Opera w Odessie

Fot. Fotohuis

Schody Potiomkinowskie

Schody są symbolem Odessy. Znajdują się pomiędzy historycznym centrum, a portem morskim. Nazwa schodów (poprawnie Schody Priomorskie) przyjęła się dopiero po wydarzeniach czerwca 1905 roku, czyli po sławetnym powstaniu na pancerniku "Potiomkin". Wcześniej mówiono o nich "Gigantyczne" albo "Wielkie Bulwarne". Wybudowano je w latach 1837-1841 jako reprezentacyjne wejście z portu do centrum miasta. Swoją popularność zdobyły m.in. dzięki filmowi S. Eisensteina "Pancernik Potiomkin". Spacer po schodach należy do obowiązkowych czynności turysty. Na górze schodów rozpoczyna się Primorskij Bulwar jedna z kolejnych atrakcji turystycznych miasta.

Opera w Odessie

Narodowy Akademicki Teatr Opery i Baletu w Odessie to najstarszy teatr Odessy. Jest to także, tuż obok Schodów Potiomkinowskich,  najbardziej rozpoznawalny budynek miasta i jedna z jego turystycznych wizytówek. Teatr został zbudowany w 1810 roku przez petersburskiego architekta Thomasa de Thomona. Pierwotny budynek zniszczył jednak potężny pożar w 1873 roku. Nowy budynek został zaprojektowany w stylu neobaroku przez znanych architektów z Wiednia - Ferdynanda Fellnera i Hermanna Helmera. Teatr został ostatecznie otwarty w 1887 roku. Na jego budowę wydano blisko półtora miliona rubli. Niestety ogień nie oszczędzał budowli - kolejny pożar uszkodził teatr w 1925 roku. Na szczęście w II wojnie światowej gmach w zasadzie nie ucierpiał. Po niewielkiej renowacji oddano go do użytku w 1960 roku.

Ulica Dieribasowskaja

To centralny i wyjątkowo piękny (szczególnie wieczorem) deptak miasta. Przy tej ulicy mieszkali m. in. Mickiewicz i Mendelejew. Wzdłuż ulicy znajduje niewiele eleganckich restauracji kawiarni oraz sklepów.

Pałac Woroncowów

Jeden z piękniejszych zabytków XIX-wiecznej architektury należący przed 1914 rokiem do rodziny Woroncowów. Został zbudowany w latach 1827-30 przez sardyńskiego architekta Franciszka Boffo dla generał-gubernatora odesskiego Michaiła Woroncowa na miejscu dawnej drewnianej siedziby poprzedniego zarządcy Odessy Armanda-Emmanuela du Plessis, ks. Richelieu. Piękno budynku urzekło do tego stopnia gubernatora, że zlecił on architektowi wykonanie projektu schodów prowadzących z miasta do portu – dzisiejszych Schodów Potiomkinowskich.
Pałac przechodził różne koleje losu. W 1906 roku w budynku zakwaterowano szkołę inżynieryjną, w czasie rewolucji bolszewickiej 1917 roku miała tu swoją siedzibą lokalna rada delegatów robotniczych i marynarskich. Od 1936 roku mieścił się tutaj dom pionierów a w czasach radzieckich zburzono znaczną część kompleksu pałacowego. W dodatku budynek ucierpiał w wyniku dwóch pożarów.

Synagoga Brodzka

To jedyna zachowana synagoga w Odessie spośród żydowskich domów modlitewnych znajdujących się tu przed I wojną światową. Powstała w latach 1840-50 wg projektu F. Morandiego jako pierwsza synagoga postępowa na terenie Rosji. Nazwę swą wzięła od pierwszego kantora i rabina, który nią zarządzał, W. Blumentala z Brodów w Galicji. W czasach Związku Radzieckiego budynek został przekształcowny w halę sportową i dopiero w 1996 roku zdecydowano o jego zwrocie lokalnej gminie żydowskiej. Pierwsze po latach modły odbyły się we wrześniu 1996 roku z okazji nowego roku. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku bóżnica przeszła generalny remont - m.in. odtworzono bimę i zbudowano łaźnię rytualną.

Muzeum Archeologiczne

Muzeum w Odessie to jedna z najstarszych placówek tego typu na Ukrainie. Powstało w 1825 roku, a jego głównym zadaniem było zebranie obiektów zabytkowych z północnego wybrzeża Morza Czarnego. Można tu podziwiać ponad 160 000 obiektów przede wszystkim z tego rejonu, ale równie bogata jest kolekcja z antycznej Grecji i Rzymu. Jest również polski akcent - w muzeum możemy zobaczyć zabytki z polsko-ukraińskiej ekspedycji prowadzonej w Koszarach (około 40 km od Odessy) przez Muzeum Archeologiczne w Odessie i Instytut Archeologii Uniwersytetu Jagiellońskiego.