Uncategorised

Szczegóły

Opublikowano: 15 lipiec 2009

(kod IATA: ANC; kod ICAO: PANC)

Międzynarodowe lotnisko położone 6 km na południowy zachód od centrum Anchorage, w stanie Alaska w USA. Nosi imię Teda Stevensa, senatora USA. Jest piątym, co do wielkości przewozów cargo lotniskiem na świecie. Rocznie obsługuje ponad 5 milionów pasażerów.

Lotnisko posiada dwa terminale pasażerskie (północny i południowy). Mapy terminali znajdziemy na stronie: mapy. Pomiędzy terminalami, co 15 minut kursuje bezpłatny autobus. Do dyspozycji pasażerów pozostają restauracje, kawiarnie, sklepy, bank, bankomaty, poczta, kantory wymiany walut. Istnieje możliwość skorzystania z Internetu i poczekalni dla VIP-ów. Dostępne są także udogodnienia dla osób niepełnosprawnych i dla matek z dziećmi oraz pomieszczenia dla palących.

Użyteczne informacje

Wszelkie informacje dotyczące podróży i lotniska można uzyskać pod numerem telefonu: +1 907 266-2526.

Punkty informacyjne znajdują się w obu terminalach. Dostępne są także punkty informacji turystycznej.

Na lotnisku w specjalnym centrum Rental Car Center, umiejscowionym naprzeciwko terminala południowego znajdują się stanowiska wypożyczalni samochodów wielu firm, między innymi: Hertz, Avis, Budget i National. Ich pełna lista i dane kontaktowe znajdują się na stronie: wypożyczalnie samochodów. Pomiędzy centrum a terminalami kursuje bezpłatny autobus lotniskowy.

Na lotnisku znajdują się parkingi krótko i długoterminowe. Więcej informacji i cennik znajdziemy na stronie: parking.

Komunikacja

Lotnisko położone jest 6 km na południowy zachód od centrum Anchorage przy International Airport Road. Dojazd na lotnisko jest świetnie oznaczony.

TAKSÓWKI

Postoje taksówek znajdują się przed każdym z terminali. Przejazd do centrum Anchorge trwa mniej więcej 15-20 minut i kosztuje około 17-22 USD.

TRANSPORT AUTOBUSOWY

Firma People Mover Bus zapewnia połączenia autobusowe między lotniskiem a centrum miasta i Dimond Center. Autobusy kursują co 30 minut od 6.00 do 23.00. Więcej informacji i szczegółowy rozkład jazdy znajdziemy na stronie: https://www.muni.org/transit1/bus.cfm

Na lotnisku dostępne są także minibusy oraz autobusy ważniejszych okolicznych hoteli. Więcej informacji znajdziemy na stronie internetowej lotniska. 

Oficjalna strona internetowa lotniska

www.anchorageairport.com

Adres

Anchorage Ted Stevens International Airport
PO Box 196960
Anchorage, AK 99519-6960
USA

Główni przewoźnicy

Lotnisko obsługuje między innymi następujące linie lotnicze: Air Canada, American Airlines, Condor Airlines, Continental Airlines, Delta, Japan Airlines, Korean Air, US Airways.

Szczegóły

Opublikowano: 14 lipiec 2009

Wspaniała panorama Aalesund

Fot. Wikipedia

Aalesund należy do jednego z tych niewielkich, uroczych norweskich miasteczek, które kojarzą nam się z tym krajem jednoznacznie. Jest położone w regionie Møre og Romsdal, a konkretnie w jego południowej części Sunnmøre. Jego lokalizacja jest bardzo pomyślna. Położenie na półwyspie powoduje, że miasto należy do jednych z najważniejszych okolicznych portów. Jest jednak nie tylko sporym ośrodkiem rybołówstwa. Od pewnego czasu ważna staje się tutaj także turystyka. Niewielkie rozmiary (żyje tu ponad 40 tysięcy mieszkańców) powodują, że Aalesund jest dobrym wyborem dla tych, którzy pragną odpocząć od codziennego zgiełku i pośpiechu.

Atrakcje

Okolica jest przepiękna, a widoki zapierają dech w piersiach. Pradawna działalność lodowców spowodowała powstanie fjordów. Wokół rozciągają się ośnieżone szczyty górskie. Pasmo otaczające Aalesund nazywa się Sunnmørsalpene, czyli po norwesku Alpy Sunnmøre (region, którego największym miastem jest właśnie Aalesund). Niekiedy może się zdawać, że ich grzbiety wyrastają prosto z morza. Nie są to wysokie góry – osiągają wysokość do 1700 metrów – ale mimo to bardzo popularne wśród turystów. Można tu spotkać miłośników narciarstwa, jeżdżących poza wyznaczonymi trasami w białym puchu, ale też wędkarzy czy przewodników psich zaprzęgów.

Historia

Odkrycia archeologów pozwoliły na udowodnienie, że osadnictwo na tych terenach miało początek już 9 tysięcy lat temu! Późniejsze wzmianki pochodzą z X wieku i łączą się z działalnością księcia Normandii, Gangerolfa, który miał wg legend pochodzić z okolic Aalesund. XV wiek był bardzo ciężki dla miasta. Za jego upadek obwinia się epidemię czarnej śmierci oraz działalność ligi hanzeatyckiej. Bogate ławice ryb w okolicy odkryto już w 1750 roku, pomimo to do 1825 roku miasto było malutką osadą, liczącą zaledwie 330 mieszkańców. W jego rozwoju pomogły oczywiście... ryby: połowy pozwoliły na rozwój eksportu, dzięki czemu miasto stało się ważnym ośrodkiem handlu. W 1848 roku Aalesund nadano prawa miejskie. 23 stycznia 1904 roku w mieście doszło do tragedii. Wielki pożar, który wówczas wybuchł, w trakcie jednej nocy doprowadził do zniszczenia praktycznie całego miasta, które zbudowano w większości z drewna. Co ciekawe, szalejący żywioł pozbawił życia tylko jedną osobę, 76 – letniego staruszka. W odbudowie Aalesund pomógł cesarz niemiecki Wilhelm II, który często odwiedzał okolicę latem. Wysłał w darze 4 statki z materiałami budowlanym, co pozwoliło właściwie na stworzenie miasta od podstaw. Styl, w jakim je zbudowano, to Art Nouveau, a konkretnie jego niemiecka odmiana Jugendstil - „nowy styl”. Przy pracach zebrano najznamienitszych architektów norweskich, a żeby uczcić cesarza, nazwano jedną z głównych ulic jego imieniem.

Fascynuje fakt, że tak małe miasteczko posiada własny uniwersytet. Mimo niewielkich rozmiarów jego rozwój jest bardzo dynamiczny. Oprócz turystyki, Aalesund jest prężnie rozwijającym się ośrodkiem przemysłowym. Odwiedzający z pewnością nie będą rozczarowani spędzając wakacje w okolicy. Z racji pięknych krajobrazów i nienaruszonej przyrody z wakacji w Aalesund szczególnie zadowoleni będą aktywni turyści.

Tanie-loty.com.pl oferują tanie loty do Aalesund. Jeśli wybierasz się do Aalesund nie zapomnij skorzystać z naszej wyszukiwarki tanich biletów lotniczych do Aalesund!

Szczegóły

Opublikowano: 14 lipiec 2009

Centrum Art Nouveau

Centrum ma na celu udokumentowanie powstawania unikatowego stylu miasta. Warto przypomnieć, że po wielkim pożarze w 1904 roku Aalesund zostało praktycznie zupełnie zniszczone. Budynki w mieście zbudowane były z drewna, przez co ogień strawił je doszczętnie. Odbudowę ufundował cesarz Wilhelm II. W centrum znajdują się ekspozycje przedstawiające także miasto przed pożarem. Wiele jest tutaj multimedialnych prezentacji przygotowanych dla odwiedzających. Stałe ekspozycje to między innymi „Z popiołów do Art Nouveau” czy „Nowa sztuka”. Od czasu do czasu prezentowane są tu też kolekcje z innych muzeów. Centrum należy do sieci miast w stylu Art Nouveau. Inne miasta w tym stylu to Glasgow, Barcelona, Nancy, Bruksela i Wiedeń. Po zwiedzaniu turyści mogą odpocząć w kawiarence i kupić pamiątki w sklepie.

Miasto

Jak już wiadomo, Aalesund olśniewa stylem Art Nouveau. Architekci, którzy pracowali przy odbudowie miasta po pożarze, należeli do młodego, bardzo zdolnego pokolenia. Wpływ na ich twórczość miały nie tylko romantyczne, krajowe idee, ale także elementy zagraniczne. Budynki są zdobione wieżyczkami i kolorowymi ornamentami. Oszałamia mnogość detali, jakie na nich umieszczono. Aktualnie Aalesund jest znane nie tylko w kraju, ale też za granicą ze swojej efektownej zabudowy.

Muzeum Sunnmøre

Powstało w 1931 roku. W jego obrębie znajduje się ponad 50 domków i 40 łodzi, które pokazują turystom jak wyglądało życie w okolicy na początku XX wieku. Jedną z większych atrakcji jest możliwość popłynięcia zrekonstruowaną łodzią wikingów, Borgundknarren. Volda Bygdetun to część muzeum, która pozwala na zapoznanie się z XIX – wiecznym życiem na farmie. Turyści mogą się przyjrzeć procesowi wyprawiania skór. Są to sekcje muzeum położone na zewnątrz. W budynkach znajdują się równie ciekawe ekspozycje: niektóre dotyczą średniowiecznej historii regionu, zrekonstruowanej na podstawie archeologicznych znalezisk, inne rybołówstwa czy czy charakterystycznych dla tych terenów... mebli. Innymi słowy, każdy znajdzie coś dla siebie. Na zmęczonych wielogodzinnym zagłębianiem się w historię czekają odprężające tereny zielone wokół muzeum.

Centrum Ivara Aasena

Jest położone na farmie, gdzie urodził się i dorastał Aasen. Był on norweskim nauczycielem, twórcą języka nynorsk, aktualnie drugiego języka urzędowego w Norwegii (używanego przez ok. 15% mieszkańców kraju). Opracował go na podstawie badań gwar norweskich chłopów. W centrum znajdują się prace i dokumenty zebrane przez Aasena. Budynek sam w sobie także jest zresztą atrakcją. Co roku w czerwcu odbywa się tu festiwal nowej norweskiej literatury, sztuki i muzyki.

Oceanarium

Grzechem byłoby przyjechać do Aalesund i nie odwiedzić tego miejsca. Dzika przyroda w okolicy jest bardzo efektowna, a w oceanarium podjęto próby jej ujarzmienia. Podwodne życie przedstawione w oceanarium naprawdę robi wrażenie. Oceanarium jest ponadto jednym z większych tego typu obiektów w Skandynawii.

Wyspa Runde

Szczególne miejsce dla miłośników przyrody, zwłaszcza ptaków. Jest to prawdziwy ptasi raj! Małą wysepkę co roku zamieszkuje lub odwiedza ponad 500 tysięcy ptaków. Stwierdzono obecność 220 gatunków. Najsłynniejszym jest maskonur.

Kościół w Stordal

Znajduje się co prawda niemal godzinę drogi od Aalesund, ale definitywnie jest wart odwiedzenia. Wybudowano go w 1789 roku. Po wejściu do środka od razu rzucają się w oczy bogate barokowe i renesansowe ornamenty. Są wszędzie: na ścianach, słupach, suficie. Otoczenie kościoła także jest piękne. W pobliżu jest dom z 1750 roku oraz farma z 1790.

Szczegóły

Opublikowano: 14 lipiec 2009

Aalesund oraz region Sunnmøre należą do miejsc bardzo chętnie odwiedzanych przez turystów. Nie mogło tu więc zabraknąć rozbudowanej bazy noclegowej. Znajdują się tutaj obiekty wszystkich klas, od luksusowych, wielogwiazdkowych hoteli po rybackie chatki przerobione na zakwaterowanie. Wszystkie łączy wysoki standard i... często równie wysoka cena. Na szczęście hotelarze praktykują zazwyczaj weekendowe zniżki, nawet w okresie letnim.

Są tutaj także ciekawe obiekty, w których nocleg może być niezapomnianym przeżyciem. Dla przykładu, czy można pozostać obojętnym śpiąc w latarni morskiej Molja? Słynie ona także z doskonałych potraw z owoców morza. Chcąc naprawdę się wyróżnić, można wynająć całą wysepkę  Svinøy. Oczywiście jak w całej Norwegii niezwykle popularne są tutaj pola kempingowe.

Szczegóły

Opublikowano: 14 lipiec 2009

Podróżowanie po Bośni i Hercegowinie nie powinno przysporzyć większych kłopotów. Aby prowadzić samochód, konieczne jest prawo jazdy, nie ma natomiast obowiązku posiadania jego międzynarodowej wersji. Często turyści dowiedzający kraj polecają jednak wcześniej je wyrobić. Kłopoty na drodze możemy zawdzięczać lokalnym kierowcom (jeżdżą oni bardzo szybko, zazwyczaj nie przestrzegają także przepisów drogowych) oraz policji, która „lubi” zatrzymywać obcokrajowców. Sieć dróg jest wciąż słabo rozwinięta, ale za to całkiem niezła pod względem jakości. Odradza się przechadzanie po poboczach podczas postoju. Wciąż spore zagrożenie stanowią miny, pozostałości po wojnie. Z tego też powodu odradza się również wędrówki piesze po bezdrożach.

Być może dlatego jednak wciąż najbardziej polecanym sposobem podróżowania po Bośni i Hercegowinie są autobusy. Oczywiście najlepszy dojazd jest do Sarajewa, skąd jeżdżą autobusy praktycznie z każdego miejsca kraju oraz z zagranicy. Podobnie pozytywnie są postrzegane bośniackie pociągi. Czas podróży jest podobny, ale – co dziwne – autobusy są zazwyczaj nieco tańsze. Sieć połączeń pomiędzy miastami w kraju jest dobrze zorganizowana. Niektóre linie kolejowe ucierpiały jednak podczas konfliktów i nie zostały jeszcze przebudowane, dlatego w takich miejscach podróż trwa dłużej niż normalnie.

Popularny w kraju jest także transport wodny, z racji dużej ilości rzek i jezior (w końcu nazwa „Bośnia” wywodzi się od słowa „bosana” oznaczającego wodę). Z Neum natomiast można popłynąć do wielu innych miast leżących na wybrzeżu Morza Adriatyckiego.

Szczegóły

Opublikowano: 14 lipiec 2009

Fort w Banja Luka

Fot. blandm

Banja Luka

To przepiękne, otoczone zewsząd zielenią miasto, drugie co do wielkości w kraju. Wokół niego jest wiele wzgórz, a samo miasto przedziela rzeka Vrbas, bardzo rwąca i tworząca na swojej długości liczne wodospady i kaskady. Banja Luka jest jednak spokojna. Być może po prostu miasto wywiera kojący wpływ nawet na rzekę? W czasach antycznych leżało na szlaku handlowym Rzymian, którzy w celach obronnych zbudowali tutaj fortecę. Panowanie Turków zaś pozwoliło na nadanie miastu nieco orientalnych rysów. Znajdowała się tutaj siedziba tureckiego zarządcy Bośni. Poza tym Banja Luka może się poszczycić 40 meczetami! Swój rozwój zawdzięcza jednak Austrii, która odbudowała miasto i połączyła je siecią komunikacyjną nawet z Wiedniem. Odbywa się tu wiele festiwali, zwłaszcza w lecie. Najwięcej z nich jest przeznaczonych dla fanów muzyki, zwłaszcza rockowej, ale są też imprezy poświęcone teatrowi czy filmom.

„Piramidy”

W 2005 roku archeolog – amator, Semir Osmanagić ogłosił odkrycie piramid znajdujących się w pobliżu miejscowości Visoko. Miałyby to być jedyne piramidy w Europie, pokryte roślinnością, przez co wyglądają jak zwykłe wzgórza. Osmanagić nazwał je Bośniacką Piramidą Słońca, Księżyca i Smoka. Wciąż toczone są spory, czy rzeczywiście mogą to być piramidy. Odkrywca twierdzi, że mają zbyt równo nachylone stoki, by być tworem natury. Kilkakrotnie jednak został złapany na kłamstwie. Dyskusja o prawdziwości piramid wciąż pozostaje nierozstrzygnięta.

Alpy Dynarskie

Ten łańcuch górski biegnie także przez: Chorwację, Słowenię, Serbię, Kosowo, Czarnogórę i Albanię. Najwyższym szczytem jest Bobotov Kuk, sięgający 2523 metrów (Czarnogóra). Choć góry nazywane są Alpami, nie są zaliczane do tego pasma. Są jednak naprawdę piękne i wzbudzają groźne wrażenie, choć w rzeczywistości ich przejście nie wymaga ogromnych umiejętności. W ostatnim czasie stają się coraz popularniejsze wśród wędrowców z całej Europy.

Tara

Na terenie Bośni znajduje się 30 kilometrów tej dzikiej rzeki o przepięknym kolorze, która płynie również m.in. przez Czarnogórę. Lata erozji utworzyły długi na 82 kilometry kanion. Większy od niego jest tylko kanion Colorado. Oprócz miłośników natury i wędkarzy, miejsce to przyciąga także fanów raftingu. Trasa jest dość wymagająca i uznaje się ją za najtrudniejszą w Europie.

Doboj

To miasto, które słynie przede wszystkim z XIII-wiecznej fortecy, którą w nim wzniesiono. Wielokrotnie rozbudowywana, najpierw w 1415 roku, następnie – już przez Turków – w 1490. Już w IX wieku była tutaj inna, pierwotna forteca zbudowana, według jej badaczy, z gliny, błota i drewna. Forteca to jednak nie jedyna atrakcja. Na górze Ozren znajduje się kilka XIII-wiecznych klasztorów. Aby wypocząć, warto wybrać się nad Jezioro Orlovo albo nad Jezioro Goransko. W obu woda jest nadzwyczaj czysta. Niedawno otwarto w okolicy kompleks wypoczynkowy „Dżungla”, który jest silnym konkurentem naturalnych jezior. Doboj jest także dobrym miejscem dla fanów nocnych wypadów. Znajdą tu dla siebie dyskoteki i kluby.

Jajce

To niewielkie miasteczko, które samo w sobie ma raczej niewiele do zaoferowania – pięknie odnowiona starówka raczej nie wystarcza, by zaciekawić zwiedzających. W okolicy znajduje się jednak przepiękny, wysoki na 20 metrów wodospad. Niegdyś był o 10 metrów wyższy, ale podczas wojny w tym regionie, został zatopiony.

Travnik

Travnik był swego czasu jedną z najbardziej imponujących fortec w okolicy. Wciąż zresztą należy do najlepiej zachowanych. Niegdyś miasto było zwane przez przyjezdnych „europejskim Istambułem”, teraz niestety jego walory turystyczne nieco spadły. Wciąż jednak dużą atrakcję stanowi znajdująca się w pobliżu góra Vlašić, wysoka na 1943 metry i bardzo popularna wśród miłośników sportów zimowych.

Mostar

To piąte co do wielkości miasto Bośni i Hercegowiny. Jego nazwa pochodzi od „mostari” czyli opiekunów mostu, którzy dbali o znajdujący się w nim Stary Most. Zbudowano go podczas panowania tureckiego i był najbardziej charakterystycznym punktem miasta. Został zniszczony podczas wojny w 1993 roku. Udało się na szczęście odbudować ten zabytek. Dowodzącemu wojskami chorwackimi odpowiedzialnymi za jego zniszczenie postawiono także zarzut zburzenia mostu. Bardzo ważna dla miasta jest turystyka. Mostar jest pełen zabytków, w tym także innych starych mostów, stanowiących jego wizytówkę. Dom Biscevica to najlepiej zachowana rezydencja z okresu okupacji tureckiej, zbudowana w 1635 roku. Ciekawe są łaźnie i liczne ołtarzyki. Aby oddać cześć obrońcom miasta z czasów II wojny światowej wzniesiono symboliczny cmentarz w formie tarasów. Jego twórcą jest znany architekt Bogdan Bogdanovic.

Tuzla

Bardzo mocno związana ze złożami soli, których w okolicy jest pod dostatkiem. W języku tureckim zresztą słowo „tuzla” oznacza sól. Pierwsza wzmianka o nich pochodzi z 1548 roku, choć prawdopodobnie eksploatowano je już w czasach antycznych. Właśnie tutaj w 2007 roku pobito rekord świata w ilości całujących się w jednej chwili par (blisko 7 tysięcy).

Szczegóły

Opublikowano: 14 lipiec 2009

Bośnia i Herzegowina pozostaje nadal nieznana turystom

Fot. jaime.silva

Powszechnie nie uważa się raczej tego państwa za wymarzone miejsce na spędzenie wakacji. Co ciekawego może być w kraju należącym do dawnej Jugosławii? Kojarzy się raczej z wojenną zawieruchą i zamieszkami niż przyjemnie spędzonym na plażowaniu czasem. Kolejny raz okazuje się jednak, jak bardzo pozory mogą mylić. Prawdopodobnie Bośnia i Hercegowina jeszcze długo będą musiały walczyć o miano kraju atrakcyjnego turystycznie, ale początek tej drogi wychodzi im całkiem nieźle. A przełamując stereotypowe myślenie można się przekonać, że urlop w Bośni i Hercegowinie będzie niezapomniany.

Historia

Ten niewielki kraj ma za sobą długą historię. Starożytne plemiona zamieszkiwały go co najmniej od paleolitu. Później Bośnia i Hercegowina była domem dla ludności iliryjskiej, a od IV wieku przed naszą erą - terenami migracji Celtów. Historia tamtych czasów jest nie do końca odkryta, ale wiadomo z całą pewnością, że około 229 roku przed naszą erą wybuchł konflikt z Rzymianami. W 9 roku naszej ery zdołali oni przyłączyć te tereny do swojego imperium. Po jego rozpadzie weszły zaś one w skład cesarstwa bizantyjskiego. O średniowiecznych dziejach państwa także niewiele wiadomo, zakłada się jednak, że miejscowa ludność została ochrzczona około IX-X wieku. Bośnia przechodziła spod władztwa Serbii i Chorwacji do Węgier, by w końcu w XII wieku uzyskać niepodległość. Pierwszym ważnym władcą był ban (tytuł nadawany władcom w niektórych krajach półwyspu Bałkańskiego) Kulin, któremu udało się zaprowadzić w swoim państwie ład i pokój. Zawarł on traktaty z licznymi sojusznikami, ale wciąż zagrożenie dla kraju stanowili Węgrzy. W 1463 roku Bośnia poddała się inwazji wojsk tureckich. Od tego czasu przez ponad 400 lat była pod władaniem Imperium Osmańskiego. Tureckie panowanie było dla lokalnej ludności bardzo uciążliwe. Bośniacy próbowali wielokrotnie wyzwolić się spod niego, wzniecając rewolty i bunty. Dopiero pod koniec XVII wieku Europie udało się osłabić potęgę najeźdźcy. W 1831 roku doszło w końcu do sławnej rewolucji wznieconej przez Huseina Gradaščevića, znanego jako „Smok z Bośni”. Co prawda udało się ją stłumić w 1850 roku, ale to nie złamało ducha w narodzie.

W 1878 roku imperium scedowało swoją władzę nad krajem cesarstwu Austro-Węgierskiemu na mocy Traktatu Berlińskiego. Takie poddaństwo także nie było w smak Bośni i Hercegowinie. Trwało jednak aż do 1914 roku, kiedy to Gawrił Princip zamordował austriackiego następcę tronu, arcyksięcia Franciszka Ferdynanda. To zdarzenie stało się zarazem iskrą, która wywołała I wojnę światową. Po wojnie Bośnia i Hercegowina weszły w skład królestwa, które wkrótce otrzymało nazwę Jugosławia. To także nie było korzystne, a już w 1941 roku kraj opanowały nazistowskie Niemcy. Lata powojenne wcale nie były bardziej pomyślne dla Bośni i Hercegowiny. Co prawda w 1992 kraj uzyskał niepodległość, ale ukoronowaniem jego pechowej historii była wojna tocząca się od marca tamtego roku do 1995. Po wygranym głosowaniu w referendum o wystąpieniu z Jugosławii jej wojska zaatakowały Bośnię. Od tamtego czasu jednak sytuacja systematycznie ulega poprawie.

Mieszkańcy kraju mówią, że ich ojczyzna jest państwem w kształcie serca, leżącym w samym sercu Bałkanów. Bardzo atrakcyjny dla turystów jest fakt, że w tym małym kraju łączą się klimaty śródziemnomorski oraz alpejski, tworząc razem optymalną strefę klimatyczna. Większą część pokrywają jednak góry, czyli Alpy Dynarskie. Na terenie Hercegowiny znajduje się ich najbardziej dzika i najwyższa część. Poza wysokimi szczytami dużo jest tutaj także zielonych, zaokrąglonych wzgórz.

Turyści będą zachwyceni prastarym dziedzictwem Bośni i Hercegowiny. Jest ono pielęgnowane przez mieszkańców, dzięki czemu tak wiele tu muzeów. Najpiękniejsze jest jednak to, że zderzają się tutaj kultury Wschodu i Zachodu, które, choć może to się zdawać dziwne, razem tworzą idealnie harmonijną całość. Bośnia i Hercegowina stanowią niezwykle interesujące miejsce na spędzenie urlopu. Przekonuje się o tym co roku coraz więcej turystów – warto spróbować! Podczas takich wakacji można nabrać wiary w ludzi: mieszkańcy są serdeczni i gościnni.

Kiedy lecieć?

Unikalny klimat Bośni i Hercegowiny pozwala jej być doskonałym celem podróży o każdej porze roku. Każda część kraju ma właściwie swój własny mikroklimat. W Alpach Dynarskich powyżej 1700 metrów jest bardzo zimno, nawet przez sześć miesięcy w ciągu roku temperatura może tam nie wzrosnąć powyżej zera. Nie przeszkodzi to jednak prawdziwym alpinistom. Bośnia i Hercegowina mają co prawda tylko jedno miasto z dostępem do Morza Adriatyckiego, ale turystom powinno ono wystarczyć. W Neum są doskonałe warunki i ponad 5 tysięcy miejsc noclegowych! Jest tu też ciepło i słonecznie, a zimy są bardzo łagodne. W części kontynentalnej kraju klimat jest podobny do tego, jaki panuje w większości Europy. Według mieszkańców Bośnia i Hercegowina jest najpiękniejsza wiosną. Latem panują tutaj często wysokie, sięgające powyżej 30 stopni temperatury. Najlepsza pora  dla narciarzy to okres od stycznia do marca.

Wybierasz się do Bośni i Hercegowiny? Z portalem Tanie-loty.com.pl możesz zarezerwować tanie loty do Bośni i Hercegowiny . Tanie bilety do Bośni i Hercegowiny są w Twoim zasięgu, wystarczy że skorzystasz z naszej wyszukiwarki lotów.

Szczegóły

Opublikowano: 13 lipiec 2009

Ceny hoteli w tym mieście zaczynają się od około 10 euro za jednoosobowy pokój za noc, tak więc nie jest to ani wyjątkowo drogo, ani też szczególnie tanio. Oczywiście za pokój można zapłacić dużo więcej, apartamenty potrafią kosztować nawet ponad 150 euro. Jenak nic poza cenami hoteli w tym mieście nie jest przeciętne, ani lokalne atrakcje turystyczna, ani wspaniała tutejsza kuchnia, ani uprzejmi i gościnni ludzie.

Szczegóły

Opublikowano: 13 lipiec 2009

Ramoji Film City

Charminar

Fot. sxc.hu

Największe studio filmowe na świecie, zajmujące powierzchnię ponad 8 km kwadratowych, popularne miejsce wypoczynku i rozrywki oferujące różnorodne możliwości rzeszom odwiedzających je każdego dnia gości. W każdym roku liczba odwiedzających przekracza milion osób. Kompleks zarabia więc nie tylko dzięki niezwykle popularnym filmom, jakie się tutaj produkuje, lecz również czerpiąc korzyści z ogromnego zainteresowania Hindusów i zagranicznych turystów. Do ich dyspozycji pozostaje w obrębie kompleksu hotel 3 i 5-gwiazdkowy, gdzie lokowani są również przyjezdni członkowie ekip filmowych i gwiazdy. W planach jest równie stworzenie specjalnego programu dla młodych par chcących spędzić tutaj miesiąc miodowy, a także wynajmowanie sal bankietowych prywatnym osobom i firmom. Na terenie kompleksu Ramoji Film City można odwiedzić: ogród japoński, basen, sztuczne wodospady, terminal lotniska, szpital, stację kolejową, kościoły, meczety i świątynie, sklepy, kina, wnętrza pałacu, zamki, kompleksy wiejskich i miejskich mieszkań, a także fragment autostrady.

Twierdzy Golconda

Jej historia sięga XIV wieku, kiedy mieściła się tuta siedziba lokalnego Królestwa Golkonda. Chociaż obecnie są to raczej malownicze ruiny, niż fortyfikacje, kunszt dawnych budowniczych nadal robi wrażenia. Szczególną cechą twierdzy jest fantastyczna akustyka – klaśnięcie dłońmi u głównych wrót doskonale słyszalne jest niemal 100 metrów wyżej na szczycie granitowej ściany umocnień. Twierdza słynęła swego czasu ze sprzedaży diamentów, dostarczanych na tutejszy targ z okolicznych kopalni, do tego stopnia, że w Europie krążyły legendy o kopalniach diamentów Golcondy, chociaż nie były on całkiem zgodny z prawdą. Niemniej jednak pochodzi stąd kilka z największych i znanych na całym świecie diamentów. Warownia składa się z czterech odrębnych fortów, 87 baszt i licznych innych obiektów. Architektoniczną wielkość i  niewyobrażalny rozmach tego założenia sprzed wielu wieków nadal nietrudno tutaj dostrzec, mimo że obecnie stan Golcondy pozostawia wiele do życzenia, a kamienna forteca niszczeje pozbawiona opieki. Nie sposób jednak przejść obojętnie wobec jej surowego i majestatycznego piękna. Znajdują się tutaj również grobowce dawnych władców, oddalone o około jeden kilometr na północ od fortu, umiejscowione w zewnętrznym pierścieniu umocnień otoczone ogrodami i chętnie odwiedzanie przez turystów. Na pobieżne zwiedzenie ogromnego terenu fortu potrzeba minimum 2 godzin, a dokładniejsze zwiedzanie zająć może znacznie więcej czasu. Po zachodzie słońca odbywa się pokaz światła i dźwięku, który wprawdzie jest płatny, lecz zdecydowanie warto do zobaczyć, tym bardziej, że przedstawia między innymi historię twierdzy.

Charminar

Jeden ze znaków rozpoznawczych miasta, niezwykle charakterystyczny monument o czterech smukłych minaretach wznoszących w czterech narożnikach tej proporcjonalnej budowli. Każda ze ścian ma 20 m długości i drugie tyle wysokości, a każdy z minaretów ma wysokości niemal 50 m. Wewnątrz każdej z wież 149 kręconych schodów prowadzi na platformę, skąd roztacza się rozległy widok na miasto. Na każdej ze ścian otwiera się potężny łuk skierowany na jedną z czterech krzyżujących się w tym miejscu głównych ulic, każdy z nich ma 11 m szerokości. Charminar wzniesiony został z granitu łączonego wapienną zaprawą pod koniec XVI wieku w stylu Cazia.  Szczególnie spektakularnie wygląda nocą, dzięki zamontowanym wokół reflektorom, które go oświetlają, uwypuklając maestrię detali i proporcjonalność całego obiektu.

Birla mandir

Wspaniała hinduistyczna świątynia, zbudowana w całości z białego marmuru, umieszczona na wzgórzu, dzięki czemu idealnie widoczna na tle nieba. Świątynia poświęcona jest czci jednego z wcieleń boga Visznu – Sri Venkateshwara. Otwarta jest dla wszystkich Hindusów, w tym również dla dalitów, czyli grupy osób przynależących do najniższej kasty lub w ogóle znajdujących  poza systemem kastowym. Jest to traktowane jako znaczące osiągnięcie w likwidacji społecznych uprzedzeń nadal pokutujących w społeczeństwie, mimo zniesienia systemu kastowego w Indiach. Ze świątyni można podziwiać rozległą panoramę i przyglądać się bliźniaczym miastom Hajdarabad i Secunderabad, leżącymi poniżej.

Szczegóły

Opublikowano: 13 lipiec 2009

Fort w Hajdarabadzie

Fot. Wikipedia

Miasto położone jest w środkowej części subkontynentu indyjskiego, na południu kraju, w centralnej części wyżyny Dekan, leży nad rzeką Musi i zamieszkane jest przez około 6 mln ludzi. Hajdarabad stanowi również stolicę stanu Andhra Pradeś. Jest to jedno z największych miast w kraju, a także jedno z najdynamiczniej rozwijających się – w ciągu ostatnich kilkunastu lat liczba jego mieszkańców się potroiła. Jest to również ziemia obiecana dla wielu mieszkańców prowincji, którzy oszczędzają często tylko po to, by przy pierwszej możliwej okazji przenieść się do miasta. To duży ośrodek przemysłu i rzemiosła – produkuje się tutaj samochody oraz ich podzespoły, odzież, galanterię, leki, maszyny i urządzenia, cukier, a także tkaniny i biżuterię. Jest to również szybko rozwijające się centrum nowoczesnych technologii, informatyzacji i innowacji. Poza tym miasto pełni funkcję ważnego węzła komunikacyjnego Indii, zarówno jeśli chodzi o transport kołowy, jak i kolejowy, miasto obsługuje również międzynarodowy port lotniczy Hyderabad.

Hajdarabad został założony w 1589 roku, więc jest to relatywnie młode miasto jak na tę część świata, jednak niedawne wykopaliska archeologiczne potwierdziły zamieszkiwanie tego terenu przez pierwotnych ludzi już około 500 lat przed Chrystusem.

Wprawdzie obecnie Hajdarabad zwraca się zdecydowanie w stronę nowoczesności, można tutaj podziwiać również dawną świetność tego miasta stanowiącego, niegdyś stolicę niewielkiego, ale dumnego kraju, który dopiero w połowie XX wieku zdecydował się przyłączyć do Indii, po niemal czterech wiekach niezależności.

Hajdarabad znany jest ze swojej bogatej historii, kultury i architektury. Miasto jest ulubione miejscem organizowanych w Indiach międzynarodowych konferencji.

Kiedy lecieć?

Klimat miast wprawdzie częściowo jest łagodzony przez wysokość (miasto leży około 500 m n. p. m.), jednak tropikalna, monsunowa aura daje się we znaki szczególnie w kwietniu i w maju, kiedy temperatury osiągają niemal 40 stopni, a także w miesiącach letnich od lipca do września, kiedy wprawdzie jest nieco chłodniej, jednak obfite opady deszczu potrafią skutecznie uprzykrzyć pobyt, tym bardziej, że atmosfera się robi parna i duszna ze względu na wysoką wilgotność powietrza. Dlatego też najlepiej wybierać się do Hajdarabadu od listopada do lutego, kiedy temperatury wahają się w granicach 15–30 stopni, jest słonecznie, a opady wynoszą jedynie kilka milimetrów miesięcznie.

Szczegóły

Opublikowano: 13 lipiec 2009

Po Estonii można poruszać się samochodem lub autobusem korzystając z liczącej około 28 tys. km sieci dróg. Innym wariantem jest podróżowanie koleją, jednak tutaj sieć połączeń nie jest tek gęsta i obejmuje zaledwie około 1000 km tras, które łączą przede wszystkim główne ośrodki miejskie w kraju. W Estonii znajdują się również międzynarodowe i lokalne lotniska, z których można skorzystać gdy zależy nam na czasie i komforcie podróżowania.

Żeby kierować w Estonii własnym lub wynajętym samochodem obywatele polski nie muszą legitymować się międzynarodowym prawem jazdy, honorowane są polskie dokumenty. Przy dłuższym pobycie możliwe jest również bezproblemowe wymienienie polskiego prawa jazdy na estońskie. Wjeżdżając do Estonii samochodem, który nie jest własnością kierowcy lub pasażerów, należy mieć ze sobą pełnomocnictwo właściciela pojazdu (bez względu na to czy jest to własność prywatna czy samochód firmowy) lub umowę leasingową lub kredytową. Z polskimi tablicami rejestracyjnymi można jeździć po Estonii przez 1 rok, a następnie należy wystąpić o ich zmianę na estońskie. Przepisy drogowe są generalnie podobne do naszych, lecz warto wiedzieć, ze ich łamanie, szczególnie jeśli chodzi o dozwoloną prędkość jest surowo karane, a mandaty mogą osiągnąć wysokość nawet 4000 euro.

Szczegóły

Opublikowano: 13 lipiec 2009

Jezioro Pejpus

Największe jezioro Estonii, leżące na granicy z Rosją jest równocześnie czwartym co do wielkości jeziorem w Europie. W najszerszym miejscu ma ponad 50 km szerokości i oglądane z brzegów bardziej przypomina  morze niż jezioro. Malownicze brzegi raz stanowią dość stromy klif, by w innymi miejscu łagodnie zmienić się w piaszczystą plażę. Można się tu kąpać, jednak woda jest bardzo zimna. Jest to również dom dla ptactwa wodnego, ryb, a także dla wielu innych chronionych gatunków roślin i zwierząt zarówno wodnych, jak i lądowych. Na zamarzniętym jeziorze rozegrała się w 1242 roku bitwa pomiędzy wojskami ruskimi a armią krzyżacką.

Park Narodowy Lahemaa

Nadmorski park narodowy, położony w pięknej okolicy, w pobliżu wysokich klifowych nabrzeży. W jego pobliżu znajduje się najwyższy w kraju wodospad, gdzie kaskady wody spadają ze znacznej wysokości drążąc  wielokolorowy piaskowiec u swoich stóp – wyjątkowo urokliwe miejsce. Sam park narodowy chroni przede wszystkim nieskażony przez człowieka ekosystem prastarej puszczy, której mieszkańcami od wieków są między innymi łosie czy niedźwiedzie. Poza tym niewątpliwą atrakcją parku są głazy narzutowe, które znajdują się zarówno przy samym morskim brzegu jak i w głębi lądu – w lasach, na polach, we wsiach – wszędzie wyglądają one równie niesamowicie. Jest tutaj takie powiedzenie, że na wiosnę ziemia rodzi kamienie, ponieważ zamarzająca woda wypycha w trakcie zimowych miesięcy kamienie coraz wyżej, aż w końcu po wielu wiekach czasem wydobywają się one na powierzchnię, a rolnicy przy pracach polowych w każdym roku odkrywają kolejne mniejsze i większe głazy.

Tartu (dawniej Dorpat, Jurjew)

Miasto w którym znajduje się pierwszy utworzony na terenie Estonii Uniwersytet, obecnie drugie co do wielkości po Tallinie miasto w kraju, gdzie około 10% mieszkańców stanowią studenci. Jeden z najważniejszych w Europie Środkowo-Wschodniej w czasach rozbiorów Polski, w XVIII i XIX wieku, przyjmował wtedy licznych naszych rodaków, którzy nie chcieli uczyć się po rosyjsku  – była to wówczas szkoła, gdzie wykładowym językiem był niemiecki i tak pozostało aż do I wojny światowej. Zresztą samo Tartu było wówczas schludnym niemieckim miasteczkiem, chociaż nie było mowy o zmianie przynależności państwowej – jest to jedno z tych miejsc które poddały się dobrowolnej germanizacji licząc na awans kulturalny dzięki temu. Tak zresztą się stało a pozostałości tego wspaniałego dla miasta czasu można podziwiać w postaci licznych zabytków jakie kryją się w uliczkach starego miasta.

Narwa

Rosyjska enklawa – większość tutaj stanowią Rosjanie, na ulicach rozbrzmiewa język rosyjski, są rosyjskie gazety, radio i telewizja, właściwie wszystko jest rosyjskie, mentalność również... Miasto wyraźnie różni się w tej kwestii od reszty kraju, która pozostaje raczej Skandynawska.  Taki a nie inny obraz Narwi jest po części związany z istnieniem tutaj przez wile lat całkowicie zamkniętej strefy obejmującej ważną dla przemysłu ZSRR tutejszą fabrykę. Miasto zostało spisane przez Estończyków na straty, niemniej jednak jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowanie kraju, ponieważ mieści się tutaj ogromna elektrownia zaspokajająca potrzeby około 30% kraju.

Warto również będąc w Estonii zobaczyć stolicę kraju Tallin.

Szczegóły

Opublikowano: 13 lipiec 2009

Środowisko naturalne Estonii

Fot. Wikipedia

Mały kraj wciśnięty pomiędzy Bałtyk a Rosję, którego historia sięga zaledwie I wojny światowej, kiedy to został utworzony na mocy zawartego wówczas pokoju. Jedna z trzech tak zwanych Republik Bałtyckich, członek NATO oraz Unii Europejskiej.

Jest to zdecydowanie najnowocześniejsze państwo w regionie. Potentat jeśli chodzi o technologie informatyczne i praktyczne ich zastosowanie zarówno przez prywatnych użytkowników sieci, jak i przez instytucje państwowe. Przeciętny obywatel większość codziennych i niecodziennych spraw załatwić może dzięki sieci. Założenie firmy, identyfikacja dzięki elektronicznym dowodom osobistym, płacenie podatków, załatwianie spraw w urzędach, a nawet głosowanie w wyborach czy udział w sesjach parlamentu przez posłów. Wszystko jednak ma swoje dobre i złe strony. Pokazał to dobitnie zmasowany rosyjski atak hakerski na ten kraj, jaki miał miejsce w 2008 roku w trakcie zamieszek, jakie wywołała decyzja władz o przeniesieniu pomnika żołnierzy radzieckich z centrum miasta na historyczny cmentarz.

Zresztą tamte zamieszki i atak internetowy pokazały również, jak skomplikowane są relacje tego kraju z sąsiadami oraz jak wiele wciąż skrywanych, wewnętrznych napięć, które wyszły na jaw właściwe przez przypadek. Tym razem punktem zapalnym okazał się radziecki pomnik, dowodząc jak skomplikowana historia tego kraju żywo wpływa na aktualne wydarzenia. Wprawdzie większość Estończyków czuje się bardziej związana ze Skandynawami niż Rosją, jednak nie istnieje w tej kwestii uniwersalnie akceptowane rozwiązanie.

Historia Estonii

Historia Estonii jest pasmem niepokojów i zmian przynależności terytorialnej. Ten niewielki, nizinny skrawek lądu położony nad Bałtykiem przez wieki był łakomym kąskiem dla pobliskich mocarstw, a jego siła militarna rzadko bywała tak znacząca, by odeprzeć zakusy terytorialne sąsiadów. Niemniej jednak pierwsze wzmianki o tym kraju pojawiają się już około 100 roku naszej ery, kiedy to rzymski historyk Tacyt pisał o lokalnym osadnictwie używając nazwy Eistland dla określenia ziem leżących na południe od Zatoki Fińskiej.

Przez kilka wieków tereny Estonii znajdowały się pod panowaniem Finlandii, następnie przechodząc pod zarząd Królestwa Duńskiego. W XIII i XIV wieku trwały walki z zakonem kawalerów mieczowych również roszczących sobie prawa do tej ziemi. Następnie w XVI wieku również Polska próbowała zdobyć te tereny, jednak nie udało się to w dłuższej perspektywie. Estonia na przełomie XVII i XVIII znalazła się w zasięgu panowania Imperium Rosyjskiego, spod którego wpływów formalnie uniezależniła się dopiero po odzyskaniu niepodległości, realnie nadal połączone jest z Rosją silnie. Estonia była wprawdzie w niektórych momentach w ciągu tej dwustuletniej zależności związana z mocarstwem rosyjskim nieco słabiej, jednak nieustannie pewna forma zwierzchności Rosji nad nią istniała.

Za czasów komunizmu Estonia Była jedną z republik składowych ZSRR i nie istniała jako niezależne państwo. Niepodległość Estonia odzyskała wyjątkowo późno, dopiero w czasie upadku ZSRR w roku 1991.

Estonia dziś

Estończycy dobrze wykorzystali odzyskaną wolność, wprowadzili gruntowne reformy, a wyjątkowo młodzi politycy tego kraju energicznie zajęli się unowocześnianiem kraju, który obecnie w niewielkim tylko stopniu ustępuje starym demokracjom europejskim pod względem nowoczesnej infrastruktury, innowacyjności, tworzenia społeczeństwa obywatelskiego i innych.

Kraj czerpie dochody głównie z przemysłu, przetwórstwa i usług, a rolnictwo stanowi jedynie około 5% wartości PKB. Główną dziedziną rozwoju kraju są technologie informatyczne, które poparte szeroką dostępnością wysokiej jakości sieci internetowej powodują stały napływ nowych inwestorów. Pomyślnie rozwija się też turystyka, której dochody przekraczają rocznie poł miliarda dolarów w skali kraju.

W Estonii mieszka około 2200 Polaków, a nasi rodacy zamieszkują głównie w dużych miastach, szczególnie w stolicy kraju Tallinie.

Serwis Tanie-loty.pl serdecznie zaprasza do odkrycia tego fantastycznego zakątka świata, który kusi oryginalną kulturą i niezwykłą gościnnością. Z nami masz możliwość zarezerwować tanie bilety lotnicze do Estonii w bardzo atrakcyjnych cenach. Skorzystaj więc z naszej wyszukiwarki biletów!

Szczegóły

Opublikowano: 13 lipiec 2009

Wjazd na lotnisko Kanton

Fot. Wikipedia

(kod IATA: CAN; kod ICAO: ZGGG)

Międzynarodowe lotnisko położone 28 km od centrum Kantonu (Guangzhou) Jest jednym z największych portów lotniczych w Chinach. Obsługuje ponad 33 milionów pasażerów rocznie. Pod względem ilości obsługiwanych pasażerów zajmuje drugie miejsce w Chinach i 26 na świecie. Zostało oddane do użytku w 2004 roku zastępując stare lotnisko o tej samej nazwie, które było zdecydowanie za małe.

Lotnisko posiada jeden terminal pasażerski. Do dyspozycji pasażerów pozostają restauracje, kawiarnie, wiele sklepów, bank, bankomaty, poczta, kantory wymiany walut. Istnieje możliwość skorzystania z Internetu, poczekalni dla VIP-ów i centrum biznesowego. Dostępne są także udogodnienia dla osób niepełnosprawnych i dla matek z dziećmi, w tym place zabaw dla dzieci. W pobliżu terminala znajduje się hotel Novotel Baiyun Airport Guangzhou.

Użyteczne informacje

Wszelkie informacje dotyczące podróży i lotniska można uzyskać pod numerem telefonu: +86 (020) 8613 7273.

Punkty informacyjne znajdują się na pierwszym i na trzecim piętrze terminala.

Na lotnisku znajdują się stanowiska wypożyczalni samochodów wielu firm, ale najlepiej wybrać samochód z kierowcą.

Na lotnisku znajdują się parkingi krótko i długoterminowe, zarówno w garażu wielopoziomowym, jak i na otwartej przestrzeni.

Komunikacja

Lotnisko położone jest 28 km od centrum Kantonu (Guangzhou). Do centrum miasta prowadzi sześciopasmowa droga ekspresowa, a dojazd na lotnisko jest doskonale oznaczony.

TAKSÓWKI

Postój taksówek znajduje się przed terminalem. Podróz z lotniska na stację kolejową Guangzhou kosztuje około 95 -105 RMB.

TRANSPORT AUTOBUSOWY

Z miastem i okolicami łączy kilka linii autobusowych. Kursują one co 15 minut. Dostępne jest między innymi połączenie do centrum miasta na stację kolejową. Czas przejazdu wynosi około 45 minut. Więcej informacji znajdziemy na stronie internetowej lotniska.

Oficjalna strona internetowa lotniska

www.baiyunairport.com

Adres

Guangzhou Baiyun International Airport
Guangzhou
China

Główni przewoźnicy

Lotnisko obsługuje między innymi następujące linie lotnicze: Air Asia, Air France, China Southern Airlines, EgyptAir, Etiopia Airlines, Japan Airlines, Kenya Airways, Lufthansa, Singapore Airlines.

Szczegóły

Opublikowano: 13 lipiec 2009

(kod IATA: HNL; kod ICAO: PHNL)

Międzynarodowe lotnisko położone 5 km na zachód od centrum Honolulu, na wyspie Oahu. Jest największym portem lotniczym na Hawajach. Jest jednym z ważniejszych lotnisk w USA. Rocznie obsługuje ponad 21 milionów pasażerów. Z lotniska korzysta ponad 27 linii lotniczych, oferujących połączenia krajowe i międzynarodowe.

Lotnisko posiada jeden główny terminal pasażerski oraz dwa pomocnicze terminale. Do dyspozycji pasażerów pozostają restauracje, kawiarnie, sklepy, banki, bankomaty, kantory wymiany walut. Istnieje możliwość skorzystania z Internetu, poczekalni dla VIP-ów i centrum biznesowego. Dostępne są także udogodnienia dla osób niepełnosprawnych i dla matek z dziećmi, w tym plac zabaw dla dzieci. Mapę terminala znajdziemy na stronie internetowej lotniska.

Użyteczne informacje

Wszelkie informacje dotyczące podróży i lotniska można uzyskać pod numerem telefonu: +1 808 836-6413

Punkty informacyjne znajdują się w kilku punktach głównego terminala i otwarte są od 4:00 do 1:00.

Na lotnisku znajdują się stanowiska wypożyczalni samochodów wielu firm. Do dyspozycji pasażerów bezpośrednio na lotnisku są: Avis, Budget, Dollar, Enterprise, Hertz i National. Ich dane kontaktowe znajdziemy na stronie: wypożyczalnie samochodów.

Na lotnisku znajdują się parkingi krótko i długoterminowe. Więcej informacji znajdziemy na stronie parking.

Komunikacja

Lotnisko położone jest 5 km na zachód od centrum Honolulu, na wyspie Oahu. Do miasta prowadzą bezpośrednio drogi: Nimitz Highway i the Queen Liliuokalani Freeway H-1.

TAKSÓWKI

Postój taksówek znajduje się przed terminalem. Podróż z lotniska do Waikiki kosztuje około 35-40 USD, plus 0,35 USD za każdą torbę. Wszystkie taksówki wyposażone są w taksometr.

TRANSPORT AUTOBUSOWY

Z miastem i okolicami lotnisko łączą prywatne autobusy oraz autobusy komunikacji miejskiej.

Atobus lotniskowy Waikiki Express firmy Roberts Hawaii oferuje połączenie z lotniska do hoteli w Waikiki. Autobusy kursują co 20-25 minut w dzień i co godzinę między 3 a 5 w nocy. Bilet w jedną stronę kosztuje 9 USD.

Komunikacja miejska obsługiwana jest przez firmę „The Bus”. Autobusy linii 19 i 20 kursują z lotniska (na wchód) do Waikiki przez Honolulu lub (na zachód) do Hickam Air Force Base (linia numer 19) i do Pearlridge Shopping Centem (linia numer 2). Bilet w jedną stronę kosztuje 2 USD dla dorosłych i 1 USD dla dzieci. Autobusy kursują co 30 minut.

Lotnisko obsługiwane jest także przez prywatne firmy oferujące przewozy minibusami. Więcej informacji na stronie internetowej lotniska.

Oficjalna strona internetowa lotniska

www.hawaii.gov/hnl

Adres

Honolulu International Airport
300 Rodgers Boulevard No 4
Honolulu
Hawaii 96819-1897
USA

Główni przewoźnicy

Lotnisko obsługuje między innymi następujące linie lotnicze: Air Canada, Air Pacific, American Airlines, China Airlines, Delta Air Lines, Japan Airlines, Korean Air, Quantas, US Airways, United Airlines, Hawaian Airlines.