Zbiory białostockiego Muzeum Wsi są gromadzone w trzech zasadniczych działach, a mianowicie: etnograficznym, historyczno-artystycznym oraz technicznym. Dzięki systematycznym zakupom terenowym oraz przekazywanym darom od instytucji i indywidualnych osób są one stale powiększane. Zbiór muzealiów etnograficznych liczy już ponad dziesięć tysięcy pozycji inwentarzowych. Muzealia te dokumentują kulturę materialną Białostocczyzny z okresu od końca XIX do lat siedemdziesiątych XX wieku. Wolniejsze tempo przemian gospodarczo-społecznych w północno-wschodniej Polsce sprzyjało pozyskaniu przedmiotów o wartościach muzealnych związanych niemal ze wszystkimi dziedzinami życia ludności wiejskiej.Głównym celem, jakim kierowano się w czasie zakupu eksponatów było wyposażenie budynków mieszkalnych i gospodarczych, stąd też znaczną ich część stanowią meble, tkaniny oraz przedmioty związane z gospodarstwem domowym. Spośród wszystkich zgromadzonych muzealiów na uwagę zasługują zwłaszcza kolekcje narzędzi łowieckich oraz związanych z rybołówstwem, rolnictwem, z obróbką zboża, narzędzi ciesielskich, stolarskich i kowalskich, narzędzi i przyrządów tkackich, tkanin, środków transportu, mebli, szkła, w mniejszym stopniu elementów ubioru oraz plastyki obrzędowej. Narzędzia łowieckie tworzą kolekcję liczącą ponad sto eksponatów, w przeważającej mierze są to różnorodnej konstrukcji słopce, klepce oraz pastki. Rybołówstwo reprezentowane jest poprzez pełny przekrój narzędzi służących do połowu ryb, od najprostszych, takich jak ościenie, poprzez samołówki, po różnego rodzaju sieci. Pozyskano także narzędzia do łapania raków w formie sieciowych pułapek. Kolekcja narzędzi rolniczych licząca kilkaset przedmiotów zawiera pełny ich zestaw używany w wiejskim gospodarstwie na Białostocczyźnie od końca XIX wieku po okres II wojny światowej, a częściowo także i w latach późniejszych.
Pokaz w kuźni. W pierwszej kolejności należy tu wymienić pługi i radła o niemal całkowicie drewnianej konstrukcji, sochę, brony laskowe, kowalskie sierpy, kosy żniwne z kabłąkami i cepy gązewkowe. Na przykładzie tych narzędzi można zaobserwować zjawisko przejścia starszych form drewnianych do nowszych, metalowych. Białostockie Muzeum Wsi posiada także rzadko spotykane narzędzie orne, określane w literaturze jako nacinacz lub przedkrój. Stolarstwo i ciesielstwo, a więc dziedziny rzemiosła związane z obróbką drewna, reprezentują liczne cieślice, strugi, wiertarki, piły, itp. Warto zaznaczyć, iż kilkakrotnie udało się pozyskać do zbiorów całe warsztaty z kompletnym wyposażeniem. Interesujące są również kolekcje narzędzi kowalskich, w tym zwłaszcza stanowiące pełne wyposażenie dwóch kuźni - z Gródka oraz Janowa. Do końca lat sześćdziesiątych tkactwo było powszechnie wykonywanym zajęciem przez kobiety na wsi podlaskiej, toteż bez większych trudności zgromadzono bardzo bogatą kolekcję przedmiotów związanych z tą dziedziną wiejskiego gospodarstwa. Udało się pozyskać wszystkie narzędzia i przyrządy związane z kolejnymi etapami obróbki surowca, jak i samego tkania w wielu zróżnicowanych formach. Rzeźby Jak już wyżej wspomniano, konieczność wyposażenia ekspozycji wnętrz sprzyjała gromadzeniu różnorodnych mebli. W zbiorach Białostockiego Muzeum Wsi znajdują się zarówno proste ławy i stoły, związane z niemal każdym wnętrzem chłopskiego domu, jak i meble stanowiące wyposażenie dworów, np. kredensy, szezlongi czy sekretarzyki. Z mebli rzadziej spotykanych z pewnością na uwagę zasługują trzy dziewiętnastowieczne skrzynie sarkofagowe. Niezwykle interesującym przedmiotem jest również klepkowy pojemnik na odzież, gwarowo zwany kubłem, używany jeszcze przed wprowadzeniem skrzyń i kufrów. Uwagę zwracają również mazerowane kufry z ośrodków hajnowskiego i siemiatyckiego. Skansen posiada w swoich zbiorach również kufry zdobione techniką stempelkową wykonane w okresie międzywojennym w ośrodku grodzieńsko-wileńskim. Najliczniejszą grupę wśród muzealiów etnograficznych stanowią przedmioty codziennego użytku w wiejskim gospodarstwie domowym. Dominują wśród nich naczynia gliniane i żeliwne, naczynia klepkowe, a w tym zwłaszcza dzieże, różnego rodzaju maselnice, stępy i żarna, wiklinowe kosze i niecki. Spośród naczyń klepkowych warto wyróżnić te z leszczynowymi obręczami, wykonane jeszcze ponad sto lat temu. Wyróżniająca się grupę stanowią przedmioty związane z higieną, a więc maglownice i magle, kijanki, pralki tary i wyżymaczki oraz żelazka na węgiel drzewny i z duszą. W zbiorach skansenu znajdują się także przedmioty służące do obsługi chlebowych pieców, tj. żelazne widły do garnków również na kółkach, pocioski do wygarniania żaru, czy też łopaty chlebowe. Warto tu odnotować, iż coraz częściej kupowane są przedmioty produkcji fabrycznej, użytkowane w II połowie XX wieku.
Odrębną część zbiorów tworzą narzędzia związane z leśnictwem, które ujęte są w inwentarzu technicznym liczącym ponad sto przedmiotów. Wśród nich, obok pługów i opielaczy, znajdują się także kosztury do sadzenia drzewek, żłobiki, korowaczki, numeratory i wiele innych.
W muzeum udało się także zgromadzić liczącą ponad dwa tysiące sztuk kolekcję pocztówek świątecznych, z okresu od początku XX wieku po lata sześćdziesiąte. Gromadzone są także pocztówki i fotografie przedstawiające dawne zabudowania wiejskie i ich wnętrza, a także mieszkańców z obszaru północno-wschodniej Polski. Znaczną część zbiorów Białostockiego Muzeum Wsi stanowią dary przekazywane przez osoby prywatne, jak i instytucje. Przykładowo można tu wymienić Parki Narodowe Biebrzański i Narwiański, których pracownicy przekazali wiele narzędzi rybackich używanych przez kłusowników oraz kilka łodzi. Znaczna część zbiorów jest prezentowana na stałych wystawach. Cennik:
bilet wstępu:
na teren skansenu-3zł
bilet wstępu na ekspozycje:
-os normalny 12 zł/os
-ulgowy 6 zł/os
-rodzinny 24 zł
