Terakotowa Armia (Chiny)

Terakotowa Armia uznana za ósmy cud świata, od 1987 roku znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO. Została ona w 1974 r. przypadkowo odkryta na polu kukurydzy, podczas kopania studni przez okolicznych chłopów. Sukcesywnie udostępniana turystom. W miejscu wykopaliska, w 1994 r. zostało otwarte Muzeum Xi’an Terakotowej Armii Pierwszego Cesarza Qin. Szacuje się, że armia składa się z 8 tysięcy wojowników i 500 koni, z których część nadal jest zasypana w dołach. Figury wykonane zostały z dobrze oczyszczonej i wypalonej gliny, zwanej terakotą. Twarz każdego żołnierza różni się od pozostałych. Poszczególne figury różnią się rysami i wyrazem twarzy, budową ciała, postawą, a nawet napięciem mięśni. Można przypuszczać, że każda postać przedstawia prawdziwego wojownika, żyjącego w ówczesnych czasach. Głowy oraz korpusy rzeźb są w środku puste, natomiast nogi lite, co pozwala im na zachowanie pionu. Części wydobytych figur zaraz po znalezieniu była pokryta kolorami, które jednak po wyciągnięciu na powietrze poznikały. Najlepiej zachowane figury wyeksponowano w szklanych gablotach. W dołach nadal wykonywane są prace archeologiczne. Można tam też zobaczyć szereg fragmentów potłuczonych figur. Uważa się, że nie jest to całe znalezisko, ale pamięć o pogrzebanych żywcem otacza to miejsce lękiem przed zakłócaniem spokoju. Zgodnie z wierzeniami armia wojowników naturalnej wielkości miała chronić cesarza pochowanego w mauzoleum oraz pomóc mu zdobyć władzę w życiu pozagrobowym.