Ekopark wschodni w Kołobrzegu

Jest to użytek ekologiczny zlokalizowany w Kołobrzegu, w granicach Trzebiatowsko-Kołobrzeskiego Pasa Nadmorskiego. Powołany został przez miasto Kołobrzeg w 1996 roku[1]. Zajmuje powierzchnię 381 ha (m.in. Bagicz, Podczele). Obiekt cenny ze względu na walory krajobrazowe, geomorfologiczne, faunistyczne i florystyczne.
Zasadniczym elementem użytku była niecka słonawych torfowisk "Solne Bagno". Obszar znajduje się w wykazie ostoi ptaków europejskiej sieci obszarów chronionych. Odnotowano tu występowanie około 80 gatunków ptaków. Do cenniejszych gatunków flory należą: orlik pospolity, krwawnik kichawiec, rzeżucha łąkowa, kruszczyk rdzawoczerwony, wierzbownica błotna, sit Gerarda, szelężnik większy, rutewka orlikolistna, pływacz zachodni, podkolan biały. Z fauny występują m.in. perkoz rdzawoszyi, bąk czy żuraw.Teren Ekoparku Wschodniego był żerowiskiem na trasie wędrówek ptaków brodzących blaszkodziobych i siewkowych chronionych przez Unię Europejską. Ekopark stanowił również ostoję dla płazów bezogonowych, które na tym terenie znajdowały enklawy dogodne dla rozrodu. Łabędzie nieme miały tu swoje gniazda. W lasach rosną okazałe drzewa, dominują buki i dęby.
24 marca 2010 roku w Ekoparku nastąpiła katastrofa ekologiczna. Olbrzymi napór wody zgromadzonej w Ekoparku po wiosennych roztopach spowodował przerwanie wału z wydm na wysokości kładki rowerowej. Woda stworzyła wyrwę o szerokości około 55-60 metrów oraz zniszczyła drewniany most, który był częścią ścieżki rowerowej. W miesiąc po katastrofie cała woda z chronionego obszaru uszła

Grafika:https://pl.wikipedia.org/wiki/Ekopark_Wschodni#/media/File:Ekopark_widok_na_wsch%C3%B3d1.jpg