Meczet w Casablance

Fot. Wikipedia

Nazwa tego miejsca kojarzy się przede wszystkim z kultowym filmem pod takim samym tytułem, w którym zagrali Humphrey Bogart i Ingrid Bergman i który wszedł na ekrany kin w roku 1942. Casablanca obecnie to przede wszystkim największe miasto w Maroku, prężnie działający port nad Oceanem Atlantyckim oraz centrum kultury i biznesu z Giełdą Papierów Wartościowych i przedstawicielstwami firm. Ludność samego miasta to ponad 3 mln osób, a w aglomeracji miejskiej żyje ich niemal 4 mln. Miasto używa dwóch nazw równolegle - w świecie zachodnim funkcjonuje jako "Casablanca", w świecie arabskim natomiast pod oryginalną nazwą "Ad-Dar al-Bayḍā".

Między Wschodem a Zachodem

Mimo cywilizacyjnego rozwoju jest to miejsce egzotyczne ze względu na liczne zabytkowe budynki w ściśle muzułmańskim typie oraz sporą ilość kolonialnych zabudowań w stylu mauretańskim. Na każdym kroku w tym mieście zetkniemy się ze świadectwami arabskiej przeszłości dzięki zachowanym historycznym budowlom i założeniom architektonicznym istniejącej tu niegdyś osady arabskiej. Chociaż teraźniejsza Casablanca przypomina raczej europejskie miasta niż zagubione pośród pustyni arabskie wioski, to łączą się w niej doskonale wpływy świata Zachodu ze specyficzną kulturą muzułmańską.

Historia Casablanki

Osadnictwo na terenie Wielkiej Casablanki, regionu, gdzie zlokalizowana jest metropolia, sięga ponad 1000 lat wstecz. Najpierw zasiedlali ją Berberowie, następnie w XVI wieku pojawili się tu Portugalczycy, budując fort i tworząc port Casa Branca. Osadnicy portugalscy pozostawali w tym rejonie aż do 1755 roku. Później znaczenie Casablanki systematycznie malało, a wraz z nim zaludnienie, by ok. 1830 roku osiągnąć jedynie jakieś 600 osób. Ale wartość tutejszych terenów uprawnych słynących ze zboża i wełny nie pozwalała Europie zapomnieć o tym miejscu, co zaowocowało licznymi przedstawicielstwami handlowymi, a na początku XX wieku interwencją Francji i ustanowieniem francuskiego protektoratu. Miastem zaczął zarządzać generał-rezydent Louis Hubert, który modernizował i rozbudowywał miasto, tworząc podstawy pod obecny jego kształt. Wysiłki Huberta przyczyniły się do obecnego statusu i wyglądu Casablanki. Zakusy kolonizacyjne Francuzów, mimo uzyskania przez Maroko niepodległości w 1956 roku, nie zostały zniweczone, lecz obrócone przez tubylców na własną korzyść.

W styczniu 1943 roku odbyła się Casablance konferencja dotycząca strategii aliantów w trakcie II wojny światowej, wzięli w niej udział m.in. Franklin Delano Roosvelt, Winston Churchill oraz Charles de Gaulle.

Mapa Casablanki tylko aktualna

Dla turysty poruszającego się z mapą po Casablance problemem może okazać się panująca tu tendencja do częstych zmian nazewnictwa ulic, które to dostosowywane są od aktualnej sytuacji, oraz istniejące równolegle różne określenia jednego miejsca - niektóre ulice noszą 2-3 nazwy. Dlatego niekiedy trudno się tutaj odnaleźć, szczególnie przy poszukiwaniach konkretnego adresu lub wędrówce z mapą. Odwiedzając Casablankę nie tylko za pierwszym razem, ale nawet przy kolejnych pobytach należy pamiętać o zaopatrzeniu się w aktualną mapę.