Opera Kijowska

Opera Kijowska, a właściwie Opera Narodowa Ukrainy im. Tarasa Szewczenki, to jedna z najstarszych tego typu instytucji na obszarze Ukrainy. Na przełomie XIX i XX w. artyści z Kijowa tworzyli jeden z najlepszych zespołów operowych na terenie Imperium Rosyjskiego. Zespół operowy w Kijowie został założony w 1867 r. z inicjatywy Ferdinanda Bergera. Władze miejskie przekazały nowoutworzonej trupie gmach Teatru Miejskiego, wzniesionego w 1856 r. według projektu I. Shtroma. Na inaugurację kijowski zespół zaprezentował „Askoldową Mogiłę” Alexey’a Verstovsky’ego. W ciągu następnych trzech dekad wystawiono tu kilka oper Piotra Czajkowskiego – „Eugeniusza Oniegina”, „Oprycznik”, „Mazepę” i „Damę pikową”, a także „Aleko” Siergieja Rachmaninowa, „Śnieżynkę” Nikołaja Rimskiego Korsakowa czy też „Nokturn” Mykoli Łysenko. W tym czasie na deskach opery występowały takie sławy jak O. Satagano – Gorchakova czy M. Agramov. W 1896 r., wskutek zaprószenia ognia, gmach Teatru Miejskiego doszczętnie spłonął. Dzisiejszy budynek Opery Kijowskiej zbudowany został w 1898 r. według projektu rosyjskiego architekta Wiktora Schrotera. Bryła opery otrzymała elegancki styl neorenesansowy, natomiast wnętrzu nadano styl klasyczny. Na inaugurację nowego gmachu wystawiona została opera „Życie za cara” Michaiła Glinki. W ciągu następnych dziesięcioleci trupa kijowska zaczęła przywiązywać większą wagę do dzieł rodzimych twórców i w ogóle do języka ukraińskiego, na który tłumaczono dzieła zagraniczne. Po I wojnie światowej, czyli w czasach, gdy Ukraina walczyła o swoją niezależność, wystawiono tu w języku ukraińskim m.in. „Halkę” Stanisława Moniuszki i „Traviatę” Giuseppe Verdiego. Swojej premiery na deskach kijowskiej opery doczekał się także „Złoty diadem” Borysa Latoszyńskiego czy „Noc Bożego Narodzenia” Mykoli Łysenko. Po II wojnie światowej Kijowianie mogli wysłuchać takich oper jak „Borys Godunow” Modesta Musorgskiego, „Wojna i pokój” Siergieja Prokofiewa czy też „Kniazia Igora” Aleksandra Borodina. W czasach radzieckich w Operze Kijowskiej pracowali znakomici dyrygenci i soliści. Wśród tych pierwszych warto wymienić przede wszystkim Konstantyna Simeonowa i Stefana Turczaka, natomiast wśród solistów m.in. Dmytra Hnatiuka, Larysę Rudenko czy też Borysa Hmyrię.