Treść strony

  • polska firma
  • 20 lat na rynku
  • 600 000 klientów
  • bezpieczne płatności
  • gwarancja najniższej ceny

Treść główna

Muzeum zostało założone 1 stycznia 2000 r., a w 2009 r. otrzymało nową siedzibę w Pałacu Królów Pruskich, przy ul. Kazimierza Wielkiego 35 we Wrocławiu. Główną część ekspozycji stanowi wystawa "1000 lat historii Wrocławia", na której pokazano dzieje miasta od czasów średniowiecza po współczesność. Zgromadzono nań ponad 3 tysiące eksponatów, m. in. ze zbiorów własnych Muzeum, zasobów prywatnych kolekcjonerów, muzeów regionalnych całej Polski, Muzeum Narodowego w Warszawie czy Biblioteki Uniwersyteckiej Uniwersytetu Wrocławskiego. Wielką atrakcję stanowią także drobiazgowo zrekonstruowane komnaty królewskie, a także barokowy ogród na tyłach pałacu. Skrzydło zachodnie zajmuje Galeria Wrocławskiej Sztuki XIX i XX wieku. Muzeum czynne od wtorku do piątku w godzinach od 1000 do 1700 w soboty i niedziele od 1000 do 1800 w poniedziałek Muzeum nieczynne Ceny biletów: • normalny - 15 zł • ulgowy - 10 zł • grupowy (powyżej 20 osób) - 10 zł/osoba • rodzinny - 30 zł

Jest to jedyne tego rodzaju muzeum w Europie Środkowej. Posiada obszerne wystawy i akwaria, w przystępny sposób przybliżające życie morskich, przepięknych i kolorowych ryb, żółwi i innych stworzeń. Oprócz żywych ryb są wystawy tematyczne dotyczące ssaków i ptaków żyjących w morzach, oraz sala poświęcona badaniom biegunów jak i rybołówstwu. Rocznie muzeum, którego zbiory znajdują się w barokowym Kościele Św. Katarzyny odwiedza setki tysięcy zwiedzających. Odwiedzając Stralsund warto zdecydować się na zwiedzanie Oceanarium i Muzeum Morza (kupno łączonego biletu na dwie atrakcje wychodzi zdecydowanie taniej). Aktualnie cena łącznego biletu to 25 Euro.
Centrum Dialogu Przełomy to nowa szczecińska placówka Muzeum Narodowego zajmująca się najnowszą historią Pomorza Zachodniego. W podziemnym pawilonie na placu Solidarności można oglądać ekspozycję dotyczącą wydarzeń, które budowały tożsamość mieszkańców tej ziemi - Leitmotiv wystawy to wolność. Kluczowymi elementami wystawy są prezentowane dokumenty historyczne, relacje świadków oraz dzieła sztuki łączące się z protestami szczecińskich robotników w grudniu 1970, sierpniu 1980 oraz sierpniu 1988 roku. Bilety wstępu: normalny -10 zł., ulgowy -5zł., grupowy (minimum 10 osób) -5 zł., rodzinny (karta dużej rodziny) -3 zł., emeryci, renciści (60+): czwartki – wstęp bezpłatny do godz. 14.00, 1 PLN po godz. 14.00. W soboty wstęp do muzeum jest bezpłatny.
Muzeum Historii Szczecina – Oddział Muzeum Narodowego powołano do życia w 1975 roku. Jego siedzibą jest gotycki Ratusz Staromiejski na Podzamczu, usytuowany w centrum najstarszej części miasta – pomiędzy Rynkiem Siennym i Nowym, przy ul. Mściwoja 8. Wystawy stałe: - „Dzieje Szczecina” – historia i kultura od czasów najdawniejszych do współczesności: - „Najstarsze karty z dziejów Szczecina” - „Szczecin w czasach szwedzkich i pruskich, przemiany w mieście do końca XIX” - „Hans Stettiner i Jan Szczeciński. Życie codzienne w Szczecinie w XX wieku” Godziny otwarcia wtorek, środa, sobota 10.00–18.00 czwartek 10.00–20.00 niedziela 10.00–16.00 poniedziałek – nieczynne Ceny biletów: 10 zł normalny, 5 zł ulgowy, 15 zł rodzinny (dorośli i dzieci do lat 16, maksymalnie 5 osób) W soboty zwiedzanie bezpłatne.
W kolekcji muzeum znajdują sie obrazy najsłynniejszych malarzy,takich jak Tycjan,Rembrandt.Tutejsze zbiory są owocem pasji XIX wiecznego markiza H.R.Seymoura,który poświęcił życie kolekcjonowaniu dzieł sztuki. Nieślubny syn i zarazem spadkobierca Seymoura,Richard Wallace,kontynuował jego dzieło,a wdowa po nim podarowała narodowi brytyjskiemu i dziś można je podziwiac wystawione w domu markizów Herford. Warto zapamiętać,że wstęp na wszystkie wystawy jest darmowy. Godziny otwarcia:10;00-17;00 Adres:Manchester Square,W10 3BN

Za założenie tego niezwykłego muzeum jest odpowiedzialny Edward Bramaha. Muzeum skupia się na zaprezentowaniu historii kawy i herbaty w Europie.Jest to pierwsze tego rodzaju muzeum na świecie.Nie brakuje w tym muzeum utensyliów,które są niezbędne do przygotowania powyższych napojów.Bardzo znanym aspektem tego muzeum są seminaria-są prowadzone przez samego założyciela muzeum.Przy muzeum mieści się herbaciarnia,gdzie można skosztować tradycyjnej english afternoon tea.

Adres: Bramah Museum of Tea and Coffee, 40 Southwark Street, Bankside, London SE1

Muzeum Zegarów od czasu otwarcia w latach pięćdziesiątych stało się jednym z najbogatszych zbiorów poświęconych historii pomiaru czasu, zawierający modele najstarszych zegarów. Pięć razy dziennie można tutaj usłyszeć niezwykłe dźwięki kurantów. Na rogu muzeum - obok pierwszego na świecie zegara strefowego - wisi unikatowy na skalę światową zegar trzykołowy. Miejsce ciekawe również dla szczęśliwych, którzy czasu nie liczą.
Jedno z miejsc poświęconych pamięci I Wojny Światowej, miejsce bardzo mejestatyczne składa się z wielkiego budynku - Dominion Museum (w formie kaplicy) oraz kilku form mieszczących się na placu przed budynkiem.
Belfast - miasto, gdzie został wybudowany i wodowany Titanic. To właśnie tutaj możemy odwiedzić największe na świecie muzeum poświęcone słynnemu statkowi, upamiętanijące ofiary tragedii oraz konstruktorów i budowniczych giganta. Muzeum jest bardzo nowoczesne i interaktywne, przedstawia całą gamę zdarzeń powiązanych z Titaniciem: od samej idei, budowy statku, poprzez wygląd pokoi różnych klas, moment zatonięcia, aż do szczegółów dotyczących wyłowu wraku. Znajdziemy tutaj wiele interaktywnych aplikacji, filmów, gier, możemy wystukać własny telegram, odbyć symulatoryjną podróż podczas budowy statku, obejrzeć film z ekspedycji do wraku i wiele innych. Cena biletów nieco wzrosła w ostatnim czasie. Za bilet normalny zapłacimy 17 funtów, ze zniżką studencką około 13 funtów. Oficjalna strona museum: https://titanicbelfast.com/
Muzeum Zabawek "Bajka" to niezwykłe miejsce które pomoże wam przenieść się w czasie do waszego dzieciństwa jak również dzieciństwa waszych rodziców i dziadków. Mnóstwo eksponatów ułożonych w bardzo logiczny ciąg - łatwo się zwiedza. Niektóre lalki czy pluszowe misie wyglądają jednak przerażająco;) Można tu również znaleźć listy ze wspomnieniami dotyczącymi zbiorów nadesłane przez życzliwe miejscu osoby oraz pokoik - klasę z historycznymi już ławkami i innymi atrybutami;)
W Podkoniciach 300 w wiosce niedaleko Bańskiej Bystrzycy, 1 września 2007 roku otworzono pierwsze w historii Słowacji Muzeum narciarskie. Słowackie muzeum narciarstwa w Podkonicach, trzecim tego typu muzeum nart na świecie. Niektóre z nich mają ponad 100 lat. Podobne muzeum istnieje tylko w Stanach Zjednoczonych i w Finlandii. W zbiorach pasjonata Igora Bobáka, znajduje się obecnie ponad 850 par nart. Twórcą muzeum jest Pan Igor Bobák - instruktor narciarski i przewodnik turystyczny. Zostało ono otwarte w wyremontowanych pomieszczeniach jego domu rodzinnego. Wartość wystawionych eksponatów jest bezcenna. Będziecie mogli obejrzeć również narty, na których jeździły w przeszłości, podczas zawodów narciarskich, znane osobistości ze świata sportu - Jana Gantnerová-Šoltýsová (reprezentantka Czechosłowacji, uczestniczka Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Sarajewie w 1984 r.), Katarína Gálfiová, braci Krajňákovci, Michal Šoltýs, Alexander Telgártsky, Dušan Haring oraz szereg innych osobistości sportów narciarskich. Na zewnątrz muzeum otwarto skansen kolejek linowych i wyciągów narciarskich. Znajdują się tutaj ciekawe eksponaty, które jeszcze kilka lat temu służyły narciarzom i turystom w Wysokich i Niskich Tatrach, Wielkiej Fatrze, Małej Fatrze oraz Rudawach Słowackich (Slovenské rudohorie). Przed wizytą w muzeum należy umówić się telefonicznie pod nr +421 907 142 135. Bilet wstępu w formie dobrowolnej opłaty Zwiedzanie trwa ok. 45 minut. Zwiedzanie codziennie od kwietnia do listopada w godz. 9:00 – 18:00, zaś od grudnia do marca po 16:00.
Muzeum Kinematografii w Łodzi to muzeum gromadzące filmy, plakaty, elementy scenografii, urządzenia techniczne oraz inne pamiątki związane z kinematografią. Siedzibą muzeum jest pochodzący z połowy XIX w. pałacyk (rezydencja) Karola Scheiblera, jednego z największych łódzkich przemysłowców pochodzenia niemieckiego, z racji fortuny i skali produkcji zwanego "królem bawełny", przy pl. Zwycięstwa 1 opodal PWSFTviT - popularnej "Filmówki" W zbiorach muzeum znajduje się około tysiąca filmów na taśmach celuloidowych i wideo. W ekspozycji stałej prezentowane są urządzenia związane z rozwojem technologicznym kina (historyczne projektory, kamery) oraz wystawa ˌˌ60 lat animacji polskiejˈˈ, prezentująca materiały ikonograficzne, lalki, elementy scenografii i zaaranżowane plany filmowe, a także urządzenia do animacji filmowej ze zbiorów własnych muzeum i depozytów. 1 czerwca 2011 roku, przed przed wejściem do muzeum odsłonięto rzeźby kotów Filemona i Bonifacego. Ceny biletów: normalny: 10 zł ulgowy: 7 zł we wtorki wstęp bezpłatny Wejście do muzeum: Łódź, plac Zwycięstwa 1,(od ul. Targowej)
To bardzo interesujące muzeum na mapie Rzeszowa powstało pod patronatem Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie oraz prezydenta Rzeszowa Tadeusza Ferenca.
,,W krainie Bogów'', ''Ruchomy zamek Hauru'', ''Mój sąsiad Totoro'' czy ''Grobowiec świetlików'' i wiele więcej.. - jeśli znasz choć jeden z tych filmów na pewno nie znudzisz się w muzeum Ghibli - muzeum studia w którym stworzono m.in. te animacje. Jest to miejsce, które przeniesie Cię do świata dziecięcej fantazji i po raz kolejny będziesz mógł spotkać się ze swoimi ulubionymi bohaterami z dzieciństwa. Już na wstępie odczuwa się wyjątkowość tego miejsca, gdyż bilety, które wyglądają jak filmowa klisza sprzedaje nam Totoro, a jedną z atrakcji jest możliwość wejścia do Kotobusa z filmu ''Mój sąsiad Totoro'' Mieści się ono na obrzeżach Tokio, a bilety trzeba rezerwować z wyprzedzeniem, gdyż miejsce to jest niesamowicie popularne.
Muzeum położone jest pod ziemią na tym samym poziomie, co niegdysiejsze rzymskie miasto. Znajduje się tam mieszanka autentycznych rekonstrukcji jak i wspaniale zachowanych odkryć (fragmenty starożytnej mozaiki in situ). Można obejrzeć zrekonstruowany rzymski plac targowy, fragment domu z autentycznymi detalami. Dodatkowo programy komputerowe pozwalają ożywić dawne Durnovernum Cantiacorum oraz pokazać zwiedzającym niektóre ekscytujące aspekty procesu archeologicznego. Longmarket Butchery Lane Canterbury
Klasycystyczny pałac Albertich (1801-1803), obecnie muzeum
Historia wałbrzyskiego górnictwa sięga początku XVI w., kiedy węgiel wydobywano tu metodą odkrywkową, drążąc kilkumetrowe szyby. Z czasem zaczęły powstawać sztolnie - poziome wyrobiska drążone w zboczach wzniesień. Na przełomie XIX i XX w., w czasie największego rozwoju wałbrzyskiego górnictwa, w 15 tutejszych kopalniach pracowało ponad 20 tys. górników. Do 1990 r., kiedy zapadła decyzja o zamknięciu wszystkich wałbrzyskich kopalń, stanowiły one podstawę bytu mieszkańców miasta i okolic. Zachowane obiekty dawnego przemysłu postanowiono wykorzystać do innych celów - mają być salami konferencyjnymi, wystawowymi, restauracjami, sklepami. W 1996 r. w dawnej kopalni "Julia" otwarto Muzeum Przemysłu i Techniki. Górują nad nim charakterystyczne wieże szybów "Julia" i "Sobótka". W "markowni", gdzie niegdyś górnicy pobierali swoje "marki" (numerki), służące ewidencji pracowników zjeżdżających pod ziemię, zgromadzono eksponaty związane z górniczym fachem. Są tu lampy górnicze, narzędzia, mundury, nakrycia głowy, a także słupy graniczne, wyznaczające na powierzchni zasięg kopalń. Przewodnicy, którzy przybliżają turystom atrakcje kopalni, wywodzą się z górniczej braci - kilkanaście lat temu pod ziemię zjeżdżali w innym charakterze. Pokonanie prawie kilometrowej trasy udostępnionej do zwiedzania zajmuje około 2 godzin. Duże wrażenie robią rzędy górniczych ubrań roboczych, zawieszonych pod sufitem na łańcuchach. Przed wejściem do łaźni znajduje się kran, z którego płynęła kawa zbożowa. Każdy górnik zabierał na szychtę około 5 litrów kawy. Należącą do kopalni "Julia" Lisią Sztolnię dawniej wypełniała częściowo woda. Dzięki temu można było transportować łodziami urobek i organizować atrakcyjne spływy dla odwiedzających gości. Dzisiaj w sztolni nie popływamy, choć paradoksalnie znaczna jej część została zalana przed kilkoma laty przez wody kopalniane. Po zejściu szybem "Sobótka" na głębokość ponad 30 m zwiedzających czeka 200-metrowy spacer Lisią Sztolnią, ostatnim czynnym podziemnym chodnikiem spośród wszystkich kopalni Wałbrzycha. Muzeum zwiedza się od wtorku do soboty w godz. 9.00, 11.00 i 13.00. Dobrze zapowiedzieć telefonicznie swoją wizytę. Opiekunowie obiektu zdążą wtedy dla nas przewentylować Lisią Sztolnię, w której samoczynnie gromadzi się dwutlenek węgla w niebezpiecznych dla człowieka ilościach.
Muzeum Mydła i Historii Brudu znajduje się w Bydgoszczy. Przedstawia historię brudu i higieny od czasów starożytnych po współczesność. Uchodzi za jedną z nielicznych tego typu placówek w Europie. W muzeum można zobaczyć m.in. średniowieczną łaźnię, XIX-wieczny pokój kąpielowy, urządzenia służące do mycia i kąpieli (m.in. pierwszą przenośną ubikację czy pierwowzór prysznica), żeliwne wanny z XIX wieku, szczotki z końskiego włosia do szorowania ciała, maglownice, pralki, suszarki oraz bogatą kolekcję mydeł z różnych zakątków świata i Europy i form do ich produkcji. Dostępne są również dokumenty dotyczące metod i rytuałów higienicznych oraz przedwojenne reklamy środków czystości. Eksponatów można dotknąć, powąchać, a niektóre nawet kupić. Placówka aspiruje do miana żywego muzeum, w którym można samemu tworzyć kompozycje mydeł w ramach warsztatów Obwoźnej Pracowni Mydła oraz na miejscu w zaimprowizowanym laboratorium. Warsztaty obejmują opowieści o historii higieny, produkcji i używania środków czystości oraz wykonanie własnego mydła w oryginalnej formie i kolorze, z indywidualnie dobranymi dodatkami, solami i zapachami.

Royal Pavilion Pierwsza wersja pałacu została zbudowana na terenie dawnej farmy w dwóch etapach na przełomie XVIII i XIX wieku. Ta orientalna, fantastyczna konstrukcja z kamienia ze stiukami odzwierciedla osobowość swojego zleceniodawcy – Jerzego Augusta Fryderyka, Księcia Walii, późnie Regenta, a w końcu króla Jerzego IV. Książę cierpiał na dnę moczanową i lekarz zalecił mu, aby częsty odpoczynek nad morzem – mikroklimat wybrzeża miał dobrze służyć jego zdrowiu. Stąd wzięła się decyzja o budowy rezydencji w Brighton. Innym powodem miała być chęć dyskretnego – z dala od Londynu – spotykania się z jego ukochaną, Marią Anne Fitzherbert (książę nawet poślubił ją, lecz związek ten był nieważny z mocy brytyjskiego prawa, gdyż nie należała ona do arystokracji i była katoliczką). Obecny wygląd nadał pałacowi architekt John Nash w czasie przebudowy trwającej w latach 1815-1822. król stworzył tu ekstrawaganckie miejsce dla rozrywki swojego nadmorskiego dworu. W 1845r. rząd pałac na sprzedaż. Po długich pertraktacjach, w 1849r. nabywcą zostały władze miejskie Brighton. W czasie I wojny światowej mieścił się tam szpital dla rannych żołnierzy z Indii i Karaibów. Nieopodal Brighton urządzono miejsce rytualnej kremacji i pochówku dla zmarłych w szpitalu hinduistów i sikhów. Obecnie budynek stanowi muzeum, istnieje także możliwość wynajmowania go na konferencje i przyjęcia. Do pałacu wchodzi się przez dwie egzotyczne bramy. Jego wyjątkowa sylwetka, pełna „bąblowatych” kopuł, pinakli, wieżyczek i iglic wcinających się w niebo, jest wolną interpretacją architektury hinduskiej. Wewnątrz, we wspaniale umeblowanych i dekorowanych pomieszczeniach, przeważają elementy chińskie, co znajduje swoją kulminację w Music Room, oświetlonym lampami w kształcie kwiatu lotosu, gdzie wielkie malowane smoki i węże wiją się pod sklepieniem kopuły. Banqueting Room jest równie wystawny, z sufitu kopuły zwisa jednotonowy kryształowy żyrandol w kształcie skrzydlatego smoka na tle ogromnych liści bananowca. Cały ten przepych znajduje się również w ogrodach.

Muzeum Ognia to nowoczesny obiekt o niespotykanych kształtach, łączący w sobie funkcje edukacyjne i rozrywkowe. Ekspozycja tego wyjątkowego centrum nauki poświęcona jest wiedzy na temat energii i ognia od czasów najdawniejszych aż do dnia dzisiejszego. Inspiracją do powstania Muzeum Ognia były tragiczne wydarzenia z 1702 roku, kiedy to szalejący pożar strawił znaczną część miasta Żory. W Muzeum Ognia każdy może zostać odkrywcą! Multimedialna ekspozycja oraz urządzenia doświadczalne to nie tylko dobra zabawa, ale także ciekawe uzupełnienie procesu nauczania. Muzeum Ognia mieści się przy ul. Katowickiej 3 w Żorach, bezpośrednio przy drodze krajowej nr 81 na trasie Katowice - Skoczów. Otwarte: WTOREK - CZWARTEK 9:00 - 16:00 PIĄTEK 9:00 - 18:00 SOBOTA - NIEDZIELA 11:00 - 18:00 Bilet normalny – 16 zł Bilet ulgowy – 12 zł* *Zniżki dla dzieci, seniorów, studentów
Wieża mieszkalna z 1888 nazywana basztą lub okrąglakiem. Znajdowały się w niej mieszkania praktykantów cukrowni. Obecnie mieści się tu Muzeum Ziemi Kazimierskiej. Wstęp jest możliwy przed wcześniejszą konsultacją z domem kultury i kosztuję 5zł.W skład ekspozycji wchodzą głównie znaleziska podczas wykopów archeologicznych.
W zbiorach Muzeum Ziemi Lubuskiej znajduje się obecnie ponad 17 tysięcy obiektów. Najliczniejszą kolekcję tworzą dzieła sztuki współczesnej. Zbiory Działu Sztuki Współczesnej reprezentują wszystkie klasyczne dyscypliny plastyki. Zespół obejmuje prace z zakresu malarstwa, grafiki, rysunku, rzeźby, plakatu, tkaniny, ceramiki, fotografii. Uwzględnia również nowe sposoby ekspresji – instalacje, dokumentacje akcji artystycznych. O ich jakościowej wartości decyduje przede wszystkim malarstwo polskie, poza nielicznymi wyjątkami powstałe po 1945 roku, aż po czasy najnowsze. Zbiory Działu Sztuki Dawnej to ponad 2200 muzealiów z zakresu rzeźby, malarstwa, grafiki oraz rzemiosła. Do grupy szczególnie cennych obiektów należy rzeźba sakralna od XIV do początku XX wieku, związana z terenem Dolnego Śląska. Zespół pochodzi z dawnego Heimatmuseum oraz przekazów powojennych. Zbiór malarstwa obejmuje prace powstałe od XVI do początku XX stulecia. Jest wśród nich popularne na Śląsku malarstwo religijne i pejzażowe. Do najważniejszych kolekcji sztuki dawnej należą: portrety mieszczan z XIX i XX wieku oraz sztychy dotyczące ikonografii miast, ceramika, zegary, wyroby złotnicze, konwisarskie. wyroby kowalstwa, zabytki techniki, narzędzia rzemieślnicze, przedmioty pomiarowe, przedmiotów użytkowe, sprzęt grający, sprzęt fotograficzny. Na liczący ponad siedem tysięcy obiektów zbiór Działu Historycznego składają się takie grupy muzealiów jak: pocztówki, pieczęcie, afisze wyborcze, sztandary, mapy i plany. W ramach Działu Historycznego działa Gabinet Numizmatyczny. W swych zbiorach zgromadził ponad 4900 obiektów, na które składają się: monety, banknoty polskie i zagraniczne, medale, medaliony i plakiety. Muzeum posiada niemal kompletną kolekcję zielonogórskich papierowych pieniędzy zastępczych. Kolekcja Działu Winiarskiego liczy ponad 1500 eksponatów. Do najważniejszych zbiorów należą narzędzia i naczynia związane z produkcją wina, naczynia kamionkowe, naczynia cynowe, szkło artystyczne i użytkowe, ekslibrisy o tematyce winiarskiej oraz dzieła sztuki związane z produkcją i kulturą picia win. Ekspozycje stałe: Galeria dyrektorów muzeum w Zielonej Górze Galeria Mariana Kruczka Galeria piastowskich książąt Śląska Lubuskiego Galeria Tadeusza Kuntzego Galeria witraży Marii Powalisz-Bardońskiej Kajetan Sosnowski – Wieża asymetryczna Muzeum Dawnych Tortur Muzeum Wina Muzeum Zielonej Góry Sala Zegarowa Sztuka sakralna Śląska Lubuskiego Godziny otwarcia: Poniedziałek nieczynne Wtorek nieczynne Środa 11.00- 17.00 Czwartek 11.00- 17.00 Piątek 11.00- 17.00 Sobota 10.00-15.00 Niedziela 10.00- 16.00 Cennik: Normalny 6zł Ulgowy(dzieci i młodzież szkolna, studenci, emeryci i renciści) 3zł Grupowy (10 osób i powyżej) 3zł/os. Opłata za przewodnika w języku polskim 30zł Opłata za przewodnika w języku angielskim 40zł W soboty wstęp wolny na ekspozycje stałe.
Pierniki w Toruniu są wypiekane od 700 lat. Żywe Muzeum Piernika mieszczące się przy ulicy Rabiańskiej 9. Jest to muzeum interaktywne mieszczące się na pierwszym piętrze w odtworzonej XVI-wiecznej piernikarni odbywa się produkcja pierników według starych receptur, w tradycyjny sposób, narzędziami, jakich używano 500 lat temu. Na drugim piętrze wkraczamy w świat mechanizacji wieku XIX i XX. Toruńskie Żywe Muzeum Piernika oferuje pogłębienie tajników wiedzy piernikarskiej, posmakować świeżo wyrobionych pierników, ale największą zaletą jest możliwość uczestniczenia w procesie wyrobu pierników. Możemy tu sami stworzyć piernik (samodzielnie ugnieść ciasto, dodać przypraw: imbiru, kardamonu, goździków, miodu czy cynamonu, potem zamknąć w formie i upiec). Podczas, gdy zrobiony przez nas piernik będzie piekł się w piecu mamy możliwość wysłuchania legend o toruńskich piernikach i Toruniu. Żywe Muzeum Piernika w Toruniu to frajda nie tylko dla najmłodszych, lecz również dla osób w każdym wieku, które mogą poczuć się jak w magicznej bajce, nauczyć robić pierniki oraz poznać historię piernikarstwa i miasta Torunia. Muzeum czynne jest codziennie od godz. 10:00 - 18:00. Pokazy zaczynają się o pełnych godzinach. Ostatni pokaz rozpoczyna się o godzinie 17:00. Czas trwania pokazu to około 1 godzina i 15-20 minut. Pokazy w języku angielskim dla gości indywidualnych odbywają się w godzinach 13 i 16. Pokazy na II piętrze prowadzone są tylko w języku polskim. Kasa biletowa czynna jest 15 minut przed każdą pełną godziną. Ceny biletów: - dzieci (od 3 lat) i młodzież ucząca się: 9,5 zł. - dorośli: 12,00 zł. - dzieci (od 3 lat) i młodzież niepełnosprawna: 0 zł. - osoby dorosłe niepełnosprawne: 9,5 zł Bilety upoważniają do uczestnictwa w dwóch pokazach- na I i II piętrze. W przypadku rezygnacji z pokazu na II piętrze nie podlegają zwrotowi.
Muzeum Słowackiego Powstania Narodowego (Slovenského Národného Povstania - SNP) powstało w 1955 roku. Na siedzibę wybrano ratusz w Bańskiej Bystrzycy, ponieważ w tym mieście 29 sierpnia 1944 r. rozpoczęło się powstanie skierowane przeciw III Rzeszy. Było ono wspierane przez Sowietów, ale nie objęło całego kraju i zostało stłumione po 2 miesiącach. W 1969 roku placówka została przeniesiona do nowego budynku, będącego równocześnie pomnikiem SNP i mieszczącego Grób Nieznanego Żołnierza z wiecznie zapalonym ogniem. Dookoła niego powstał skansen ciężkiego sprzętu bojowego m.in. z samolotem zaopatrującym powstańców. Obecnie w muzeum prezentowana jest ekspozycja utworzona w 2004 r. pt. "Udział Słowacji w antyfaszystowskim ruchu oporu w Europie w latach 1939-1945".
Dom Gotycki w Nowym Sączu nazywany bywa też Domem Kanonicznym. Jak wskazuje pierwsza nazwa, budowla jest stara i powstała już w średniowieczu, na przełomie XV i XVI wieku, w obrębie miasta lokacyjnego. Druga zaś nazwa wzięła się stąd, że do końca XVIII stulecia Dom Gotycki był własnością kolegiaty Św. Małgorzaty stojącej obok. Po II wojnie światowej zabytek przejęło państwo i w latach 1959-65 dokonało tu kapitalnej renowacji. Od tamtego czasu dom gotycki stanowi siedzibę Muzeum w Nowym Sączu. Choć budowla została zwrócona parafii Św. Małgorzaty w 1993 roku, to nadal jest w dyspozycji Muzeum Okręgowego, stanowiąc jego główną siedzibę. Wystawa w Domu Gotyckim Wystawa w zabytkowym budynku zatytułowana jest Dawna sztuka Sądecczyzny, z dużym naciskiem na sztukę sakralną. Wystawy prezentują też historię zamku w Nowym Sączu oraz burmistrzów miasta z doby galicyjskiej. W sali koncertowej widoczne są eksponaty z sądeckich dworów i pałaców.
Muzeum 6D – Maszoperia, to niezwykle wyjątkowe miejsce, ponieważ w proces zwiedzania i poznawania ekspozycji zaangażowane są wszystkie zmysły. Powierzchnię ponad 500 m2 ścian muzeum zdobią ręcznie wykonane malowidła, które stanowią tło dla ówczesnych przedmiotów codziennego użytku. Obrazy te zostały wykonane w technice 3D, dlatego w celu wzmocnienia efektu wizualnego oglądać je będziecie w specjalnych okularach. Niespodzianek możecie się spodziewać z dołu, z góry, z prawej i lewej strony. Poczujecie się jakbyście byli w centrum wydarzeń. Podczas zwiedzania poczujecie zapach bryzy morskiej unoszący się w powietrzu, a w chacie rybackiej - aromat zdrowych, rumianych jabłek. Spotkacie „żywe” ptaki i żaby. Usłyszycie mewy śpiewające przy akompaniamencie szumu morza. Przez chwilę pobłądzicie we mgle i mroku, a wiatr potarga Wam włosy. Będziecie mieli okazję zasiąść przy biesiadnym stole rybaków i poczuć klimat maszopskiej uroczystości. Dwukrotnie nie uwierzycie własnym oczom. Raz patrząc w lustro przekonacie się, że niestety, ale wcale nie jesteście najpiękniejsi na świecie. Drugi raz gdy spotkacie rybaka, ale nie na łodzi czy w rybackiej chacie lecz…w świątyni dumania :) Przyjdźcie, bo nasze muzeum jest jak skarbnica najpiękniejszych bajek. Tu wrażenia i niesamowite emocje przeplatają się z historią rybaków, z legendą o zaczarowanej sieci i wiedźmie, która wbrew powszechnej opinii okazuje się być dobrą czarownicą. Do życia i pracy maszopskich społeczności zamieszkujących kiedyś nadbałtyckie plaże nawiązują zgromadzone przedmioty, które możecie dotykać bez obaw, że za chwilę upomni Was kustosz. Możecie się wcielić w rolę kapitana statku i zamaszyście zakręcić kołem sterowym, zerknąć przez bulaja i zadzwonić prawdziwym kutrowym dzwonem. Brak kustosza, kapci nie do pary i możliwość dotykania przedmiotów, to jednak nie wszystkie atrakcje, jakie na Was czekają. Kilka dodatkowych cech ekspozycji wyjaśni Wam dlaczego nasze muzeum, to nie taka zwykła wystawa.
Najciekawsze częstochowskie muzeum. Powstało w 1882 roku i było pierwszą fabryką zapałek na ziemiach polskich. W muzeum możemy m.in. podziwiać sprawną zabytkową linię technologiczną (fabryka cały czas produkuje zapałki) oraz stałą ekspozycję w dwóch salach wystawowych. Jest to jedyne muzeum produkcji zapałek w Europie. Muzeum należy do Szlaku Zabytków Techniki Województwa Śląskiego.
Jego siedzibą jest zabytkowy, unikatowy w skali Europy, gotycko-renasansowy Zespół Przedbramia ulicy Długiej. Usytuowany jest w centrum krzyżowania się szlaków turystycznych miasta. Składa się z trzech części: Wieży Więziennej, Szyi z Domem Więziennym i Katowni. Niegdyś stanowił kluczowy element fortyfikacji średniowiecznego Gdańska. Muzeum Bursztynu prezentuje historię powstania bursztynu, jego właściwości, pozyskiwanie oraz obróbkę na przestrzeni dziejów - od czasów najdawniejszych do współczesności. W pierwszej sali wystawienniczej znajduje się unikatowa kolekcja okazów przyrodniczych - bezcenny zbiór naturalnych form bursztynu, w tym ogromnych brył, inkluzji zwierzęcych i roślinnych, wyszukanych odmian barwnych oraz rozmaitych żywic kopalnych występujących na świecie. Zwiedzając kolejne sale zobaczymy znamienite zabytki sztuki dawnej – neolityczne wyroby bursztynniczne, zabytki pochodzące z czasów rzymskich i wczesnego średniowiecza. Najcenniejsze i najpiękniejsze obiekty pochodzą jednak ze ,,złotego okresu” rozwoju Gdańska, kiedy miasto było jednym z najważniejszych ośrodków rzemiosła bursztynniczego. W Muzeum Bursztynu można podziwiać wiele przykładów wspaniałych zabytków sztuki dawnej, takich jak - kabinety, szkatułki, ołtarzyki, medaliony, sztućce, grę we flirt. Zainteresowanie budzą również współczesne wyroby rzemiosła artystycznego oraz nowoczesnej biżuterii wybitnych projektantów ukazane w awangardowej aranżacji z wykorzystaniem multimediów. Dzięki nim, można znaleźć się pośrodku bursztynowego lasu, poczuć zapach bursztynu lub być świadkiem pokazu mody z bursztynową biżuterią. Bilety: Normalny"10.00 zł Ulgowy: 5.00 zł
Dom Uphagena – gdańska kamienica, powstała w latach 70. i 80. XVIII wieku jako siedziba rajcy gdańskiego Jana Uphagena. Uphagen wprowadził się do niej 16 października 1779 o godz. 18:00, opuszczając zarazem swoje dotychczasowe mieszkanie w Starym Domu Ławy przy Długim Targu 45. Wykańczanie i wyposażanie obiektu trwało jednak jeszcze wiele lat, tak, że pierwsze przyjęcie w salonie odbyło się dopiero 24 stycznia 1787. Uphagen żył w niej do swojej śmierci w 1802 roku. Następnie przez cały XIX wiek kamienica należała do jego rodziny. Kamienica do dzisiaj zachowała swój pierwotny charakter. Stało się tak dzięki zapisowi Uphagena, który zabronił swym spadkobiercom zmian w wystroju domu. Dzięki temu można było w 1911 utworzyć tu muzeum wnętrz. W 1944 jego wyposażenie zostało zdemontowane i ewakuowane, dzięki czemu znaczna jego część przetrwała wojnę i w latach 1993-98 została na powrót umieszczona w odbudowanej kamienicy. W czerwcu 1998 otworzono tu Muzeum Wnętrz Mieszczańskich. Jest to jedyna w Polsce i jedna z nielicznych w Europie kamienic mieszczańskich z XVIII wieku udostępnionych do zwiedzania. W początku 2015 w kamienicy zrekonstruowano XVIII-wieczną izbę kucharki, w której umieszczono łóżko z siennikiem i pierzyną, stół, trzy oryginalne XVIII-wieczne krzesła, pociemniałe lustro, skrzynię na dobytek i klatkę na ptaki, a także kosz z ubrankami dziecięcymi do naprawy i cerowania.
Ekspozycja z sarkofagami książęcymi w Muzeum Zamkowym zmieniła swój wygląd w 2010 roku. W nowej aranżacji wystawy, obok sarkofagów książęcych prezentowany jest manierystyczny ołtarz z Kunikowa oraz pomorska sakralna rzeźba barokowa stanowiące depozyt z Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku. Nowością jest zainstalowanie ekranu podłogowego (pierwszy tego typu ekran w muzeach polskich) wykorzystywany do emisji filmu o zachowanej krypcie książęcej w szczecińskim Zamku oraz ekran holograficzny wykorzystywany do emisji filmu o pochówkach książąt z dynastii Gryfitów. Muzeum poświęcone jest historii obiektu, jego budowie i odbudowie. Znajdują się tu fotogramy Zamku z okresu przedwojennego i zdjęcia wykonane tuż po wojnie oraz eksponaty archeologiczne pochodzące z wykopalisk prowadzonych na Podzamczu. Jest to także jedno z niewielu miejsc w Polsce, w którym można zobaczyć oryginalne sarkofagi książęce, które odkryto w czasie powojennych prac zabezpieczających Zamek Książąt Pomorskich przed dalszym niszczeniem. Z czternastu sarkofagów udało się odtworzyć sześć (wszystkie z XVII w.): Bogusława XIII, Filipa II, Anny Marii, Franciszka I, Ulryka I i Bogusława XIV. Sarkofagi mają formę skrzyń wzorowanych na włoskich meblach renesansowych. Wszystkie zawierają bardzo podobne elementy zdobnicze: cytaty ze Starego i Nowego Testamentu, sceną ukrzyżowania lub krucyfiks, epitafia nawiązujące do zmarłego, jego lata życia, miejsce śmierci, herb księstwa i emblemat z symbolem śmierci. Najokazalszy pod względem zdobniczym jest sarkofag Bogusława XIV - poza bogatszą ornamentyką posiada także srebrzone i złocone elementy. Źródło informacji:https://zamek.szczecin.pl/zwiedzanie.php?id=162
Kapitol to według mnie drugi najważniejszy budynek w Waszyngtonie zaraz po Białym Domu. Można podziwiać to miejsce z zewnątrz jednak polecam wizytę w środku. Poza sezonem można to zrobić bez większych problemów z przewodnikiem i oczywiście za darmo. Zwiedzanie rozpoczynamy od obejrzenia krótkiego filmu na temat Kapitolu i Stanów Zjednoczonych. Następnie zwiedzamy poszczególne sale. Na początek przewodnik pyta się z jakich stanów są poszczególni turyści żeby w trakcie zwrócić uwagę na motywy z nimi związane. Podziwiamy rotundę z obrazami, freskami i rzeźbami. Każdy symbolicznie związany jest z historia tego kraju. W National Statuary Hall znajdują się posągi wybitnych przedstawicieli poszczególnych stanów. W tej części robienie zdjęć jest dozwolone. Następnie można obejrzeć na żywo obrady senatu oraz izby reprezentantów. Dostajemy indywidualną wejściówkę ale wcześniej należy zostawić w depozycie praktycznie wszystko więc nie ma co liczyć na pamiątkowe zdjęcie.
Niezwykłe muzeum które trzeba zobaczyć. Prezentuje i wyjaśnia mnóstwo zagadnienie technicznych i naukowych. Według mnie każde dziecko i dorosły odwiedzający to miejsce zainteresuje się nauką. Mnóstwo wystaw tematycznych (min. genetyka, transport, robotyka, przemysł). Samoloty, łodzie podwodne (niemiecki U505)i statki kosmiczne (Apollo 8). Poniżej link prezentujący w pigułce to fascynujące muzeum. https://www.youtube.com/watch?v=mYUxJdHt4f0
Lotniskowiec Intrepid to wyjątkowa atrakcja znajdująca się w Nowym Jorku przy molo nr 86. Okręt z okresu II wojny światowej a potem wojny wietnamskiej w 1982 roku został przekształcony w statek muzeum. Podczas zwiedzania możemy dokładnie obejrzeć każdy zakątek tej wyjątkowej jednostki oraz zobaczyć jak wyglądała codzienna służba marynarzy. Na pasie startowym zgromadzono wyjątkową kolekcję samolotów i helikopterów od II wojny światowej a kończąc na odrzutowcu Concorde. Dodatkowo można tam odnaleźć MIGa 21 z polską szachownicą. Kolejna atrakcja to pawilon z promem kosmicznym Enterprise wraz z wystawą prezentującą zagadnienia związane z kosmosem i technologiami wykorzystywanymi do jego zdobycia. Na koniec możemy odwiedzić atomową łódź podwodną USS Growler zacumowaną przy lotniskowcu. Podczas wycieczki przez cały okręt poznajemy życie załogi oraz rozkład poszczególnych sekcji.

Muzeum Historii Miasta Poznania od 1954 roku mieści się w Ratuszu - dawnej siedzibie władz miejskich. Początki istnienia tej budowli sięgają przełomu XIII i XIV wieku. Pierwotnie był to niewielki, jednopiętrowy budynek. W połowie XVI wieku władze miejskie powierzyły jego przebudowę włoskiemu architektowi Janowi Baptyście Quadro z Lugano. On to w latach 1550-60 przeobraził skromny gotycki ratusz w okazałą, reprezentacyjną siedzibę władz miejskich. Gmach powiększony został wówczas w kierunku zachodnim i podwyższony o jedną kondygnację. Budynek uzyskał jednolitą renesansową bryłę zewnętrzną i nowy układ wnętrz z okazałą Wielką Sienią (Salą Renesansową), słynną z pięknej dekoracji stiukowej zdobiącej sklepienie. W następnych wiekach zniszczeniom i przebudowom ulegała kilkakrotnie wieża ratusza. W latach 1781-1784 staraniem Komisji Dobrego Porządku cały budynek został poddany renowacji; wzniesiono wówczas nowy, klasycystyczny hełm wieży. Kolejną gruntowną konserwację przeszedł ratusz w latach 1910-1913. Ta pruska restauracja uratowała budynek przed kompletną ruiną. Pomimo zniszczeń jakim uległ w czasie II wojny światowej swą renesansową szatę z połowy XVI wieku ratusz zachował do dziś. Zwarta, zwieńczona attyką, renesansowa bryła Ratusza wznosi się na rzucie prostokąta. Reprezentacyjna fasada wschodnia otwiera się ku rynkowi trójkondygnacyjną loggią, ponad którą górują trzy wieloboczne wieżyczki. W środkowej mieści się mechanizm zegarowy z koziołkami o XVI-wiecznej tradycji. Nad łukami arkad loggii przedstawiono wyobrażenia cnót i geniuszy oraz łacińskie inskrypcje odnoszące się do wymiaru sprawiedliwości. W pasie attyki widoczny jest poczet królów polskich z dynastii Jagiellonów. W ślepych arkadach bocznych loggii znajdują się przedstawienia królów z dynastii Piastów Ekspozycja Muzeum Historii Miasta Poznania pokazuje dzieje miasta od XIII wieku do roku 1954. Rozmieszczona została na parterze i salach I i II piętra (od 1997 roku gotyckie piwnice są w remoncie). Do najcenniejszych eksponatów zaliczyć można złocony i emaliowany pastorał z Limoges z XIII wieku, zegar stołowy z herbem Poznania wykonany w 1575 roku przez poznańskiego zegarmistrza Jana Stalla na zlecenie ówczesnych władz miejskich i szklanicę cechu szewców z 1651 roku. XVI-wieczny rozwój miasta, określany złotym wiekiem pokazywany jest w Sali Królewskiej. W sąsiedniej Sali Sądowej prezentowane są obiekty związane z regresem i upadkiem pozycji miasta począwszy od 2. połowy XVII wieku. Dużą uwagę poświęcono XIX-wiecznej historii miasta w czasach pruskiego zaboru, eksponując wizerunki znanych mieszkańców, pamiątki i przedmioty codziennego użytku. Ważny okres dwudziestolecia międzywojennego ukazują widoki miasta, dokumenty i portrety osób związanych z jego historią. Ekspozycję zamykają fotogramy przedstawiające zniszczony Poznań i otwarcie Muzeum Historii Miasta Poznania w ratuszu. Ważnymi fragmentami stałej ekspozycji jest także pokaz aparatów fotograficznych i sprzętu do fotografowania oraz eksponowana na parterze, kolekcja przedmiotów związanych z działalnością Bractw Strzeleckich zwanych Kurkowymi, a wśród nich klejnoty królewskie i rycerskie, odznaki, krzyże i tarcze strzeleckie zdobione malowidłami.

Muzeum Historii Twierdzy Świnoujście – muzeum zwyczajne w Świnoujściu w województwie zachodniopomorskim, utworzone w 2004, oficjalnie zarejestrowane w 2008. Ekspozycja nawiązuje do dziejów Twierdzy Morskiej w Świnoujściu i składa się z części muzealnej oraz plenerowej. W sali muzealnej zbiory podzielono na poszczególne działy tematyczne: •czasy pruskie na przełomie XIX i XX wieku •okres międzywojenny i II wojny światowej •czasy „zimnej wojny” •historia portu wojennego i eksponaty z wraków Poszczególne działy zilustrowane są manekinami ubranymi w mundury z epoki oraz oryginalną bronią strzelecką, sprzętem łączności, wieloma innymi rekwizytami i zdjęciami archiwalnymi. Ekspozycja plenerowa składa się z dział, min morskich, torped, trałów, wyrzutni bomb głębinowych oraz rakiet. Cały obiekt otoczony jest fosą wodną i zajmuje ok. 2 ha powierzchni, z czego ok. 1/3 stanowią zabytkowe kazamaty forteczne z XIX wieku.
Jest to muzeum znajdujące się w Warszawie przy ul. Świętojerskiej 16 gromadzące zbiory dotyczące historii zawodu adwokata w Polsce od końca XVIII wieku.Muzeum zostało powołane 20 listopada 1975 uchwałą Naczelnej Rady Adwokackiej z inicjatywy adwokata Witolda Bayera. Pierwsza siedziba muzeum mieściła się przy ul. Lekarskiej 7. Jest jedną z najmniejszych placówek muzealnych w Warszawie. Zgromadzone zbiory prezentowane są w dwóch salach w siedzibie Naczelnej Rady Adwokackiej.Jednym z najciekawszych eksponatów jest oryginał pozwu sądowego z 1756 skierowanego do podstarosty sądowego województwa mińskiego Kazimierza Mikołaja Święcickiego przez Jana Dominika Czechowskiego przeciwko Adamowi Dawidowiczowi o zajazd przez niego folwarku Woyciesze, należącego do Czechowskiego. Większość eksponatów zgromadzonych przez muzeum zostało przekazanych przez adwokatów i ich rodziny. Zwiedzanie muzeum jest możliwe po wcześniejszym telefonicznym uzgodnieniu terminu wizyty. W muzeum można zobaczyć m.in.dokumenty archiwalne,fotografie jak i pamiątki po znanych adwokatach.
Muzeum Rybołówstwa Morskiego – przedstawia zbiory dotyczące historii miasta oraz dzieje połowów ryb. Można zobaczyć też wystawę poświęconą florze Bałtyku, a także dowiedzieć się jakich narzędzi używali dawniej rybacy do łapania ryb. Muzeum mieści się w dawnym ratuszu miejskim. Budynek należy do najstarszych w mieście. Siedziba muzeum jest dwukondygnacyjnym budynkiem z wysokim dachem. Wybudowany został w latach 1805–1809 w stylu klasycystycznym, w 1839 dobudowano ażurową wieżyczkę na dachu. Nad wejściem (od strony ul. Armii Krajowej) herb miasta: Gryf Pomorski z kotwicą. Ekspozycja dzieli się na trzy działy: •dział przyrodniczy (pierwsza kondygnacja): fauna Bałtyku, Zalewu Szczecińskiego, Zatoki Pomorskiej, zimnych wód arktycznych i mórz ciepłych, a także wystawa bursztynu, •dział morski (druga kondygnacja): narzędzia połowowe, modele statków rybackich i innych, przyrządy nawigacyjne, •dział historyczny (trzecia kondygnacja): historia Świnoujścia - dokumenty, zdjęcia, ceramika, meble, numizmaty i inne.
Muzeum znajduje się w Dąbrowie Górniczej na terenie byłej siedziby Zarządu Górniczego przy ul. Legionów Polskich 69. Historia muzeum sięga 1912 roku, kiedy to założono Muzeum Geologiczne im. Zygmunta Glogera. Pierwsze eksponaty zbierali uczniowie szkoły górniczej. W czasie I wojny światowej eksponaty zostały rozkradzione i rozproszone. Po wojnie w budynku szkoły ponownie zorganizowano Muzeum Geologiczne. Przez wiele lat muzeum było placówką muzealno-dydaktyczną szkoły. Dopiero w 1997 roku otwarto muzeum miejskie o nazwie „Sztygarka”.
Powstanie Muzeum związane jest z zorganizowaniem w 1964 roku przez Aeroklub Krakowski wielkiej Wystawy Lotniczej na terenie byłego lotniska Rakowice-Czyżyny. W związku z tym do Krakowa od 1963 roku zaczęto zwozić eksponaty lotnicze, które były już wcześniej, od zakończenia działań wojennych, gromadzone z myślą o przyszłym muzeum lotnictwa. Z jego organizacją po zakończeniu drugiej wojny światowej były wielkie kłopoty z uwagi na małe zainteresowanie tym tematem odpowiednich władz. Dopiero warunki stworzone dla tych zbiorów w Krakowie, pozwoliły na realizację tego zamierzenia. Eksponaty lotnicze przewiezione do Krakowa w większości były w złym stanie technicznym, nie pozwalającym na ich prezentację. Po zakończeniu wystawy lotniczej w 1964 roku, w oparciu o zgromadzone zbiory, powstaje Ośrodek Ekspozycji Sprzętu Lotniczego przy Aeroklubie Krakowskim. Był on w dalszym ciągu wzbogacany eksponatami. W 1967 roku Ośrodek został przejęty przez Naczelną Organizację Techniczną i nazwany "Muzeum Lotnictwa". Rok 1971 był bardzo ważny dla dalszego istnienia Muzeum i wzrostu jego rangi. Przeszło ono pod Ministerstwo Komunikacji i uzyskało statut nadający mu nową osobowość prawną. Muzeum zajmuje mały fragment terenu i część obiektów dawnego lotniska wojskowego Rakowice-Czyżyny. Było to jedno z najstarszych stałych lotnisk w Europie. Założone zostało w 1912 roku dla potrzeb lotnictwa Austro-Węgier. Należy przy tej okazji przypomnieć o stacjonowaniu na tym terenie na przełomie XIX i XX wieku fortecznego oddziału balonowego 2 Pułku Artylerii Fortecznej twierdzy Kraków. W 1912 roku dowództwo austriackie utworzyło na tym terenie Flugpark 7 razem z całym zapleczem technicznym. W 1917 roku lotnisko na Rakowicach stało się jednym z punktów etapowych pierwszej w Europie regularnej pocztowej linii lotniczej łączącej Wiedeń z Kijowem i Odessą. W dniach 30 i 31 października baza lotnicza przechodzi pod komendę polskich władz wojskowych, stając się tym samym pierwszym lotniskiem niepodległej Polski. Zaczęto na nim organizować pierwszą na ziemiach polskich jednostkę lotniczą nazwaną "1 Eskadra Bojowa". W okresie wojny polsko-bolszewickiej działała tutaj "I Niższa Szkoła Pilotów", której zadaniem było szkolenie pilotów dla szybko rozbudowającego się lotnictwa wojskowego. Na Rakowicach działały również warsztaty lotnicze remontujące samoloty i ich silniki. Organizowano też w nich ograniczoną produkcję sprzętu lotniczego. W 1921 roku zostaje zorganizowany w oparciu o istniejące zaplecze techniczne 2 Pułk Lotniczy. W połowie lat 20-tych polskie władze wojskowe podjęły decyzję o rozbudowie lotniska. Efektem tego było powstanie drugiego co do wielkości lotniska w Polsce. W 1939 we wrześniu podzieliło los innych polskich baz lotniczych, było kilkakrotnie bombardowane przez niemieckie bombowce. W okresie II wojny światowej lotnisko krakowskie było wykorzystane przez niemiecką Luftwaffe. Stało się jedną z baz lotniczych biorących udział w przygotowaniach do ataku niemieckiego na Związek Radziecki w 1941 roku. W styczniu 1945 roku lotnisko zajęli Rosjanie. W połowie 1945 roku przekazali je polskim władzom wojskowym. W 1963 roku lotnisko Rakowice-Czyżyny zostaje zlikwidowane z powodu rozbudowy kombinatu metalurgicznego i towarzyszących mu osiedli mieszkaniowych. Część obiektów dawnego lotniska jest obecnie używana przez Muzeum. Zajmuje ono ocalałe polskie obiekty lotniskowe, w skład których wchodzi duży hangar lotniczy i zaplecze garażowo-magazynowe, zbudowane na przełomie lat 20- i 30-tych oraz dwa małe budynki zbudowane przez Niemców w okresie ostatniej wojny.
Zbiory białostockiego Muzeum Wsi są gromadzone w trzech zasadniczych działach, a mianowicie: etnograficznym, historyczno-artystycznym oraz technicznym. Dzięki systematycznym zakupom terenowym oraz przekazywanym darom od instytucji i indywidualnych osób są one stale powiększane. Zbiór muzealiów etnograficznych liczy już ponad dziesięć tysięcy pozycji inwentarzowych. Muzealia te dokumentują kulturę materialną Białostocczyzny z okresu od końca XIX do lat siedemdziesiątych XX wieku. Wolniejsze tempo przemian gospodarczo-społecznych w północno-wschodniej Polsce sprzyjało pozyskaniu przedmiotów o wartościach muzealnych związanych niemal ze wszystkimi dziedzinami życia ludności wiejskiej.Głównym celem, jakim kierowano się w czasie zakupu eksponatów było wyposażenie budynków mieszkalnych i gospodarczych, stąd też znaczną ich część stanowią meble, tkaniny oraz przedmioty związane z gospodarstwem domowym. Spośród wszystkich zgromadzonych muzealiów na uwagę zasługują zwłaszcza kolekcje narzędzi łowieckich oraz związanych z rybołówstwem, rolnictwem, z obróbką zboża, narzędzi ciesielskich, stolarskich i kowalskich, narzędzi i przyrządów tkackich, tkanin, środków transportu, mebli, szkła, w mniejszym stopniu elementów ubioru oraz plastyki obrzędowej. Narzędzia łowieckie tworzą kolekcję liczącą ponad sto eksponatów, w przeważającej mierze są to różnorodnej konstrukcji słopce, klepce oraz pastki. Rybołówstwo reprezentowane jest poprzez pełny przekrój narzędzi służących do połowu ryb, od najprostszych, takich jak ościenie, poprzez samołówki, po różnego rodzaju sieci. Pozyskano także narzędzia do łapania raków w formie sieciowych pułapek. Kolekcja narzędzi rolniczych licząca kilkaset przedmiotów zawiera pełny ich zestaw używany w wiejskim gospodarstwie na Białostocczyźnie od końca XIX wieku po okres II wojny światowej, a częściowo także i w latach późniejszych. Pokaz w kuźni. W pierwszej kolejności należy tu wymienić pługi i radła o niemal całkowicie drewnianej konstrukcji, sochę, brony laskowe, kowalskie sierpy, kosy żniwne z kabłąkami i cepy gązewkowe. Na przykładzie tych narzędzi można zaobserwować zjawisko przejścia starszych form drewnianych do nowszych, metalowych. Białostockie Muzeum Wsi posiada także rzadko spotykane narzędzie orne, określane w literaturze jako nacinacz lub przedkrój. Stolarstwo i ciesielstwo, a więc dziedziny rzemiosła związane z obróbką drewna, reprezentują liczne cieślice, strugi, wiertarki, piły, itp. Warto zaznaczyć, iż kilkakrotnie udało się pozyskać do zbiorów całe warsztaty z kompletnym wyposażeniem. Interesujące są również kolekcje narzędzi kowalskich, w tym zwłaszcza stanowiące pełne wyposażenie dwóch kuźni - z Gródka oraz Janowa. Do końca lat sześćdziesiątych tkactwo było powszechnie wykonywanym zajęciem przez kobiety na wsi podlaskiej, toteż bez większych trudności zgromadzono bardzo bogatą kolekcję przedmiotów związanych z tą dziedziną wiejskiego gospodarstwa. Udało się pozyskać wszystkie narzędzia i przyrządy związane z kolejnymi etapami obróbki surowca, jak i samego tkania w wielu zróżnicowanych formach. Rzeźby Jak już wyżej wspomniano, konieczność wyposażenia ekspozycji wnętrz sprzyjała gromadzeniu różnorodnych mebli. W zbiorach Białostockiego Muzeum Wsi znajdują się zarówno proste ławy i stoły, związane z niemal każdym wnętrzem chłopskiego domu, jak i meble stanowiące wyposażenie dworów, np. kredensy, szezlongi czy sekretarzyki. Z mebli rzadziej spotykanych z pewnością na uwagę zasługują trzy dziewiętnastowieczne skrzynie sarkofagowe. Niezwykle interesującym przedmiotem jest również klepkowy pojemnik na odzież, gwarowo zwany kubłem, używany jeszcze przed wprowadzeniem skrzyń i kufrów. Uwagę zwracają również mazerowane kufry z ośrodków hajnowskiego i siemiatyckiego. Skansen posiada w swoich zbiorach również kufry zdobione techniką stempelkową wykonane w okresie międzywojennym w ośrodku grodzieńsko-wileńskim. Najliczniejszą grupę wśród muzealiów etnograficznych stanowią przedmioty codziennego użytku w wiejskim gospodarstwie domowym. Dominują wśród nich naczynia gliniane i żeliwne, naczynia klepkowe, a w tym zwłaszcza dzieże, różnego rodzaju maselnice, stępy i żarna, wiklinowe kosze i niecki. Spośród naczyń klepkowych warto wyróżnić te z leszczynowymi obręczami, wykonane jeszcze ponad sto lat temu. Wyróżniająca się grupę stanowią przedmioty związane z higieną, a więc maglownice i magle, kijanki, pralki tary i wyżymaczki oraz żelazka na węgiel drzewny i z duszą. W zbiorach skansenu znajdują się także przedmioty służące do obsługi chlebowych pieców, tj. żelazne widły do garnków również na kółkach, pocioski do wygarniania żaru, czy też łopaty chlebowe. Warto tu odnotować, iż coraz częściej kupowane są przedmioty produkcji fabrycznej, użytkowane w II połowie XX wieku. Odrębną część zbiorów tworzą narzędzia związane z leśnictwem, które ujęte są w inwentarzu technicznym liczącym ponad sto przedmiotów. Wśród nich, obok pługów i opielaczy, znajdują się także kosztury do sadzenia drzewek, żłobiki, korowaczki, numeratory i wiele innych. W muzeum udało się także zgromadzić liczącą ponad dwa tysiące sztuk kolekcję pocztówek świątecznych, z okresu od początku XX wieku po lata sześćdziesiąte. Gromadzone są także pocztówki i fotografie przedstawiające dawne zabudowania wiejskie i ich wnętrza, a także mieszkańców z obszaru północno-wschodniej Polski. Znaczną część zbiorów Białostockiego Muzeum Wsi stanowią dary przekazywane przez osoby prywatne, jak i instytucje. Przykładowo można tu wymienić Parki Narodowe Biebrzański i Narwiański, których pracownicy przekazali wiele narzędzi rybackich używanych przez kłusowników oraz kilka łodzi. Znaczna część zbiorów jest prezentowana na stałych wystawach.

W tym niezwykłym muzeum mamy okazję ujrzeć ponad 100 dzieł malarza i grafika,mistrza secesji Alfonsa Muchy.Ten niezwykle utalentowany malarz również zasłynął w Paryżu w okresie belle epoque (dzięki dekoracyjnej sztuce plakatowej)i dlatego za granicą cieszy się większą popularnością w niż w swej ojczyźnie. Kolekcję obrazów,rysunków,rzeźb jak i przedmiotów osobistych zgromadzono w barokowym pałacu Kaunica. Najbardziej znanymi pracami Muchy są plakaty teatralne,na których informowano o występach słynnej aktorki Sary Bernhardt,które około 1890 roku zapewniły artyście stabilizację finansową.Mucha zapisał się również w paryskiej historii także jako twórca plakatów reklamowych pożywienia dla niemowląt Nestle oraz szampana Moet et Chandon.W 1990 roku furorę zrobiły jego dzieła przeznaczone na paryską wystawę światową.Malował między innymi dla Domu Reprezentacyjnego w Pradze jak i Katedry św.Wita,dla której stworzył imponujące witraże. Muzeum jest czynne :10-18,a za wstęp płaci się 240 koron.

Zamek w Pszczynie – dawna rezydencja magnacka w Pszczynie (niem. Pless) na Górnym Śląsku, powstała w XI lub XII w., od tego czasu wielokrotnie przebudowywana. W średniowieczu własność między innymi książąt opolsko-raciborskich, książąt opawskich i książąt cieszyńskich. W latach 1548–1765 należał do śląskiego rodu Promnitzów, 1765–1847 książąt Anhalt-Köthen-Pless a od 1847 książąt Hochberg von Pless z Książa. W latach 1870–1876 dokonali oni przebudowy zamku, na skutek której uzyskał on swój obecny kształt architektoniczny w stylu neobarokowym. Wraz z zabytkowym parkiem krajobrazowym w stylu angielskim o powierzchni 156 ha tworzy zespół pałacowo-parkowy.
Ostoja sztuki ludowej,odrobinę ukryta w otoczeniu kiczowatych sklepów z pamiątkami , na ulicy Karlova. Zlokalizowane w gotyckich piwnicach o pięknych sklepieniach Muzeum Lalek prezentuje przepiękne marionetki wyrzezbione w drewnie i ubrane w wyszukane stroje.Większość strojów pochodzi z XIX i XX wieku,ale czeska tradycja sięga aż do czasów średniowiecza.Można tu zobaczyć także lalki z innych krajów europejskich oraz z Azji i Afryki. Cennik:60 czeskich koron Godziny otwarcia; wtorek-niedziela:9-18
National Air and Space Museum w Waszyngtonie to wyjątkowe miejsce które zaciekawi zarówno dzieci, młodzież jak i dorosłych. Można tam obejrzeć samoloty, statki kosmiczne, rakiety, pociski i inne eksponaty związane z lotnictwem. Wszystko można dotknąć a oglądanie ich na żywo robi olbrzymie wrażenie. Atrakcyjne prezentacje oraz symulatory przybliżają zasady działania samolotów, stacji kosmicznych oraz prezentują historie lotnictwa i lotów kosmicznych. Dodatkowo można na miejscu odpłatnie obejrzeć ciekawe filmy w Lockheed Martin IMAX Theater oraz Albert Einstein Planetarium. Na koniec dużą popularnością cieszą się sklepy z pamiątkami. Wejście do muzeum jest darmowe. Godziny zwiedzania: 10.00 do 17.30 Strona internetowa: https://airandspace.si.edu/visit/mall/ Adres: 6th and Independence Avenue, SW, Washington, DC 20560, USA
Nowy kompleks budynków Muzeum Śląskiego, znajdujący się na terenie dawnej Kopalni Węgla Kamiennego Katowice, wraz z innymi powstającymi tutaj instytucjami tworzy Strefę Kultury – nowe centrum życia kulturalnego miasta. Większość ekspozycji znajdzie się w podziemnych salach, a historyczny pejzaż miasta jest wzbogacony jedynie o szklane boksy doświetlające wnętrza. Przeszklone boksy umożliwiają oglądanie wystaw w świetle dziennym, mimo iż znajdują się one na głębokości ponad 14 metrów poniżej poziomu terenu.
Muzeum Sprzętu Wojskowego w Mrągowie to prywatna placówka, założona przez miejscowego kolekcjonera, Sławomira Trzeciakiewicza. Kolekcja, którą założyciel Muzeum gromadzi od kilku lat w tym momencie liczy około 50 pojazdów. Jej perełkami są pojazdy gąsienicowe ? idealnie zachowany, legendarny czołg T-34, czołg T-55, transporter MTLB ze stacją zagłuszania radiowego R-330P, transporter pływający PTS-M, ciągnik artyleryjski ATS oraz spycharka szybkobieżna BAT. Najstarszymi eksponatami są dwie ciężarówki GMC CCKW, wyprodukowane podczas II wojny światowej. Liczna jest kolekcja wozów dowodzenia, co ma związek z tradycjami miejscowej, nieistniejącej już, jednostki wojskowej - 9. Ośrodka Szkolenia Specjalistów Łączności. Mrągowskie muzeum jest jedyną tego typu placówką w Polsce północno-wschodniej. Jest to żywe muzeum ? pojazdy są wyeksponowane na wolnym powietrzu, można je obejrzeć z bliska, do wielu z nich można wejść. Istnieje również możliwość zorganizowania przejażdżki czołgiem, transporterem opancerzonym lub ciężarówką wojskową. Kolekcja jest sukcesywnie rozwijana. Będą się w niej pojawiać głównie pojazdy, które były wykorzystywane przez armie byłego Układu Warszawskiego.Grafika:https://i.wm.pl/00/01/57/51/f/p5140058-381185.jpg Cennik Bilet normalny: 8 zł Bilet ulgowy: 5 zł (dzieci do 13 lat, grupy) Bilet grupowy z przejażdżką transporterem opancerzonym: 20 zł Grupa minimum 20 osób. Godziny otwarcia: poniedziałek - piatek: 8.00-17.00 soboty: 8.00-14.00 pozostałe terminy po uzgodnieniu telefonicznym Istnieje możliwość zorganizowania przejażdżki każdym z posiadanych przez Muzeum pojazdów, z czołgiem T-55 włącznie - szczegóły i cena do uzgodnienia.
Muzeum Początków Państwa Polskiego w Gnieźnie jest instytucją zajmującą się głównie dziedzictwem polskiego średniowiecza oraz historią Gniezna i regionu. Posiada zbiory archeologiczne, sztuki, historyczne i archiwalne; prowadzi działalność naukowo-badawczą, wydawniczą oraz edukacyjną w ramach lekcji muzealnych. Obok systematycznie wzbogacanych o nowe eksponaty wystaw stałych w muzeum organizuje się różnorodne, przekrojowe ekspozycje czasowe prezentujące zabytki od pradziejów, poprzez średniowiecze i czasy nowożytne, aż po współczesność. Powstanie muzeum w Gnieźnie związane jest z prowadzonymi tu od 1948 roku badaniami archeologicznymi, których celem było poznanie historii oraz uzyskanie zabytków dokumentujących początki państwa polskiego i jego pierwszej stolicy. Rezultaty odkryć stały się impulsem do powołania w 1956 roku gnieźnieńskiego Oddziału Muzeum Archeologicznego w Poznaniu, z siedzibą z początku przy ul. Mieszka I 1 (Stacja Archeologiczna w Gnieźnie), a od roku 1958 przy ul. św. Jana 9 – gdzie przez prezentowano głównie zabytki pochodzące z wykopalisk. W 1966 roku zrodził się pomysł budowy pomnika Mieszka I i Bolesława Chrobrego, pierwszych historycznych władców Polski. Pomnikiem tym stał się kompleks budynków mieszczących obecnie: muzeum, aulę widowiskową oraz liceum ogólnokształcące. Realizację rozpoczęto w 1973 roku według projektu wykonanego w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Budowa pomnika była okazją do utworzenia samodzielnej placówki muzealnej w Gnieźnie. Muzeum w Gnieźnie jako wielodziałowe muzeum regionalne powołano do życia od 1 stycznia 1973 roku, decyzją ówczesnych władz wydaną 27 grudnia 1972 roku. Nastąpiła zmiana profilu działalności: z archeologicznego na wielodziałowe, z rozbudowanym już działem archeologicznym oraz stworzonymi od podstaw historycznym i historii sztuki. Od połowy lat 70. trwały też przygotowania głównej wystawy stałej, mającej być podsumowaniem ówczesnego stanu badań nad kształtowaniem się polskiej państwowości. Uroczyste otwarcie stałej ekspozycji „Początki Państwa Polskiego” w nowym gmachu przy ul. Kostrzewskiego 1 oraz oficjalne otwarcie Muzeum Początków Państwa Polskiego w Gnieźnie nastąpiło 21 marca 1983 roku. Budynek muzeum ma trzy poziomy użytkowe: najniższy, w podziemiu, zajmuje czwarta, multimedialna wersja głównej wystawy-spektaklu (od 12 kwietnia 2012 roku Początki państwa polskiego), parter i klatki schodowe wypełniają inne ekspozycje stałe i czasowe, na piętrze znajduje się sala wystaw czasowych. Muzeum PPP zlokalizowane jest przy wylocie trasy krajowej nr 5 z Gniezna do Poznania – na wzniesieniu z widokiem na miasto. Muzeum jest jednym z najważniejszych punktów na trasie Szlaku Piastowskiego, najbardziej uczęszczanym szlaku turystycznym prowadzącym przez Wielkopolskę.Grafika:https://www.uroki-polski.pl/files/Image/objects/1486f18f0ec25a9d844a6d248927e642bd090764.jpg ZWIEDZANIE MUZEUM od wtorku do niedzieli 9.00–17.00 (październik – marzec) 9.00–18.00 (kwiecień – wrzesień) niedziela – dzień wolnego wstępu w poniedziałki muzeum nieczynne Zwiedzanie wystawy głównej „Początki państwa polskiego” ♦ rozpoczęcie zwiedzania co 20 minut ♦ ostatnia możliwość zwiedzenia całej wystawy (wszystkich trzech części) na godzinę przed zamknięciem muzeum Ceny biletów; NORMALNY 10 zł ULGOWY 7 zł RODZINNY 30 zł EDUKACYJNY 5 zł GRUPOWY NORMALNY (pow. 10 osób) 9 zł / os. GRUPOWY ULGOWY (pow. 10 osób) 6 zł / os.

W 1933 roku podczas prowadzonych tutaj prac melioracyjno-irygacyjnych, poziom wody w jeziorze Biskupińskim opadł i ukazał oczom mieszkańców niezwykły skarb. Miejscowi chłopi nie domyślali się nawet, że to, co odkryli stanowi zabytek wysokiej klasy. Z wody wystawały fragmenty umocnień starożytnej osady. Później zaczęto także odnajdywać stare przedmioty. Niczego nieświadomi mieszkańcy Biskupina przeszliby nad sprawą do porządku dziennego, gdyby nie mądre dzieci, które doniosły o odkrytym skarbie swojemu nauczycielowi, Walentemu Szwajcerowi. Pedagog o biskupińskim odkryciu powiadomił prof. Józefa Kostrzewskiego z Poznania, który zadecydował o rozpoczęciu badań. Zostały one zapoczątkowane już w roku 1934 i kontynuowano je aż do wybuchu II wojny światowej. W latach 1939-1942 wykopaliska prowadził specjalny oddział niemiecki, który szukał na terenie osady cech pragermańskich. Gdy to się nie udało, zasypano znaleziska piaskiem. Niektórych nie udało się już uratować. Po zakończeniu wojny prace rozpoczął Zdzisław Rajewski. Odkryty przez archeologów gród w Biskupinie był tak cenny, że postanowiono, że jako jedyny w Polsce zabytek, zostanie objęty specjalnym programem długoterminowej konserwacji. Dzięki temu będziemy mogli długo cieszyć się perełką kultury łużyckiej, która w 1994 roku została uznana za pomnik historii Polski. CENNIK: JEDNORAZOWE BILETY WSTĘPU (w cenie biletu zwiedzanie rezerwatu i ekspozycji - ok. 2 godz. oraz seans filmu pt. " Biskupin - pomnik historii" - ok. 30 min. Ponadto w sezonie turystycznym, od maja do września, na terenie rezerwatu można obserwować pokazy rekonstruktorów dawnych rękodzieł ): Normalny – 10 zł Ulgowy – 8 zł (młodzież szkolna, studenci, emeryci, renciści, pracownicy instytucji kultury, osoby niepełnosprawne) Opiekunowie grup (1 na 15 podopiecznych) – wstęp wolny Dzieci do lat 5 – wstęp wolny Opiekunowie osób niepełnosprawnych– wstęp wolny OPŁATY ZA ZWIEDZANIE Z PRZEWODNIKIEM: (zwiedzanie rezerwatu i ekspozycji ok. 2 godz.) W języku polskim – 80 zł W języku angielskim – 150 zł W języku niemieckim – 150 zł

Muzeum miniatur odwiedziło już przeszło 200 000 osób z całego świata. Muzeum prezentuje twórczość Anatolija Koněnko, który z niezwykłą precyzją odtworzył w skali mikro m.in. następujące dzieła: • karawana wielbłądów, przechodząca przez ucho igielne • portret A.P. Čechova namalowany na połówce makowego ziarnka • modlitwa "Ojcze Nasz" napisana na ludzkim włosie • konik polny grający na skrzypcach • najmniejsza książka świata (wpisana jako rekord do Księgi Guinessa) o rozmiarze 0,9 x 0,9 mm • kopie wielu obrazów znanych mistrzów: Dalí, Matisse, Botticelli, Rembrandt, Leonardo, namalowane na fragmentach kości mamutów o rozmiarze 10 x 10 mm oraz stworzył wiele innych ciekawych dzieł. Wszystko jest do obejrzenia w tym niezwykłym muzeum. Cennik wstępów: Dorośli: 50 czk Młodzież: 30 czk Emeryci oraz dzieci do 12 lat: 20 czk Zniżki dla grup.
Muzeum nie jest duże ale zabiera zwiedzających w królestwo nieograniczonej wyobraźni. Poza tym jest świadectwem wielkiej pomysłowości i geniuszu artysty. Niesamowite efekty uzyskane bez wspomagania się niebieskim ekranem, technikami cyfrowymi i budżetem pozwalającym się utrzymać przez rok małe państwo. W muzeum można między innymi znaleźć się w niesamowitej łodzi podwodnej (wprawienie w ruch maszynerii oraz spoglądanie przez peryskop spodoba się dzieciom), pstryknąć sobie zdjęcie na księżycu, wzbić się w przestworza w maszynie latającej... Podsumowując na turystycznej mapie Pragi pojawiło się nowe, ciekawe miejsce- gratka dla miłośników sztuki filmowej, dzieci oraz zapalonych fotografów. Bycie zapalonym fotografem bez krzty talentu reporterskiego i refleksu, obarczonym kilkuletnim uparciuchem, który stwierdza, że ""wychodzimy" w najciekawszym miejscu może powodować trochę stresu i frustracji...ale i tak warto. Saský dvůr - Saská 3, 110 00 Prague Mala Strana ( tuż obok mostu Karola) Cena biletu: Dorośli: 200kc Dzieci do 1 metra- za darmo Dzieci do 15 lat – 140 kc Bilet rodzinny- 490 kc Bilety są niestety drogie. Jeśli na wstęp do muzeum braknie Wam pieniędzy (lub czasu) warto udać się w pobliże muzeum- na dziedzińcu wystawiona jest niesamowita dekoracja będąca świetnym tłem do zupełnie darmowej pamiątkowej fotografii i dająca pewne wyobrażanie o stylu dzieł Karla Zemana. Więcej szczegółów na oficjalnej stronie: www.muzeumkarlazemana.cz
Muzeum Tortur w Pradze prezentuje bardzo ciekawy zbiór różnych przedmiotów związanych z średniowiecznym wymiarem sprawiedliwości. Muzeum czynne jest od 10.00 do 22.00 (ostatnie wejście o 21.00) Cennik wejść do muzeum: dorośli 160 czk emeryci 100 czk
W pobliżu praskiego placu Wacława znajduje się Muzeum Figur Woskowych. Czesi w swoim muzeum pokazują postacie związane z historią i kulturą ich kraju. Swoje miejsce mają tu oczywiście wojak Szwejk, cesarz Karol IV i księżna Libusza. Znalazło się też miejsce dla karykatur współczesnych czeskich polityków. Wyjątkowym przeżyciem będzie spotkanie oko w oko z największymi tyranami w historii. Na trybunie dyktatorów znaleźli się m.in. Józef Stalin, Adolf Hitler czy chiński przywódca Mao. Wizyta na tej ekspozycji na pewno niejednego zwiedzającego przyprawi o gęsią skórkę. Całe piętro muzeum zostało poświęcone czeskim i zagranicznym sportowcom, artystom oraz osobistościom świata kultury. Swoje miejsce mają tutaj również gwiazdy piosenki. Chociaż Mick Jagger lub Tina Turner nie dadzą autografu, to z pewnością zapozują do wspólnego zdjęcia. Muzeum Muzeum Figur Woskowych można zwiedzać codziennie od godziny 9:00 do 20:00. Cennik: dorośli - 160 CZK uczniowie - 100 CZK rodziny (dwoje dorosłych + dwoje dzieci) - 420 CZK
Na wspaniałą ucztę dla wszystkich zmysłów zaprasza otwarte niedawno muzeum czekolady w Pradze Choco-Story-Praha. Zwiedzający mogą tu zapoznać się z historią czekolady, poznać tajemnicę jej powstawania, zakupić na przykład czekoladową szminkę, obejrzeć niezwykłe, słodkie eksponaty i oczywiście spróbować pysznej czekolady. Muzeum jest czynne codziennie, od 10:30 do 19:00
Jest to muzeum poświęcone twórczości Adama Mickiewicza, mieści się w odbudowanym dworze Mickiewiczów w Nowogródku.Pomysły stworzenia placówki, która uhonorowałaby twórczość poety pojawiły się już w dwudziestoleciu międzywojennym. 16 września 1920 miejscowy rewkom wydał decyzję o stworzeniu muzeum lub biblioteki imienia poety, jednak z powodu natarcia frontu polskiego postanowienie pozostało jedynie na papierze. W dwudziestoleciu międzywojennym działania na rzecz powołania do życia placówki upamiętniającej życie i twórczość Adama Mickiewicza prowadziły władze samorządowe województwa nowogródzkiego wspomagane przez Komitet Mickiewiczowski. Otwarcie muzeum nastąpiło ostatecznie na krótko przed wojną 11 września 1938 roku. Funkcję jego dyrektora objął Władysław Laroj. Po aneksji ziemi nowogródzkiej przez ZSRR w 1939 muzeum kontynuowało działalność. 3 grudnia 1940 przeszło pod zwierzchnictwo komisarza ludowego oświaty BSRR. Druga wojna światowa przyniosła placówce znaczne zniszczenia: w czerwcu 1941 w dom trafiła niemiecka bomba, a w 1945 większość eksponatów związanych z poetą wywieziono do Polski. W setną rocznicę śmierci Mickiewicza 26 listopada 1955 nastąpiło ponowne otwarcie muzeum oraz ekspozycję.
Muzeum Amsterdamskie – specyficzne muzeum ulokowane w samym sercu Amsterdamu w kamienicy przy ulicy Kalverstraat 92. Ma wystrój domu mieszkalnego a w jego wnętrzach znajduje się całkiem spora kolekcja dzieł sztuki. Zobaczyć można m.in. najstarszy zachowany plan Amsterdamu z XVI wieku, szkice i modele historycznych budynków, fotografie a także obrazy lokalnych malarzy w tym również Rembrandta. W miejscu tym naprawdę można poczuć historię tego miasta. W muzealnym sklepie można zakupić natomiast bardzo wyszukane pamiątki związane z Amsterdamem, których nie kupimy nigdzie indziej.
Począwszy od pierwszych lat XVI w. do 1780 r. Clink - „bardzo posępna dziura" - był więzieniem biskupów Winchesteru, gdzie zamykano ludzi z nizin społecznych Bankside, także prostytutki, pijaków, dłużników i aktorów „zakłócających spokój". Cieszył się na tyle złą sława, że dziś słowa „clink" w języku angielskim pospolicie używa się jako synonimu więzienia. Nie, żeby morale biskupa było wysokie. Zajmował się on wymuszaniem pieniędzy za ochronę i stręczycielstwem, nadawał koncesje i pobierał zyski z różnych nielegalnych praktyk, które miały miejsce na pustkowiach Bankside.O tym wszystkim można usłyszeć w Muzeum Więzienia Clink. Część muru niedaleko z dużym oknem rozetowym to wszystko, co zachowało się z pałacu biskupów - Winchester House - pobudowanego w 1109 roku.
Muzeum Uzbrojenia jest w parku Cytadela zajmującym pozostałości Fortu Winiary, oddział Wielkopolskiego Muzeum Walk Niepodległościowych przy al. Armii Poznań w Poznaniu. Muzeum zlokalizowane jest w pozostałościach Fortu Winiary z XIX wieku, wchodzącego w skład umocnień Twierdzy Poznań, zniszczonego częściowo w 1945 w czasie zdobywania miasta przez oddziały Armii Czerwonej i mieszkańców miasta. Muzeum założone zostało w latach 60. XX wieku w dawnym laboratorium artyleryjskim (Spezial-Kriegs-Laboratorium) i nosiło kolejno nazwy: od 1967 roku Muzeum Wyzwolenia Miasta Poznania, od 1991 – Muzeum Cytadeli Poznańskiej i od 1998 jako Muzeum Uzbrojenia. Muzeum w swoich zbiorach posiada oprócz ikonografii, fotografii i militariów także dużą kolekcję sprzętu wojskowego. W zbiorach znajdują się czołgi, samochody, samoloty, śmigłowce, haubice i armaty, będące także na wyposażeniu Wojska Polskiego.
Kolejna atrakcja Poznania,który ma naprawdę morze możliwości dla turystów jak i mieszkańców:)Muzeum Rogalowe w Poznaniu Rogalowe mieści się w samym centrum tego pięknego miasta. Muzeum ma dwie opcje :sam pokaz lub też pokaz z oglądaniem koziołków z zupełnie innej wysokości :) Różnica jest w cenie,ale niewielka- 2 zł . Podczas pobytu w muzeum mamy możliwość poznać recepturę i tajemnice związane z tym pysznym smakołykiem jakim są Świętomarcińskie rogale-symbol Poznania.Nie zabraknie legend o powstaniu rogali.Bardzo fajną atrakcją muzeum jest robienie tych przysmaków tradycyjnymi sprzętami jak i ich degustacja.Zwiedzanie trwa do godziny. Cennik ze strony internetowej z dnia 8/10/2015 r.: Osoby powyżej 16 lat :14 zł/z pokazem Koziołków 16 zł Poniżej 16 lat: 14zł /z pokazem 16 zł Pokaz zamówiony z tłumaczeniem; 16 zł / z pokazem 20 zł
Muzeum Narodowe w Poznaniu powstało z połączenia kilku historycznych kolekcji; najstarsza z nich, Muzeum Starożytności Polskich i Słowiańskich w Wielkim Księstwie Poznańskim powstało w 1857 roku przy Poznańskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk. Kolejnym elementem który położył podwaliny pod powstanie dzisiejszej placówki były darowizny Seweryna Mielżyńskiego dla PTPN. W 1870 kupił on zbiory Edwarda Rastawieckiego, a w 1871 przekazał towarzystwu należącą do swojej rodziny kolekcję miłosławską. Ponadto zakupił teren, gdzie zorganizowano wystawę zgromadzonych zbiorów. W 1881 PTPN nadało im nazwę Muzeum im. Mielżyńskich, dla publiczności otwarto je ostatecznie w 1882 roku. Nieco później w Poznaniu powstało pierwsze niemieckie muzeum. Było to założone w 1894 roku Provinzial Museum in Posen (Prowincjonalne Muzeum w Poznaniu), które w 1902 roku przemianowano na Kaiser Friedrich Museum (Muzeum Cesarza Fryderyka III). W 1904 pruskie muzeum otrzymało na siedzibę budynek przy placu Wolności (wówczas Wilhelmsplatz), specjalnie zaprojektowany do celów wystawienniczych przez Karla Hinkeldeyna, który mieści obecnie Galerię Malarstwa i Rzeźby. W 1919 roku, po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, Muzeum Cesarza Fryderyka III przemianowano na Muzeum Wielkopolskie. Kolejne lata to intensywny rozwój Muzeum. Przejęto wówczas zbiory z Muzeum Mielżyńskich oraz dokonano nowych zakupów, zwłaszcza w zakresie ówczesnego malarstwa i rzeźby. Ostatecznie podzielono w okresie międzywojennym muzeum na trzy oddziały: Galerię Malarstwa i Rzeźby, zajmującą budynek po Muzeum Fryderyka III, Muzeum Archeologiczne w gmachu PTPN (dawna siedziba Muzeum Mielżyńskich) oraz Muzeum Przyrodnicze przy Ogrodzie Zoologicznym (obecnie pod opieką Polskiej Akademii Nauk). Podczas II wojny światowej władze niemieckie całość ponownie przemianowały na Kaiser Friedrich Museum Posen. Wiele dzieł wywieziono w głąb Rzeszy, zaś reszty zniszczenia dokonały działania wojenne, zwłaszcza walki w 1945. Największe straty poniosły zbiory przyrodnicze i etnograficzne. Jeszcze w 1945 poznańscy historycy sztuki rozpoczęli odbudowę zbiorów Muzeum Wielkopolskiego. W 1949 ze zbiorów malarstwa Edwarda A. Raczyńskiego utworzono Muzeum w Rogalinie, oraz wyodrębniono Dział Kultury i Sztuki Ludowej (dziś Muzeum Etnograficzne w Poznaniu). Starania poznańskich muzealników sprawiły, że w 1950 roku Muzeum Wielkopolskie w Poznaniu zostało przekształcone w Muzeum Narodowe w Poznaniu. Jednocześnie zbiory Muzeum Prehistorycznego, oddziału wyodrębnionego jeszcze w 1945, przekształcono w oddzielne Muzeum Archeologiczne w Poznaniu z siedzibą w pałacu Górków. W kolejnych latach kolekcję rozbudowywano tworząc nowe działy: w 1952 Muzeum Instrumentów Muzycznych w Poznaniu w 1954 Muzeum Historii Miasta Poznania z siedzibą w poznańskim ratuszu w 1962 Muzeum w Gołuchowie w 1963 Wielkopolskie Muzeum Wojskowe w 1965 Muzeum Rzemiosł Artystycznych (dziś Muzeum Sztuk Użytkowych w Poznaniu) z siedzibą na zamku królewskim w Poznaniu w 1970 Muzeum im. Adama Mickiewicza w Śmiełowie. W latach siedemdziesiątych odrestaurowano elewację gmachu głównego Muzeum Narodowego i zmontowano na fasadzie głównej mozaiki wg projektu Zbigniewa Bednarowicza. Uzupełnione zostały również, przez Józefa Murlewskiego, elementy uszkodzone jeszcze podczas podczas działań wojennych. Jednocześnie rozwijała się Galeria Malarstwa i Rzeźby przy której w 1975 roku powstał Dział Plakatu i Designu, który w 1982 objął także zbiory wzornictwa. W roku 1992 istniejąca przy Galerii Malarstwa i Rzeźby Galeria Sztuki Współczesnej wzbogaciła się o Dział Fotografii, Filmu i Video. W 1990 roku przy Muzeum Narodowym w Poznaniu Edward B. Raczyński w swoją setną rocznicę urodzin ustanowił Fundację im. Raczyńskich, która wniosła do muzeum jako depozyt zbiory rodu Raczyńskich zgromadzone w Rogalinie. W 2001 otwarto nowe skrzydło Galerii Malarstwa i Rzeźby, którego budowę planowano już na przełomie lat 60. i 70. XX wieku. Z uwagi na kontrowersyjną architekturę obiekt bywa nazywany jamnikiem. W 2006 w zbiorach Muzeum Narodowego w Poznaniu znajdowało się 309 569 obiektów umieszczonych w 203 304 pozycjach inwentarzowych oraz 4 119 depozytów.
Muzeum Dobranocek w Rzeszowie mieści się w centrum miasta, w pobliżu rzeszowskiego rynku. Muzeum zostało powołane uchwałą Rady Miasta w dniu 29 stycznia 2008 roku.
Ermitaż, Państwowe Muzeum Ermitażu (Эрмитаж, z fr. ermitage – „pustelnia”) – rosyjskie muzeum państwowe w Sankt Petersburgu. Mieści się w pięciu pałacach nad brzegiem Newy. Nazwa muzeum pochodzi od jednego z pałaców zimowych Piotra I. Pałac w galerię sztuki przemieniła cesarzowa Katarzyna II. Głównym budynkiem Ermitażu jest barokowy Pałac Zimowy wzniesiony dla carycy Elżbiety w latach 1754-1762 według projektu Bartolomea Rastrellego. W 1766 caryca Katarzyna II poprosiła francuskiego filozofa Denisa Diderota by w jej imieniu kupował obrazy z kolekcji francuskich. W ten sposób do Sankt Petersburga trafiły płótna Poussina, Watteau, Rembrandta, Rubensa, Rafaela, Tycjana i wielu innych znakomitych malarzy. W 1852 Mikołaj I udostępnił zbiory publiczności i w tym celu zbudował ostatni pałac zespołu zwany Nowym Ermitażem, który zaprojektował Leo von Klenze. Po rewolucji październikowej na własność państwa przeszły i znalazły się w Ermitażu największe kolekcje prywatne: hrabiego Aleksandra Strogonowa, księcia Grigorija Potiomkina, księcia Mikołaja Jusupowa i braci Morozowów. W 1930 Józef Stalin sprzedał amerykańskiemu milionerowi Andrew Mellonowi 31 obrazów z kolekcji Ermitażu, które trafiły do Galerii Narodowej w Waszyngtonie. Dzisiaj w kolekcji znajduje się m.in. 26 obrazów Rembrandta, 25 – van Dycka, 40 – Rubensa, 12 – Poussina, 12 – Lorraina, 12 – Watteau, 9 – Tiepolo, 11 – Tycjana 15 – Gauguina, 31 – Picassa, 37 – Matissa, 8 – Moneta, 12 rzeźb Canovy i pokazywane od 1995 wywiezione z Niemiec 74 płótna impresjonistów (większość z nich została wcześniej zrabowana przez Wehrmacht, a następnie zdobyta w 1945 przez Armię Czerwoną). Obecnie Ermitaż to jedno z największych muzeów sztuki i malarstwa w Europie. W czasie II wojny światowej Ermitaż został bezpośrednio trafiony tylko dwukrotnie, pomimo tego, że na miasto spadło w tym czasie ponad 150 tysięcy ciężkich pocisków artyleryjskich oraz ponad 10 tysięcy bomb burzących i zapalających.
Ośrodek Edukacyjny przy Magurskim Parku Narodowym wraz z bogatym w eksponaty Muzeum Przyrodniczym został oficjalnie oddany do użytku 3 czerwca 2005 r. Największą jego atrakcją jest licząca ponad 300m2 sala wystaw o zmiennej wysokości – od 4 do 9 m, ukazująca przyrodę Magurskiego Parku Narodowego. Na wystawie można zobaczyć krajobrazy, rośliny i zwierzęta parku w różnych porach roku (m.in. 22 gatunki występujących tu drzew). Rekonstrukcję środowiska naturalnego przeprowadzono bardzo wiernie, poza fauną i florą występującą na beskidzkich łąkach i w lasach, odtworzono między innymi leśny strumień osadzony w jesiennym krajobrazie.

Muzeum Nordyckie (szw. Nordiska museet) – muzeum historii kultury, znajdujące się w Sztokholmie na wyspie Djurgården. Założone w 1873 w celu udokumentowania historii kultury Szwecji od 1520 do czasów współczesnych. Powstało z inicjatywy Artura Hazeliusa, który założył również Skansen. Obecny gmach muzeum, zaprojektowany przez Isaka Gustafa Clasona otwarto w 1907. W zbiorach muzeum jest ponad 1 500 000 eksponatów: ubiorów, biżuterii, przedmiotów codziennego użytku, mebli, zabawek, a także odtworzonych dawnych pomieszczeń mieszkalnych. Muzeum Nordyckie jest największym muzeum historii kultury w Szwecji.

Moderna Museet (pol. Muzeum Sztuki Nowoczesnej i Współczesnej) – państwowa galeria sztuki znajdująca się w Sztokholmie przy Exercisplan. Posiada znaczącą kolekcję dzieł sztuki nowoczesnej i współczesnej, zarówno szwedzkiej, jak i międzynarodowej powstałych od roku 1900 do dziś (zbiory fotografii od 1840 do dziś). Zadaniem Moderna Museet jest gromadzenie, przechowywanie, ekspozycja i przekaz sztuki XIX i XX w. we wszystkich jej formach. Moderna Museet posiada jedną z najbardziej renomowanych kolekcji sztuki w Europie i na świecie, obejmującą okres od ok. 1900 do chwili obecnej. W zbiorach znajdują się najważniejsze dzieła Pabla Picassa, Salvadora Dalí, Henri Matisse'a, Meret Oppenheim i Roberta Rauschenberga, jak i kupowane na bieżąco dzieła artystów współczesnych. W skład kolekcji wchodzi zbiór fotografii i opartej na niej sztuki z okresu od 1840 do dzisiaj. Na muzealne zbiory składa się ok. 5 000 obrazów, rzeźb i instalacji, ok. 25 000 akwarel, rysunków i grafik, ok. 100 000 fotografii, dzieła sztuki wideo i filmowej oraz mieszkanie aktora Einara Hylandera (tzw. Einar Hylanders miljöbygge) przy Narvavägen 29, przekazane przez niego testamentem na rzecz Moderna Museet.
Junibacken jest muzeum poświęconym postaciom szwedzkiej literatury dziecięcej, przede wszystkim z książek Astrid Lindgren. Jej pomnik z brązu stoi na zewnątrz muzeum. Muzeum znajduje się w Sztokholmie na wyspie Djurgården. Zostało otwarte 8 czerwca 1996 r. przez szwedzką rodzinę królewską. Muzeum należy do najczęściej zwiedzanych atrakcji Sztokholmu. Wnętrza zostały zaprojektowane przez szwedzką artystkę Marit Törnqvist. W środku znajduje się największa księgarnia z literaturą dziecięcą w Szwecji. Dużą atrakcję stanowi tzw. Plac Opowieści Książkowych (szw. Sagotorget), przy którym znajdują się domki, z których każdy poświęcony jest postaciom autorów innych niż A. Lindgren. Mieści się tam m.in. dom Muminków, który opisywała w swoich książkach Tove Jansson. Na końcu placu jest mini-stacja kolejowa, z której kolejka zabiera gości w podróż do świata literatury Astrid Lindgren. Kolejka zatrzymuje się przy miejscach charakterystycznych dla najbardziej znanych prac Lindgren, m.in. "Ronja, córka zbójnika", "Dzieci z Bullerbyn", "Madika z Czerwcowego Wzgórza", "Emil ze Smalandii", "Bracia Lwie Serce". Za stacją końcową znajduje się rekonstrukcja willi Pippi Pończoszanki.
Muzeum Dom Gaudiego znajduje się wewnątrz Parku Güell, otwarty jako muzeum w 1963 roku przez Stowarzyszenie Gaudiego. Znany także jako 'Torre Rosa' (Różowa Wieża) za względu na kolor elewacji budynku, która prawdopodobnie wiąże się z kultem Virgen del Rosal (Dziewicy z Rosal). Między 1906 i 1925 rokiem w budynku tym mieszkał Gaudi, który opuścił na kilka miesięcy przed śmiercią. Dom został wybudowany jako projekt pokazowy na zlecenie Eusebiego Güell'a, który chciał przekształcić Montaña Pelada w miasto-ogród przeznaczony dla burżuazji katalońskiej. Powstanie tego projektu zostało uniemożliwione przez wybuch Pierwszej Wojny Światowej oraz śmierć Eusebiego Güell'a w 1918 roku, obecnie w parku znajduje się Casa Museo, dom doktora Trias'a Maxencs'a, a także budynek, w którym mieszkał Eusebi Güell. Mimo podpisania umowy przez Antoniego Gaudi, architektem odpowiedzialny za projekt był Francesc Berenguer. Wewnątrz budynku znajdują się modernistyczne meble podpisane przez Gaudiego, przy których powstawaniu udział mieli Aleix Clapés y Josep Maria Jujol. Godziny otwarcia domu Antonio Gaudiego w Barcelonie od kwietnia do września: od 10.00 do 20.00 od października do marca: od 10.00 do 18.00 25 i 26 grudzień i 6 styczeń: od 10.00 do 14.00 1 styczeń: zamknięte. Ceny biletów do domu Antonio Gaudiego w Barcelonie Bilet indywidualny dorosły: 5.00€ Bilet studencki: 4.00€ Młodzież do 18 lat: 4.00€ Emeryci i renciści: 4.00€ Dzieci do 11 lat: 0.00€
Panorama Racławicka – muzeum sztuki we Wrocławiu, oddział Muzeum Narodowego we Wrocławiu, założone w 1893 we Lwowie, od 1980 we Wrocławiu; eksponuje cykloramiczny obraz Bitwa pod Racławicami namalowany w latach 1893–1894 przez zespół malarzy pod kierunkiem Jana Styki i Wojciecha Kossaka. Obraz olejny przedstawia bitwę pod Racławicami (1794), jeden z epizodów insurekcji kościuszkowskiej, zwycięstwo wojsk polskich pod dowództwem gen. Tadeusza Kościuszki nad wojskami rosyjskimi pod dowództwem gen. Aleksandra Tormasowa. Obok Panoramy siedmiogrodzkiej, Golgoty oraz Męczeństwa chrześcijan w cyrku Nerona jest to jedna z czterech XIX–wiecznych panoram, namalowanych pod kierownictwem Jana Styki i Wojciecha Kossaka. Po II wojnie światowej, dzięki staraniom władz polskich, udało się odzyskać od Związku Radzieckiego część lwowskich dzieł sztuki. Ówczesny polski Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej postanowił zbiory te, wraz z Bitwą pod Racławicami, umieścić we Wrocławiu. Budynek muzeum, wzniesiony w latach 1961–1985 według projektu Ewy Dziekońskiej i Marka Dziekońskiego, został wpisany do rejestru zabytków w 1991.
Berliński oddział Muzeum Figur Woskowych Madame Tussauds został hucznie udostępniony zwiedzającym w 2008 roku. Otwarcie przebiegało w atmosferze niewielkiego skandalu, ponieważ woskowej figurze Adolfa Hitlera ktoś oderwał głowę. W Muzeum można stanąć oko w oko ze sławami takimi jak Albert Einstein, Sigmund Freud, czy też Ludwig van Beethoven. Miłośników współczesnej sceny muzyki rozrywkowej ucieszą figury muzyków z Tokio Hotel. Coś dla siebie znajdą tutaj również amatorzy sportu, świata filmu oraz polityki. W Muzeum Figur Woskowych Madame Tussauds w Berlinie zorganizowano także wystawę poświęconą Marie Tussauds, która zapoczątkowała kolekcjonowanie figur woskowych. Wszystko zaczęło się w 1835 roku, kiedy Tussauds przywiozła do Londynu odlewy głów arystokratów straconych podczas rewolucji francuskiej. Godziny otwarcia Muzeum Figur Woskowych Madame Tussauds w Berlinie: codziennie od 10.00 do 19.00 (ostatni turyści są wpuszczani do obiektu o godzinie 18.00). Bilety wstępu (cena w kasie/cena w internecie): 21/18,9 euro – normalny 16/14,4 euro – ulgowy Istnieje możliwość wykupienia (tylko przez internet) biletu rodzinnego w cenie 61,5 euro, w ramach którego do Muzeum może wejść dwoje dorosłych oraz dwójka dzieci.
Muzeum Historii Naturalnej w Berlinie, znane także jako Naturkundemuseum, rzadziej jako Humboldt-Museum, pierwsze państwowe muzeum na świecie. W swoich zbiorach posiada kolekcję ponad 30 milionów eksponatów zoologicznych, paleontologicznych, mineralogicznych i innych. Najbardziej znanymi eksponatami są: największy zrekonstruowany i złożony szkielet dinozaura na świecie oraz najlepiej zachowany, skamieniały okaz wczesnego ptaka z rodzaju Archaeopteryx. Jest to największe muzeum historii naturalnej w Niemczech. Formalnie to część Uniwersytetu Humboldta w Berlinie. Kolekcje muzealne obejmują głównie trzy dziedziny nauk przyrodniczych: zoologię, paleontologię i mineralogię. Oprócz funkcji dydaktycznych, muzeum prowadzi szeroko zakrojone prace naukowe, organizuje ekspedycje badawcze i wydaje czasopisma naukowe.
W muzeum nauki znajdziemy ponad 300 000 eksponatów - od najmniejszych układów elektronicznych do naturalnej wielkości samolotów. Aby dokładnie zwiedzić wszystkie 7 pięter muzeum potrzebny jest cały dzień. Jak w większości londyńskich muzeów, tak i w tym wstęp jest bezpłatny. Na parterze znajdziemy wszystko związane z kosmosem - zaprojektujemy własną rakietę, zobaczymy oryginalnego Apollo 10 oraz poznamy historię badania kosmosu. Na pierwszym piętrze znajdują się eksponaty związane z telekomunikacją, rolnictwem, budownictwem, pogodą oraz mierzeniem czasu. Znajduje się tam także część interaktywna - "Kim jestem?". Drugie piętro poświęcone jest matematyce, informatyce, a także marynarce. Warto zobaczyć pierwsze komputery, które zajmowały całe pomieszczenia oraz liczne modele statków i łodzi podwodnych. Najciekawszą częścią trzeciego piętra jest interaktywna wystawa "W przyszłości", dzięki niej możemy zobaczyć jak już wkrótce będzie wyglądać życie. Warto zobaczyć także wystawę o lotnictwie i nauce w 18. wieku. Czwarte piętro to jedno z ciekawszych pięter, w całości poświęcone jest medycynie. Podobnie jak na piętrze niżej, znajdziemy tam wszystko o medycynie oraz weterynarii. Pozostałe dwa piętra pozostaną niespodzianką, którą odkryjecie sami, podczas zwiedzania tego interesującego muzeum.
Muzeum Figur Woskowych Madame Tussaud w Amsterdamie to filia słynnego muzeum londyńskiego. Zobaczyć tu można naturalnej wielkości figury m.in takich osobistości jak: Angelina Jolie, Brad Pitt, David Beckham, Księżna Diana, Madonna, Lady Gaga, Lance Armstong, Pablo Picasso, Barack Obama czy Nelson Mandela i wiele innych. Bardzo fajnym akcentem jest też trio Bondów z Seanem Connerym, Piercem Brosnanem oraz Danielem Cragiem. Wystawa jest kilkupiętrowa a spora część z figur ustawiona jest w taki sposób by stojąc bądź siedząc obok nich, stworzyć razem świetny plan do zdjęcia. Muzeum czynne jest codziennie od 10:00 do 17:30 (ostatnie wejście).
Ciekawe muzeum nie tylko dla fanów żeglarstwa. W skład muzeum wchodzi aż 8 obiektów, które razem dokumentują historię żeglugi i rybołówstwa w Gdańsku. Gdańsk jako miasto portowe u wylotu największej polskiej rzeki Wisły od późnego średniowiecza odgrywało bardzo ważną rolę w handlu morskim. W XIV wieku dołączyło ono do Związku Miast Hanzeatyckich – ówcześnie bardzo potężnej organizacji skupiającej miasta nadmorskie rejonu Morza Bałtyckiego i Północnego. W ramach muzeum zwiedzamy: Spichlerze, statek „Sołdek”, Ośrodek Kultury Morskiej, statek „Dar Pomorza: Muzeum Rybołówstwa, Muzeum Wisły i Muzeum Zalewu Wiślanego. Każdy z tych obiektów2) możemy zwiedzać oddzielnie albo w różnych konfiguracjach. My zdecydowaliśmy się zobaczyć obiekty Spichlerze, statek "Sołdek", Żurawia i Ośrodek Kultury Morskiej. 3 pierwsze to nieduże, choć interesujące obiekty, których zobaczenie zajmuje nam około 30 minut każdego. Tak jak zobaczenie od wewnątrz prawdziwego, pochodzącego z XV wieku Żurawia jest bardzo ciekawe, tak statek „Sołdek” mnie rozczarował – tylko niewielka część jest udostępniona zwiedzającym. W Spichlerzach pokazywana jest historia historię żeglarstwa w Polsce – pokazywane są obrazy, miniatury statków, eksponaty znalezione w morzu. W Ośrodku Kultury Morskiej pokazywane są wystawy czasowe – oraz bardzo ciekawa wystawa stała, przeznaczona dla dzieci „Ludzie, statki – porty”. Jest to wystawa interaktywna pozwalająca dzieciom bawić się miniaturami statków, łodzi.
Bardzo nowoczesne muzeum, doskonałe dla rodzin i osób nie do końca zainteresowane temat.

Pod tą nazwą kryje się posiadłość legendy rock 'n' rolla, Elvisa Presleya. Graceland to jego najsłynniejsza rezydencja zlokalizowana w Memphis w stanie Tennessee. Sporych rozmiarów biały budynek oparty na kolumnach jest położony na działce liczącej 5,6 hektara. Graceland jest jedną z najczęściej odwiedzanych posiadłości w USA. Co roku przyjeżdża tu ponad 600 tysięcy turystów – większą liczbą zwiedzających może się poszczycić tylko Biały Dom. W rezydencji znajdują się 23 pokoje, w tym 8 sypialni i łazienek. W Graceland znajduje się muzeum poświęcone Presleyowi. Wśród zebranych przedmiotów należących do niego są m.in. kolekcja nagród, samolot czy liczne samochody. Dom jest urządzony tak, jakby Presley wyszedł z niego na chwilę i niedługo miał wrócić, co będzie dodatkową atrakcją dla jego fanów.

To największe muzeum starożytności powstało już w 1835 roku. Początkowo zabytki gromadzono w ogrodzie Azbakian, później przeniesiono je do innego budynku w cytadeli Saladyna. W 1857 w Bulak August Mariette założył - na bazie zgromadzonych dotychczas zbiorów muzeum sztuki egipskiej - pierwsze tego rodzaju muzeum na obszarze Bliskiego Wschodu. W 1880 zostało ono przeniesione do przybudówki pałacu Ismaila Paszy w Gizie, żeby ostatecznie pozostać w specjalnie wybudowanym budynku.

Dzisiejszą siedzibę, dwupiętrowy neoklasycystyczny budynek, zaprojektował francuski architekt Marcel Dourgnon w 1900 r. Na niewielkiej powierzchni zgromadzono dotychczas ok. 120 tysięcy przedmiotów. Zwiedzający mogą podziwiać m.in.: wyposażenia z grobowca faraona Tutanchamona (w tym jego słynną złotą maskę), kolekcję portretów fajumskich, królewskie mumie, posągi faraonów, ich żon oraz bogów i bogiń egipskich.

Królewskie Barki są w Tajlandii bardzo ważnym elementem kultury. Przed laty barek królewskich było tysiące, aktualnie jest ich około 50. Osiem z nich prezentowanych jest w Muzeum. Długość najbardziej okazałej z nich to aż 46 metrów! Każda łódź jest bogato zdobiona. Wrażenie robi niezwykła dbałość o detale, złocenia i obfitość kolorów użytych w większości przypadków. Najważniejszą łodzią jest Suppanahong, czyli „Złoty łabędź”. Jej twórcą jest król Rama I, a przebudowy dokonano za czasów Ramy V. Znacznie mniejsza wystawa barek znajduje się w Muzeum Narodowym.

W tym wyjątkowym miejscu znajdują się najbogatsze zbiory sztuki prehiszpańskiej na świecie. Muzeum Antropologiczne to jedna z największych atrakcji miasta. Szczyci się przede wszystkim posiadaniem w swych zbiorach bazaltowego słonecznego kalendarza z wizerunkiem boga słońca Tomatiuha (czyniący dzień) ale w nowoczesnych salach mieści się cały dawny Meksyk „w pigułce” - najważniejsze eksponaty z historii plemion indiańskich: Olmeków, Zapoteków, Miksteków, Tolteków, Majów, Azteków i wielu innych. Jest oryginał azteckiego kalendarza, są wielkie olmeckie głowy, słynny pióropusz Montezumy a także mnóstwo posągów bogów Majów i Zapoteków - zabranych z Chichen Itza, Uxmal, Teotihuacan i setek innych miejscowości. W muzeum można także zobaczyć jak pierwotnie wyglądało Palenque. W swych zbiorach posiada pochodzące stamtąd setki przedmiotów, w tym dawne naczynia, złotą biżuterię, wyroby z jadeitu, wizerunki przedstawiające rozliczne bóstwa meksykańskie - w tym boginię Coatlicue - panią życia, śmierci i ziemi.

Muzeum, nazywane Met, jest jednym z największych muzeów sztuki na świecie, a zarazem najstarszym i największym obiektem tego typu w Ameryce. Jego zbiory liczą ponad 2 miliony dzieł pochodzących z Ameryki, Europy, Chin, Afryki, Dalekiego Wschodu. Można podziwiać również wiele wystaw związanych z kulturą islamu oraz starożytnego świata. W Metropolitan Museum of Art zbiory podzielone są tematycznie. Kolekcja jest tak wielka, że zobaczenie wszystkich eksponatów wydaje się być niemożliwe podczas jednokrotnej wizyty. Obok Paryskiego Luwru, Metropolitan Museum of Art jest jednym z najważniejszych muzeów na świecie.

smithsonian
Smithsonian Institution
Fot. daadi

To największy na świecie kompleks muzeów i ośrodków edukacyjno-badawczych. Powstał w roku 1846 jako fundacja na podstawie testamentu brytyjskiego chemika i mineraloga Jamesa Smithsona. Najwspanialsze waszyngtońskie dzieła sztuki i pamiątki historyczne w Smithsonian Institution to narodowe zbiory Stanów Zjednoczonych. W skład Instytutu wchodzi m.in. National Air and Space Museum – chyba najpopularniejsza atrakcja Waszyngtonu. Muzeum odwiedza prawie 10 milionów turystów rocznie. Kolekcja muzeum przedstawia dzieje nie tylko lotnictwa niemal od zarania, ale także wyścig podboju kosmos, przedstawiony zarówno z perspektywy amerykańskiej, jak i sowieckiej.

W Narodowym Muzeum Historii Naturalnej można podziać m.in. ogromną wystawę zrekonstruowanych szkieletów dinozaurów. Narodowe Muzeum Historii Ameryki to szczególne sanktuarium dziejów USA. Są tu pierwsze egzemplarze modelu T Forda, stare urzędy pocztowe, a nawet odrestaurowana lodziarnia z przełomu wieków, w której nadal sprzedaje się bananowy deser lodowy. W Muzeum Sztuki Afrykańskiej zgromadzono ponad 6 tysięcy rzeźb i wyrobów rzemiosła wielu kultur plemiennych Afryki Środkowej. Sąsiaduje z nim graniasty, piramidalny budynek Galerii Arthura M. Sacklera zawierający dzieła sztuki i przedmioty kultowe z Azji i Bliskiego Wschodu. Jedno z najbardziej niezwykłych muzeów Instytutu Smithsona, to otwarte w 1923 r. Freer Gallery of Art. W galerii znajduje się ponad tysiąc grafik, rysunków i obrazów Amerykanina Jamesa McNeila a także chińskie przedmioty z brązu i nefrytu, ilustrowane manuskrypty bizantyjskie, buddyjskie rzeźby oraz perskie wyroby z metalu. Warto także zajrzeć do oddalonego nieco od pozostałych Narodowego Muzeum Sztuki Amerykańskiej. Oprócz ciekawych zbiorów szczyci się wyjątkowymi wystawami. Jedna z ekspozycji przedstawiająca prawdziwy wizerunek pionierów Ameryki, wzbudza kontrowersję w całych Stanach Zjednoczonych.

    

Najważniejsze informacje

Czas otwarcia: codziennie oprócz 25 grudnia, godziny otwarcia są zróżnicowane, ale zwykle od 8:30 do 17:30
Ceny wstępu: wstęp wolny
Położenie: w Waszyngtonie,
Dojazd: metrem do stacji Federal Center, L'Enfant Plaza, Federal Triangle lub Smithsonian
Smithsonian Information
PO Box 37012
Washington, D.C. 20013-7012
202 633 1000
https://www.si.edu/
    

Centrum Pompidou to jedno z najbardziej reprezentatywnych muzeów sztuki nowoczesnej na świecie, zwane także Centre Beaubourg. Mieści się w jednym z najlepiej rozpoznawanych budynków na świecie, który ponoć szokuje nawet gorących entuzjastów nurtu technicystycznego postmodernizmu. Budynek o konstrukcji ze szkła i stali opleciony jest bowiem kilometrami kolorowych rur, galerii i schodów. Wszystkie systemy funkcjonalne: komunikacyjne, zaopatrzeniowe, hydrauliczne, wywietrzniki – umieszczono bowiem na zewnątrz i stanowią element elewacji. Główną część Centre Pompidou stanowi Musée National d’Art Moderne. Zbiory muzeum liczą ponad 56 tys. dzieł, a stale prezentowanych jest ok. 1300 prac.

Fontainebleau to miejscowość i gmina w regionie Île-de-France, w departamencie Seine-et-Marne. Znajduje się tu zespół pałacowo-parkowy, dawna rezydencja królewska. Najstarsze pozostałości pochodzą z XII wieku. Za czasów Franciszka I pałac został rozbudowany i stał się istotnym ośrodkiem sztuki renesansowo-manierystycznej (tzw. szkoła z Fontainebleau). Kolejni władcy rozbudowywali i dekorowali rezydencję; obecnie znajduje się tam muzeum. Pałac i park zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

prado
Klasycystyczny budynek muzeum
Fot. caribb

Najsłynniejsze muzeum Madrytu i jedno z najbardziej znanych na świecie. Posiada przebogatą kolekcję ponad 8,5 tys. obrazów, w tym najlepsze na świecie zbiory dzieł D. Velázqueza, F. Goi oraz Boscha. Turysta odwiedzający Madryt powinien czuć się wręcz zobligowany do wizyty w Prado. Uwagę zwracają nie tylko zbiory muzealne, ale także jego wygląd zewnątrzny. Budynek, w którym się mieści to prawdziwa perełka architektury klasycystycznej.

    

Najważniejsze informacje

Czas otwarcia: wtorek - sobota 9:00 - 20:00
Ceny wstępu: 8 € bilet normalny, 4 € bilet ulgowy,
Położenie: centrum Madrytu
Dojazd: metrem do stacji Banco de España lub Atocha, autobusem 9, 10, 14, 19, 27, 34, 37 i 45
Paseo del Prado s/n. 28014. Madrid +34 91 330 2800
https://www.museodelprado.es/en/
 

Zaprojektowane przez jednego z najsławniejszych i najbardziej awangardowych architektów świata, Franka Gehry'ego. Opisywane bywa jako najpiękniejsza budowla świata, co jest daleko idącym stwierdzeniem i można się z nim nie zgodzić. Nie pozostawia natomiast wątpliwości fakt, że jest to z całą pewnością budynek niezapomniany. Muzeum zlokalizowane jest w samym sercu miasta i zajmuje ponad 24 tysiące metrów kwadratowych. Jego popularność bywa zaskakująca, więc chcąc wejść do środka trzeba się przygotować na czekanie w naprawdę długiej kolejce, zwłaszcza w sezonie turystycznym. Niestety, wewnątrz nie można robić zdjęć. Pomimo że można obejrzeć tu prace Picasso, Daliego, Mondriana, Pollocka i Chagalla, ekspozycja jest jednak znacznie mniej ciekawa niż wygląd zewnętrzny. Budynek jest cały pokryty tytanem, który ma stwarzać podobieństwo do rybich łusek, natomiast jego kształtu nie da się określić. Wiele jest tutaj łuków i krzywych, cała konstrukcja jest zakręcona i przypomina chyba najbardziej dziwaczny, futurystyczny statek kosmiczny. Przed muzeum znajduje się charakterystyczny pies – „rzeźba” autorstwa Jeffa Koona zrobiona z... kwiatów. Muzeum należy do fundacji Guggenheima.

checkpointcharlie
Muzeum Muru Berlińskiego
Fot. http2007

Checkpoint Charlie to nazwa, jaką nadali swojemu posterunkowi alianccy żołnierze stacjonujący w Berlinie podczas zimnej wojny. Posterunek znajdował się na przejściu granicznym pomiędzy Berlinem Zachodnim a NRD. Drobiazgowej rewizji w tamtych czasach poddawani byli oczywiście tylko obywatele NRD. Przejście graniczne otwarte było wyłącznie dla osób niebędących obywatelami Niemiec. Wraz z połączeniem się Niemiec przejście przestało być potrzebne, ale dla upamiętnienia tamtych wydarzeń otwarto Muzeum Muru Berlińskiego przy Checkpoint Charlie. Muzeum mieści się na trzech piętrach kamienicy przy Friedrichstraße i jest najczęściej odwiedzanym muzeum w Berlinie oprócz Pergamonu. Zgromadzono w nim najróżniejsze eksponaty z czasów podziału i zimnej wojny. Najwięcej miejsca poświęcono próbom ucieczek, jakie przeprowadzali mieszkańcy wschodniej części kraju. Zachowano też posterunek Checkpoint Charlie. Służbę pełnią młodzi Niemcy przebrani za obcych żołnierzy, a turyści mogą dostać odcisk pieczęci granicznej z jednej ze tref okupacyjnych.

   

Najważniejsze informacje

Czas otwarcia: codziennie od 9:00 do 22:00
Ceny wstępu: 12,5 euro dorośli, 9,5 euro uczniowie i studenci, 5,5 euro dzieci do lat 10, dzieci poniżej lat 6 - wstęp wolny,
Położenie: w centrum Berlina, przy Friedrichstraße
Dojazd: metrem linią U6
Friedrichstraße 43-45
D-10969 Berlin-Kreuzberg
+49 (0) 30 25 37 25-0
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
www.mauermuseum.de
pergamonberlin
Muzeum Pergamon w Berlinie
Fot. roel1943

Muzeum Pergamońskie to jedno z najbardziej znanych muzeów w Berlinie. Składa się z trzech oddziałów: Zbiorów Sztuki Starożytnej, Muzeum Azji Przedniej oraz Muzeum Sztuki Islamskiej. Zaliczane do grona najlepszych miejsc w Berlinie, w których można poznać arcydzieła sztuki sakralnej. Wybudowane w latach 1910 – 1930 według projektu Alfreda Messela zlokalizowane jest na tzw. Wyspie Muzeów. Znajduje się w nim kilka prawdziwych perełek, np. Ołtarz Zeusa, który powstał na początku II wieku p. n. e. Ołtarz jest tak ogromny, że zajmuje całe osobne pomieszczenie w muzeum. Wśród eksponatów pochodzących z Azji możemy przyjrzeć się np. sławnej Bramie Isztar z 575 roku p. n. e. albo odwiedzić salę tronowa legendarnego króla Nabuchodonozora. W dziale sztuki islamskiej prezentowane są dywany, manuskrypty i drzeworyty.  W 2008 roku rozpoczęto renowację muzeum. Każdy może skorzystać z 30 – minutowego nagrania po angielsku, które pomoże nam zrozumieć historię eksponatów.

    

Najważniejsze informacje

Czas otwarcia: poniedziałek - środa, piątek - niedziela 10:00 - 18:00, czwartek 10:00 - 22:00
Ceny wstępu: 10€ dorośli, 5€ bilet ulgowy
Położenie: w Berlinie, na Wyspie Muzeów
Dojazd: metrem do stacji Friedrichstrasse, tramwajem linii 1, 2, 3, 4, 5, 13, 15, 53
Bodestraße 1-3, Museumsinsel, Mitte
10178 Berlin, Germany
+49(0)30 - 2090-5577
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
https://www.smb.museum/
cardiffmuzeum
Gmach Civic Centre
Fot. bigdmia

Muzeum Narodowe w Cardiff to doskonałe świadectwo tego, jak bardzo Walijczycy cenią sobie swój kraj. Już sam gmach, w którym mieści się muzeum robi ogromne wrażenie na zwiedzających. Budowa Civic Centre – bo tak się nazywa – trwała aż 80 lat.  Stałe wystawy wewnątrz budynku poświęcone są walijskiej sztuce, archeologii, geologii i historii naturalnej. Wśród artystów, których dzieła możemy podziwiać w muzeum są tacy mistrzowie jak van Gogh czy Renoir. Galerie są jednak skupione oczywiście na artystach walijskiego pochodzenia i podzielone zgodnie ze stylami, jakie reprezentowali. Warta polecenia jest również wystawa interaktywna „Ewolucja Walii”. Niewątpliwą zaletą muzeum jest to, że wstęp do niego nic nie kosztuje.

    

Najważniejsze informacje

Czas otwarcia: wtorki - czwartki 10:00 - 17:00
Ceny wstępu: wstęp wolny
Położenie: w centrum Cardiff, w gmachu Civic Centre
Dojazd: autobusem linii 27
National Museum Cardiff
Cathays Park, Cardiff
CF10 3NP
(029) 2039 7951
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
https://www.museumwales.ac.uk/en/cardiff/
    
vangogh
Wnętrze Muzeum Van Gogha
Fot. Minke Wagenaar

Muzeum tego niesłychanie popularnego i kontrowersyjnego malarza, z ogromną kolekcją jego płócien należy do największych atrakcji Amsterdamu. Muzeum mieści się w ultranowoczesnej kanciastej budowli oraz równie niezwykłej przybudówce, zaprojektowanych przez awangardowych architektów i same w sobie warte są obejrzenia. Dobrze przemyślane i pięknie urządzone ekspozycje, których jądro tworzy kolekcja zebrana przez brata malarza, marszanda Theo, odkrywają przed zwiedzającymi zarówno twórczość artysty, jak i jego osobowość.

Najważniejsze informacje

Czas otwarcia: codziennie 10:00 - 18:00, w piątki 10:00 - 22:00
Ceny wstępu: dorośli € 14, dzieci i młodzież do 17 lat wstęp wolny
Położenie: w Amsterdamie, na Museumplein, w pobliżu Rijksmuseum
Dojazd: tramwajem linii 2 lub 5 do stacji Van Baerlestraat albo nr 16, 24 lub autobusami linii 145, 170, 172 do przystanku Museumplein
Van Gogh Museum
P.O. Box 75366
1070 AJ Amsterdam
+31 (0)20 570 5200
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
https://www.vangoghmuseum.nl/vgm/index.jsp
rijksmuseum
Rijksmuseum
Fot. zug55

Rijksmuseum to po prostu "Muzeum Państwowe". Zgodnie z nazwą jest to najsłynniejsze muzeum Holandii. Zajmuje wielki gmach z końca XIX w., wzniesiony w nowatorskim stylu opartym na historyzmie. To jedno z tych muzeów Amsterdamu, które po prostu trzeba zobaczyć. Sławi je tutejsza kolekcja XVII-wiecznego malarstwa holenderskiego z ponad 20 płótnami Rembrandta, dziełami Steena, Halsa, Vermeera i wielu innych artystów. Najsłynniejszym spośród ponad 5 tysięcy dzieł sztuki zebranych w gmachu muzeum jest bez wątpienia "Straż Nocna" Rembrandta namalowana w 1642 roku.

Najważniejsze informacje

Czas otwarcia: codziennie od 9:00 do 18:00, kasa biletowa do 17:30
Ceny wstępu: dorośli € 12,50, dzieci i młodzież poniżej 18 roku życia wstęp wolny
Położenie: centrum Amsterdamu
Dojazd: tramwajem 2 lub 5 do przystanku Hobbemastraat, nr 12 do Concertgebouw, nr 6, 7, 10 do Spiegelgracht albo autobusami linii 26, 65, 66, 170
Rijksmuseum Amsterdam
Postbus 74888
1070 DN Amsterdam
020 6747000
https://www.rijksmuseum.nl/

Jest to bez wątpienia jedno z najciekawszych muzeów w całej Portugalii i obowiązkowy punkt na turystycznej mapie Lizbony. Założone przez armeńskiego imigranta Gulbenkiana muzeum podzielone jest na dwa działy. W pierwszym prezentowane są dzieła sztuki antycznej, egipskiej, grecko-rzymskiej, islamskiej i orientalnej. W drugim zgromadzono dzieła nowożytnych twórców europejskich, m.in. rzeźby i obrazy z XV i XVII wieku.


Figura Arnoldiego w parku wokół Muzeum Olimpijskiego
Fot. tm-tm

Jest to drugie pod względem natężenia ruchu turystycznego muzeum w Szwajcarii, wizyta w Lozannie nieodłącznie wiązać się musi ze zwiedzeniem tego miejsca. Warto prześledzić historię i współczesność ruchu olimpijskiego, na własne oczy zobaczyć niesamowite zabytki związane z ponad stuletnią historią nowożytnych olimpiad. Wśród eksponatów znajduje się między innymi pierwsza, oryginalna flaga z symbolem olimpijskich kół, którą zaproponował Pierre de Coubertin odpowiedzialny za wskrzeszenie idei olimpiad po wiekach zapomnienia. Muzeum powstało w roku 1994, uroczystego otwarcia dokonał ówczesny sekretarz Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego Juan Antonio Samaranch.

Co roku w tym miejscu pojawia się około 250 000 odwiedzających, by podziwiać zgromadzone tu eksponaty związane z igrzyskami olimpijskimi, których podziwiać tu ponad 10 000. Wystawy muzealne prezentują historię i specyfikę olimpiad od starożytności (ekspozycja archeologiczna w podziemiach) po czasy współczesne z podziałem na letnie oraz zimowe igrzyska olimpijskie. Wiele elementów ekspozycji to multimedia - dlatego też bez trudu przechadzając sie pomiędzy gablotami możemy poczuć się jakbyśmy osobiście uczestniczyli w najważniejszych momentach każdej z olimpiad dzięki licznym prezentacjom audio i wideo.

Muzeum gromadzi również zbiory luźno związane z olimpiadami takie jak projekty nedali z poszczególnych zawodów, kolekcje monet i znaczków, pochodnie olimpijskie, palkaty itp. W 1995 roku Muzeum Olimpijskie w Lozannie zdobyło prestiżowy tytuł Europejskie Muzeum Roku.

   

Najważniejsze informacje

Czas otwarcia: od 1 kwietnia do 31 października muzeum otwarte jest codziennie w godzinach 9:00 - 18:00, od 1 listopada do 31 marca - od 9:00 do 18:00 codziennie oprócz poniedziałków
Ceny wstępu: bilet cały - 15 CHF, bilet ulgowy - 10 CHF, bilet rodzinny (rodzice i max 3 dzieci poniżeż 16 lat) - 35 CHF, dzieci poniżej 6 lat - wstęp darmowy, 1 CHF = ok. 2,67 zł,
Położenie: wybrzeże Jeziora Genewskiego, dzielnica Ouchy, Lozanna, Szwajcaria
Dojazd: Z Warszawy kierować sie należy drogą E30 aż do Poczdamu, następnie skręcić na autostradę nr 9, a w okolicach miasta Numberg zjechać na autostradę nr 6, później na skrzyżowaniu autostrad należy skręcić w autostradę nr 5 (okolice miasteczka St. Leon), która doprowadzi nas do granicy niemiecko - szwajcarskiej. Na granicy, koło miasteczka Wiel am Rhein należy wybrać szwajcarską autostradę nr 2 i dojechać nią do Harkingen i tam skręcić na autostradę nr 1 która doprowadzi nas do samej Lozanny.
Muzeum Olimpijskie
1, quai d'Ouchy
1006 Lozanna
Szwajcaria
+41 21 621 6511
---
www.olympic.org
Muzeum Wiktorii i Alberta
Fot. wallyg

Muzeum Wiktorii i Alberta jest największym londyńskim muzeum gromadzącym dzieła sztuki i rzemiosła artystycznego. Zbiory wystawiane na stałych wystawach w muzeum liczą ponad 4,5 mln sztuk. Są tutaj zarówno obrazy, rzeźby i fotografie jak i bardziej nietypowe kolekcje ceramiki, strojów, mebli czy biżuterii. Niektóre z zebranych w muzeum eksponatów pochodzą nawet sprzed 5 tysięcy lat. Zbiory muzeum pochodzą właściwie ze wszystkich części ziemskiego globu, a najbardziej popularna jest kolekcja obrazów Johna Constable'a.

Najważniejsze informacje

Czas otwarcia: codziennie 10.00 -  17.45, piątki 10:00 – 22:00
Ceny wstępu: wstęp wolny
Dojazd: metrem do stacji South Kensington (linia Picadilly, District, Circle), autobusem linii C1, 14, 74, 414
V&A South Kensington
Cromwell Road
London SW7 2RL
+44 (0)20 7942 2000
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
https://www.vam.ac.uk/
Narodowe Muzeum Archeologiczne w Atenach - pomnik Afrodyty i Pana
Fot. jaybergesen

Muzeum otwarto już w 1891 r., by zgromadzić w jednym miejscu kolekcje dotychczas rozproszone po całym mieście. W 1939 r. dobudowano nowe skrzydła, ale wkrótce potem zbiory ewakuowano i zakopano, by uchronić je przed zniszczeniem w czasie wojny. Muzeum ponownie otwarto w 1946 r., ale przez następne pół wieku trwała konserwacja zbiorów oraz urządzanie ekspozycji godnej tak niezwykłych dzieł. Nagromadzenie jedynych w swoim rodzaju zabytków – złota mykeńskiego, ogromnej liczby rzeźb, ceramiki i biżuterii – sprawia, że muzeum to zaliczane jest do najbogatszych na świecie.

Najważniejsze informacje

Czas otwarcia: poniedziałki 13:30 - 20:00, wtorek - niedziela 8:30 - 15:00
Ceny wstępu: 7 euro, 3 euro bilet ulgowy dla studentów spoza krajów Unii Europejskiej i seniorów, wstęp wolny dla studentów z UE i osób poniżej 19 roku życia
Dojazd: trolejbusem linii 1,2,3,5,6,7,8,9,11,13, i 15

44 Patission Street, Athens 10682

+30 210 8217724
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
https://www.namuseum.gr/wellcome-en.html

Uważane za jedną z największych na świecie galerii sztuki. Posiada w zbiorach wyjątkowo cenną kolekcję malarstwa europejskiego, sztuki starożytnej oraz monet.
Muzeum zostało otworzone w 1891, 2 lata po Muzeum Historii Naturalnej (Naturhistorisches Museum). Zostało ono wybudowane na rozkaz cesarza Franciszka Józefa I. Bliźniacze niemal budynki obu muzeów, stojące naprzeciwko siebie, są jednymi z najokazalszych wiedeńskich budowli usytuowanych wzdłuż Ringu – reprezentacyjnej szerokiej alei okalającej ścisłe centrum miasta, wybudowanej na miejscu dawnych murów miejskich.
Liczne główne dzieła mistrzów europejskich, wśród nich „Madonna w zieleni” Rafaela, "Pracownia artysty" Vermeera, portrety infantek Velazqueza, mistrzowskie dzieła Rubensa, Rembrandta, Dürera, Tiziana i Tintoretta składają się na kolekcję obrazów w galerii.
Zbiory zawierają rarytasy z dawnych gabinetów osobliwości i niecodziennych eksponatów rodziny Habsburgów. Kolekcja sztuki antycznej i egipsko-orientalnej wprawia w zachwyt skarbami pochodzącymi z zagadkowych kultur minionych epok.

Mozart mieszkał tutaj od 1773 do 1780 roku. Znajdziemy tu ekspozycję pamiątek rodzinnych i przedmiotów związanych z życiem Mozartów oraz dziejami domu. Dom nazywany jest również „Domem Tancmistrza“, Mozart komponował tu symfonie, divertimenta, serenady, koncerty fortepianowe i skrzypcowe, koncert na fagot, arie, msze oraz inne utwory religijne. 16 października 1944 roku dwie trzecie domu zostały zniszczone przez bombę lotniczą. Ówczesny właściciel sprzedał zbombardowaną część budynku firmie Assicurazioni Generali, która postawiła w tym miejscu biurowiec. Międzynarodowej Fundacji Mozarteum udało się kupić go w 1989 roku.

Zachowaną część budynku Międzynarodowa Fundacja Mozarteum nabyła już w 1955 roku i przeznaczyła ją do celów muzealnych. Budynek biurowca został rozebrany 2 maja 1994 roku, a 4 maja rozpoczęto rekonstrukcję domu według dawnych planów. Muzeum na pierwszym piętrze domu przy placu Makarta mieści wystawę dokumentującą życie rodziny Mozartów oraz historię samego obiektu.

Muzeum Uzbrojenia w Leeds
Fot. floato

W położonym przy rzece Aire, na terenie rekultywowanego właśnie portu żeglugi śródlądowej, mieszczącym się w zabytkowych wnętrzach Muzeum Uzbrojenia można podziwiać zbiory obejmujące imponującą kolekcję broni i zbroi królewskich. Cztery piętra muzeum poświęcone są: tematyce wojennej, turniejom, sztuce samoobrony, polowaniu oraz krajom Orientu.

Najważniejsze informacje

Czas otwarcia: codziennie 10:00 - 17:00
Ceny wstępu: wstęp wolny
Położenie: muzeum znajduje się niedaleko centrum Leeds
Dojazd: autobusem linii 28
Royal Armouries Museum
Armouries Drive
Leeds
LS10 1LT
0113 220 1999
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
https://www.royalarmouries.org/home

Muzea Watykańskie utworzono ze zbiorów różnorodnych dzieł sztuki gromadzonych przez papieży. Początki kolekcji stanowią zbiory rzeźb zgromadzonych przez papieży Sykstusa IV i Juliusza II. W różnych działach zgromadzono najbogatszą kolekcję dzieł sztuki z całego świata. Kolekcja jest na tyle ogromna, że według przewodników, gdyby poświęcić zaledwie kilkusekundową uwagę każdemu eksponatowi – obejrzenie całej kolekcji zajęłoby ponad 8 lat. Watykańskie muzea to: Pinakoteka, Muzeum Pio-Clementino, Muzeum Etruskie, Muzeum Misyjno-Etnologiczne, Muzeum Chiaramonti. W licznych galeriach zgromadzone są zbiory arrasów, map i ksiąg. Do ciągu muzealnego zostały włączone Stanze, czyli pomieszczenia ozdobione freskami przez m.in. Rafaela oraz Kaplica Sykstyńska. W Sali Sobieskiego eksponowany jest obraz Jana Matejki przedstawiający Jana III Sobieskiego po zwycięstwie pod Wiedniem. W każdą ostatnią niedzielę miesiąca Muzea Watykańskie udostępniają zwiedzającym swoje zbiory bezpłatnie.

Luwr (Louvre) - najbardziej dostojny z paryskich pałaców, mieszczący największe muzeum sztuki na świecie, po ostatnich rozbudowach nazywany jest najczęściej Le Grand Louvre (Wielki Luwr). Pierwszą rzeczą, która rzuca się w oczy, jest potężna szklana piramida, przez którą prowadzi obecnie główne wejście do muzeum. Wraz z otoczeniem stanowi ona efekt spektakularnej przebudowy przeprowadzonej w latach 80. i 90. – połączyła ona nowoczesność i technologią z tradycją i historią. Luwr przez długie lata był wzorem dla architektów. Uchodzi za jeden z najpiękniejszych przejawów stylu francuskiego, nazywanego niekiedy stylem Ludwika XIV. Dziś to największe muzeum świata. Tu mieszczą się unikalne dzieła starożytności – Mezopotamii, Syrii, Egiptu, antyki greckie, etruskie i rzymskie. Ale Luwr to przede wszystkim dział malarstwa i rysunku.Wystarczy przypomnieć, że to właśnie tu kusi uśmiechem chyba najbardziej znany na świecie obraz – „Mona Lisa” Leonarda DaVinci.

Muzeum Figur Woskowych Madame Tussaud to jedna z najpopularniejszych atrakcji turystycznych Londynu. Marie Tussaud (tak naprawdę Anna Maria Grosholtz) urodziła się w Strasbourgu we Francji. W 1802 roku przybyła do Londynu wraz z woskowymi odlewami głów arystokratów zgilotynowanych podczas rewolucji francuskiej. Nie mogąc wrócić do Francji, podróżowała po Wielkiej Brytanii i przedstawiała swoją makabryczną kolekcję. W końcu w 1835 roku otworzyła muzeum na Baker Street. Od tamtej pory wystawa niezmiennie przyciąga zwiedzających, którzy chcą obejrzeć woskowe figury swoich ulubionych gwiazd lub postaci historycznych. W kolekcji Madame Tussaud znajdują się m.in.: figury przedstawicieli brytyjskiej rodziny królewskiej, Madonny, Elvisa Presleya, Davida Beckhama, Brada Pitta, Gandhiego, Johnny'ego Deppa, Nicole Kidman... Polskę reprezentują Lech Wałęsa i Jan Paweł II. Jest tu również komnata strachu, do której raczej nie powinny wchodzić osoby o słabych nerwach. Większość zwiedzających poprzestaje na zrobieniu sobie zdjęcia z idolem, niektórzy nawet całują figury. Zupełnie inne uczucia budzi stale niszczona figura Adolfa Hitlera, który w 2008 roku został pozbawiony głowy. Oryginalna woskowa rzeźba dyktatora od 1936 nie jest już pokazywana publicznie.

Muzeum Historii Naturalnej w Londynie należy do „wielkiej trójcy” muzeów zlokalizowanych przy Exhibition Road, w dzielnicy South Kensington. Oprócz MHN, w jej skład wchodzi jeszcze Muzeum Nauki oraz Victoria and Albert Museum. Jednak to właśnie Muzeum Historii Naturalnej jest najbardziej znane i najciekawsze. W wiktoriańskim gmachu mieści się ponad 70 milionów eksponatów! Dla wygody zwiedzających podzielono je na pięć działów: Botanika, Paleontologia, Zoologia, Mineralogia i Entomologia. W muzeum możemy przeżyć symulowane trzęsienie ziemi czy poznać mechanizmy wybuchu wulkanu. Bardzo ciekawa jest część paleontologiczna, gdzie największą atrakcją jest szkielet diplodoka oraz poruszające się, wydające odgłosy dinozaury – roboty. Imponująca jest także kolekcja opowiadająca o historii ssaków oraz pień sekwoi o średnicy ponad 6 metrów. W muzeum możemy dowiedzieć się, jak działa nasze ciało i spróbować swoich sił w różnych testach. Główną zaletą muzeum jest wysoka interaktywność, dzięki której naprawdę trudno się tu nudzić. W budynku działa również Centrum Darwina. Wstęp jest wolny, choć muzeum przyjmuje od turystów dobrowolne datki.

Belweder to barokowy pałac wybudowany dla księcia Eugeniusza Sabaudzkiego przez architekta Johanna Lucasa von Hildebrandta. Pałac składa się z dwóch budynków rozdzielonych ogrodem w stylu francuskim. Belweder Górny służył do wydawania bankietów i obchodzenia uroczystości, Belweder Dolny pełnił funkcję letniej rezydencji. W 1752 budynek kupiła cesarzowa Maria Teresa. Od 1775 roku zaczęto przechowywać tu obrazy należące do rodziny cesarskiej. Obecnie znajdują się tu muzea. Belweder mocno ucierpiał podczas II wojny światowej; cały Złoty Gabinet spłonął i został później zrekonstruowany.
Perłą zbiorów malarstwa w Belwederze są „złote” obrazy Gustawa Klimta : „Pocałunek” i „Judyta”. W galerii Belwederu znajduje się też szereg innych, równie fascynujących mistrzowskich obrazów Schielego i Kokoschki, wybitne dzieła francuskich impresjonistów, najważniejsze płótna wiedeńskiego biedermeieru (Waldmüller, Amerling, Fendi) oraz obrazy takich artystów jak: Makart, Boeckl, Wotruba, Hausner, Hundertwasser i inni.

Najlepsze okazje

Czas pomyśleć o MAJÓWCE! Sprawdź okazje na długi weekend!4 oferty od 959 Sprawdź Tam czeka na Ciebie słońce i piękne plaże! Którą wyspę wybierzesz? 30 ofert od 175 Sprawdź Lizbona? Porto? Algarve? O czym marzysz? Zwiedzaj PORTUGALIĘ10 ofert od 364 Sprawdź Planujesz wakacje w czerwcu? Znajdź idealną propozycję lotu dla siebie!21 ofert od 160 Sprawdź