Twierdza Kłodzka

Twierdza Kłodzka na Zamkowej Górze, zwanej obecnie Górą Forteczną (369 m.n.p.m.), powstała na miejscu prastarego, warownego grodu. Gród miał duże znaczenie strategiczne. Usytuowany był bowiem przy szlaku kupieckim wiodącym z południa Europy na północ. W kronikach Kosmasa przeczytać można, że kłodzki gród stał już w roku 981. Z biegiem lat gród przeistoczył się w zamek, który wielokrotnie był niszczony i przebudowywany. Od roku 1459 zaczął pełnić funkcje obronne. W tym okresie nastąpił także znaczny rozwój terenów wokół zamku. Pod zamkiem powstały dwa podgrodzia, które były zalążkiem przyszłego miasta. W roku 1769 rozebrano definitywnie zamek, a w jego miejscu powstał donżon, centralne dzieło obronne twierdzy, otoczone łańcuchem bastionów, redut, kleszczy i fos wewnętrznych. W donżonie znajdują się trzy poziomy z kazamatami i magazynami o głębokości dochodzącej do 20 metrów. W kazamatach znajdowała się zbrojownia, apteka, laboratorium oraz szereg pomieszczeń dla załogi. Na terenie dawnego zamku dolnego powstały bastiony: Wysoki, Dolny, Widokowy, Alarmowy oraz Kleszcz Tumski. Warownia otoczona jest suchymi fosami o głębokości 10 metrów. Najcenniejsze dzieło nowożytnej architektury obronnej w Polsce, zachęca do odwiedzenia swoją tajemniczością i ogromem. Zobaczyć tu można ogromne bastiony i komnaty oraz wraz z przewodnikiem przejść podziemnym chodnikiem minerskim. Z tarasu widokowego rozciąga się wspaniały widok na Kłodzko i całą Kotlinę.