Opera we Lwowie

Fot. monofilm

Położony na Wyżynie Podolskiej, nad rzeka Pełtwią i liczący już ponad siedemset pięćdziesiąt lat Lwów jest miastem, w którym splata się kultura i historia różnych narodów. Już od początku swego istnienia było to miasto wielonarodowościowe. Żyli tu Rusini, Polacy, Żydzi, Ormianie i Niemcy. Lwów jest także integralną częścią polskiej historii - już w 1349 r. wraz z Rusią Halicką włączony został do I Rzeczypospolitej, by po Warszawie i Łodzi, stać się największym miastem Polski. W okresie II Rzeczpospolitej szczycił się także największym odsetkiem ludności mającej wyższe wykształcenie, a podczas rozbiorów, był jednym z najważniejszych ośrodków kultury polskiej i stolicą Galicji.

Historia

Dzisiejszy Lwów to miasto niezwykle szybko rozwijające się niemal pod każdym względem. To obecnie przede wszystkim ważny ośrodek przemysłowy, lotniczy, kolejowy oraz drogowy. Pierwsza wzmianka o Lwowie pochodzi z 1256 roku. Fundatorem miasta był książę Galicko-Wołyński, Daniło Romanowicz, który nazwał je na cześć swego syna Leona. Dzięki unikalnemu geograficznemu położeniu na skrzyżowaniu głównych szlaków kupieckich między Zachodem i Wschodem, Lwów w XV-XVII wieku był głównym centrum kupieckim Europy Wschodniej i należał do jednego z największych miast Europy - stał się prawdziwą perłą architektury, był uznanym centrum wydawniczym, rzemiosła i sztuki. W XVIII-XX wieku, będąc częścią Imperium Austriacko-Węgierskiego, Lwów zasłynął jako miasto innowacji technicznych – tutaj Łukasiewicz wynalazł lampa naftową i oczyszczoną naftę. Dzięki kolejom żelaznym Lwów był połączony ze stolicą Imperium i innymi europejskimi miastami. W mieście zostały położone tory tramwajowe, założono oświetlenie elektryczne. Rozbudowywały się nowe osiedla, powstawały teatry, drogie hotele, banki, urzędy miasta.

Koniec XIX wieku i początek XX wieku był okresem narodowych podniesień wśród galickich przedstawicieli sztuki ukraińskiej, a Lwów stał się centrum odrodzenia narodowego. Na początku XX wieku Lwów uznano za stolicę trzeciego w świecie regionu pod względem wydobycia ropy, po USA i Rosji. W latach 1939-1991 Lwów znajdował się pod władzą totalitarnego Związku Radzieckiego. Od chwili uzyskania przez Ukrainę niepodległości, Lwów otrzymał status kulturowej i duchowej stolicy kraju. W 2004 roku Lwów odegrał rolę głównego, społecznego katalizatora demokratycznej Pomarańczowej Rewolucji. Niedawno, w 2006 roku, miasto świętowało swoje 750-lecie. Historia, mimo zmiennych wiatrów, była dla Lwowa wyjątkowo sprzyjająca (pominąwszy okres pod władzą ZSRR).

Atrakcje

Stare Miasto we Lwowie zostało w 1998 wpisane na listę Światowego dziedzictwa UNESCO. To zasługa przede wszystkim doskonałego połączenia architektonicznych i artystycznych tradycji środkowo-wschodniej Europy z wpływami włoskimi i niemieckimi, a także wzajemnym uzupełnianiu się żyjących tu niegdyś rozmaitych grup etnicznych. Grupy te choć odmienne to jednak wzajemnie od siebie zależne, zostawiły trwały i wyjątkowo korzystny ślad w architekturze i charakterze Lwowa. Obraz dzisiejszego Lwowa to harmonia historii i współczesności. Tu miesza się gotyk i barok, renesans i styl romański, rokoko, współczesna eklektyka i konstruktywizm.

Obecnie, choć coraz bardziej nowoczesny i szybko rozwijający się, Lwów zachował niepowtarzalny duch i klimat Galicji. To on jest jedną z przyczyn, która z roku na rok przyciąga coraz większą rzeszę turystów do regionu.