Rynek we Lwowie

Rynek we Lwowie to plac który ma kształt prostokątny i wymiary 142 x 129 m. Z każdego narożnika Rynku wychodzą po dwie ulice. Jest więc on podobny do Rynku warszawskiego i wrocławskiego, a różny od Rynków poznańskiego i krakowskiego. Centralną część placu zajmował blok śródrynkowy, którego południową ścianę stanowił Ratusz. Po zawaleniu się wieży ratuszowej w 1825 r. cały blok rozebrano i postawiono nowy Ratusz. Dookoła Rynku wznoszą się 44 kamienice prezentujące wszystkie style od renesansu po modernizm. W czterech narożnikach rynku znajdują się studnie-fontanny z początku XIX wieku dłuta prawdopodobnie Hartmana Witwera lub Schimsera. Przedstawiają postacie mitologiczne: Neptuna, Dianę, Amfitrytę, Adonisa. Przed Ratuszem stał pręgierz, przy którym wykonywano wyroki. Figura stojąca na jego szczycie znajduje się obecnie w Kamienicy Królewskiej. Lwowski kamieniczny wieniec rynkowy daleko odbiegł od jednolitości stylowej, a w obrębie pojedynczych objektów nieraz przechowały się znamiona architektoniczne kilku epok. Najrzadsze są pozostałości gotyckie (I. 2, 6, 16, 17, 21, 24, 25, 28, 45) albowiem żywiołowy pożar w 1527 r. pozostawił z gotyckich budowli lwowskich głównie ich części dolne. Wówczas to znikły szczytowe domy i arkadowe podcienia a odbudowy dokonano głównie wedle smaku epoki hołdującej renesansowi i stąd przewaga tego stylu w najdawniejszych, zachowanych okazach lwowskiego budownictwa mieszczańskiego. Średniowieczne kondygnacje dolne przetrwały i renesansowe nadbudowy i w dalszym rozwoju budownictwa lwowskiego służyły nadal za podstawę dla kamienic wieków późniejszych, wystrzelających w górę barokową, rokokową lub empirową fasadą. I stąd to rzadka jest jednolitość stylowa rynkowych domów lwowskich, przedstawiających częstokroć nawarstwienie przebudówek i przeróbek architektonicznych, widocznych zarówno we wnętrzu kadłuba budowli, jak w fasadzie i ornamentyce. Nie obniża to jednak zabytkowej wartości budowli, albowiem historyczne pomieszanie stylów różnych epok w dawnych domach nie tworzy dysharmonji, lecz jest historycznym a czasem i artystycznym dowodem ich przemian architektonicznych. W 1998 roku Rynek wraz z całą starówką został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.