Pomnik Adama Mickiewicza w Krakowie
G
Gość
Przez krakowian zwany potocznie "Adasiem" – pomnik znajdujący się w Krakowie po wschodniej stronie Rynku Głównego, pomiędzy Sukiennicami a wylotem ulicy Siennej.
Całkowita wysokość: 10 m
Odsłonięto: 16 czerwca 1898
Pomysł postawienia w Krakowie pomnika wieszcza narodowego pojawił się u schyłku lat sześćdziesiątych XIX wieku w środowisku młodzieży akademickiej wraz z ideą przeniesienia prochów Adama Mickiewicza z Paryża na Wawel. Choć Adam Mickiewicz w Krakowie nigdy nie był, to - jak pisze Jan Adamczewski - "wszelkie tego typu poczynania podnosiły w społeczeństwie ducha narodowego i patriotycznego" .
Wiele kontrowersji wywołała lokalizacja pomnika. Rozważano Plac Dominikański, Plac Szczepański (propozycja Juliusza Kossaka), Planty - przed budynkiem Straży Pożarnej. Proponowano także wzniesienie pomnika na Placu Franciszkańskim oraz - nie zbudowanym wówczas jeszcze - placu na Plantach przed Collegium Novum. Ostatecznie ówczesny prezydent wyznaczył Mickiewiczowi miejsce w Rynku Głównym.
Odsłonięcia pomnika dokonano 26 czerwca 1898 roku w obecności córki i syna poety, w setną rocznicę urodzin wieszcza.
Pomnik przedstawia stojącego na piedestale poetę w otoczeniu siedzących u jego stóp na wielostopniowym cokole 4 postaci alegorycznych, symbolizujących Ojczyznę (od strony ul. Siennej), Naukę (od strony linii A-B), Męstwo (od strony Sukiennic) i Poezję (od strony kościoła św. Wojciecha). Na cokole widnieje dedykacja: "Adamowi Mickiewiczowi Naród".
17 sierpnia 1940 roku pomnik został zniszczony przez okupujących miasto Niemców. Po wojnie zrekonstruowano go z odnalezionych w 1946 roku na złomowisku w Hamburgu elementów. Odsłonięcie rekonstrukcji nastąpiło 26 listopada 1955 roku, w 100 rocznicę śmierci wieszcza. Pomnik jest ulubionym miejscem spotkań krakowian i turystów. Co roku, 24 grudnia, w dniu imienin wieszcza, krakowskie kwiaciarki składają u jego stóp kwiaty.
Całkowita wysokość: 10 m
Odsłonięto: 16 czerwca 1898
Pomysł postawienia w Krakowie pomnika wieszcza narodowego pojawił się u schyłku lat sześćdziesiątych XIX wieku w środowisku młodzieży akademickiej wraz z ideą przeniesienia prochów Adama Mickiewicza z Paryża na Wawel. Choć Adam Mickiewicz w Krakowie nigdy nie był, to - jak pisze Jan Adamczewski - "wszelkie tego typu poczynania podnosiły w społeczeństwie ducha narodowego i patriotycznego" .
Wiele kontrowersji wywołała lokalizacja pomnika. Rozważano Plac Dominikański, Plac Szczepański (propozycja Juliusza Kossaka), Planty - przed budynkiem Straży Pożarnej. Proponowano także wzniesienie pomnika na Placu Franciszkańskim oraz - nie zbudowanym wówczas jeszcze - placu na Plantach przed Collegium Novum. Ostatecznie ówczesny prezydent wyznaczył Mickiewiczowi miejsce w Rynku Głównym.
Odsłonięcia pomnika dokonano 26 czerwca 1898 roku w obecności córki i syna poety, w setną rocznicę urodzin wieszcza.
Pomnik przedstawia stojącego na piedestale poetę w otoczeniu siedzących u jego stóp na wielostopniowym cokole 4 postaci alegorycznych, symbolizujących Ojczyznę (od strony ul. Siennej), Naukę (od strony linii A-B), Męstwo (od strony Sukiennic) i Poezję (od strony kościoła św. Wojciecha). Na cokole widnieje dedykacja: "Adamowi Mickiewiczowi Naród".
17 sierpnia 1940 roku pomnik został zniszczony przez okupujących miasto Niemców. Po wojnie zrekonstruowano go z odnalezionych w 1946 roku na złomowisku w Hamburgu elementów. Odsłonięcie rekonstrukcji nastąpiło 26 listopada 1955 roku, w 100 rocznicę śmierci wieszcza. Pomnik jest ulubionym miejscem spotkań krakowian i turystów. Co roku, 24 grudnia, w dniu imienin wieszcza, krakowskie kwiaciarki składają u jego stóp kwiaty.