- Szczegóły
- wtorek, 23 kwiecień 2024 12:39
Zwiedzanie Stambułu
Znajdź nas w social mediach
 |
| Stambuł kryje w sobie wiele atrakcji |
| Fot. sxc.hu |
Hagia Sofia
Kościół Mądrości Bożej, czyli św. Zofii, zwany również Wielkim Kościołem, był najważniejszą świątynią w Cesarstwie Bizantyjskim. Tutaj mieściła się katedra patriarsza, modlili się i koronowali cesarze. W ciągu wieków uznawany za niedościgniony wzór świątyni doskonałej i niemal symbol kościoła bizantyjskiego. Hagia Sofia została ufundowana przez Justyniana I Wielkiego, a obecny kształt powstawał w okresie od 23 lutego 532 do 27 grudnia 537. Po zajęciu Konstantynopola przez Turków w 1453 roku kościół zamieniono na meczet (wtedy m.in. dobudowano minarety). Świątynię miał przyćmić wybudowany w XVII wieku Błękitny Meczet. Jedną z niepodważalnych atrakcji kościoła są unikalne mozaiki, z których część została przeniesiona do Muzeum Mozaiki.
Wielki Pałac
Kompleks pałacowy w Stambule znany jest także pod nazwą Święty Pałac. Dzielnica, w której znajdował się pałac, nosiła nazwę Bukoleon. Nazwa została zaczerpnięta od stojących tam ogromnych posągów byka i lwa. W XI wieku nazwę tę nadano także samemu kompleksowi Wielkiego Pałacu. Pałac służył jako główna siedziba cesarzy bizantyjskich od roku 330 do 1081 i był centrum cesarskiej administracji przez ponad 800 lat.
Muzeum Mozaiki
To wyjątkowe muzeum znajduje się w Wielkim Pałacu. W 1933 pod Bazarem Arasta odkryto bizantyjskie mozaiki z VI w., z Wielkiego Pałacu w Konstantynopolu. Odsłonięto je w latach pięćdziesiątych i utworzono muzeum. Ponieważ mozaiki znajdowały się na podłodze dziedzińca, na świeżym powietrzu, nie zachowały się w tak dobrym stanie stanie, jak mozaiki pochodzące z Hagii Sophii. Mozaiki pokrywały obszar około 2000 m2, do dzisiaj zachowało się tylko 180 m2. Na każdy metr kwadratowy przypada około 40 tys. części mozaiki. Na wyłożenie całości zużyto więc blisko 80 milionów elementów. Mozaiki są bardzo realistyczne, przedstawiają sceny z polowań, mityczne stworzenia, przyrodę.
Muzeum Sztuki Tureckiej i Islamskiej
Jest to były pałac Ibrahima Paszy. Po śmierci wezyra pałac służył jako zimowa kwatera janczarów, rezydencje dyplomatów, centrum finansowe, szwalnia i więzienie. W roku 1970 pałac został odrestaurowany i w 1983 przeniesiono do niego Muzeum Sztuki Tureckiej i Islamskiej.
W zbiorach muzeum znajdują się rękopisy z VIII i XIX wieku, przykłady kaligrafii, dzieła sztuki z kamienia, ceramiki, drewna i metalu. Ponadto znaleźć tu można cenną kolekcję ręcznie tkanych dywanów tureckich oraz zbiory etnograficzne. Jednym z oddziałów muzeum jest Muzeum Adama Mickiewicza w Stambule. W 1984 roku muzeum zdobyło nagrodę Rady Europy, a w 1985 UNESCO.
Błękitny Meczet
Meczet Sułtana Ahmeda został zbudowany z polecenia sułtana Ahmeda I. Jest on jednym z ostatnich, a zarazem najwspanialszych przykładów tzw. "klasycznego okresu" sztuki islamskiej w Turcji. Budowę meczetu w 1609 roku rozpoczął w towarzystwie urzędników państwowych sam sułtan Ahmed I (wówczas 19-letni), którego ambicją było stworzyć budowlę wspanialszą od stojącej w pobliżu Hagia Sofii. Popularna nazwa meczetu pochodzi od 21 tys. utrzymanych w błękitnej tonacji płytek fajansowych z manufaktur w İzniku, które zdobią galerie świątyni.
Meczet Sulejmana
Meczet został wzniesiony w latach 1550–1557 w stylu bizantyjskim. Budową świątyni dowodził wybitny budowniczy epoki osmańskiej - Sinan. Meczet postawiono na specjalnym fundamencie złożonym z cystern wypełnionych wodą, dzięki którym budynek jest odporny na trzęsienia ziemi. Stoi w ogrodzie o wymiarach 200 na 140 m. Przed meczetem znajduje się otoczony kolumnami dziedziniec, a za nim cmentarz, na którym jest mauzoleum sułtana Sulejmana Wspaniałego i jego żony.
Meczet Beyazit
Charakterystyczną cechą tej świątyni jest plan w kształcie odwróconej litery "T". Jest to pierwszy przykład klasycznej osmańskiej architektury meczetów. Obok meczetu znajduje się Wieża Beyazita wybudowana w 1828 roku. Wypatrywano z niej pożarów. Na szczyt prowadzi 180 schodów, cztery piętra nazwano: Straż, Sygnał, Kosz i Sztandar.
Pałac Topkapı
Położony w centrum Stambułu pałac był rezydencją sułtanów przez ponad 380 lat. Budowę rozpoczęto za panowania sułtana Mehmeda II Zdobywcy w 1453 roku, zaraz po zdobyciu Konstantynopola, a zakończono w 1465 roku. Do dziś pozostaje on najważniejszym budynkiem historycznym miasta. Tutaj właśnie, przez 400 lat, mieściło się centrum administracyjne Imperium Osmańskiego.
Kościół Pammakaristos
Kościół zbudowany w XII wieku został w 1591 zmieniony na meczet. Dzisiaj mieści się tutaj także muzeum. Obok Kościoła Chora i Hagia Sophia jest najładniejszym kościołem bizantyjskim ozdobionym mozaikami typowymi dla Renesansu bizantyjskiego.
Hipodrom i Obelisk Teodozjusza
Budowę hipodromu w Bizancjum rozpoczęto w 203 r. Po przeniesieniu stolicy Cesarstwa Rzymskiego Konstantyn Wielki rozbudował i upiększył istniejący budynek cyrku, w którym rozgrywano wyścigi rydwanów. Do dziś jedynym zachowanym elementem z tego okresu jest obelisk sprowadzony z Egiptu przez Teodozjusza, a później ustawiony na cokole na polecenie Konstantyna w 390 roku. To najstarsze dzieło sztuki na Hipodromie oraz w Stambule. Faraon Totmes II kazał je wybudować na pamiątkę swojego zwycięstwa w Mezopotamii. Cokół pokrywają marmurowe płyty ozdobione płaskorzeźbami z wizerunkiem oglądającego wyścigi cesarza w centralnej jego części (przykład wczesnobizantyjskiej sztuki). Sam obelisk (o wysokości 19,6 m) pokryty hieroglifami z imieniem Totmesa III znajdował się przed świątynią boga Amona-Re w Karnaku i datowany jest na XV w. p.n.e.
Kryty Bazar
W czasach bizantyjskich mieścił się tutaj ogromny targ. Turcy, po zdobyciu Konstantynopola, zbudowali tutaj halę dla jubilerów i antykwariuszy. W następnych latach bazar rozrastał się. Po każdym trzęsieniu ziemi i pożarze bazar odnawiano i rozbudowywano. Dziś zajmuje on powierzchnię 3 hektarów. Na 80 uliczkach znajduje się około 3,5 tys. sklepików. Dawniej było to również centrum finansowe i ekonomiczne Imperium. Zawierano tu transakcje bankowe i giełdowe.