Jest to zabytkowy klasztor premonstratensów, na Hradczanach w Pradze.Założony w 1140 na regule benedyktyńskiej, ufundowany przez księcia Władysława II. Położony na szczycie wzgórza, na zachód-południowy zachód od Zamku Praskiego. Jeszcze w tym samym roku (1140) zmieniono go na premonstratensów, których siedzibą pozostaje (z przerwą w latach 1950-1989) do dnia dzisiejszego. W roku uroczystego przeniesienia relikwii św. Norberta (1627) z Magdeburga, Strahow stał się głównym klasztorem premonstratensów. Obecne założenie klasztorne reprezentuje styl barokowy z 2. połowy XVII w. i należy do najstarszych budowli romańskich w Europie.Premonstratensi przybyli na Strahow w 1140 z niemieckiego klasztoru Steinfeld (45 km na południowy wschód od Akwizgranu). Założycielski klasztor Steinfeld pozostał dla klasztoru na Strahowie macierzystym do 1802. Nowo powstały konwent stał się głównym ośrodkiem premonstratensów na Europę Środkowo-Wschodnią. Ze Strahowa utworzono w 1145 klasztor w Litomyślu, od którego w 1150 powstał klasztor Hradisko. W 1190 założono klasztor Louka pod Znojmem. Teplá (1193) i Zábrdowice (1209) to kolejne fundacje. To od tego ostatniego, w 1211 utworzono pierwszy żeński klasztor w miejscowości Nová Řiše (od 1733 – już jako kanonia męska – opactwo).Pomnik Narodowego Piśmiennictwa (czes. Památník národního písemnictví) – utworzony w 1953 po kasacie klasztoru w 1950 (premonstratensi powrócili tu w 1989). Biblioteka na Strahowie liczy ogółem około 200 000 tomów, samych rękopisów 3000. Liczne starodruki i inkunabuły (około 1500).
W obecnych czasach kompleks może poszczycić się najobszerniejszym, najstarszym i najcenniejszym księgozbiorem w Czechach. Znajduje się tu prawie kompletna kolekcja piśmiennictwa zachodniego chrześcijaństwa, od jego początków do końca XVIII wieku. Współcześnie zainteresowanie skupia się na narodowej literaturze z XIX oraz XX wieku.
Sala Teologiczna-Sala Teologiczna (czes. Teologický sál), pierwotnie zwana Biblioteką Opata, wybudowana za opata Jeronýma Hirnhaima, w latach 1671-1679 (projektował architekt praski pochodzenia włoskiego Giovanni D. Orsi), kosztem 2254 guldenów. Wewnątrz, na kracie w przejściu niepozorny napis: INITIUM SAPIENTIAE TIMOR DOMINI (początek mądrości – bojaźń przed Bogiem) – myśl przewodnia Sali Teologicznej. Na ścianie północnej jedynie przeróżne wydania Biblii. Wzdłuż regałów zabytkowe globusy ziemskie i astronomiczne, także ze znanej XVII-wiecznej rotterdamskiej pracowni rodziny Bleau. Okazały strop, dzieło strahovskiego zakonnika F.S. Noseckýego nawiązuje do głównego przesłania sali i życia twórczego opata J. Hirnhaima.Odrestaurowana w latach 1993-1994. Księgozbiór liczy około 18 000 woluminów.Sala Filozoficzna-Sala Filozoficzna (czes. Filosofický sál), z 4. ćwierćwiecza XVIII w., postawiona dla nowych nabytków przez opata Václava Mayera. Budowę „wymusiła” kasata klasztoru Louka, z którego przejęto nie tylko unikatowy i niezwykle cenny księgozbiór, ale i wnętrze tamtejszej biblioteki wykonane z drewna orzechowego. Dwukondygnacyjną salę wybudowaną w latach 1783-1797 zaprojektował J.I. Palliardi (wymiary sali: długość 32 m, szerokość 10 m, wysokość 14 m), a stolarkę wykończył Jan Lahofer z Tasovic, specjalnie sprowadzony z okolic klasztoru Louka. Na stropie monumentalny fresk (1794, malarz wiedeński Franz Anton Maulbertsch) przedstawiający Duchowe dzieje ludzkości, rozwój nauki i religii, o bogatej symbolice, od czasów najdawniejszych, starotestamentowych, po czasy współczesne artyście. Mojżesz i Aaron przed Arką Przymierza symbolizują Stary Testament, Nowy Testament – św. Paweł przed ołtarzem nieznanego boga na Akropolu. Wzdłuż dłuższych ścian namalowano rzędy osób, przedstawiające wielkie postaci z historii, których osiągnięcia przyczyniły się do rozwoju ludzkości.
Księgozbiór sali przekracza 42 tysiące woluminów.
