Catedral de Santiago to prawdziwa perełka architektury gotyckiej, która przez wielu uważana jest za najpiękniejszą przedstawicielkę tego stylu architektury w całym Kraju Basków. Położona jest ona w malowniczym punkcie starego miasta na placu Plaza Santiago, w dzielnicy Siete Calles (Siedem Ulic). Nazwa rejonu wzięła się do siedmiu wąskich uliczek, przy których znajdują się bary i restauracje serwujące przekąski tapas i lokalne przysmaki.
Katedra została zbudowana w XIV wieku, pod wezwaniem św. Jakuba Wielkiego. Prace wykończeniowe trwały aż do XVI wieku. Catedral de Santiago znajduje się w bliskim otoczeniu kamienic i budynków miejskich, zajmując obszar 100 metrów kwadratowych. Ma 51,5 m długości oraz 22,3 m szerokości. Została postawiona na ruinach dawnej świątyni, pochodzącej jeszcze z pierwszych lat istnienia miasta Bilbao. Katedra św. Jakuba jest najwyższym (i najbardziej strzelistym) budynkiem starego miasta Bilbao.
W roku 1819 kościół otrzymał rangę bazyliki, a w 1949 mianowany został katedrą. Na mocy bulli Quo Commodius z 1949 roku wydanej przez papieża Piusa XII w Bilbao ustanowiona została diecezja Budynek jest siedzibą diecezji. Pierwszy prałat został mianowany w 1950 roku i został nim Casimiro Morcillo Gonzalez. W roku 1931 katedra została uznana za historyczne i artystyczne dziedzictwo Hiszpanii. Msze niedzielne w katedrze odprawiane są w dwóch językach – hiszpańskim i baskijskim.
Obecny kształt elewacji oraz wieża pochodzą z XIX wieku, kiedy to katedra została przebudowana. Prace wykonywane były po powodzi z 1983 roku, która spowodowała zniszczenia w konstrukcji katedry. Odbudowa zniszczeń i renowacja budowli trwała aż do 2000 roku. Wszystkie te zabiegi przyniosły jednak wyjątkowy efekt – katedra prezentuje się w chwili obecnej doskonale. Przebudowę nadzorował architekt Severino de Achúcarro, który fascynował się stylem neogotyckim.
Samo dziedziniec kościoła zachwyca wszystkich, którzy się tu pojawią. Północne drzwi Catedral de Santiago – Puerta del Angel – zostały postawione w XVI wieku i odrestaurowane w XX wieku. Nazwę wzięły od ołtarza, który niegdyś znajdował się w budynku i poświęcony był postaci Michała Archanioła. Na drzwiach znajdują się płaskorzeźby inspirowanymi lokalną sztuką.
