Ławra Pieczerska w Kijowie

Ten wyjątkowy kompleks świątynny jest siedzibą Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego, złączonego z Patriarchatem Moskiewskim. Historia świątyni sięga polowy XI wieku, kiedy do Kijowa przybyli fundatorzy ławry i założyciele słowiańskiego stanu zakonnego – mnisi Antoni i Teodozy. Pierwszy monastyr powstał na naddnieprzańskich stokach – w pieczarach, od których pochodzi nazwa klasztoru. Już w XII wieku klasztor był uważany za miejsce cudowne i oczyszczające z grzechów. W roku 1603 sejm Rzeczypospolitej zwrócił dyzunitom klasztor, gdzie zgodnie z tradycją jego archimandrytę miała wybierać szlachta kijowska i duchowieństwo.

Zespół klasztorny przyjął dzisiejszy wygląd w wieku XVII i XVIII, kiedy to rozbudowano poszczególne zespoły sakralne. Zostały one wzniesione w stylu ukraińskiego baroku. W latach reżimu bolszewickiego wysadzono Klasztor św. Michała, a część zabytkowych elementów zrabowano do Rosji (pozostały tam do dnia dzisiejszego). Kolejny cios nastąpił w czasie okupacji hitlerowskiej, kiedy to 3 listopada 1941 wybuch zniszczył część Soboru Uspienskiego. Do dziś trwają spory kto był winny zniszczenia – sowieccy partyzanci, którzy zaatakowali kwaterujące tam wojska niemieckie, czy Niemcy. W 1990 r. Ławra Pieczerska została zapisana wraz z Soborem Mądrości Bożej (Sofijskim) na liście światowego dziedzictwa UNESCO. Poza tym w obrębie Ławry znajdują się liczne muzea (m.in. Muzeum miniatur, Muzeum ukraińskich skarbów narodowych, Miejskie Muzeum książek i druków, ukraińskie muzeum sztuki zdobniczej), jednak wstęp do nich jest płatny osobno, a bilety kosztują około 10 UAH.