teren ten zwany jest zwyczajowo Górą Traw. Warto wiedzieć, że w jego skład wchodzą góry: Datun, Cising,  Shamao oraz otaczające je wąwozy i doliny. Park Narodowy Yangmingshan formuje północną granicę niziny Taipei i dlatego jest bardzo dogodnym celem dla turystów przebywających w mieście – dojazd w ten rejon nie zajmie więcej niż godzinę. W zasięgu ręki jest nie tylko porywające miasto, ale i uroki egzotycznej natury.

Przystań Rybaka

Przystań Rybaka znajduje się po prawej stronie nabrzeża Tamshui, w miejscu ujścia rzeki do morza. Administrujący miastem Taipei z wielkim sukcesem zamienili to miejsce w ogromną atrakcję turystyczną. Przystań jest świetnym przykładem miejsca stylowego, o unikalnej atmosferze. Kolejną atrakcją, szczególnie dla wielbicieli pięknych fotografii, będzie most zakochanych, który nadaje uroku temu wspaniałemu miejscu.

Tajpej 101

Budynek Taipei 101 w dniu 10 października 2004 został uznany najwyższym budynkiem świata. Jego imponujące 508 metrów wysokości i wygląd bambusowej tyczki przyciągają do tej pory uwagę. Ale Taipei 101 to nie tylko siedziba wielu firm i przedsiębiorstw, to także, a może przede wszystkim, miejsce rozrywki, kreowania stylów i oczywiście robienia wyjątkowych zakupów.

Lukang

Najstarsza świątynia Tajwanu znajduje się w mieście Lukang. Jego mieszkańcy oparli się industrializacji i nie zgodzili się na przeprowadzenie przez miasto autostrady, linii szybkiej kolei, ani na rozbudowę portu. Dzięki temu Lukang zachowało tradycyjne oblicze z małymi sklepikami i warsztatami rozlokowanymi wzdłuż głównej ulicy. W Lukang wszystkie drogi prowadzą do świątyni Tienhou, poświęconej Matsu, bogini morza i patronce wyspy. Świątyń dedykowanych Matsu jest na wyspie około tysiąca. Ta w Lukang zapełniona jest rzeźbami, zdobieniami i złoceniami. Niedaleko świątyni Tienhou znajduje się nie mniej piękna Lungshan - najlepiej zachowana budowla na Tajwanie z czasów dynastii Qing (1644 - 1911). W tej świątyni czci się Bodhisattvę Kuan-yin, buddyjską boginię współczucia.

Klasztor Chung Tai Chan

Nowoczesne centrum buddyzmu i zen położone niedaleko miasta Puli przypomina skrzyżowanie pagody z hotelem z Las Vegas. 140-metrową konstrukcję ukończono w 2001 roku. To oprócz klasztoru także ogromne centrum konferencyjne, biblioteka i muzeum. W czterech rogach holu na pierwszym piętrze stoją strzegące świątyni 12-metrowe posągi Niebiańskich Królów, każdy z czterema twarzami. Centralnym punktem tego miejsca jest pozłacany posąg Bodhisattva Maitreya, czyli przyszłego Buddy. Wielkie posągi innych wcieleń Buddy znajdują się na kolejnych piętrach, w pomieszczeniach o przepięknych, ręcznie malowanych sufitach. Na 16. piętrze klasztoru na ścianach umieszczono 20 tys. miniaturowych posążków Medycznego Buddy i ustawiono siedmiopiętrową pagodę. Zrobiona jest z drewna tekowego, bez użycia gwoździ. Z dwóch stron pagody stoją 30-metrowe ściany z supernowoczesnego szkła - dzięki temu podświetloną pagodę widać z kilku kilometrów, a klasztor świeci niczym latarnia. Mnisi tłumaczą, że przekazuje energię całej okolicy. Klasztor Chung Tai Chan świetnie oddaje ducha Tajwanu - kraju starej kultury w nowoczesnym opakowaniu.

Fort San Domingo

Mury i wieże wybudowanego przez Holendrów fortu San Domingo panują nad ujściem rzeki Danshuei. Choć Tajwan nie stał się ostatecznie kolonią żadnego z krajów europejskich, San Domingo, fort "diabłów o czerwonych włosach", jak nazwali holenderskich zdobywców miejscowi, był przez trzysta lat symbolem obcych wpływów. W XIX w. przejęli go i rozbudowali Anglicy, którzy urządzili tu swój konsulat generalny. San Domingo, wznoszące się wysoko nad morzem i rzeką mury z kamiennych bloków, kryjące w podziemiach ciasne cele dla aresztantów, a na piętrze gabinet konsula i jadalnię ze  starannie nakrytym stołem, którego już nie będzie, jest dziś jednym z najchętniej odwiedzanych przez turystów obiektów turystycznych na Tajwanie.

Alishan National Scenic Area

Kraina gór (najwyższe mają prawie 4 tys. m), bujnych lasów i plantacji najlepszej na Tajwanie herbaty oolong. Słynie ona także ze spektakularnych wschodów i zachodów słońca oraz zjawiska zwanego "morzem chmur" (gruby kożuch zalegający nisko w dolinach i czyste niebo ponad nim). Alishan przecina kilka linii słynnej kolejki wąskotorowej Forest Railway. Część Alishan National Scenic Area pokrywa sieć doskonale utrzymanych ścieżek spacerowych, wzdłuż których można znaleźć niezwykłe pomniki przyrody (np. tysiącletni cyprys), buddyjskie świątynie i pagody.

Forest Railway

Słynna kolejka wąskotorowa. Zbudowali ją w 1912 r. okupujący Tajwan Japończycy. Niegdyś służyła do transportu drewna, dziś wozi głównie turystów. Jest unikatem na skalę światową, niezwykłym osiągnięciem inżynierii początku XX w. Główna linia łączy miasteczka Chiayi i Alishan. Wagoniki startują z wysokości 30 m n.p.m., by w 3,5 godz. wspiąć się na ponad 2200 m. Pokonują kilkadziesiąt mostów i tuneli oraz trzy strefy klimatyczne. Trasa prowadzi przez zbocza gór i korytarze wycięte w gęstym lesie.

Szczegóły

Opublikowano: 27 maj 2009

Hualian - Tajwan

Fot. sxc.hu

Republika Chińska znana zazwyczaj jako Tajwan – państwo nieuznawane przez społeczność międzynarodową (formalnie jest częścią ChRL) w południowo-wschodniej Azji na wyspie Tajwan u wybrzeży ChRL. Do Republiki Chińskiej należą również wyspy Peskadory (Penghu Liedao), Kinmen (Quemoy) i Mazu. Tajwan tkwi w politycznej próżni. Tajwan znajduje się wśród pięćdziesięciu najludniejszych państw świata, a pod względem PKB per capita lokuje się w pierwszej trzydziestce. Państwo posiada własną walutę, jest czołowym azjatyckim eksporterem. Praktycznie wszystkie państwa świata handlują z Tajwanem, na handlu Tajwan zbudował swój dobrobyt i demokrację. Od 2000 roku na Tajwanie odbywają się wybory prezydenckie, obywatele mają także prawo wybierać parlament.

Jak na niewielką wyspę o spornej państwowości, bez politycznego poparcia w świecie i bogactw naturalnych, Tajwan radzi sobie nadzwyczaj dobrze. Jest największym graczem na rynku komputerów i posiadaczem piątych co do wielkości rezerw dewizowych. Od wielu lat zabiega też o uznanie w świecie polityki, jednak dla większości rządów pozostaje tylko zbuntowaną chińską prowincją (jego niepodległość uznają 23 państwa, głównie na Pacyfiku, w Ameryce Środkowej i w Afryce, w Europie - tylko Watykan).

Historia

Na początku naszego tysiąclecia Tajwan zaczęli zasiedlać Chińczycy, wypierając ludność malajską. Od XII w. wyspa weszła w skład cesarstwa chińskiego. W XVI w. wyspę odkryli Portugalczycy i nadali jej nazwę Formosa (Piękna Wyspa). W 1895 r. Tajwan anektowała Japonia, od 1945 r. należy do Chin. Od 1949 roku utrzymywana jest fikcja tzw. "Jednych Chin". Po wymuszonej klęskami na kontynencie ucieczce nacjonalistów pod wodzą Czang Kaj-szeka na Tajwan zarówno komuniści Mao, jak i Czang zapewniali, że to oni są jedynymi reprezentantami Chin. W międzyczasie powstały dwa oddzielne byty państwowe - ChRL i Republika Chińska. Do momentu uznania ChRL za jedynego reprezentanta "całych Chin" przez Nixona (w 1971 roku), to Republika Chińska (Tajwan) zajmowała stałe miejsce w Radzie Bezpieczeństwa ONZ.

Polityka Pekinu, wraz z rozpoczęciem dynamicznego wzrostu gospodarczego od czasów ekonomicznych reform Deng Xiaopinga (przełom lat 70. i 80.) wywierają silną presje na wspólnotę międzynarodową, w myśl której to Chińska Republika Ludowa reprezentuje Chiny - a więc zarówno Chiny kontynentalne, jak i "zbuntowaną wyspę", za jaką Pekin uznaje Tajwan. Polityczna i ekonomiczna presja (a często zwykłe przekupstwo - stosowane zresztą także przez Tajwan) okazują się bardzo skuteczne. Tajwan nie ma żadnych szans na wejście do ONZ, gdyż zasiadające w Radzie Bezpieczeństwa ChRL oraz Rosja posiadają prawo weta.

Tajwan zajmuje wraz z niewielką grupą Peskadorów (Penghu Liedao, Wyspy Rybackie) powierzchnię 36 tys. km2. Jest wyspą górzystą, większą część powierzchni wyspy zajmują Góry Tajwańskie. Są to młode góry fałdowe z obszarami czynnymi sejsmicznie. U wybrzeży Tajwanu występują rafy koralowe. Rosną tu lasy wiecznie zielone z drzewem kamforowym, bambusami, lianami, paprociami, wyżej lasy iglaste z cyprysem. Wybrzeża porastają zarośla mangrowe. Zapewne najstarsi Tajwańczycy nie pamiętają, że wyspę, którą zamieszkują, Portugalczycy nazwali w końcu XVI wieku - Formosa, co znaczy Piękna. Chyba mieli rację, ponieważ pejzaże, jakie się ogląda, są tak malownicze, że zapiera dech w piersiach. Widzi się na przemian pasma gór, nierzadko z tarasowatymi zboczami, wyżyny i zielone od upraw niziny.

Tajwan od strony turystycznej to cudowne jeziora między ogromnymi łańcuchami górskimi, skaliste wybrzeże oblewane z jednej strony wodami Morza Chińskiego, a z drugiej - falami Pacyfiku, zaskakujące nowoczesnością miasta, w których życie płynie w żywiołowym rytmie. Tymczasem jest to przede wszystkim cel podróży w interesach, a przecież Tajwan dysponuje wszystkimi atutami turystyki wypoczynkowej: obyczaje aborygeńskie, dziedzictwo chińskie, wpływy japońskie sprawiają, że wyspa jest zupełnie wyjątkowa.

Kiedy lecieć?

Najkorzystniejszymi dla zwiedzania Tajwanu są dwie pory roku: jesień, gdy panuje zazwyczaj słoneczna pogoda z umiarkowanymi temperaturami oraz wczesna wiosna, zmienna pod względem warunków pogodowych, lecz atrakcyjna za względu na budzącą się do życia przyrodę. W lecie, szczególnie na południu kraju, temperatury stają się bardzo wysokie. Istnieje również ryzyko tajfunów.

Z portalem Tanie-loty.com.pl, masz możliwość zarezerwować tanie loty na Tajwan w bardzo atrakcyjnych cenach. Interesują Cię tanie bilety lotnicze na Tajwan? Skorzystaj więc z naszej wyszukiwarki biletów!

Szczegóły

Opublikowano: 26 maj 2009

Terminal lotniska Graz

Fot. Jacktd

(kod IATA: GRZ; kod ICAO: LOWG)

Jedno z najstarszych lotnisk w Austrii, leży w południowo-wschodniej części kraju. Obsługuje miasto Graz i okolice. Aktualnie port lotniczy Graz należy do prężnie rozwijających się lotnisk, gdzie liczba podróżujących z roku na rok staje się coraz większa. W 2008 roku lotnisko obsłużyło ponad milion pasażerów.

Lotnisko posiada jeden terminal pasażerski. Mapa terminalu znajduje się na stronie: mapa. Do dyspozycji pasażerów na lotnisku są: udogodnienia dla osób niepełnosprawnych, podróżujących z dziećmi, banki, bankomaty, sklepy i kawiarnie. Jest także możliwość skorzystania z poczekalni dla VIP-ów, bezprzewodowego internetu i sal konferencyjnych.

Użyteczne informacje

Wszelkie informacje dotyczące podróży i lotniska można uzyskać pod numerem telefonu: +43 (0)316 2902 – 0.

Punkt informacji lotniskowej znajduje się w głównym holu terminalu, na terenie sali odpraw po lewej stronie od wejścia.

Na terenie lotniska Graz jest ponad 2200 miejsc parkingowych. Miejsca do parkowania są specjalne oznakowane. Wszelkich informacji udziela firma obsługująca parking - APCOA (telefon: (+43) 316 29614). W niebieskiej strefie znajduje się około 30 miejsc parkingowych, z których można bezpłatnie korzystać przez okres nie dłuższy niż godzinę (z voucherem na parkowanie). Niezadaszone miejsca parkingowe w ilości ponad 1400 są bezpłatne na okres do 30 minut i znajdują się bezpośrednio przed budynkiem hali odlotów.

Komunikacja

System komunikacyjny na lotnisku jest dobrze rozwinięty. Do dyspozycji pasażerów są: licencjonowane taksówki, autobusy i pociąg. Na lotnisko można dostać się z autostrady A9.

TAKSÓWKI
Postój taksówek znajduje się przed budynkiem terminalu.

TRANSPORT AUTOBUSOWY
Autobusem komunikacji publicznej można wygodnie dojechać z Graz Hauptbahnhof (główna stacja kolejowa) przy Jakominiplatz do lotniska Graz. Przystanek autobusu jest umieszczony dokładnie przed budynkiem dla pasażerów. Podróż w jedną stronę kosztuje 1,60 euro.

TRANSPORT KOLEJOWY
Regionalne pociągi kursują pomiędzy Graz Hauptbahnhof i stacją Flughafen Graz-Feldkirchen. Lotnisko jest oddalone o około 5 minut drogi spacerem od stacji. Na stacji znajdują się wózki do przewozu bagażu. Podróż do centrum Graz trwa około 12 minut.

Oficjalna strona internetowa lotniska

www.flughafen-graz.at

Adres

Flughafen Graz Betriebsgesellschaft
A-8073 Feldkirchen
Austria

Główni przewoźnicy

Lotnisko obsługują między innymi następujące linie lotnicze: Austrian Airlines, Austrian Arrows, Lauda Air, Lufthansa, Niki, TUIfly, Robin Hood Aviation, Ryanair, Welcome Air, Tunis Air.

Szczegóły

Opublikowano: 26 maj 2009

Oman

Fot. sxc

Większość terytorium Omanu, państwa w południowo-wschodniej części Półwyspu Arabskiego, pokrywa pustynia. Pod piaskiem i kamieniami kryje się jednak wielki skarb tego kraju - ropa naftowa. Inne bogactwa Omanu to długie wybrzeże morskie, gdzie można godzinami czerpać przyjemność z tradycyjnego plażowania, oraz intrygująca kultura. Oman urzeka orientalnym mistycyzmem. Jest to niezwykły kraj, w którym tradycja kontrastuje z nowoczesnością. Górzyste krajobrazy, oazy pustynne i górskie, imponujące zabytki, morska plaża granicząca z pasmem górskim... Ten kraj to zarówno mekka nurków, jak i starszych osób przyjeżdżających wypocząć i podziwiać piękno natury. W Omanie nadal przeważa tradycyjna zabudowa - kwadratowe płaskie domy, obowiązkowo bielutkie. Cudownie kontrastują z surowym obliczem skał. I meczety - przełamujące pustynną monotonię. Oman, choć na wiele sposobów wciąż pozostaje najbardziej tradycyjnym krajem regionu, jest bardziej otwarty na świat zewnętrzny niż zwykło się przypuszczać.

Mimo nowoczesnego wyglądu znacznej części Omanu, kraj ten pozostał bardzo tradycjonalistyczny. W małych wioskach oraz w małych miasteczkach nadbrzeżnych codzienne życie w niewielkim stopniu zmieniło się ciągu ostatnich stuleci. Mężczyzn często widuje się w błękitnych, luźnych koszulach do ziemi zwanych diszdaszami, nierzadko z wiszącym u pasa zakrzywionym nożem chandżar. Stroje kobiece są nieporównanie bardziej barwne niż proste czarne płaszcze. Jaskrawe, wzorzyste szaty dodatkowo owijane są jeszcze bardziej kolorowymi szalami i woalami. Wiele wysiłku poświęcono w Omanie, by zachować tradycyjną sztukę, taniec i muzykę. Oman szczególnie słynie ze swych zakrzywionych noży noszonych w srebrnych pochwach oraz ze srebrnej biżuterii.

Historia

Oman był położony na ważnych szlakach handlowych. Już w drugim tysiącleciu p.n.e. stał się bogatym i ważnym państwem, z najważniejszym miastem, Iram. W VII wieku nastąpiła islamizacja Omanu; wcześniej kraj był często niszczony przez wojny plemienne i perskie najazdy. W VIII wieku mieszkańcy Omanu przyjęli doktrynę ibadycką islamu i pod rządami wybranego przez siebie imama uniezależnili się od kalifatu Abbasydów. W X wieku kraj został podbity przez Seldżuków. Obieralni imamowie rządzili Omanem do XVIII wieku. Obecnie panująca dynastia doszła do władzy pod koniec XVIII wieku. Następnie Oman popadł w zależność od Wielkiej Brytanii, stając się jej protektoratem w 1891. Dopiero w 1951, na mocy układu z sułtanem, którym był wówczas Said III ibn-Taimur, Wielka Brytania uznała niepodległość Omanu jako jednego państwa (Sułtanat Maskatu i Omanu). W 1970 po pałacowym zamachu stanu panującego sułtana zastąpił jego syn - Kabus ibn-Said, który zmienił oficjalną nazwę państwa na Sułtanat Omanu. W 1975 Oman został ostatecznie zjednoczony przez sułtana.

Atrakcje

Oman zachwyca niezwykłym pięknem przyrody. Znajduje się tutaj morze, wysokie góry, przepiękne piaskowe wydmy, zachwycające oazy, palmowe gaje i przezroczyste rzeki. Morze Arabskie, które okala południowo-wschodnie wybrzeże i zajmuje obszar ponad 1700 km jest pełne delfinów, wielorybów i żółwi. I dlatego Oman jest idealnym miejscem aktywnego wypoczynku - można tutaj nurkować, chodzić po górach, jeździć na wielbłądach, chodzić na spacery do palmowego gaju albo żeglować. Zwiedzanie fortów w rejonie Al-Hadżaru pozostawia niezapomniane wspomnienia, podobnie jak wizyta w Surze lub Soharze. A jeśli należymy do fanów sportów ekstremalnych, nigdzie nie znajdziemy trudniejszego wyzwania niż rajd po omańskiej pustyni, jednej z najsurowszych i najbardziej suchych, jakie istnieją na ziemi.

Ze względu na muzułmańskie normy religijne i obyczajowe zaleca się przestrzeganie odpowiednich form ubioru w miejscach publicznych. Dotyczy to zwłaszcza kobiet (nie należy pokazywać się w strojach z odkrytymi ramionami, w szortach, w zbyt krótkiej sukience czy spódnicy ani z dużym dekoltem). W okresie dorocznego miesięcznego postu (ramadanu) od wschodu do zachodu słońca w miejscach publicznych należy powstrzymać się od spożywania jedzenia, picia napojów i palenia tytoniu. Nie należy także wchodzić do meczetów bez przewodnika.

Kiedy lecieć?

Teren Omanu jest w dużej części płaski, w zachodniej części kraju znajduje się pustynia Ar-Rub al-Chali. W Omanie panuje klimat zwrotnikowy suchy – w styczniu temperatury wynoszą ok. 20 °C, a w lipcu najwyższe temperatury sięgają 50 °C. Najlepszym okresem na podróż są miesiące umiarkowanych temperatur – od połowy października do połowy marca. Należy wystrzegać się pory monsunowej (czerwiec-wrzesień) na południu kraju.

Z portalem Tanie-loty.com.pl, masz możliwość zarezerwować tanie loty do Omanu w bardzo atrakcyjnych cenach. Interesują Cię tanie bilety lotnicze do Omanu? Skorzystaj więc z naszej wyszukiwarki biletów!

Szczegóły

Opublikowano: 26 maj 2009

Pustynia w Omanie

Fot. Andries3

Większość terenu Omanu zajmują nagie góry, piaszczyste wydmy oraz pełna zielonych oaz bezkresna pustynia, która oferuje spędzającym tu wakacje turystom niezapomniane safari. Najpopularniejszą jest pustynia Ar-Rub al-Chali w zachodniej części Omanu.

Pustynia Wahiba Sands

To jedna z największych atrakcji Omanu uformowana przez pustynny wiatr w łagodne piaskowe wzgórza. Niepowtarzalne są kolory, piasku przechodzące od jasnej żółci, aż po żywy pomarańcz. Wysokość wydm może dochodzić do 200 m. Dla turystów przygotowano tu szereg atrakcji, m.in. jeżdżenie po wydmach jeepami, na deskach, przejażdżki wielbłądami. Można też odwiedzić wioski gościnnych Beduinów i poznać ich życie codzienne. Aby móc w pełni zaznać klimatu pustyni, są tu specjalnie przygotowane dla turystów obozowiska, wygodnie urządzone namioty z których większość to ręczny wyrób Beduinów.

Nizwa 

Nizwa to dawna oaza, a dziś urocze miasto położone w rozległej górskiej kotlinie wypełnionej soczystą zielenią palm. To najciekawsze miasto Omanu. Jest tu starannie odrestaurowany bazar i stary fort, z którego murów roztacza się wspaniały widok na domy o płaskich dachach i morze porastających dolinę daktylowych palm. Z dawnych czasów w mieście zachował się okazały fort z XVII wieku z największą w krajach arabskich okrągłą wieżą. W forcie otwarto ciekawe muzeum. W krajobrazie miasta obok fortu dominuje piękna kopuła sułtańskiego meczetu. Na lokalnym targu (souq) można kupić wyroby rękodzieła ludowego, a także oryginalne wyroby ze srebra i biżuterię beduińską, pełną orientalnych zdobień.

Sur 

Spokojne miasteczko portowe położone na wybrzeżu we wschodniej części kraju. Uznane jest za jedno z najważniejszych miast Omanu. Zyskało rozgłos dzięki swojej stoczni, gdzie produkuje się do dnia dzisiejszego tradycyjne łodzie. Według mieszkańców Omanu, jest rodzinnym miastem legendarnego Sindbada Żeglarza. W wąskich uliczkach Sur znaleźć można tradycyjne domy omańskie z rzeźbionymi drzwiami i charakterystycznie zdobionymi oknami. W okolicach Sur znajdują się zielone wąwozy - wadis oraz plaża R'as Al Hadd and R'as Al Junayz, gdzie co roku tysiące żółwi kopie doły składając jaja.

Wadi

Wadi, czyli doliny wyżłobione w pustynnym, górskim krajobrazie, na dnie których płyną rzeki, to charakterystyczny element krajobrazu Omanu. Można je spotkać prawie na każdym kroku, większość z nich posiada naturalne źródła oraz obfituje w zadziwiająco soczystą zieleń oaz. Jest to doskonałe miejsce na wypoczynek w czasie podróży, zachęcamy do kąpieli w ich źródlanych wodach oraz trekkingi dla spragnionych ruchu. Do najpiękniejszych wadi zalicza się : Wadi Shab, Wadi Dayqah, Wadi Bani Awf, Wadi Hajir, Wadi Haylayn i Wadi Bani Kharus.

Sohar

Miasteczko portowe, będące przed wiekami stolicą Omanu i jak legenda głosi, jego nazwa pochodzi od imienia wnuka biblijnego Noego. Sohar należy do żyznego regionu Betinah, gdzie ciągną się kilometrami plantacje mango, limonek, bananów i daktyli. Głównym elementem w krajobrazie Sohar jest położony na wysokim wzgórzu Fort zbudowany około I wieku naszej ery, charakteryzujący się pięcioma wieżami oraz białymi murami.

Półwysep Musandam

Najbardziej wysunięty na północ region Omanu, do którego można dostać się przejeżdżając przez terytorium Emiratów Arabskich lub lecąc samolotem z Muskatu. Region ten zwany jest „Norwegią Wschodu” z powodu fiordowego, niezwykle malowniczego krajobrazu pełnego wysepek i poprzecinanego dolinami. Łańcuchy gór sięgające 2000 m n.p.m. wznoszą się nad kryształowymi wodami Zatoki Arabskiej. Pobyt na plaży mozna sobie urozmaicić i popływać tradycyjnymi łodziami pośród wysepek, a w kryształowych wodach podziwiać niezwykłe bogactwo świata podwodnego.

Jebek Akhadar

W języku arabskim to znaczy Zielone Góry i jest to jeden z najbardziej zielonych regionów, kraju poza wybrzeżem Batinah oraz południowym Salalah. Według wielu opinii jest to jeden z najpiękniejszych zakątków Omanu. Pośród malowniczych wzgórz rozmieszczone są małe wioski w których miejscowi ludzie uprawiają owoce granatu, brzoskwinie i orzechy włoskie. Klimat jest tu przyjazny, większość obszaru położona jest na wysokościach ok. 1800 m n.p.m. Zachwycić się tu można jednym z najpiękniejszych widoków na Kanion Diany, nazwany tak imieniem Brytyjskiej Księżnej, która spędziła tu sporo czasu w latach 80-tych XX wieku.

Salalah

To najbardziej na południe wysunięty region kraju, a zarazem jeden z najbardziej zielonych w Omanie. Spowodowane jest to wpływem monsunu znad oceanu Indyjskiego zwanego Khareef, który panuje tu w miesiącach od czerwca do września, przekształcając krajobraz Salalah w gęste, zielone ogrody pełne wodospadów i strumieni. W lipcu i sierpniu odbywa się tu coroczny Festiwal Khareef, będący jednym z najważniejszych wydarzeń kulturalnych Omanu. Na tym obszarze znaleźć można wiele malowniczych wadis (dolin) obfitujących w liczne strumienie oraz Las Baobabów w którym jedno z drzew datowane na 2000 lat ma ok. 3 m średnicy. Są tu także starożytne grobowce i ruiny fortów. Salalah to również piękne piaszczyste plaże znane z doskonałych warunków do uprawiania sportów wodnych - nurkowania, żeglowania, kajakarstwa, nart wodnych.

Park narodowy na Pustyni Arabskiej

Park narodowy na Pustyni Arabskiej w Omanie został założony w1980 r. Chroni niemal całkowicie wytępiony gatunek białej antylopy. W parku znajduje się ok. 150 osobników o sierści w kolorze piaskowym, czarnych „pończochach” i głowie zwieńczonej prostymi rogami. Na terenie parku żyją także inne zagrożone gatunki, m.in. drop Hubara.

Muskat

Muskat (Maskat) jest stolicą Omanu. W granicach administracyjnych liczy 85 tys. mieszkańców, a razem z sąsiednim Matrahem stanowi konurbację z centrum handlowym w Ruwi liczącą 635 tys. ludności. Leży we wschodniej części Półwyspu Arabskiego na wybrzeżu Zatoki Omańskiej. Atrakcją turystyczną miasta są stare domy arabskie tzw. bajty, forty z XVI w. oraz nowoczesny, zbudowany w latach 70. XX w. marmurowy pałac sułtana. W Muskacie znajduje się też Muzeum Omanu, Muzeum Historii Naturalnej i interesujące Muzeum Sułtańskich Sił Zbrojnych w forcie Bajt al-Faladż. Warto zobaczyć bazary w dzielnicach Mutrah i Ruwi oraz wieżę zegarową w Ruwi, pokrytą na dole ekranami telewizyjnymi, wyświetlającymi po zmroku telewizję omańską.

Oaza Bahla

W oazie Bahla położonej w północnym Omanie w pobliżu Nizwa znajduje się gigantyczny fort Hisn Tamah wzniesiony na początku XVII w. Twierdza z wykonanymi z glinki wieżami, przykrytymi słomianymi dachami jest wyjątkowym dziełem architektury glinianej. Została wzniesiona na polecenie rodu Nabhani, którzy w XV w. uczynili Bahlę stolicą Omanu.

Bat

Bat to prehistoryczne osiedle w Omanie położone w zachodniej części gór Al.-Dżabal al.-Achdar. Znajdują się tu grobowce z IV –III tysiąclecia p.n.e. Nekropolię wyznacza 5 kamiennych wież. Groby wykonane z kamiennych płyt ułożonych do wysokości 8 m przypominają ule w kształcie stożka.

Grób Hioba

Nie można zapomnieć zobaczyć grobu Hioba, stanowiącego ważne miejsce pielgrzymkowe zarówno dla muzułmanów, jak i żydów czy chrześcijan, bo jest to prorok czczony w każdej z tych religii. Przed wejściem do mieszczącego symboliczny sarkofag meczetu widnieją, rzekomo autentyczne, odciśnięte w kamieniu stopy proroka.

Szczegóły

Opublikowano: 26 maj 2009

Do stolicy Omanu, Maskatu, dolecieć można m.in. z Wielkiej Brytanii, Australii, Indii i Egiptu. Drogą lądową dostać się można ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich (między Dubajem a Muskatem kursują codziennie autobusy).

Sieć transportowa w Omanie jest w rozbudowie. Główny szlak stanowi szosa Maskat-Salala. Międzynarodowe lotnisko znajduje się w Maskat.

Cudzoziemcy mogą się poruszać po kraju bez ograniczeń z wyjątkiem stref wojskowych, rejonów wydobycia ropy naftowej i gazu oraz wydobycia rud, a także zakładów energetycznych i przepompowni wody. Między większymi miastami kursują samoloty, autobusy i mini-busy. Autobusy międzymiastowe obsługiwane są przez firmę ONTC (www.ontcoman.com), która obsługuje codzienne połączenia między Muskatem i innymi ważniejszymi miastami. Autobusy są wygodne, czyste, tanie i punktualne. Bilety można kupować u kierowcy.

W Omanie nie ma linii kolejowych, więc transport szynowy nie istnieje.

Ze względu na niską cenę benzyny warto zastanowić się nad wynajęciem samochodu. Akceptowane jest międzynarodowe prawo jazdy wydane w Polsce. Cudzoziemcy przebywający na podstawie wiz pobytowych, legitymujący się krajowym lub międzynarodowym prawem jazdy, mogą otrzymać miejscowe prawo jazdy bez konieczności zdawania dodatkowego egzaminu.

Oman ma rozwiniętą sieć tanich wieloosobowych taksówek (pomalowanych na pomarańczowo i biało) raz mikrobusów. Często zabierają one dodatkowych pasażerów wzdłuż trasy.

Szczegóły

Opublikowano: 26 maj 2009

W Omanie wewnętrzna sieć lotnicza jest jeszcze słabo rozwinięta. Oman ma jednak dobre połączenia lotnicze z Europą – loty do europejskich stolic i innych większych miast oferuje większość linii lotniczych. Przy odlocie pobiera się opłatę lotniskową w wysokości 8 USD.

Najważniejszym lotniskiem w Omanie jest lotnisko Seeb w Maskacie, Dwa inne funkcjonujące lotniska znajdują się po drugiej stronie kraju w Salalah i w Khasab. Oba porty obsługują wyłącznie połączenia krajowe.

Narodowym przewoźnikiem Omanu jest Oman Air, który oferuje przede wszystkim połączrnia krajowe i międzynarodowe połączenia do kilku krajów na Bliskim Wschodzie. Obecnie jedyne krajowe połączenia to loty z Maskatu do Salalah i pomiędzy Maskatem a Khasab.

Poniżej opisano lotnisko międzynarodowe w Maskacie.

• Lotnisko Maskat

Główni przewoźnicy

Lotniska w Omanie obsługują między innymi następujące linie lotnicze: Air Arabia, British Airways, Emirates, Gulf Air, KLM, Lufthansa, Omar Air, Swiss, Turkish Airlines.

Szczegóły

Opublikowano: 26 maj 2009

Zbrojownia

Największy na świecie pierwotny arsenał broni z okresu baroku. W kolekcji znajduje się 32 tys. elementów uzbrojenia, w tym między innymi: zbroje, broń biała, dawna broń palna, broń paradna, użytkowa i inne. Zasoby zbrojowni byłyby w stanie kompletnie wyposażyć kilka tysięcy żołnierzy, jest to zbiór bogaty, autentyczny, zadziwiająco komplety i dobrze zachowany, biorąc pod uwagę jego wiek i dziejowe koleje, które dotykały w międzyczasie Austrię. Arsenał wzniesiony został w XVII wieku. Jest to również najstarsze muzeum w Austrii – przyciąga turystów z całego świata. Jest czynne 7 dni w tygodniu przez cały rok, jednak zimą jedynie dla zorganizowanych grup.

Wieża Zegarowa i Schlossberg

Wieża Zegarowa

Fot. sxc.hu

Jeden ze znaków rozpoznawczych Grazu, symbol i budowla górująca nad miastem, zlokalizowana na górze Schlossberg w okolicach pozostałości twierdzy stanowi cześć Starego Miasta. W jej pobliże prowadzi całoroczna kolejka – winda zamontowana wewnątrz góry, która jest świetną atrakcją dla dzieci. Jedna z najciekawszych historii z nią związanych opowiada, jak to mieszkańcy miasta wykupili od zwycięskich Francuzów prawo do zachowania wieży. Niestety nie udał się to z innymi fortyfikacjami, które na przełomie XVIII i XIX wieku, w trakcie wojen napoleońskich zostały zniszczone na mocy zawartego pokoju. Z twierdzy zachowały się dwie baszty i dzwonnica, obecnie w zachowanych piwnicach odbywają się różne plenerowe imprezy, festiwale i wydarzenia kulturalne. Jest tutaj zlokalizowanych kilka kawiarenek rozległym z widokiem na miasto Graz. Poza kolejką na szczyt wzgórza prowadzi ścieżka z wyciosanych stopni, ładnie wkomponowana w skalną część.

Eggenberg

Wczesnobarokowy zamek warowny wzniesiony wokół wcześniejszych zabudowań w XVI wieku przez dynastię Eggelbergów. Wokół niego rozciąga się malowniczy park, a we wnętrzu można podziwiać białe sztukaterie, złocenia i marmoryzacje oraz wyjątkowe freski Hansa Adama Weissenkirchera. Wyjątkowo atrakcyjne są znajdujące się w zamku zbiory Działu Numizmatycznego i Działu Archeologii. Pałac zwiedza się wyłącznie z przewodnikiem, grupy ruszają o 10.00, 11.00, 12.00, 14.00, 15.00 i 16.00.

Murinsel

Projekt artysty Vico Accontiego stworzony w 2003 roku jako uczczenie uzyskania przez Graz tytułu Kulturalnej Stolicy Europy. Zadaszony element architektoniczny w kształcie ogromnej muszli, położony pośrodku nurtu rzeki Mury na pływających platformach, połączony z oboma brzegami za pomocą kładek. Wewnątrz jest kawiarnia, plac zabaw dla dzieci, a całość stanowi swego rodzaju przeszklony amfiteatr – Murinsel ma około 50 m długości i 20 szerokości i zaprojektowana jest maksymalnie dla 350 osób przebywających tam jednocześnie

Bazylika Mariacka

Kościół wzniesiony na szczycie wzgórz Pumberg w Grazu, jeden z charakterystycznych elementów tego miasta. Dwuwieżowa fasada o wysokości ponad 60 metrów stanowi typowy przykład architektury barokowej, ogólnie cały kościół, pomimo późniejszych zmian, głównie manierystycznych, jest klasyfikowany jako barokowy. Kościół wzniesiony został na początku XVIII wieku, należał najpierw do zakonu paulinów, a następnie do franciszkanów. Wewnątrz można podziwiać fantastyczne barokowe wyposażenie oraz dobrze zachowane freski (również z XVIII wieku). Ołtarz główny zawiera figurę Matki Boskiej z XVII wieku. Bazylika to jedno z najważniejszych miejsc pielgrzymkowych w Styrii. Można tutaj dojść od strony miasta wspinając się po 216 stopniach od strony dzielnicy Angelus.

Katedra w Grazu

Rzadki przykład doskonałej, monumentalnej architektury gotyckiej, ściany katedry pokryte są resztkami fresków z XV wieku, wśród nich znajdują się najstarsze przedstawienia miasta podczas oblężenie tureckiego. Przy katedrze znajduje się mauzoleum cesarza Ferdynanda II i jego małżonki wzniesione w stylu manierystycznym, poświęcone Katarzynie Aleksandryjskiej.

Szczegóły

Opublikowano: 26 maj 2009

Graz posiada rozbudowaną bazę noclegową. Jako miasto turystyczne może zaoferować podróżnym bardzo różnorodną ofertę poczynając od bardzo tanich noclegowni, a kończąc na luksusowych hotelach. Jednak ze względu na wysoki kurs euro wycieczka do Austrii w tym roku może okazać się sporo droższa niż na przykład w poprzednim.

Przykładowe ceny pokoi dwuosobowych to w przeliczeniu 230-300 złotych w trzygwiazdkowym hotelu, 250-500 złotych w cztero- oraz powyżej 400 w pięciogwiazdkowym. Jest również sporo miejsc noclegowych o niższych cenach, jednak w znacznie gorszych warunkach  (schroniskach, pensjonatach lub hostelach).

Szczegóły

Opublikowano: 26 maj 2009

Stolica Styrii łączy w swojej malowniczej starówce historyczny przepych z klimatem południa. Poprzez stulecia wokół zamkowego wzgórza ze słynną Wieżą Zegarową rozwijało się miasto, w którego budowlach od średniowiecza znajdowały odzwierciedlenie najważniejsze style architektoniczne. Obecnie to miasto nad rzeką Mura liczy około ćwierć miliona mieszkańców i należy do największych w całej Austrii.

Historia

Historia Grazu sięga głęboko wstecz, aż do czasów rzymskich. Nazwa miasta pochodzi z czasów, kiedy tutejsze ziemie były pod władzą plemion słowiańskich, a utworzona przez Rzymian w okolicy obecnego Grazu warowna osada została przez lokalnych mieszkańców  nazwana Gradec. W staropolszczyźnie istniało spolszczenie tej nazwy, Grodziec, jednak dziś nie jest już używane, a zastąpiła je nazwa oryginalna.

W XIII wieku wzniesiono mury miejskie wokół istniejącej osady, która wówczas stanowiła jeden z najważniejszych ośrodków handlu. W XVI wieku natomiast liczni włoscy artyści i budowniczowie rezydujący w mieście wpłynęli na jego wygląd tak, że obecnie Graz przypomina bardziej miasta Italii niż Germanii. Lokalna twierdza spełniała doskonale swoje zadanie – nie udało się jej zdobyć ani Węgrom w XV wieku, Turkom Osmańskim, wojskom Napoleona ani Aliantom w czasie II wojny światowej.

Również liczne małe uliczki i zaułki Grazu dają świadectwo historycznego znaczenia miasta, dla którego kultura i sztuka odgrywa decydującą rolę także w życiu codziennym. Fascynujący widok ze wzgórza zamkowego na labirynt wąskich zaułków i ceglastoczerwoną płaszczyznę dachów to najlepsze przygotowanie przed zanurzeniem się w plątaninę bocznych uliczek, wewnętrznych dziedzińców, przejść i ukrytych zakątków. Jest to jedna z najlepiej zachowanych starówek w Europie Środkowej, jej wartość doceniono wpisując ją w roku 1999 na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Ponad 1/3 miasta stanowią parki i inne obiekty krajobrazowe – Graz jest zielonym miastem położonym w malowniczej okolicy wśród lesistych wzgórz. Graz był również w 2003 roku jedną z Europejskich Stolic Kultury.

Dziś niemal 10% ludności miasta stanowią studenci, którzy w Grazu korzystają z 6 istniejących tutaj uczelni, do których zaliczają się: Uniwersytet Karola Franza założony już w roku 1585 roku, Politechnika w Grazu, której studentem był między innymi Nikola Tesla, Akademia Medyczna, Akademia Sztuk Pięknych, Wyższa szkoła zawodowa Johanneum i inne.

Mimo że Graz leży w geograficznym zakresie klimatu umiarkowanego, widać w nim silne wpływy śródziemnomorskie. Jst to efekt geograficznego ukształtowania okolicznych terenów, ponieważ miasto leży w kotlinie, która otwiera się na południe, jest tutaj więc cieplej niż by to wynikało z położenia miasta. W roku średnia temperatura notowana w Grazu to 9 stopni, opady wynoszą około 818 mm i przeciętnie w roku są tylko 92 deszczowe dni. Jednak takie ukształtowanie terenu nie sprzyja rozwojowi aglomeracji miejskiej, ponieważ spaliny samochodowe i dymy nie mogą się swobodnie roznieść w powietrzu i unoszą się nad miastem tworząc uciążliwy smog.

Kilkoro znanych ludzi pochodzi z Grazu lub jego okolic. Koniecznie należy tutaj wymienić Arnolda Schwarzeneggera, wychował się on w niewielkiej wiosce Thal, 2km od Grazu. Zaczynał karierę jak kulturysta zdobywając najpierw mistrzostwo świata w tej dyscyplinie, następnie brał udział w wyborach Mistera Universum, które wygrał mając 22 lata, tam dostrzeżony przez headhunterów został aktorem, dzięki czemu zyskał sławę i fortunę.  Obecnie Schwarzenegger pełni obowiązki gubernatora stanu Kalifornia w USA. Poza tym wspomnieć należy przy okazji również: noblistę Otto Loewiego (nazywanego ojcem neuromedycyny, który wynalazł acetylocholinę, popularny niegdyś lek) oraz Tesslę i Kepplera, którzy przez jakiś czas przebywali w Grazu.

Wybierasz cię do Grazu? Z portalem Tanie-loty.com.pl możesz zarezerwować tanie loty do Grazu . Tanie bilety do Grazu są w Twoim zasięgu, wystarczy że skorzystasz z naszej wyszukiwarki lotów.

Szczegóły

Opublikowano: 26 maj 2009

Maskat - Stare Miasto

Fot. sxc

Najpopularniejszych kierunkiem wycieczek turystów do Omanu jest Maskat – miejscowość turystyczna będąca jednocześnie stolicą tego kraju. Maskat jest położony niezwykle malowniczo - rozłożony wzdłuż urozmaiconego wybrzeża morskiego, w którym przeplatają się piaszczyste plaże i skały. To, co jest bardzo charakterystyczne dla Maskatu, to przede wszystkim Wielki Meczet, niezliczone twierdze i forty, w tym najbardziej urokliwy, wpisany na listę Światowego Dziedzictwo UNESCO fort w Bahla oraz Fort Mirani. Liczne meczety, sułtańskie pałace, barwne bazary oraz tradycja kultury islamskiej są niezwykle interesujące dla przybywających tu na wakacje turystów. Mascat to bajkowe miasto z cudowną architekturą, aromatycznym zapachem kadzideł oraz fajek wodnych, a także biało odzianymi mężczyznami. Samochody przeplatają się na ulicach z wielbłądami. W mieście prawie cały czas panuje ciepła i słoneczna pogoda.

Historia

Port Maskat znano już w V w.p.n.e. W kolejnych wiekach rozwijał się jako ośrodek handlowy na szlaku do Indii i Afryki. Na początku XVI w. Maskat zdobyli Portugalczycy i do połowy XVII w. znacznie miasto rozbudowali. Do dziś zachowały się mury i bramy obronne oraz domy mieszkalne z rzeźbionymi odrzwiami wzniesione przez Portugalczyków.

Główne dzielnice miasta rozdzielone są pasmami skalistych gór. Dwie otoczone skałami zatoki tworzą w obrębie miasta naturalne porty, do których wejścia strzegą fortyfikacje wzniesione na wysepkach i szczytach wzgórz. Fortece istnieją do dzisiaj nadając uroku stołecznemu krajobrazowi, szczególnie nocą, gdy eksponuje je okazała iluminacja. Nad mniejszą z zatok zbudowano okazały pałac sułtański, naprzeciwko którego, na skale wznosi się Fort Mirani – solidna forteca o wysokich, kilkunastometrowych murach. Niedaleko przy pałacu znajduje się meczet sułtański, do którego na modlitwę może przyjść każdy muzułmanin, gdyż nie ma drzwi a świątynia stoi otworem w dzień i w nocy. Bezpośrednio z nadmorskiego bulwaru w Murtah można wstąpić na teren krytego bazaru, którego zadaszone bambusowymi panelami i oświetlone stylowymi lampkami uliczki wiodą wśród labiryntu sklepików wypełnionych tekstyliami, przyprawami, pachnidłami. Na przybyszy czekają właściciele sklepików z pamiątkami.

Atrakcje

Maskat różni się od stolic pozostałych krajów arabskich między innymi tym, że nie znajdziemy tu zbyt wielu przejawów nowoczesnej architektury. Nieliczne wysokościowce znajdują się w dzielnicy biznesowej - Ruwi. Miasto jest nowoczesne, bardzo czyste i zadbane. Chociaż architektura Maskatu jest wyraźnie orientalna, sam styl zabudowy i wykorzystanie przestrzeni są zaskakująco pozbawione bliskowschodniego uroku. Tylko meczety są śliczne, lekkie, o filigranowej, koronkowej ornamentyce. W gruncie rzeczy jest więc Muscat dość zwyczajnym, ale bardzo starannie utrzymanym miastem. Działają tu bankomaty, w sklepach znajdziemy te same międzynarodowe marki, stacje benzynowe obsługuje się tak samo, jak w Europie - tyle że benzyna jest tańsza niż woda, a myjnie bardziej oblegane (za brudny samochód grozi mandat!)

Wyjeżdżasz do Maskatru? Portal Tanie-Loty.com.pl oferuje tanie loty do Maskatu. Zapoznaj się z naszą ofertą tanich biletów do Maskatu.

Szczegóły

Opublikowano: 26 maj 2009

Wielki Meczet

Fot. Dreamstime

Wielki Meczet (Sultan Qaboos Grand Mosque)

Jeden z największych i najwspanialszych na Bliskim Wschodzie, trzeci, co do wielkości na świecie. Charakterystyczne dla tego miejsca jest wspaniałe zdobnictwo, przepiękne żyrandole oraz ręcznie robiony dywan o powierzchni około 4300 m2 w sali modlitewnej. Meczet jest otwarty dla zwiedzających codziennie (oprócz piątków) od 8 do 11 rano, ale panie są zobowiązane mieć głowę okrytą szalem lub chustą. Obowiązuje zakaz wstępu w szortach oraz bluzkach bez rękawów.

Pałac Sułtana - Qasr Al Alam Royal Palace

Kilka kilometrów od Muttrah znajdują się zabytkowe mury miasta oraz charakteryzujący się baśniową architekturą pałac sułtana. Nieckę, w której położona jest siedziba władcy otaczają góry i forty. Sam pałac jest przepiękny i chociaż nie ma możliwości by go zwiedzić, warto obejrzeć go z zewnątrz.

Forty Al Jalali i Al Mirani

Forty Dżalali, Mirani i Matrah zbudowali Portugalczycy pod koniec XVI wieku. Forty były wykorzystywane jako więzienia, teraz znajdują się tu muzea.

Bulwar Corniche

Corniche, wzdłuż którego wieczorami przechadzają się tłumy mieszkańców stolicy, jest ozdobiony płaskorzeźbami przedstawiającymi atrakcje turystyczne kraju, wyłożony ozdobnymi, kolorowymi płytkami, co kilkanaście metrów znajdują się punkty widokowe zadaszone złotymi kopułami. Nocą całość jest dyskretnie podświetlana.

Frankincense Land Museum

Rząd Omanu otworzył nowe muzeum, w którym turyści będą mogli podziwiać najciekawsze zbiory archeologiczne, kulturalne oraz związane z historią żeglarską. Ekspozycje można zwiedzać codziennie, a jako miejsce ulokowania muzeum wybrano Al. Balid Archaeological Park w starej części Muskatu. Obszar ten objęty jest ochroną prawa UNESCO.

Mutrah Souk

Bezpośrednio z nadmorskiego bulwaru w Murtah można wstąpić na teren krytego bazaru, którego zadaszone bambusowymi panelami i oświetlone stylowymi lampkami uliczki wiodą wśród labiryntu sklepików wypełnionych tekstyliami, przyprawami, pachnidłami. Na przybyszy czekają właściciele sklepików z pamiątkami. Jest on najstarszym targiem w Omanie i cieszy się sławą najlepszego w regionie. Można tu poczuć niezwykłą atmosferę tego miejsca przepełnioną orientalnymi zapachem.

Jaskinie Niah

W 1957 r. odkryto tu szkielet ludzki sprzed 37 500 lat, co obaliło stwierdzenie, iż Homo Sapiens pochodził z Europy. Najważniejszych odkryć dokonano w Wielkiej Jaskini.