Zwiedzanie Łodzi

Ulica Piotrkowska

Dziś jest to znana w całej Polsce ulica, ale jeszcze niedawno, bo zaledwie 150 lat temu, była to droga wśród puszczy, zwana traktem piotrkowskim. Nazwa ulicy pojawiła się w roku 1823, gdy burmistrz Czarkowski kazał oznaczyć ulice słupami z nazwami. Pięć lat później rządowe pismo stwierdzało po raz pierwszy: „ulica główna Piotrkowska...” Dziś to najdłuższy deptak handlowy w Europie – ma ponad 4 km długości. Przy Piotrkowskiej mieści się większość przybytków kulturalnych miasta, setki restauracji, pubów, eleganckich sklepów i zabytków. O tej ulicy powstają fraszki, wiersze, piosenki. Mówi się, iż Łódź to ulica Piotrkowska i to co się na niej zmieściło.

Pałac Heinzla - Urząd Miasta

Budowa pałacu dla właściciela fabryki wyrobów wełnianych - Juliusza Heinzla - została zakończona w 1882 roku. Budowniczym oraz projektantem był Otto Ghelig, absolwent Akademii Technicznej w Berlinie oraz przyszły zięć Heinzla. Budynek został połączony z zabudowaniami fabrycznymi, rozciągającymi się w głębi posesji. Był przykładem jednoczesnego zastosowania funkcji mieszkalnych, reprezentacyjnych i handlowych. Wybudowany w stylu eklektycznym, z przeważającą ilością elementów nawiązujących do włoskiego renesansu. W zwieńczeniu umieszczono trzy alegoryczne postacie kobiece symbolizujące Wolność, Handel i Przemysł. Wnętrza posiadały bogaty wystrój, który uległ zniszczeniu wskutek licznych remontów. Obecnie jest siedzibą Urzędu Miasta i Wojewody Łódzkiego.

Pałac Poznańskiego

Jest to największa w Polsce rezydencja fabrykancka. W przeszłości należała do Izraela Kalmanowicza Poznańskiego, dziś stanowi siedzibą Muzeum Miasta Łodzi. Neobarokowa budowla zajmuje cały narożnik ulic Zachodniej i Ogrodowej, przy której wznoszą się potężne mury fabryk i osiedla domów robotniczych. Cały ten zespół powstał w latach 1872-1902 i zachował się do dzisiaj bez większych zmian. Dawna fabryka zatrudniała ponad 6 tys. osób i produkowała tkaniny bawełniane, ustępowała wielkością tylko zakładom Karola W. Scheiblera - Księży Młyn. Obecnie zabytkowe budynki fabryczne adaptowane są na centrum rozrywki i handlu. W znacznej części pomieszczeń znajdują się tematyczne wystawy poświęcone dziejom Łodzi i wybitnym łodzianom: Julianowi Tuwimowi, Władysławowi Reymontowi, Jerzemu Kosińskiemu, Karolowi Dedeciusowi, Janowi Karskiemu, rodzinie Bacewiczów, Arturowi Rubinsteinowi. Temu ostatniemu poświęcono najwięcej miejsca, a interesująca ekspozycja zawiera ponad 2000 eksponatów (w tym fotografie, ubiory, odznaczenia, statuetkę filmowego Oskara i szpadę członka Akademii Francuskiej). Tłem dla wystaw są wysmakowane, gustownie dekorowane salony i saloniki.

Katedra

Rozległy plac był w przeszłości Rynkiem Fabrycznym, a w 1901 roku rozpoczęto wznoszenie na nim katolickiej świątyni p.w. św. Stanisława Kostki. Już w 1912 roku odbyły się w niej pierwsze nabożeństwa, ale ostatecznie budowę zakończono w 1927 roku wzniesieniem strzelistej, wysokiej na 101 m wieży. Kościół zyskał rangę katedry i stał się ważnym miejscem narodowej pamięci. Wnętrze jest wzbogacone o rzeźby, epitafia i tablice pamiątkowe, wiele z nich zawiera głębokie treści patriotyczne. Przed świątynią wybudowano trzy pomniki upamiętniające Nieznanego Żołnierza, bohaterskiego księdza Ignacego Skorupkę i papieża Jana Pawła II.

Biała Fabryka

Należała do Ludwika Geyera, została wzniesiona w stylu klasycystycznym w latach 1835-38. Niespotykane jak na ówczesne budownictwo przemysłowe białe, otynkowane elewacje sprawiły, iż zaczęto nazywać ją „Biała Fabryką". To tutaj uruchomiono pierwszą w mieście maszynę parową o mocy 60 KW i wybudowano pierwszy komin. Obecnie w budynku mieści się jedyne w Polsce Centralne Muzeum Włókiennictwa. W jego zbiorach znajdują się narzędzia, maszyny włókiennicze, tkaniny oraz ubiory historyczne i współczesne.

Księży Młyn

Rozległą dzielnicę stworzyli Scheiblerowie i Grohmanowie, początkowo konkurenci, a od 1921 roku wspólnicy zarządzający największym zakładem bawełnianym w Europie. Przy ul. Tymienieckiego 5 znajduje się najstarszy zakład przemysłowy miasta, tzw. Bielnik Kopischa z 1826 roku. Ulica Targowa doprowadzi nas do niepowtarzalnej bramy fabrycznej, zwanej „beczkami grohmanowskimi”, a dalej do budynków scheiblerowskich. Ogromny kompleks tworzą: przędzalnia, remiza straży pożarnej, stacja kolejowa, szpital, szkoła, sklepy, folwark, domy robotnicze i otoczona ogrodem willa Edwarda Herbsta. Ten jedyny w swoim rodzaju kompleks jest przykładem XIX-wiecznej architektury przemysłowej, rezydencjonalnej i mieszkalnej.

Centralne Muzeum Włókiennictwa

Jest najstarszym i największym muzeum w tej części Europy. Zbiory muzeum obejmują wszystko, co pozostaje w związku z włókienniczym procesem produkcyjnym - od surowca, przez techniki i technologie włókiennicze do produktów włókienniczych o różnym stopniu i technice przetworzenia. W 1960 roku powołano organizacyjnie zupełnie już odrębne Muzeum Historii Włókiennictwa; od 1975 roku - Centralne Muzeum Włókiennictwa.

Cmentarz Żydowski

Największy w Europie Cmentarz Żydowski - zajmuje powierzchnię 42 ha, znajduje się tam 180 000 grobów, 65 000 macew.