Treść strony

  • polska firma
  • 20 lat na rynku
  • 600 000 klientów
  • bezpieczne płatności
  • gwarancja najniższej ceny

Treść główna

Plac położony u stóp Kapitolu i Palatynu, znany także pod nazwą Forum Magnum, był centrum religijnego, politycznego i gospodarczego życia starożytnego Rzymu. Dziś trzeba mieć sporo wyobraźni, by pośród ruin zobaczyć miejsce, które w okresie cesarstwa Forum było wciąż rozbudowywane i wzbogacane o liczne świątynie oraz łuk triumfalny cesarza Augusta. Niestety od V wieku Forum ulegało stopniowemu zniszczeniu, do tego stopnia, że w IX i X wieku zamieniło się w kamieniołom, z którego łatwo pozyskiwano budulec do nowych budowli. Później plac był nawet pastwiskiem. Na szczęście, rozpoczęte na początku XIX wieku i prowadzone systematycznie do dziś prace archeologiczne pozwalają przynajmniej częściowo zobaczyć świetność tego miejsca.

Uniwersytet Cambridge należy do grona najbardziej szacownych ośrodków akademickich na świecie. Jego nazwa jest marką rozpoznawalną wśród wszystkich studentów. Położony w mieście od którego wziął swoją nazwę jest drugim najstarszym uniwersytetem Anglii po Oksfordzie – został założony w 1209 roku. Budynki uniwersytetu to kolejna z jego zalet, oprócz niepodważalnej jakości kształcenia. King's College i jego kapliczka oraz Trinity College i Trinity Hall są niezwykle często odwiedzane przez turystów. Kaplica przy King's College została zbudowana w 1441 roku przez Henryka VI. Charakteryzuje się przepięknym sklepieniem wachlarzowym i efektownymi witrażami. Uniwersytet kształci obecnie na wszystkich swoich wydziałach ponad 17 tysięcy studentów. Na Uniwersytecie Cambridge studiowały takie osobistości jak Stephen Hawking, Virginia Woolf, Lord Byron czy Isaac Newton.

Pałac Kadriorg to bez wątpienia jeden z najpiękniejszych barokowych zabytków Europy. Od początku swego istnienia przyciągał do siebie największe osobistości. W murach pałacu gościły takie znane osobistości jak car Mikołaj I oraz caryce Katarzyna i Elżbieta. "Kadriorg" oznacza zresztą "Dolina Katarzyny", ponieważ to właśnie w prezencie dla carycy Katarzyny został zbudowany. Służył przez długi czas rosyjskim władcom jako letnia rezydencja. Nad budową pałacu zleconą przez cara Piotra I czuwał włoski mistrz architektów, Niccolo Michetti. Zwiedzając budynek szczególną uwagę trzeba zwrócić na wielką salę i westybul. Dodatkową atrakcją są przepiękne, zadbane ogrodowe labirynty wokół rezydencji. W 1921 roku pałac stał się siedzibą Estońskiego Muzeum Sztuki. Aktualnie mieści się tu tylko jego wydział prezentujący sztukę zagraniczną.

Katedra św. Pawła jest charakterystycznym, rozpoznawalnym punktem na mapie Londynu. Mierząca 110 metrów wysokości i 220 długości świątynia jest położona w centrum starego londyńskiego City. Prace nad jej budową prowadzono w latach 1675 – 1710, a nadzorował je znany architekt Christopher Wren. Znana na całym świecie jest przede wszystkim kopuła katedry. Ta kolosalna konstrukcja ma średnicę 50 metrów i waży 700 ton! Msze w katedrze odbywają się tylko w niedziele i Boże Narodzenie. Jest ona wówczas zamknięta dla zwiedzających. Często można za to wtedy posłuchać koncertów jednego ze znanych męskich chórów.

Mur Hadriana jest powszechnie znany każdemu, kto choć trochę przykładał się do nauki historii w szkole. Mur swoją nazwę zawdzięcza cesarzowi Hadrianowi, który był władcą Imperium Rzymskiego w czasach jego świetności. To z jego polecenia stworzono tę konstrukcję – miało to miejsce w latach 121 – 129. W zamierzeniu powstał, aby chronić Imperium przed atakami Piktów na odcinku od Bowness do Solway. Muru pozazdrościł Hadrianowi jego następca, Antoninus Pius, który zbudował swoje umocnienia jeszcze dalej na północ. Oryginalnie mur osiągał od 3 do 6 metrów szerokości, a był wysoki maksymalnie na 6 metrów. W 1987 roku mur otrzymał tytuł światowego dziedzictwa kultury UNESCO. 13 marca 2010 roku odbyło się niezwykłe wydarzenie. Całość muru rozświetlono światłem ponad 500 ogromnych pochodni, rozmieszczonych co 250 metrów. Ta iluminacja była częścią Brytyjskiego Tygodnia Turystyki.

Zamek Leeds to malowniczy średniowieczny gród warowny położony w hrabstwie Kent. Wbrew nazwie nie ma  on nic wspólnego z przemysłowymi krajobrazami miasta Leeds – leży w sąsiedztwie malutkiej wioski Leeds. Został wybudowany w 1119 roku przez Roberta de Crevecoeur. W 1278 roku weszła w jego posiadanie rodzina królewska. Właśnie wtedy zamieszkał w nim Edward I wraz z żoną, Eleonorą Kastylijską i zamek poddano licznym usprawnieniom, zwiększając jego wartość. Dodatkową atrakcją dla zwiedzających jest urzekające położenie zamku. Jak okiem sięgnąć rozciągają się tereny zielone. Okolicę dodatkowo upiększa jezioro. W 1988 roku powstał przy zamku labirynt zbudowany z 2,4 tysiąca drzew cisu. Zamek jest znany także pod nazwą Gloriette.

Bazylika św. Piotra zbudowana została w latach 1506 - 1626 na miejscu świątyni wzniesionej przez Konstantyna Wielkiego ok. 324 roku. Świątynia zajmuje powierzchnię 23 tys. m2, co sprawia, że jest drugim co do wielkości kościołem na świecie i jednym z najważniejszych świętych miejsc chrześcijaństwa. Tradycyjnie uważa się, że bazylika stoi na miejscu ukrzyżowania i pochówku św. Piotra, uznawanego za pierwszego papieża. Jego grób znajduje się pod głównym ołtarzem. Na obecnym kształtem Bazyliki pracowało wielu architektów, wśród nich m.in.: Bramante, Rafael i Michał Anioł. Imponująca kopuła z wierzchołkiem na wysokości 119 m jest dziełem Michała Anioła. W bazylice oraz w jej podziemiach znajdują się groby wielu papieży. Tutaj również spoczywa Jan Paweł II.

Jest perłą architektury miasta. Był on rezydencją Dożów i siedzibą władz Wenecji. Zbudowany w stylu weneckiego gotyku, z licznymi koronkowymi łukami robi wrażenie budowli niezwykle lekkiej. Na szczególną uwagę zasługują Złote Schody, Sala Wielkiej Rady, Schody Gigantów. Budowla ta powstała na miejscu bizantyjskiego zamku w 814 r. i od tego czasu wiele razy była przebudowywana, zyskując nowe elementy w różnych stylach. Dzisiaj Pałac Dożów to trzykondygnacyjny budynek z renesansowym dziedzińcem i pięknymi, arkadowymi loggiami. W środkowej części budowli, pomiędzy oknami umieszczono płaskorzeźby nawiązujące do wystroju architektonicznego Porta della Carta. Skrzydło budowli ciągnące się wzdłuż kanału Pałacowego łączy Most Westchnień z budynkiem nowego więzienia.

Katedra Notre Dame jest prawdopodobnie najbardziej popularną budowlą stylu francuskiego gotyku. Jej budowę rozpoczęto z inicjatywy biskupa Paryża Maurice’a de Sully’ego. Kamień węgielny położył pod ten gmach król Ludwik VII w 1163 r., w miejscu, gdzie kiedyś znajdowały się wcześniej świątynie pochodzące z czasów starorzymskich oraz kościołów powstałych jeszcze w IX w.

Ukończono ją blisko 200 lat później. Katedrę wzniesiono na wyspie na Sekwanie, zwanej Île de la Cité. Katedra ma 130 metrów długości, 48 metrów szerokości, a wysokość sklepienia w głównej nawie przekracza 35 metrów. Iglica z drzewa obitego ołowianą blachą ma 40 metrów wysokości. Na wykonanie sklepienia świątyni użyto 1300 dębów. Fasadę katedry tworzą dwie wieże, mające 70 metrów wysokości. Ważnym elementem Notre Dame są witraże i rozety, zwłaszcza olbrzymia rozeta północna mieniąca się tysiącem barw, co ukazuje niezapomnianą grę świateł. Ogrom wnętrza tonuje nieco panujący zazwyczaj półmrok, ale warto pamiętać, że katedra może pomieścić ok. 9 tys. wiernych.

3 września 2006 plac przed katedrą, zaprojektowany przez barona Georges'a Haussmanna w czasach Napoleona III dla podkreślenia świetności zachodniej fasady katedry, noszący dotąd nazwę Place du Parvis Notre-Dame, czyli "plac Kościelny Notre-Dame" poświęcono papieżowi Janowi Pawłowi II nadając mu nową nazwę Parvis Notre-Dame - place Jean-Paul II, czyli "Dziedziniec Notre-Dame - Plac Jana Pawła II".

Kungliga Slottet (Pałac Królewski) został wzniesiony w XVII w. na miejscu twierdzy Trzy Korony. Wejścia do Pałacu strzegą dziś żołnierze gwardii królewskiej - dużą atrakcją jest uroczysta zmiana warty. W Pałacu znajduje się łącznie 608 komnat. Jednym z najbardziej interesujących pomieszczeń jest gabinet króla Oskara II, w którym nie tknięto nic od czasu jego śmierci w 1907 r. W Pałacu trzeba także zobaczyć skarbiec, gdzie prezentowane są m.in. insygnia władzy królewskiej.

Statek Vasa jest jedynym na świecie w całości zachowanym okrętem z XVII wieku. W czasie, gdy budowano statek, Szwecja była w stanie wojny z Polską, dlatego starano się by miał jak największą wartość militarną. Jego budową kierował Henrik Hybertsson. Choć już wówczas okazało się, że statek jest mało stabilny, nikt się tym nie przejął. 10 sierpnia 1628 roku podczas swojego próbnego rejsu Vasa poszedł na dno. W 1961 roku wydobyto go z Zatoki Sztokholmskiej, ale jeszcze kolejnych 30 lat trwały prace nad jego konserwacją. Dopiero później otwarto Muzeum Statku Vasa. Sam statek został uznany za jeden z siedmiu cudów Szwecji.

Forteca Suomenlinna, zwana też "twierdzą Finlandii", położona jest na pięciu połączonych wyspach. Można do niej dotrzeć promem kursującym z Portu Południowego. Wybudowali ją Szwedzi w 1748 roku, dla obrony wschodniej flanki swego imperium przed zakusami Rosji. Do dziś mieści się tu baza marynarki wojennej.
Na terenie fortecy znajduje się kilka muzeów, m.in.: Muzeum Suomenlinny (przedstawiające historie twierdzy), Muzeum Ehrensvärda (był on pierwszym dowódcą i budowniczym fortecy), niewielkie Centrum Sztuki Skandynawskiej (prezentujące współczesną sztukę krajów skandynawskich) i Muzeum Obrony Wybrzeża (przedstawia obronne zasługi Suomenlinny).
Na jednej z wysp (Iso Mustasaari) znajduje się kościół, który jako jedyny na świecie pełni także funkcję latarni morskiej. Świątynie wybudowali Rosjanie w 1854 roku. Współcześnie wyspy, które stanowią odrębny od Helsinek obszar administracyjny, zamieszkuje ok. 850 osób. Tereny zielone otaczające kamienne fortyfikacje Suomenlinny są ulubionym miejscem wypoczynku mieszkańców stolicy.

Teren objęty wykopaliskami jest ogromny - w starożytnym Efezie mieszkało 100 tys. ludzi. Nie ma prawdopodobnie drugiego tak świetnie zachowanego miasta starożytnego jak Efez. Można tu spacerować dawnymi ulicami, oglądać świątynie, agory, teatr i imponującą fasadę biblioteki. Zachowały się nawet antyczne toalety i resztki kanalizacji. W mieście znajdują się pozostałości Artemizjonu - świątyni Artemidy zaliczanej do siedmiu cudów świata, spalonej w 356 r. p.n.e. przez szewca Herostratesa, który chciał w ten sposób przejść do historii. Tuż obok wznoszą się resztki Bazyliki św. Jana, w której pochowano apostoła. To właśnie w Efezie napisał swoją Ewangelię.

Stolica Królestwa Pergamońskiego wyrosła w III wieku p.n.e. na szczycie samotnej góry. W czasach swojej świetności była ważnym hellenistycznym ośrodkiem kultury i nauki. Dwór w Pergamonie przyciągał literatów, filozofów, architektów, rzeźbiarzy i malarzy oraz rzemieślników, nadając ton ówczesnej kulturze. Znajdowała się tutaj Biblioteka Pergamońska, druga co do wielkości i znaczenia (po Aleksandryjskiej) biblioteka w świecie greckim. Po najsłynniejszym zabytku Pergamonu – ołtarzu, którego rekonstrukcja znajduje się w berlińskim muzeum Pergamońskim, został dziś wprawdzie niepozorny piedestał, ale zachowało się tu sporo innych budowli, jak niezwykle umiejscowiony w skale teatr na 10 tys. osób, czy kolumny świątyni Trajana. Ruiny Pergamonu znajdują się obecnie w tureckim mieście Bergama.

Kościół Mądrości Bożej zwany również Wielkim Kościołem, był najważniejszą świątynią w Cesarstwie bizantyjskim. Tutaj mieściła się katedra patriarsza, modlili się i koronowali cesarze. W niedościgniony wzór świątyni doskonałej i symbol Kościoła bizantyjskiego. Hagia Sofia została ufundowana przez Justyniana I Wielkiego, w obecnym kształcie powstała w okresie od 23 lutego 532  do 27 grudnia 537 roku. Po zajęciu Konstantynopola przez Turków w 1453 roku została zamieniona na meczet (wtedy m.in. dobudowano minarety). Świątynię miał przyćmić wybudowany w XVII wieku Błękitny Meczet. Obecnie mieści się tu muzeum. Nazwa kościoła znaczy dosłownie "Święta Mądrość" i odnosi się do Bożej Mądrości, jednego z atrybutów Boga. Jedną z niepodważalnych atrakcji kościoła są unikalne mozaiki, z których cześć została przeniesiona do Muzeum Mozaiki.

Schody Hiszpańskie są zawsze odwiedzane przez rzesze turystów. Ta barokowa konstrukcja, ukończona w 1726 roku, należy do grona najszerszych i najdłuższych schodów w Europie, a prowadzi do kościoła Trinita dei Monti. Fundusze na budowę 138 schodków wyłożył francuski dyplomata Étienne Gueffier. Każdego roku  na schodach organizowane są pokazy mody. Wiosną są efektownie udekorowane azaliami z okazji festiwalu kwiatów, a zimą na ich tarasie ustawia się szopkę.

Meczet Sułtana Ahmeda został zbudowany z polecenia sułtana Ahmeda I. Jest on jednym z ostatnich, a zarazem najwspanialszych przykładów tzw. "klasycznego okresu" sztuki islamskiej w Turcji. Budowę meczetu w 1609 roku rozpoczął w towarzystwie urzędników państwowych sam sułtan Ahmed I (wówczas 19-letni), którego ambicją było stworzyć budowlę wspanialszą od stojącej w pobliżu Hagia Sofii. Popularna nazwa meczetu pochodzi od 21 tys. utrzymanych w błękitnej tonacji płytek fajansowych z manufaktur w İzniku, które zdobią galerie świątyni.

Fontanna di Trevi jest jednym z najbardziej monumentalnych zabytków Rzymu. Przez znawców jest zaliczana do najpiękniejszych wodnych budowli świata. Przy barokowej Fontannie di Trevi o każdej porze roku można spotkać tłumy turystów robiących sobie pamiątkowe zdjęcia. Jej budowę rozpoczęto w 1732 roku. Wykonanie projektu Niccolo Salviego trwało aż 30 lat. Architekt nie dożył jej ukończenia. Fontanna di Trevi ma 20 metrów długości i aż 26 wysokości. W centrum konstrukcji znajduje się łuk triumfalny, a centralną postacią jest Neptun, nazywany także Oceanem. Strażnikami bóstwa są dwa trytony symbolizujące sztorm i ciszę morską. W kompozycji umieszczono też posągi symbolizujące cztery pory roku oraz kobiece postacie, będące alegoriami obfitości i zdrowia. Od lat znana jest tradycja, zgodnie z którą turysta powinien wrzucić do fontanny drobny pieniążek. Fontanna di Trevi jest szczególnie piękna nocą, gdy oświetlają ją reflektory. Słynna na świecie stała się dzięki scenie z filmu „Słodkie życie”, w którym aktorka Anita Ekberg kąpie się w fontannie.

Kaplica Sykstyńska mieści się Pałacu Watykańskim, która została ufundowana w XV w przez papieża Sykstusa IV. Sama kaplica to prostokątne pomieszczenie o monumentalnych formach i znacznych wymiarach – kolebkowy sufit znajduje się na wysokości ponad 20 metrów i podobnie jak ściany pokryty jest niemal w całości freskami autorstwa jednego z najwybitniejszych artystów wszechczasów – Michała Anioła. Jednym z najważniejszych dzieł, jakie można podziwiać w Kaplicy Sykstyńskiej, jest znane na całym świecie malowidło „Stworzenie Adama”. Dzięki zastosowaniu popularnego w renesansie rozwiązania, polegającego na doświetleniu wnętrza poprzez system okien zwanych lunetami, wnętrze wydaje się jasne i lekkie. Nie bez znaczenia w tej kwestii pozostają również użyte we freskach żywe, intensywne kolory. Kaplica Sykstyńska ma następujące ponad 40 metrów długości i niemal 13,5 szerokości. Po prawej stronie kaplicy znajdują się organy oraz miejsce dla chóru. Przeznaczeniem tej budowli od początku jej istnienia miało być goszczenie najważniejszych dla kościoła uroczystości. Tradycyjnie właśnie w tym miejscu odbywa się konklawe, wybierające nową głowę kościoła katolickiego w przypadku śmierci papieża. W latach 1981-1994 miała tutaj miejsce jedna z najbardziej spektakularnych renowacji w historii – prace konserwatorskie, finansowane przez telewizję japońską, spowodowały odsłonięcie oryginalnie użytych przez Michała Anioła kolorów spod wielowiekowej warstwy zabrudzeń. Dla przyzwyczajonych do ciemnego wnętrza zwiedzających był to prawdziwy szok. Obecnie w kaplicy nie wolno filmować ani robić zdjęć.

Rzymskie Koloseum, czyli Amfiteatr Flawiuszów, to jedna z najbardziej zadziwiających starożytnych budowli, zachowanych do czasów obecnych. Została ona wzniesiona za panowania dynastii Flawijskiej w latach 70 – 80 naszej ery. W tym czasie była to największa budowla w Rzymie. Amfiteatr miał pierwotnie 50 m wysokości, 188 m długości i 156 m szerokości. Przez lata częściowo zniszczyły go trzęsienia ziemi i... rabunkowe pozyskiwanie materiału kamieniarskiego. Bezimienny architekt, który zaprojektował Koloseum, korzystał z greckich i rzymskich tradycji budowlanych, dodając kilka nowych rozwiązań. Amfiteatr był miejscem krwawych igrzysk i walk gladiatorów. Organizowano tu uroczystości o charakterze religijnym, święta państwowe oraz pokazy historyczne.

Jeden z najbardziej imponujących zabytków starożytnego Rzymu. Panteon był dawniej miejscem poświęconym wszystkim bogom. Jest to okrągła świątynia na Polu Marsowym, ufundowana przez cesarza Hadriana w 125 roku na miejscu zniszczonej przez pożar starszej świątyni, wzniesionej ku czci boskich patronów Rzymu. Należy do najwspanialszych i najlepiej zachowanych budowli starożytnego Rzymu. Do dziś uważa się ją za wielkie osiągnięcie architektoniczne, choć swego czasu była z pewnością bardziej okazała. Od VII w., gdy cesarz podarował Panteon papieżowi, jest to katolicki kościół pw. Santa Maria ad Martyres.

Zniszczone przez wybuch Wezuwiusza Pompeje pełniły funkcję jednego z najważniejszych ośrodków handlowych w Kampanii. W 63 r. silne trzęsienie ziemi zburzyło dużą część miasta, a erupcja Wezuwiusza 16 lat później dopełniła zniszczenia. Prawdopodobnie w wyniku erupcji (a przede wszystkim działania trujących wyziewów) zginęło 2 tys. mieszkańców miasta, które w końcu przysypała kilkumetrowa warstwa popiołu i pumeksu. W ten sposób Pompeje zostały zakonserwowane. Podczas prac wykopaliskowych udało się szczegółowo odtworzyć obyczaje i strukturę społeczną panujące w mieście. W miejscowym muzeum można zobaczyć nawet gipsowe modele ofiar erupcji, za których formę posłużyły odciski ciał znalezione w wulkanicznych popiołach. Najważniejszymi elementami antycznych Pompei, jakie zachowały się do dzisiaj są z pewnością Forum, Brama Morska, Świątynia Jowisza, Comitium, Budynek Eumachii, Świątynia Wespazjana, Świątynia Larów, Macellum, Bazylika, Świątynia Apollina, Termy, Teatr Wielki i Amfiteatr oraz wspaniale zdobione mozaikami, malarstwiem, stiukami oraz rzeźbami domy mieszkalne. Najpiękniejsze spośród nich należały oczywiście do najznamienitszych osobowości w mieście, a piękno ich zdobień do dziś zapiera dech w piersiach - koniecznie odwiedzić należy w Pompejach Dom Fauna, Dom Wettiuszów, Willę z Misteriami, Dom Dramaturga, Dom Oktawiusa Quartio, Dom Julii Felix i inne.

Katedra jest bez wątpienia najsłynniejszym zabytkiem w Chartres. Blisko 50-tysięczne miasteczko w sercu Francji i obfituje w piękną miejską architekturę, a katedra bez wątpienia jest jej ukoronowaniem. Tereny, na których została wybudowana od wieków uznawano za święte. Już w zamierzchłych czasach stawiano tu ołtarze i kapliczki. Niegdyś na miejscu katedry wznosiła się świątynia w stylu romańskim, jednak uległa poważnym zniszczeniom podczas pożaru w 1194 roku i zdecydowano się odbudować ją w stylu gotyckim. Prace budowlane trwały 26 lat. Najpiękniejszą ozdobą katedry są witraże, których jest tu ponad 160. Wewnątrz katedry znajduje się również labirynt, który w czasach średniowiecza wyznaczał ścieżkę pokutującym na kolanach grzesznikom.

Na środku zamykającego trakt Pól Elizejskich place de l’Étoile, oficjalnie noszącego nazwę place du Général de Gaulle, stoi jedna z największych i najbardziej znanych budowli Paryża – Łuk Triumfalny. Konstrukcja powstała z inicjatywy Napoleona po zwycięstwie pod Austerlitz w 1805 r. Pokryta bogatą dekoracją rzeźbiarską budowla ma 49 m wysokości, 45 m szerokości i 16 m głębokości. Ciekawostką jest 30 tarcz z nazwami miejscowości, w których Napoleon toczył zwycięskie bitwy oraz lista 128 miejscowości, gdzie rozgrywane były bitwy z czasów rewolucji i Napoleona, i nazwisk 660 marszałków i generałów Wielkiej Armii umieszczona na wewnętrznych ścianach łuku. Można tu odnaleźć Pułtusk, Ostrołękę, Heilsberg (Lidzbark Warmiński) i Danzig (Gdańsk) oraz nazwiska generałów: Poniatowskiego, Dąbrowskiego, Zajączka (tu jako Zayonschek), Kniaziewicza, Chłopickiego (Klopisky), Sułkowskiego i Łazowskiego.

Ta jaskinia krasowa położona w Akwitanii jest prawdziwym skarbem kultury. 12 września 1940 roku czwórka chłopców wędrując po lesie odkryła zupełnie przypadkowo miejsce o ogromnym znaczeniu dla całej ludzkości. W Lascaux znajdują się jedne z najstarszych znalezionych malowideł naskalnych. Niektóre z nich mają według badaczy ponad 17 tysięcy lat. W długich na 150 metrów korytarzach jaskini odkryto łącznie 150 malowideł i 15 tysięcy skalnych rytów. W 1948 roku otwarto jaskinię dla zwiedzających, ale szybko okazało się to błędem. Zanieczyszczenia, podwyższona temperatura, ruch powietrza – wszystko to spowodowało, że prastare malowidła zaczęły w zastraszającym tempie niszczeć. W 1963 roku zdecydowano się założyć klimatyzację i zadbać o konserwację jaskini. Nasi przodkowie na ścianach malowali głównie zwierzęta roślinożerne. Najbardziej znana jest Sala Byków (największe przedstawione na tamtych ścianach zwierzę było długie na 3 metry). Bardzo rzadko wśród rysunków pojawia się postać człowieka.

Jasna Góra jest miejscem kultu maryjnego, największym centrum pielgrzymkowym w Polsce i jednym z największych na świecie. Jasna Góra to wzgórze w Częstochowie na którym znajduje się zespół klasztorny zakonu paulinów. To właśnie na Jasnej Górze znajduje się cudowny obraz Matki Boskiej Częstochowskiej.
Początki istnienia klasztoru sięgają roku 1382, kiedy to książę Władysław Opolczyk sprowadził paulinów z Węgier do dawnego kościoła parafialnego na mocy dekretu książęcego z 9 sierpnia tego samego roku oraz dokonał fundacji klasztoru. Nazwa Jasna Góra została nadana klasztorowi przez węgierskich paulinów na pamiątkę macierzystego klasztoru św. Wawrzyńca na Jasnej Górze w Budzie. Wzięła się stąd, że klasztor znajduje się na jasnym wapiennym wzgórzu położonym 293 m n.p.m. Obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem Jezus według legendy namalował św. Łukasz Ewangelista na desce stołu, na którym jadła rodzina Jezusa.
Na Jasnej Górze prócz Sanktuarium zwiedzić można Skarbiec, Arsenał, Muzeum 600-lecia Jasnej Góry, Salę Rycerską, Kaplicę Pamięci Narodu, a także przejść się Wałami przeżywając stacje Drogi Krzyżowej. Można też wejść na ponad 100-metrową, barokową Wieżę bazyliki i podziwiać stamtąd piękną panoramę okolicy.

Gotycką Katedrę wzniesiono w miejscu najstarszej polskiej świątyni. W 968 roku biskup Jordan został pierwszym biskupem polskim misyjnym z siedzibą w Poznaniu. Tu wkrótce rozpoczęto budowę katedry, która była zapewne najstarszą polską świątynią katolicką w kształcie kamiennej bazyliki o trzech nawach. Była wielokrotnie przebudowywana. Obecny kształt nadano jej pomiędzy XIII a XIV wiekiem. W początkach XIX wieku katedra została gruntownie odrestaurowana. Wzniesiono nową kaplicę grobową Mieszka I i Chrobrego, zwaną od tej pory Złotą. Dewastacje niemieckie z lat okupacji i walki o Poznań w 1945 roku spowodowały duże zniszczenia w katedrze. Po wojnie przywrócono gotycki wygląd fasady, a do wnętrza sprowadzono zabytki z innych świątyń Śląska i Wielkopolski.

Kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny przy krakowskim Rynku Głównym stoi już prawie osiem wieków. Kiedy w roku 1222 biskup Iwo Odrowąż przenosił siedzibę parafii krakowskiej z kościoła św. Trójcy (obecnie Bazylika OO. Dominikanów) do niedawno zbudowanego kościoła Wniebowzięcia NMP (potocznie zwanego kościołem Panny Marii) rozpoczęło się istnienie budowli, przez stulecia przebudowywanej i upiększanej, którą cieszyć się możemy do tej pory. W Bazylice Mariackiej znajduje się olśniewające dzieło Wita Stwosza – największy gotycki ołtarz w Europie. Z wyższej wieży kościoła co godzinę grany jest hejnał.

Śliczny zameczek z XIV w., przebudowany w stylu renesansowym, uznawany za cenny zabytek budownictwa obronnego w Polsce. Usytuowany jest na skale wcinającej się w taflę zalewu gromadzącego wody Dunajca. Aktualnie zamek służy za miejskie centrum biznesu, kultury i rozrywki. Mieści się w nim: Muzeum Ziemi Nidzickiej z ekspozycją etnograficzno-historyczną, Nidzicki Ośrodek Kultury, Bractwo Rycerskie Komturii Nidzickiej, Galeria Autorska Hieronima Surpskiego, pracownia rzeźby i biblioteka miejska. Działa tutaj również hotel oraz restauracja. Wstęp na przedzamcze i na dziedziniec zamku wysokiego wolny, do muzeum płatny. Kompleks otoczony jest gęstym XIX-wiecznym parkiem.

Kompleks pałacowy Hofburg aż do 1918 roku stanowił centrum imperium Habsburgów. Warto obejrzeć prywatne komnaty Cesarza Franciszka Józefa i jego rodziny, by przenieść się na chwilkę do świata monarchów. Godne polecenia jest Muzeum Sisi, umieszczone w komnatach cesarskich zajmowanych kiedyś przez cesarzową Elżbietę. Znajdziemy tu wspaniałą sztukaterię, gobeliny, kryształowe żyrandole, kaflowe piece z porcelany oraz meble z XIX wieku. Nie zapomnijmy także o wizycie w Skarbcu, uważanym za jeden z najwspanialszych na świecie. Możemy podziwiać tu kosztowności należące do Habsburgów, między innymi: cesarską koronę Świętego Cesarstwa Rzymskiego z 962 roku, austriacką koronę cesarską z 1602 roku, skarb Zakonu Złotego Runa, róg jednorożca długości prawie dwóch i pół metra, wspaniałą biżuterię oraz insygnia cesarskie. A teraz kilka cyferek, gwoli ścisłości: 240 tys. metrów powierzchni, 5 tys. pracowników, 19 dziedzińców, 50 klatek schodowych, 2600 pokoi oraz muzeów, kaplic, ogrodów, bibliotek i innych. Ogrom tego obiektu sam w sobie robi wrażenie. Gdy dodamy do tego piękno każdej z poszczególnych części, wizyta tam staje się naglącą koniecznością.

Zamek królewski w Windsorze jest największym zamieszkiwanym zamkiem na świecie - ma 800 m długości i aż 19 baszt. Powierzchnia jego podłóg wynosi ok. 45 000 metrów kwadratowych. Od 1110 roku jest oficjalną rezydencją królów angielskich. Wybudowano go latach 1070-1086 za panowania Wilhelma I Zdobywcy, ale rozbudowało go wielu późniejszych władców. Edward IV w XV w. rozpoczął budowę późnogotyckiej kaplicy Św. Jerzego, gdzie nadaje się Order Podwiązki z zachowaniem średniowiecznego ceremoniału. W jej podziemiach znajdują się też groby królewskie. Razem z Buckingham Palace w Londynie i Pałacem Holyrood w Edynburgu, Windsor Castle jest jedną z głównych oficjalnych rezydencji brytyjskich monarchów. Królowa Elżbieta II spędza w zamku wiele weekendów w ciągu roku, przyjmując tu zarówno oficjalnych, jak i prywatnych gości.

Zamek Windsor mieści cenne zbiory malarstwa, rysunku – w tym dzieła Rembrandta, Rubensa, Holbeina oraz Van Dycka, francuskich i angielskich mebli, porcelany oraz wyrobów rzemiosła artystycznego.

Wieża Zegarowa w Londynie, wizytówka miasta. Nazwa początkowo odnosiła się do dzwonu ze St. Stephen Tower (Wieża św. Szczepana), zwanej również "The Clock Tower" (Wieża Zegarowa), należącej do Pałacu Westminsterskiego. Obecnie nazwa "Big Ben" oznacza zarówno dzwon, zegar, jak i samą wieżę. Jego inauguracja odbyła się 31 maja 1859 roku. Zegar jest największym w Wielkiej Brytanii. Średnica każdej tarczy wynosi 7,5 m., wskazówki mają długość 4,25 m. Co kwadrans Big Ben wybija melodię wzorowaną na tej pochodzącej z dzwonu St Mary's Church (University Church) w Cambridge - jest to wariacja na temat kilku taktów z „Mesjasza” Haendla.

Stonehenge to jeden z najważniejszych prehistorycznych monumentów nie tylko w Angli, ale i na świecie. Zbudowano go w czasach neolitycznych. Jest położony w Wiltshire - około 15 km na północ od Salisbury. Do dziś nie jest znane przeznaczenie kamiennego kręgu. Różne teorie głoszą, że mogło to być miejsce składania rytualnych ofiar przez druidów i świątynia słońca, obserwatorium astronomiczne, a nawet pałac królewski...

Stonehenge prawdopodobnie budowano w kilku etapach. Około 3000 lat p.n.e. powstał zewnętrzny okrągły nasyp i rów, a przed wejściem ustawiono potężny Heel Stone. Po wewnętrznej stronie nasypu wykopano 56 otworów, później zapełnionych ziemią wymieszaną z ludzkimi popiołami. Około 2100 lat p.n.e. wzniesiono pierwszy krąg z kamieni - mniej więcej 80 potężnych dolerytowych bloków, przetransportowanych aż z Preseli w Walii. Jak na owe czasy było to przedsięwzięcie karkołomne. Niektóre z kamieni mają ponad siedem metrów wysokości i ważą 40 ton. Przypuszczalnie jeden transportowało około 500 ludzi. Stonehenge znajduje się na sporządzonej przez UNESCO liście 380 obiektów należących do światowego dziedzictwa kulturalnego.

Zamek znajdujący się w Helsingør w cieśninie Sund, oddzielającej Danię od Szwecji, zlokalizowany na najdalej wysuniętym w morze cyplu. Zamek został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Większości turystów zamek znany jest dzięki dwóm legendarnym postaciom: księciu Hamletowi i Ogierowi Duńczykowi. W dramacie Szekspira „Hamlet” zamek nosi nazwę Elsynor pochodzącą od wymowy nazwy miejscowości, w której zamek się znajduje. Ciekawostką jest fakt, że można tu zwiedzić powstały w XVIII wieku ogród i grób Hamleta. Na terenie zamku znajduje się też Muzeum morskie pełne modeli statków i instrumentów nawigacyjnych. Zachwycają także apartamenty królewskie i najdłuższa sala w Europie o długości 62 metrów. W zamku często wystawia się też „Hamleta”.

Pałac Schönbrunn kusi turystów czarującym parkiem, Palmiarnią pełną egzotycznych roślin oraz  najstarszym w Europie ogrodem zoologicznym, Gloriettą. Udostępnione do zwiedzania komnaty zapierają dech w piersiach przepychem sztukaterii, złoceniami, stiukami i freskami na ścianach oraz sufitach, mozaikami na podłogach - wprost nie można oderwać od nich oczu. Schönbrunn uważany jest za jeden z najpiękniejszych pałaców barokowych w całej Europie. To tu urodził się i spędził ostatnie lata swego życia cesarz Franciszek Józef. Pałac wpisany jest na Światową Listę Dziedzictwa Kultury UNESCO. Na szczycie wzniesienia znajduje się widokowy pawilon, z którego roztacza się widok na cały Wiedeń. Na tym terenie znajduje się również Muzeum Powozów, a otaczający zabudowania park utrzymany jest w stylu francuskim, ze wszystkimi cechami charakterystycznymi, łącznie z bukszpanowym labiryntem.

Malbork to miasto położone w północnej Polsce, w województwie pomorskim, nad Nogatem. Podziw turystów wzbudza przede wszystkim zamek Zakonu Krzyżackiego w Malborku - największa gotycka twierdza w Europie. Składa się ona z trzech zamków otoczonych odrębnymi fortyfikacjami i zajmuje ok. 20 ha. Zamek uważany jest za największą budowlę ceglaną wzniesioną rękami człowieka. Od 1961 roku gospodarzem zamku jest Muzeum Zamkowe w Malborku. Placówka eksponuje dla turystów 18 wystaw stałych, m.in. bogate zbiory bursztynu, militariów i rzeźby gotyckiej oraz kilka wystaw czasowych. Odwiedza je rocznie ponad pół miliona turystów z całego świata. Szczególną atrakcją jest też nocne zwiedzanie zamku. Oprócz tego, latem, na zamkowych dziedzińcach, odbywa się widowisko światło-dźwięk. Niedaleko od zamku znajduje się pracownia ceramiczna, gdzie dzieci i młodzież mogą wytwarzać wyroby z ceramiki i sprawdzać swoje zdolności artystyczne.

To tuż obok krakowskiego Wawelu, Zamek Królewski w Warszawie to największa i najważniejsza rezydencja królewska w Polsce. Współcześnie budynek Zamku to eleganckie połączenie klasycyzmu, baroku i rokoka z elementami gotyku. Początki warszawskiej rezydencji królewskiej sięgają końca XIII w. kiedy powstał tu gród Piastów Mazowieckich. Po przeniesieniu stolicy z Krakowa do Warszawy stał się siedzibą króla. Podczas drugiej wojny światowej Zamek został całkowicie zniszczony. Najpierw zbombardowany a później wysadzony przez wycofujące się wojska niemieckie. Obecny budynek to rekonstrukcja, do której przystąpiono dopiero w 1971 r. Została w całości sfinansowana ze składek społecznych.  Zamek Królewski w Warszawie obok funkcji muzealnych pełni także rolę gmachu reprezentacyjnego stolicy i Rzeczypospolitej.

Zamek Królewski na Wawelu to renesansowa rezydencja królewska z początku XVII wieku. Obecny kształt zawdzięcza gruntownej rozbudowie XIV w., prowadzonej etapami na zlecenie Zygmunta I Starego. Kiedy w 1609 król Zygmunt III Waza przeniósł ostatecznie stolicę z Krakowa do Warszawy zamek opustoszał i zaczął niszczeć. Po trzecim rozbiorze Polski zamek przebudowano na koszary austriackie i dopiero po odejściu wojsk austriackich przystąpiono do długotrwałej rekonstrukcji zespołu zamkowego. Tempo prac wzrosło po odzyskaniu niepodległości, a potem po 1945 r. Dziś Wawel to miejsce szczególne, łączące wszystkich Polaków - religijne, duchowe i patriotyczne serce Polski. A jednocześnie jedna z najwspanialszych rezydencji renesansowych w Europie. Szczególnie oryginalna jest sala Poselska zwana także „Pod Głowami”, gdyż w kasetonowym stropie znajdowały się 194 rzeźbione drewniane głowy; dziś pozostało ich już tylko 30. Najcenniejszym ze zbiorów wawelskich jest unikatowa kolekcja 137 arrasów, zdobiących komnaty wykonano we Flandrii na zamówienie króla Zygmunta II Augusta. Obecnie zespół obiektów tworzących Zamek Królewski na Wawelu, wpisanych na listę UNESCO, jest jedną z największych atrakcji turystycznych Krakowa.

Most Karola (Karlův most) to najsłynniejsza i najczęściej odwiedzana atrakcja turystyczna Pragi. Most znajduje się na Wełtawie i łączy dzielnice Malá Strana i Staré Město. Fundamenty tego jednego z najstarszych kamiennych mostów w Europie powstały za panowania Karola IV. Most, o długości 516 metrów i szerokości blisko 10 metrów, zbudowany jest z bloków piaskowca wznoszących się na 16 filarach, zdobi go trzydzieści przepięknych barokowych rzeźb i posągów. Na obydwu końcach chroniony jest wieżami - jedną Staromiejską i dwiema Malostrańskimi. Jedna z legend głosi, że budowa mostu rozpoczęła się 9 lipca, dokładnie o godzinie 5:31. Liczby te tworzą wraz z rokiem (1357) specyficzny ciąg liczb nieparzystych: 1-3-5-7-9-7-5-3-1. Inna legenda związana z mostem dotyczy figurki Jana Nepomucena. Podobno każdy, kto dotknie tej figury na pewno tutaj powróci. Zaraz przy moście znajduje się Muzeum Mostu Karola.

Centrum miasta ma mniej więcej kształt pięciokąta, którego granice wyznaczają bulwary zwane "petit ring'. Po jego wschodniej stronie, w sercu Brukseli znajduje się Grand Place, jeden z najładniejszych rynków Europy, ulubione miejsce spotkań turystów i brukselczyków. Na placu króluje wspaniały gotycki ratusz. Wokół stoją domy z bogato zdobionymi i złoconymi fasadami. Co dwa lata, w połowie sierpnia, w przeddzień święta Matki Boskiej Zielnej, układany jest barwny dywan z 700 tysięcy kwiatów begonii! Można go podziwiać tylko w lata parzyste. Wielki Plac został  wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1998 roku.

Wieża Eiffla powstała dla uświetnienia Wystawy Światowej zorganizowanej w Paryżu w 1889 r., a zarazem dla uczczenia stulecia Wielkiej Rewolucji Francuskiej. Pomysłodawcą ażurowej konstrukcji był współpracownik Eiffla, Maurice Koechlin. Chodziło o to, by smukła wieża stawiała jak najmniejszy opór podmuchom wiatru, a poza tym, miała to być budowla tymczasowa. W chwili otwarcia wieża była najwyższym budynkiem świata (prymat straciła w 1931 r., kiedy wybudowano w Nowym Jorku Empire State Building). W 1957 r. nadbudowano jeszcze 20-metrową iglicę, zawierającą urządzenia telewizyjne.

Wysokość wieży zmienia się o 18 cm w zależności od temperatury. Obecnie wynosi ona 324 metry. Pod wpływem wiatru wieża kołysze się na 6-7 cm. Cała konstrukcja wieży składa się z 18 038 części metalowych i około 2,5 mln nitów, jej całkowita masa, razem z betonowymi filarami wynosi około 10 000 ton.

Na sam szczyt wieży prowadzi 1665 stopni.

Co siedem lat, aby zapobiec korozji, wieża jest malowana, a do tego celu zużywa się 50-60 ton farby.

Od początku jedną z atrakcji wieży był wspaniały widok z trzech platform widokowych, na które można było albo wejść schodami, albo wjechać windą (do dziś sprawny jest mechanizm windy hydraulicznej z 1889 r. podnoszący windę z drugiego na trzeci poziom).

Najlepsze okazje

Czas pomyśleć o MAJÓWCE! Sprawdź okazje na długi weekend!11 ofert od 374 Sprawdź Tanie loty z Polski od Wizz Air30 ofert od 104 Sprawdź Tanie loty na greckie wyspy! Zakręci Wam się w głowie od tego piękna15 ofert od 306 Sprawdź Tanie loty z Warszawy! Ruszaj w podróż30 ofert od 112 Sprawdź