Dziewicza Góra w Parku Krajobrazowym Puszcza Zielonka z wieżą widokową
M
Magdalena
Najwyższe wzniesienie Puszczy Zielonki, z wieża widokową. Dziewicza Góra jest najwyższym wzniesieniem na terenie Parku Krajobrazowego Puszcza Zielonka. Teren wzniesienia jest objęty specjalnym obszarem ochrony siedlisk "Uroczyska Puszczy Zielonki". Jest drugim co do wysokości w paśmie wzgórz moreny czołowej stadiału poznańskiego.
Znajduje się na pograniczu Pojezierza Gnieźnieńskiego (północ) i Równiny Wrzesińskiej (południe).
Wieża na szczycie Dziewiczej Góry
Wzniesienie pierwotnie nosiło nazwę Dziewcza Góra. Nazwa ta pochodzi od cysterek, którym w 1242 książę Przemysł I nadał wzniesienie. Z biegiem lat nazwa przekształciła się do obecnej postaci.
Środowisko przyrodnicze
Dziewicza Góra stanowi element moreny czołowej stadiału poznańskiego 2 km na wschód od Doliny Warty. Stoki wzniesienia (grzbiet ma około 400 m długości) porasta las mieszany zaś w kilku miejscach znajduje się starodrzew dębowy. Obszar objęto ochroną ze względu na ok. 700 gatunków roślin naczyniowych oraz ok. 130 gatunków mchów i wątrobowców. Są to gatunki charakterystyczne dla zróżnicowanych środowisk: leśnych, łąkowych, stepowych a nawet górskich. Na stokach góry występuje również czerwiec polski, którego być może hodowały tu cysterki, a od którego pochodzi nazwa pobliskiego Czerwonaka. Swoją strukturą las ten przypomina pierwotną puszczę.
Wieża
Po dużym pożarze w 1992 roku w którym spłonęło 250 ha Puszczy Zielonki oraz kilku mniejszych postanowiono wzmocnić ochronę przeciwpożarową kompleksu leśnego. W 2005 roku na szczycie Dziewiczej Góry Nadleśnictwo Łopuchówko wybudowało przeciwpożarową wieżę obserwacyjną. Wieża służy również jako punkt widokowy turystom. Żelbetowa wieża na planie koła ma 40 m wysokości. Poziom kabiny obserwacyjnej to 33 m, a pod nią na wysokości 30 m znajduje się taras widokowy z którego rozciąga się rozległy widok na Poznań. Obiekt wykonało Przedsiębiorstwo Projektowo-Budowlane MCP Kopuły z Bielska-Białej, według projektu inż. arch. Joanny Giczali-Ochodek i inż. Andrzeja Czecha.
Znajduje się na pograniczu Pojezierza Gnieźnieńskiego (północ) i Równiny Wrzesińskiej (południe).
Wieża na szczycie Dziewiczej Góry
Wzniesienie pierwotnie nosiło nazwę Dziewcza Góra. Nazwa ta pochodzi od cysterek, którym w 1242 książę Przemysł I nadał wzniesienie. Z biegiem lat nazwa przekształciła się do obecnej postaci.
Środowisko przyrodnicze
Dziewicza Góra stanowi element moreny czołowej stadiału poznańskiego 2 km na wschód od Doliny Warty. Stoki wzniesienia (grzbiet ma około 400 m długości) porasta las mieszany zaś w kilku miejscach znajduje się starodrzew dębowy. Obszar objęto ochroną ze względu na ok. 700 gatunków roślin naczyniowych oraz ok. 130 gatunków mchów i wątrobowców. Są to gatunki charakterystyczne dla zróżnicowanych środowisk: leśnych, łąkowych, stepowych a nawet górskich. Na stokach góry występuje również czerwiec polski, którego być może hodowały tu cysterki, a od którego pochodzi nazwa pobliskiego Czerwonaka. Swoją strukturą las ten przypomina pierwotną puszczę.
Wieża
Po dużym pożarze w 1992 roku w którym spłonęło 250 ha Puszczy Zielonki oraz kilku mniejszych postanowiono wzmocnić ochronę przeciwpożarową kompleksu leśnego. W 2005 roku na szczycie Dziewiczej Góry Nadleśnictwo Łopuchówko wybudowało przeciwpożarową wieżę obserwacyjną. Wieża służy również jako punkt widokowy turystom. Żelbetowa wieża na planie koła ma 40 m wysokości. Poziom kabiny obserwacyjnej to 33 m, a pod nią na wysokości 30 m znajduje się taras widokowy z którego rozciąga się rozległy widok na Poznań. Obiekt wykonało Przedsiębiorstwo Projektowo-Budowlane MCP Kopuły z Bielska-Białej, według projektu inż. arch. Joanny Giczali-Ochodek i inż. Andrzeja Czecha.