Komunikacja w Gwatemali jest dosyć dobrze rozwinięta, a podróż po kraju odbywa się głównie dzięki sprawnie funkcjonującej sieci autobusów kursujących pomiędzy większymi miejscowościami. Przejażdżka tym środkiem komunikacji po wąskich i krętych górskich drogach, w przeważającej części na dodatek nieutwardzonych (ponad 65%), jest zdecydowanie wydarzeniem jedynym w swoim rodzaju. A dodatkowo to niezapomniane doświadczenie ujrzeć towarzystwo biwakujących, wielodzietnych rodzin Indiańskich przemieszczających się wraz z licznym i różnorodnym żywym inwentarzem.

Równie dogodnym środkiem lokomocji, głównie w miastach, są taksówki, które są stosunkowo tanie. Stanowią jednocześnie doskonałą alternatywę dla autobusów. Możemy również skorzystać z wynajmu samochodu, jednak warunkiem jest posiadanie międzynarodowego prawa jazdy – polski dokument nie jest tu honorowany. Trzeba też uzbroić się w cierpliwość, bowiem miejscowych kierowców charakteryzuje nieco inna kultura jazdy niż w Europie. Prowadzenie auta na drogach Gwatemali wymaga niemal magicznych umiejętności i ogromnej wprawy, dlatego nie jest to specjalnie polecana metoda przemieszczania.

Na kilku trasach konkurencją dla autobusów jest kolej, jednak długość linii i pokrycie przez nie kraju powoduje, że nie wszyscy są w stanie korzystać z tego środka transportu – w kraju istnieje jedynie niecałe 900 kilometrów wąskotorowych dróg kolejowych.

Dobrym rozwiązaniem są również linie lotnicze, oferujące wewnętrzne loty. Zdarza się jednak, że loty dosyć często uzależnione są od zjawisk naturalnych, takich jak aktywność wulkaniczna czy sejsmiczna. Do samej zaś Gwatemali dostać się można natomiast na wiele różnych sposobów: samolotem (wiele lotów bezpośrednich i z przesiadkami łączy kraj zresztą świata), samochodem (poprzez Meksyk, Salwador lub Honduras), pociągiem z Meksyku lub promem z Belize lub Hondurasu.