Stanowi najważniejszy zabytek Canterbury – usytuowana w samym centrum miasta nosi tytuł Mother Church Of The Church of England and Seat Of The Primate of All England (Kościół Macierzysty Kościoła Anglii i siedziba prymasa Anglii). Historia katedry sięga 597 r., kiedy to św. Augustyn przybył do Anglii i postawił tutaj pierwszy kościół w 602 r. Budowla spłonęła w 1067 r., odbudowana przez biskupa Lanfranca. Dopiero w latach 1390 – 1410 proboszcz Thomas Chillenden i architekt Henry Yevele nadali świątyni ostateczny wygląd. W 1504 r. ukończono pracę nad dzwonnicą Bell Harry. Ostatecznie prace budowlane i wykończeniowe zostały zamknięte w 1540 r. na rozkaz Henryka VIII. Również Wojna Domowa nie oszczędziła budowli. W czasie II wojny światowej zniszczeniu uległa biblioteka ale katedra przetrwała. Całe pokolenia ludzi przyczyniły się do powstania wspaniałej, wybitnej budowli, która zachwyca do dnia dzisiejszego. W 1988r. została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO. Do katedry prowadzi droga otoczona wieloma średniowiecznymi zabytkami. Christ Church Gate zbudowana na początku XVI w. i ozdobiona współczesną rzeźbą Chrystusa, stanowi główne wejście do świątyni. Ciemne, trochę mroczne wnętrze wydaje się nie mieć końca. Każda kolumna, kamienna postać, sklepienie sufitu czy witraże posiadają wielką wartość. Na uwagę zasługują rzeźby nagrobne w kaplicy Trójcy Świętej ulokowanej za ołtarzem głównym. Znajdują się tam grobowiec króla Henryka IV i królowej Joanny z Nawarry oraz posąg Czarnego Księcia czyli księcia Walii Edwarda. Należy obejrzeć Ołtarz Ostrza Miecza, czyli to, co pozostało z sanktuarium Tomasza Becketa zniszczonego przez Henryka VIII. W tym miejscu 29 maja 1982 r. wspólnie modlili się Jan Paweł II i arcybiskup Runcie. Tutejsza XII-wieczna krypta zaliczana jest do najwartościowszych tego rodzaju budowli romańskich w Anglii. Oglądając katedrę z zewnątrz można podziwiać Wielkie Krużganki i kapitularz.
