Dzwonnica św. Marka – najwyższa budowla Wenecji, wysoka na 99 metrów. Pierwsza konstrukcja została zbudowana już w na początku IX wieku, ale nie zachowała się. Obecną konstrukcję w pierwszej wersji wzniesiono pod koniec XI wieku, następnie została ona podwyższona w wieku XII; później była wielokrotnie przebudowywana, ostateczny kształt uzyskując w wieku XVI. Początkowo była to wieża obserwacyjna i latarnia morska. Później pełniła funkcję dzwonnicy, latarni, wiatrowskazu i wieży strzelniczej. W latach 1537 – 1549 Jacopo Sansovino dobudował do dzwonnicy Loggettę, miejsce spotkań elity weneckiej. Loggetta pełniła też funkcję budki strażniczej i była miejscem publicznych losowań loterii.
W 1609 roku Galileusz zamontował na niej lunetę i zaprezentował jej działanie doży. 14 lipca 1902 r. wieża zawaliła się niszcząc jednocześnie Loggettę. W 1912 ukończono jej rekonstrukcję. Udało się także odtworzyć Loggettę.
Wieża jest dostępna dla zwiedzających, wjazd umożliwia zainstalowana winda. Z platformy widokowej doskonale jest widoczny plac św. Marka, kopuły bazyliki św. Marka, pałac Dożów i wiele innych budowli. Widoczne są dachy domów, ale nie widać żadnego z kanałów.
