Początki katedralnej cerkwi archidiecezji lwowskiej Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego sięgają XIII w. Na wzgórzu świętojurskim stała kaplica i domki mnichów-pustelników. Według legendy mnisi zamieszkiwali też naturalne pieczary we wzgórzu. Ok. 1280 r. książę Lew wzniósł pierwszą drewnianą cerkiew, która została spalona przez Kazimierza Wielkiego w 1340 r. Murowaną świątynię zaczęto wznosić w 1363 r. (ukończono w 1437). Od 1539 r. cerkiew nosi miano katedralnej. W XVIII wieku cerkiew wyburzona z zamiarem zbudowania nowej. W latach 1744-1764 zbudowano obecny sobór w stylu rokoko. Od początku Unii aż do 1817 r. Obok świątyni wznosi się niewielki, również rokokowy, pałac arcybiskupów greckokatolickich i dzwonnica (z najstarszym lwowskim dzwonem, datowanym na 1341). Całość stanowi niezwykle malowniczy, widoczny z daleka zespół architektoniczny.
